Tíminn - 12.06.1969, Síða 7

Austiur í Mostovu hiafa niáildm
nú Skipazt á þaon veg, »3
Spassky 'heíur náð tveggija
V'iminÍTígia forstootii og imá Peta--
osjian sammarlegia spjana sig, etf
tonÐ ærtfl'air a*ð brúa bilið í þeini
5 stoátoum, s*em eftir era. Virð-
dlst bllkliegt að honuim takist
þertiba, eai 'þynftii þó emgan veg-
imn- að toornia á óvairt, þegar
þess er gaett, hversu óve-njiu-
legum sveiffiknm þeitrta einviigi
hefuir venið umidirionpið. Se-gir
mér svo hniguir uim, að 20. og
21. stoálkin staer-i einda-nlega úr
-um það, tovoirt Petrosj-an taikist
atð hiaiMa heiimsmeistairaititiliin-
oim.
Þegar neátontingiair.nir ef'lir
þeltftla einv-ígi hafia ver-ið „gierð-
ir n*pp“ mun *það veen-tarrleigia
toocna í lj ós, að 17. sikákiiin ma-nk
ar þáttask-il í einviginu. Fyiiir
þessa skáto vair háöffigent logn-
motllkiásitanid nílkjiandl í ein-víg-
i'niu og vártislt Petro.sjan þó heM
u*r hafá yfinhöndinia. Þ*eg*ar
Spassitoy mætti til leiiks í 17.
skáto'imrii va*r hia-n-n greiniílega
búinn að átoveða -að niú
skiyildi lá-tið tiil stoa-nar skníða.
Hami t-efld-i stoáikiiina tiiil vi-nn-
inigis frá u-pphafi og lagði sig
j-afnvel í töluiverða bæ'íitu til a*ð
ná settu manki. Peitnoisóan brá-st
eikk-i v-ið þessu á rótitan háibt.
Með hvassri og toiárifiininii ■ le-iik-
flléttu hefiði ha-nin geta£L seúið
skák-inivi sér í hag, en ’hann
toaius fremuir að hafa „aiilt á
-hrei-iiiu". Þetta v-anð þesis vaid-
andi, að Spassto-y náð-i undirtök
unuim og með fesbu og barð-
fyilgi tókst hon-uim a® iiotouon að
Oieiiðia stoáltoima t-il siguirs, aö vísu
rrueð drjiúgr-i aðs-toð andstœð
iintgs’itnis.
OÉg heid, að orsak-amifa fyrir
ósigni Petixxsj-ans sé fyrsit og
fnemislt að tteita í stoátostíl hanis.
Stíil h-an*s er meLtiaSur og yf-
ÍTvegaður og umdiir lygou yfiir-
borðinn leynist þurng undirallda.
A veth-'iangi posrtltionibafiteios á
hiann sór fá*a j-afino'ka, en man-n-.
stoæ'ðar h-öggor'ustur enu hon-
um hins vegar líibt að sk-api.
Reyniir hann yfirleiitt a@ leiða
þær hjiá sér nema hann sé fedfl.
toomílega önuiggur um úttoom-
una. Þetita veldur þvá, að toann
lætuir oft úr greáipum sér ganiga
giuii'viæg tækifæri og er 17.
skáfcin gott dæmi þess. Með iþví
að nýba hið gullvægia tæikifæri
sem honiuim bauðst í 23. leito
hefði viomingu'rimn sennátega
len-t hans megin og maður get
ur rétt ímyndað sér, hvaða
áhráf þetta kiyniná að h*afa haft
á fretoari fiiamivi'ndu einvígis-
inis. En Petirosjan toaus helltíur
að lláiba umdan síg-a og ienti við
það í 'knappri vör-n.
Fyrir Spassk-y var sigurinn í
•þessari sloák mi'kilvægur fy-rir
þá sök, að með honuim endiur-
hieimti hann sjlMfstraustið, seim
vkti-st vem í moflluim eftir ófar-
Hiinin saranfærandd sigur h-ans
í 19. stoá'k-inni -tailar si-mu máii
um það.
17. skákin.
Hv.: Spassky. Sv.: Petrosjan
Sikileyjarvörn.
1. e4 c5
2. Rf3 e6
3. d4 cxd4
4. Rxd4 a6
5. Bd3 Rc6
6. Rxc6 bxc6
7. O—O d5
8. Rd2 Rf6
9. b3
(A-tburðarásin hefiur fnam að
þessu verið niákv-æmlega sú
sama og í 1. skák einvígisinis,
en h-ér breytir Spassiky út af.
í 1. stoátoinin-i .fléto h-amin 9. De2)
9. — Bb4
(Pefto'osjan hyggst þrýsba á e-
peðiið hvíta, en hefur ekkd ár-
ang'U-r sem erfiði. 9. —, Be7 ilá
beáriast við.)
10. Bb2
(Fljótt á litið virðist sva.rtur
getia uminiið mianm hér, en nánari
atihugU'n leiðir í ijós, að svo er,
etoki. Eftir 10. —, Bxd2, 11.
Dxd2, dxe4 12. Dg5, exd3 13.
Dxg7, Hg8 14. Dxf6 dylst víst
enguim, að hvítur stendur bet-
ur, enda þótt þistoupar séu mis
litir.)
10. — a5
11. c3
(Þrýstiniguirtinn á e-peðið gæti
orðið óþægilegur svo að hv'ítur
rékur bistoupimn af höndum
sér. Vert er að geta þess, að
þa-ð samrýmist va-ria eðld stöð-
unniar a-ð feste miðb-orðið með
11. e5.)
11. — Be7
12. c4 O—O
13. Dc2 li6
(Hvitur hóta-ði að vimna peð
með 14. e5 ásamt 15. Bx*h7f)
14. a3
(Þeir, sem séð hiafia 1. einvigds-
skáikina, munu efalaust m-inn-
a-st þess, hv-ersu a-linian reynd-
ist Peti'osjain -notadrjiúg. Spas-
siky vill tooma í veg fyr'ir opn-
un a-iímuinnaii- og hyggst svara
— a4 ni-eð b4).
14. — ba6
15. Ilfel Db6
(Petrosjian ræðst gegn veitole'ito
ainum á b3 og Spassttoy tetour
þann kostimm að 1-osa u*m spenin
en Spassky grúfir sig yfir skak-
uma á m-iðborðinu til að beina
ati'öguiiiini f-rá b3.)
16. exd5 cxd5
17. cxd5 Bxd3
18. Dxd3 Hfd8
(Kemu-r hróknum í gaignið með
lteikvinniinigi.)
19. Rc4 Da6
20. DÍ3 Hxd5
21. Hadl
(Svarta sta-ðan er mjög tra-ust
og það er eðfldiegt, að hvítur
teiti andófis í d-lóniunini.)
21. — Hf5
(Hluitl'ægt séö er þessd leitour
sá bezbi í stöðunnii, ein hann
ú'tiheimtir hvassa tiafilmemmstou,
sem e.t.v. saimiiýmist eiktoi stíi
Peti-osjans. 21. —, a4 toom einn
iig mjög stterklega til greina.)
22. Dg3 Hg5
(Rölk-rétt framh-aid af siðasta
leikmuim. P-etrosjain gerdr sér
auðvitað grein fyrir því, að
hvíta drottnim'gim kemist til c7
og hefur þá vafalaust ih-aft í
hrjiga átoveðinm svart'ertk.)
23. Dc7!?
(Dj'a'itflieg-a te'ilkið, ekk-i sízt þeg-
air þess er gætt, h.versu ör-
l*a>gaa'itot það gæti reynzt að
tapa gtoák svo seint í eimvíginu.
E;n Spaissky er staðr-áðimi í að
teflla gtoáfcimia tii sigurs, upp á
líf og dauða.)
23. — He8?
(En þessi lintoultegB leilkur ge*t-
ur varla verið sá, s*e-m Petrosj-
a*n hafði í hu-ga, þegar lia-nn lék
21. —, Hí5, því að sá leitour á
þá a*lls ©kkii rót-t á sér. Trú-
lega-st er, a-ð Petrosjain hafi
haf-t í hu'ga fraimlhaid'ið 23. —,
Rd5!, en brester svo kj'arkinm
þega-r á hóllminn er komdð.
Leiitourinn ldtur í fljótu bra.gði
nötotouð gl’æifralega út, en e*r
' seninilteiga afigeramdd. Við s'kul-
uim niú þ'ta á helzte a'flbrigðin:
a) 24. Hxd5, exd5 25. Hxe7,
dxc4 26. Hxf7,c3 27.Bxc3,Hxg2f
28. Kxg2, Dg6t og vinmiur.
b) 24. Hxd5, exd5 25. Rb6, Ha7
26. Dc8f, Rh7 og svatter stend
ur af sér sbonminn. Eim-nig kem
ur stentolega til greiua 25. —,
Bd6! 26. Dxd6, Hg6 og svart-
uir stendiuir með pá'lmiaiiio í
hönidunmm. — Bkitoi verður séð,
að hvíter toomist n-okltouð áleið-
is með því að fórma á d5, svo
að hann á etoiki ann-ars úrkosti
en að leitoa 24. Dd7. Efith' 24.
—, Hd8 25. Da4. Da8! (ná-
kvæmara en Db7) stamda ö-ll
spjót á hvíti m.a. vegina hótun-
arinnar 26. —, Hxg2f 27. Kxg2,
Re3t og svarter mátar í notokr
uim teilkjuim. Ólilkitegt er, að
hvdtetr eigd nokikra fuiflinæ'gj-
amdi vörn gegn þessari hóten
og þeim h*ótenum, sem við
hama eru temgdar. T.d. 26. f3,
Rf4 og peðin á g2 og f3 standa
Framhald á bls. 12.
irmar í 16. og 11. slkáfci.nrii.
f'T'.
■nHHi
Petrosjan gengur þarna um gólf á sviði f jöileika hússins i Moskvu,
GRÓÐUR OG GARÐAR
Um sumarmál
Fyrsbu vorblóm eru vöfcnuð
af vetrairdvai'a í görðu-num. Hin
snjóhvite, d-rúpamdi blóm
vetrargosauna sáust und.ir hús-
veggjuim móti sól um miðjan
m.arz. Frændi sóteyjanna Vor-
boðinn guli (Eranthis) fyl-gdi
fljótlega á eftir. Dvergliljur
gulair, hvitar eða hláa-r o-g
hiimiimbláiar stjörnuliljur ha-fa
blómigast allan aprílmánuð
móti sófl o-g í skjóli. 19. april
breiddu fyrstu túnfíflarnir út
fagui'guilar körf-urn-ar sunnan
un-dir hitaveitestokfcnum á
Háalieirtii o-g stooliafæ'teir kiló-
efltinigarinnar stoute upp mó
leitum kollinum. Á sumardag
inn fyi-sta sáust mjóslegnar,
guilar körfmr hólfífilsins inni
á garðbletti í HMðunium.
Blöð hóffifilsins verða lófa-
stór eða rneir þegar líður á
suimarið. Sennilega hafa ein-
hverjir séð útsprangiið blá-
raurtit veti'arblóm úti á mel eða
í kletti. Já, „nýju vor’ söng
ég s.vng, sem er bjart á njólu.
Jörðin hefur hei'lan hring
hlaupið kringum sólu“. Hvað
hafa eiginlega verið margir
blómlausdr mánuðir úti í görð
um og á grasbtettum'' Flest
blóm féllu í frostinu 2. nóvern
ber s. 1. en grösbletti.r hékl-
ust þó að mestu grænir til 17,
desomber. Svo getið þið reikn
að. Brum voru farin áð þrútna
á víði o. fl. trjám og runmum
í Reykjavík um sumarmáiin og
fardð að sjást í gult á páska-
1-iljuim. Hver.ndig er blómaann-
á-H Átoureyriniga?
Liðdimr, er sv-aluir ve-tur, þót-t
etoki g-æti han-n hiarður kialHazt
og oftast aufð jiörð súinnainl'an'ds.
Klialkiinin \nar um 1 m á' þykkt
vegna berangursins. Svo segir
vetraraninállinn. Mörsugur
leyudist mdldur ; ái, medmhæg-
ur toar! með silfra-ð liá-r. Þorri
heilsar hlýjum róm; ha-nn
mu-n S'iðar fá siin.n dóm — þú
vainst góður, þorri miuin, þo að
sæist hafí-sinn. Aður drepinn
ísbjörndnm, upp ska-1 se-tter
feklurinn.
Góa mdsiynd gekk i garð,
gust af ísunn lagði umi ska-rð.
Þó va-r hún len-gstum hjartaihlý,
hlakka m-enn tók tiil vors á ný.
.4 einmánuði hrafniinin bjo sér
hreiður. Hafinn er þá vorsins
bjanti s-eiður. Dregu-r úr ha.gli,
hríð og snjó. Sóli-n vermia’
gegnum kólig-U'klaitotoa, klatoa
bræðir, eyð'ir þokuhakka. —
Loðnan veð-ui' úti um allan sjó.
— Köldurn rómd kveður dyra
harpa heillin.. Fagurt sumar
f-raiuis við vebu-r, farð-u að an-da
soðri tetar!
Vorið var seint á ferð, páska
liljurnai' urðu aðal hvítasunnu
blómd-n í görðunum. — Langt
er Ifiðið siðan þetta var sk-rifiað.
Um mániaðamótfnn miaí—júní
laufgiuðust tré og rumniar sem
álk'aifaist og rifsið bliómgaðist.
Túlípanaa' o. fl. blóm byrja að
skarta í görðuim. Björk og
Mastoaösp ilima. Sjá-ið öli lit-
bri-gðin í nýútsprumginu lauf-
inu.
-7