Vísir - 23.10.1977, Qupperneq 4

4
tíTnrnui
—r
GUFUGLEYPIR
Ódýrir, hagkvœmir, stílhreinir.
FYRIRUGGJANDI.
Sendum í póstkröfu.

RAFTÆKJAVERSLUN
H.G. GUÐJÓNSSONAR
Suðurveri, Stigahlið 45-57
Simar 37637 — 82088
|MM1
H
DUSCHOLUX rennihurðir í sturtur
og baðherbergi
Auöhreinsað matteða reyklit-
að obrothætt efni sem þolir
hita. Rammar fást gull- eða
silfurlitaðir úr áli sem ryðgar
ekki.
Þetta er lausnin þar sem rými
er takmarkað.
að baði loknu. Hægt er að fá
þil, sem henta hverju baðher-
bergi og sem auövelt og fljót-
legt er að koma fyrir.
Um fjórar gerðir er að veija.
Til afgreiðslu strax:
Söluumboð:
Heildverslun Kr. Þorvaldsson og Co
Grettisgötu 6, Rvik. Simar 24478 og 24730
Viðtal: Árni Þórarinsson
Á tröppunum hjá Matthiasi var ég búinn að biða i fimm minútur eða svo.
Enginn heima. Það var rétt byrjað að örla á þeirri hugsun að kannski
hefði hann gleymt stefnumótinu. Annað eins hefur nú gerst. í þvi rennur rit-
stjórabronkóinn upp að.
„Ertu ekki nýkominn Árni minn?” segir Matthias glaðbeittur þegar þau
Hanna koma inn gangstéttina. Jú, segi ég. Margur hefur mátt biða lengur
eftir Matthiasi en i fimm minútur. Ég hafði gaman af þvi á Mogganum þeg-
ar hann var i ham að stjórna blaðinu, að allskyns ráðherrar og toppar i sim-
anum máttu veskú biða eins og aðrir þangað til röðin kom að þeim. Reynd-
ar sagði Matthias einu sinni við mig að hann væri yfirleitt einum degi á eftir
áætlun.
Eftir hádegismatinn sitjum við inni i stofu og tökum upp þráðinn þar sem
við hættum i fyrri lotu. Við höfðum verið að ræða um sálarástandið á is-
lenskri menningu nú og Matthias hafði lýst áhyggjum sinum af þjóðlegum
minnimáttarkomplex sem gjarnan birtist i alls kyns rembingi. Ég spyr
hann hvort hann sé ekki samt mikill íslendingur i sér.
,út af fyrir sig leikrænt'
.„Islenskt mannlif hefur sótt
mjög á mig”, segir Matthias, ,,og
þvi meir sem ég hef elst. Ég er
vissulega sterkt tengdur þessu
landi, eins og þú getur séö af ljóð-
um minum. En á sama tima, og
af þvi hve ég hef verið mikið er-
lendis, hef ég getað horft á það úr
fjarlægð. Meðan ég var úti i sum-
ar fékk ég bréf frá Kristjáni
Karlssyni, þar sem hann gerir
svolitla úttekt á helstu atburðum
sumarsins á Islandi. Viö gerum
oft slikar úttektir. Það er nauð-
synlegt, m.a. til þess að fá ekki
mikilmennskubrjálæði.
Mig langar til að vitna i bréf
Kristjáns. Hann segir m.a.:
„Aumingja Finnlandsforseti virð-
ist hafa verið hérna i heimsókn,
og yfirvöldin létu hann aldrei i
friði... Á bingvöllum stóð maður
af einhverjum ástæöum niöri i
gjótu meðan hann lék lögsögu-
mann i rigningu fyrir forsetann.
Annar maður stóð með fótinn á
öxlinni á hinum og það átti að
tákna skort á framkvæmdavaldi i
fornöld, sem var út af fyrir sig
leikrænt. Siðan sást Kekkonen á
laxveiðum i Kjós ásamt fylgdar-
liði, sem var miklu finna en hann,
eins og vænta má . Nema einhver
sem var á gúmmiskóm og virtist
vera meö beitu frá Hvalstöðinni,
þvi að þetta vðru mjög stór flykki,
nema það hafi átt að vera i lunch
seinna. Þú mátt ekki skilja það
svo að Islendingar séu ekki
merkileg þjóð. Þeir eru miklu
merkilegri að sinu leyti en landið,
sem er leiðigjarnt fyrir minn
smekk. En ég þreytist aldrei á að
ihuga Islendinga og finnst þeir
þvi merkilegri og stórfenglegri
sem ég hugsa meira um þá”. —
Þetta finnst mér góð lýsing hjá
Kristjáni”, segir Matthias.
„Ég verð þó að andmæla þessu
um landið”, bætirhann viö. „Það
er mér mesti leyndardómur sem
ég þekki. Ekki sist jötunheimar
öræfanna. Það hefur haft mikil
áhrif á allt sem ég hef skrifað. Ég
hugsa að ástæðan sé sú aö ég er
fæddur og alinn upp i Reykjavik,
og þegar ég kynntist ungur þess-
um hrikalegu öræfum var eins og
þau settust að i blóði minu. Við
danska skáldið Thorkild Björnvig
komum okkur saman um þaö i
vor, að áhrifin frá auðnum ís-
lands og mikilúðlegri, óspilltri feg-
urð landsins væru okkur einhver
óskilgreinanleg trúarbrögö.”
„Afturámóti stóð mér ógn af
smæö landsins þegar ég hugsaði
til þess að utan i sumar, og sér-
staklega þeirri miklu taugaveikl-
un og stressi sem maður verður
var við hér. Hér eru allir að reyna
að sanna eitthvað sem þarf ekki
að sanna. Helst þarf hver ein-
staklingur hérna að vera heil
heimsálfa útaf fyrir sig. Og
heimsálfa sem ekki er heimsálfa
verður náttúrulega taugaveikluö!
Ég held þetta streð geti leitt til
ógæfu. Hér er návigi manna of
mikið. Það er margt i örlögum is-
lensku þjóðarinnar sem minnir
mig á Grettissögu. Það er eitt-
hvað i Gretti sem loðir við okkur.
Við erum alltaf að slást við ein-
hver Glámsaugu án þess að þurfa
þess. Grettir hefði getað orðið
gæfusamur maður með alla þá
hæfileika sem forsjónin hafði gef-
ið honum. En hann gat ekki lifað
nema i einhverjum útistöðum
sem allt eyðilögðu. 1 athuga-
semdum sinum um bókmenntir
\