Vísir - 11.02.1978, Qupperneq 26

Laugardagur 11. febrdar 1978
VISIR
xc&' „ aO 'L,ta e
Jón Kaldal á vinnustofu sinni í kringum 1960. Þetta var einn af þessum stöðum þar sem ekkert fannst, þegar
tekið var til eða reynt að koma á reglu.
fe -■ ■r-J fei
^ Jl j ?f f p'
K? i" i I í -
*V^jf|| ilicLlr- f *&£?**■

! I

Ég hef aðeins litillega kynnst
Jóni Kaldal, en við kynni min af
myndum hans er ég þess full-
viss, að hann er mannþekkjari
af bestu gerð. Hann virðist ekki
hafa þurft nema stuttan tima
atvinnuljósmyndarans i erli
starfans til að komast inn að
persónunni, litast um og skrifa
kynni sin með hjálp Ijóssins i
silfur ljósnæmu þynnunnai; okk-
ur hinum til skoðunar. Eftir
stendur myndin, persónan ljós-
lifandi og sönn, persónuleikinn
alfsnakinn.
Jón fæddist norður i
Húnaþingi fjórum árum fyrir
aldarsnúninginn. Hann nam
Ijósmyndun fyrst i Reykjavik en
svo i heimsborg íslendings þess
tima, kóngsins Kaupinhafn.
Hann opnaði stofu hér heima
1925 með nýja myndavél, stærri
en hann sjálfur. Hann notaði
aldrei aðra.
Ljósnæma þynnan hans var á
glerplötu og hann tók sjaldnast
nema eina mynd af hverjum.
Fyrir mér er þetta sem strang-
asta ögun. ögun eða beizli,sem
enginn nema mikill listamaður
getur lagt á sjálfan sig. Hann
dettur ekki i gryfjuna til okkar
hinna, sem eigum kraft okkar
að miklu leyti falinn i tækjunum
og dáumst jafnvel að þeim sem
eiga mest og flest tækin.
Við að blaða i ágætu safni
hans verður maður þess enn
betur áskynja hversu næmur
hann hefur verið á myndefnið.
Frægur ljósmyndari sagði ljós-
myndatæknina með öllu, sem
henni fylgir vera aðeins fram-
lenging eða útvikkun á skynfær-
um mannsins, sem kann með
hana að fara. Þetta undirstrikar
aðeins hæfileika Jóns Kaldal,
mannbekkiarans.
F-Vi'