Tíminn - 12.06.1969, Síða 7

Tíminn - 12.06.1969, Síða 7
Austiur í Mostovu hiafa niáildm nú Skipazt á þaon veg, »3 Spassky 'heíur náð tveggija V'iminÍTígia forstootii og imá Peta-- osjian sammarlegia spjana sig, etf tonÐ ærtfl'air a*ð brúa bilið í þeini 5 stoátoum, s*em eftir era. Virð- dlst bllkliegt að honuim takist þertiba, eai 'þynftii þó emgan veg- imn- að toornia á óvairt, þegar þess er gaett, hversu óve-njiu- legum sveiffiknm þeitrta einviigi hefuir venið umidirionpið. Se-gir mér svo hniguir uim, að 20. og 21. stoálkin staer-i einda-nlega úr -um það, tovoirt Petrosj-an taikist atð hiaiMa heiimsmeistairaititiliin- oim. Þegar neátontingiair.nir ef'lir þeltftla einv-ígi hafia ver-ið „gierð- ir n*pp“ mun *það veen-tarrleigia toocna í lj ós, að 17. sikákiiin ma-nk ar þáttask-il í einviginu. Fyiiir þessa skáto vair háöffigent logn- motllkiásitanid nílkjiandl í ein-víg- i'niu og vártislt Petro.sjan þó heM u*r hafá yfinhöndinia. Þ*eg*ar Spassitoy mætti til leiiks í 17. skáto'imrii va*r hia-n-n greiniílega búinn að átoveða -að niú skiyildi lá-tið tiil stoa-nar skníða. Hami t-efld-i stoáikiiina tiiil vi-nn- inigis frá u-pphafi og lagði sig j-afnvel í töluiverða bæ'íitu til a*ð ná settu manki. Peitnoisóan brá-st eikk-i v-ið þessu á rótitan háibt. Með hvassri og toiárifiininii ■ le-iik- flléttu hefiði ha-nin geta£L seúið skák-inivi sér í hag, en ’hann toaius fremuir að hafa „aiilt á -hrei-iiiu". Þetta v-anð þesis vaid- andi, að Spassto-y náð-i undirtök unuim og með fesbu og barð- fyilgi tókst hon-uim a® iiotouon að Oieiiðia stoáltoima t-il siguirs, aö vísu rrueð drjiúgr-i aðs-toð andstœð iintgs’itnis. OÉg heid, að orsak-amifa fyrir ósigni Petixxsj-ans sé fyrsit og fnemislt að tteita í stoátostíl hanis. Stíil h-an*s er meLtiaSur og yf- ÍTvegaður og umdiir lygou yfiir- borðinn leynist þurng undirallda. A veth-'iangi posrtltionibafiteios á hiann sór fá*a j-afino'ka, en man-n-. stoæ'ðar h-öggor'ustur enu hon- um hins vegar líibt að sk-api. Reyniir hann yfirleiitt a@ leiða þær hjiá sér nema hann sé fedfl. toomílega önuiggur um úttoom- una. Þetita veldur þvá, að toann lætuir oft úr greáipum sér ganiga giuii'viæg tækifæri og er 17. skáfcin gott dæmi þess. Með iþví að nýba hið gullvægia tæikifæri sem honiuim bauðst í 23. leito hefði viomingu'rimn sennátega len-t hans megin og maður get ur rétt ímyndað sér, hvaða áhráf þetta kiyniná að h*afa haft á fretoari fiiamivi'ndu einvígis- inis. En Petirosjan toaus helltíur að lláiba umdan síg-a og ienti við það í 'knappri vör-n. Fyrir Spassk-y var sigurinn í •þessari sloák mi'kilvægur fy-rir þá sök, að með honuim endiur- hieimti hann sjlMfstraustið, seim vkti-st vem í moflluim eftir ófar- Hiinin saranfærandd sigur h-ans í 19. stoá'k-inni -tailar si-mu máii um það. 17. skákin. Hv.: Spassky. Sv.: Petrosjan Sikileyjarvörn. 1. e4 c5 2. Rf3 e6 3. d4 cxd4 4. Rxd4 a6 5. Bd3 Rc6 6. Rxc6 bxc6 7. O—O d5 8. Rd2 Rf6 9. b3 (A-tburðarásin hefiur fnam að þessu verið niákv-æmlega sú sama og í 1. skák einvígisinis, en h-ér breytir Spassiky út af. í 1. stoátoinin-i .fléto h-amin 9. De2) 9. — Bb4 (Pefto'osjan hyggst þrýsba á e- peðiið hvíta, en hefur ekkd ár- ang'U-r sem erfiði. 9. —, Be7 ilá beáriast við.) 10. Bb2 (Fljótt á litið virðist sva.rtur getia uminiið mianm hér, en nánari atihugU'n leiðir í ijós, að svo er, etoki. Eftir 10. —, Bxd2, 11. Dxd2, dxe4 12. Dg5, exd3 13. Dxg7, Hg8 14. Dxf6 dylst víst enguim, að hvítur stendur bet- ur, enda þótt þistoupar séu mis litir.) 10. — a5 11. c3 (Þrýstiniguirtinn á e-peðið gæti orðið óþægilegur svo að hv'ítur rékur bistoupimn af höndum sér. Vert er að geta þess, að þa-ð samrýmist va-ria eðld stöð- unniar a-ð feste miðb-orðið með 11. e5.) 11. — Be7 12. c4 O—O 13. Dc2 li6 (Hvitur hóta-ði að vimna peð með 14. e5 ásamt 15. Bx*h7f) 14. a3 (Þeir, sem séð hiafia 1. einvigds- skáikina, munu efalaust m-inn- a-st þess, hv-ersu a-linian reynd- ist Peti'osjain -notadrjiúg. Spas- siky vill tooma í veg fyr'ir opn- un a-iímuinnaii- og hyggst svara — a4 ni-eð b4). 14. — ba6 15. Ilfel Db6 (Petrosjian ræðst gegn veitole'ito ainum á b3 og Spassttoy tetour þann kostimm að 1-osa u*m spenin en Spassky grúfir sig yfir skak- uma á m-iðborðinu til að beina ati'öguiiiini f-rá b3.) 16. exd5 cxd5 17. cxd5 Bxd3 18. Dxd3 Hfd8 (Kemu-r hróknum í gaignið með lteikvinniinigi.) 19. Rc4 Da6 20. DÍ3 Hxd5 21. Hadl (Svarta sta-ðan er mjög tra-ust og það er eðfldiegt, að hvítur teiti andófis í d-lóniunini.) 21. — Hf5 (Hluitl'ægt séö er þessd leitour sá bezbi í stöðunnii, ein hann ú'tiheimtir hvassa tiafilmemmstou, sem e.t.v. saimiiýmist eiktoi stíi Peti-osjans. 21. —, a4 toom einn iig mjög stterklega til greina.) 22. Dg3 Hg5 (Rölk-rétt framh-aid af siðasta leikmuim. P-etrosjain gerdr sér auðvitað grein fyrir því, að hvíta drottnim'gim kemist til c7 og hefur þá vafalaust ih-aft í hrjiga átoveðinm svart'ertk.) 23. Dc7!? (Dj'a'itflieg-a te'ilkið, ekk-i sízt þeg- air þess er gætt, h.versu ör- l*a>gaa'itot það gæti reynzt að tapa gtoák svo seint í eimvíginu. E;n Spaissky er staðr-áðimi í að teflla gtoáfcimia tii sigurs, upp á líf og dauða.) 23. — He8? (En þessi lintoultegB leilkur ge*t- ur varla verið sá, s*e-m Petrosj- a*n hafði í hu-ga, þegar lia-nn lék 21. —, Hí5, því að sá leitour á þá a*lls ©kkii rót-t á sér. Trú- lega-st er, a-ð Petrosjain hafi haf-t í hu'ga fraimlhaid'ið 23. —, Rd5!, en brester svo kj'arkinm þega-r á hóllminn er komdð. Leiitourinn ldtur í fljótu bra.gði nötotouð gl’æifralega út, en e*r ' seninilteiga afigeramdd. Við s'kul- uim niú þ'ta á helzte a'flbrigðin: a) 24. Hxd5, exd5 25. Hxe7, dxc4 26. Hxf7,c3 27.Bxc3,Hxg2f 28. Kxg2, Dg6t og vinmiur. b) 24. Hxd5, exd5 25. Rb6, Ha7 26. Dc8f, Rh7 og svatter stend ur af sér sbonminn. Eim-nig kem ur stentolega til greiua 25. —, Bd6! 26. Dxd6, Hg6 og svart- uir stendiuir með pá'lmiaiiio í hönidunmm. — Bkitoi verður séð, að hvíter toomist n-okltouð áleið- is með því að fórma á d5, svo að hann á etoiki ann-ars úrkosti en að leitoa 24. Dd7. Efith' 24. —, Hd8 25. Da4. Da8! (ná- kvæmara en Db7) stamda ö-ll spjót á hvíti m.a. vegina hótun- arinnar 26. —, Hxg2f 27. Kxg2, Re3t og svarter mátar í notokr uim teilkjuim. Ólilkitegt er, að hvdtetr eigd nokikra fuiflinæ'gj- amdi vörn gegn þessari hóten og þeim h*ótenum, sem við hama eru temgdar. T.d. 26. f3, Rf4 og peðin á g2 og f3 standa Framhald á bls. 12. irmar í 16. og 11. slkáfci.nrii. f'T'. ■nHHi Petrosjan gengur þarna um gólf á sviði f jöileika hússins i Moskvu, GRÓÐUR OG GARÐAR Um sumarmál Fyrsbu vorblóm eru vöfcnuð af vetrairdvai'a í görðu-num. Hin snjóhvite, d-rúpamdi blóm vetrargosauna sáust und.ir hús- veggjuim móti sól um miðjan m.arz. Frændi sóteyjanna Vor- boðinn guli (Eranthis) fyl-gdi fljótlega á eftir. Dvergliljur gulair, hvitar eða hláa-r o-g hiimiimbláiar stjörnuliljur ha-fa blómigast allan aprílmánuð móti sófl o-g í skjóli. 19. april breiddu fyrstu túnfíflarnir út fagui'guilar körf-urn-ar sunnan un-dir hitaveitestokfcnum á Háalieirtii o-g stooliafæ'teir kiló- efltinigarinnar stoute upp mó leitum kollinum. Á sumardag inn fyi-sta sáust mjóslegnar, guilar körfmr hólfífilsins inni á garðbletti í HMðunium. Blöð hóffifilsins verða lófa- stór eða rneir þegar líður á suimarið. Sennilega hafa ein- hverjir séð útsprangiið blá- raurtit veti'arblóm úti á mel eða í kletti. Já, „nýju vor’ söng ég s.vng, sem er bjart á njólu. Jörðin hefur hei'lan hring hlaupið kringum sólu“. Hvað hafa eiginlega verið margir blómlausdr mánuðir úti í görð um og á grasbtettum'' Flest blóm féllu í frostinu 2. nóvern ber s. 1. en grösbletti.r hékl- ust þó að mestu grænir til 17, desomber. Svo getið þið reikn að. Brum voru farin áð þrútna á víði o. fl. trjám og runmum í Reykjavík um sumarmáiin og fardð að sjást í gult á páska- 1-iljuim. Hver.ndig er blómaann- á-H Átoureyriniga? Liðdimr, er sv-aluir ve-tur, þót-t etoki g-æti han-n hiarður kialHazt og oftast aufð jiörð súinnainl'an'ds. Klialkiinin \nar um 1 m á' þykkt vegna berangursins. Svo segir vetraraninállinn. Mörsugur leyudist mdldur ; ái, medmhæg- ur toar! með silfra-ð liá-r. Þorri heilsar hlýjum róm; ha-nn mu-n S'iðar fá siin.n dóm — þú vainst góður, þorri miuin, þo að sæist hafí-sinn. Aður drepinn ísbjörndnm, upp ska-1 se-tter feklurinn. Góa mdsiynd gekk i garð, gust af ísunn lagði umi ska-rð. Þó va-r hún len-gstum hjartaihlý, hlakka m-enn tók tiil vors á ný. .4 einmánuði hrafniinin bjo sér hreiður. Hafinn er þá vorsins bjanti s-eiður. Dregu-r úr ha.gli, hríð og snjó. Sóli-n vermia’ gegnum kólig-U'klaitotoa, klatoa bræðir, eyð'ir þokuhakka. — Loðnan veð-ui' úti um allan sjó. — Köldurn rómd kveður dyra harpa heillin.. Fagurt sumar f-raiuis við vebu-r, farð-u að an-da soðri tetar! Vorið var seint á ferð, páska liljurnai' urðu aðal hvítasunnu blómd-n í görðunum. — Langt er Ifiðið siðan þetta var sk-rifiað. Um mániaðamótfnn miaí—júní laufgiuðust tré og rumniar sem álk'aifaist og rifsið bliómgaðist. Túlípanaa' o. fl. blóm byrja að skarta í görðuim. Björk og Mastoaösp ilima. Sjá-ið öli lit- bri-gðin í nýútsprumginu lauf- inu. -7

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.