Tíminn - 04.09.1969, Blaðsíða 6

6
TIMINN
FIMMTUDAGUR 4. september 1969.
Jón Kr. ísfeld
Guðmundur Halldórsson
frá Bergsstöðum
ræðir við
séra Jón Kr. ísfeld
prest í
Æsustaðaprestakalli
Prestseturshúsið Bólstaður
stendiur í túninu á Botmiastöðum
stórt O'g stílfagurt og gæti af
þeim ástæðum staðið í Laugar
ásnum í Reykjavfk. En ríkið
á eftir að ganga frá lóðinni.
Hluti af henni næst húsinu er
óslétt moldarflag, sem leysimg
arvatn hefur grafið í farvegi
á vorin. Þó hafa presthjónin
reynt eftir megni að bæta útlit
hennar með ófullkomnum tækj
um. Og þau t. d. keyptu gras
fræ og sáðu I sendna moldina
O'g nálin var byrjuð að koma
upp og lita hana ljósgræna.
‘Prestshjónunum þykir vænt
um ailan gróður og sár gróa
hvergi betur en í nálægð
þeinra. Það er mín reynsla.
Eg var búinn að biðja séra
Jón um viðtal. Við stóðum
stundarkorn á tröppum hússins
og virtum fyrir okkur um-
hverfið: Skeggsstaðafjallið
beint á móti og Hlíðarfjailið
skammt norðar. Svartáin liðað
ist meðfram brekkurótunum.
Svo gengum við til stofu, að
spjalla saman og drekka kaffi.
Það hafði verið mikið af gest-
um þá um daginn, eins og
flesta aðra daga á sumrinu, —
frá öllum landshlutum. —
Þetta eru vinir okkar, sagði
frú Auður, — og við mundum
sakna þess ef þetta góða fólk
hætti að líta inn til okkar.
Hún þarf áreiðanlegá ekfci að
óttast það. Mér finpst alltaf að
ég sé kominn heifn þegar ég
er seztur inn til þeirra pg
þannig mun fleirum vera farið.
Hvenær komstu hingað í
prestakallið, séra Jón? ?
Ég var settur hingað 1. júni
1961 til eins árs. Nokkru síðar . •
messaði ég í pfestakallinu,'
Prestsbústaðúriinn , á Æsustöðj,- •
um var taiinn Hla fairiinin. Það
virtist þess vegnn ætla
að verða vamdiamál að fá
húsnæði í prestakailinu. En
fyrr en varði, hafði tekizt að
útvega íbúð á Brandsstöðum
og þar með leysa þetta vanda
mál.
Varstu ekki búinn að vera
lengi þjónandi prestur á Bíldu
dail pg víðar?
Ég útskrifaðist úr guðfræði
deild Háskólans 1942, gerðist
á því ári prestur á Hrafnseyri
við Arnarfjörð. Þar var ég til
ársins 1044, en flutti þá til
Bíldudails, þar sem ég var 16
ár.
Hvað verður þér minnisstæð
ast frá þeim árum?
. Ég þarf efcki lengi að leita
éftir svari víð þessari spum-
ingu. Að jnprgni dags 18. febrú-
ar 1943 var állharður hríðarbyl
urr Þá var, simað. til mín frá.

l-4
’t t
Látið okkur sóla hjól-
barða yðar, áður en þeir
eru orðnir of slitnir.
Aúkið með því endingu
hjólbarða yðar um
helming.
Sólum f,estar ^egundlr
hjólbarða.
Notum aðeins úrvals
sólningarefni.
BARÐINN h\f
Ármúla 7 —■ Sími 30501 — Reykjavík
BMudal ag mér sagt, að vél-
skipið „Þormóður" frá Bíldu
dlall befði farizt á leiðimni firá
Patreksfirði til Reykjavíkur.
Með skipinu hefðu fiarizt 24
manns frá Bildudal og auk þess
7 annars staðar frá, þ. á. m.
2 ungar stúlkur úr Selórdals-
sókn í Arnarfiirði. Nú var ósk
að eftir því, að ég kæmi þegar
£ stað til Bíldudals og tilkynnti
slysið aðstandendum þeirra,
sem farizt hefðu, þar eð prest-
ur staðarins væri einn af þeim,
sem hefðu farizt. Yfir Arnar-
fjörð varð að fará í þessu
veðri. Mér tóbst að fá mig sett
an yfir fjörðinn á' tryllubáti.
Þegar til Bíldudals bom, varð
að útvega mér leiðsögumann
um kauptúnið, þar eð ég var
að mestu ókunnugur þar. Þenn
an dag tel ég eftirminnilegasta
daginn í preststarfinu, þar sem
ég varð að gamiga í hér um bil
annaðhvort hús og tllkynna
þetta ægitega slys, en' áiuk þess
hafa símitöl og senda skeyti til
margra fjarstaddra. En Bíld-
dælingar brugðust hetjulega
við helfregninni. Næstu daga
geysaði illviðri, en auk þess
tók influenza að þjfc- fjölda
manns. Þá daga fóru líba að
berast fréttir um fundin lík
frá v.s. „Þormóði". Þegar
nokkuð leið frá, fóru líkin sem
fundust að verða torkennilegri,
en það varð til þess að marga
sveið enn meir í opin sár. —
Ég skai efcki segja að þessu
sinni meira frá þessum næstu
dögum og vikum Þó skal ég
geta þess, að presturinn á Þing
eyri lézt af slysförum um ára-
mótin 1942—1943. Gegndi ég
störfum í því preslakalli, auk
Hrafnseyrarprestakalls og
Bfldudalsprestakalls. — En frá
1944 var ég prestur á Bfldudial,
eins og ég sagði áðan. Árin
meðai Arnfirðinga verða mér
og fjölskyldiu minni ógleyman-
leg. Frá þeim samvistum minn
umst við margra sólskins-
stunda.
12
— Voru ekki viðbrigði að
koma úr sjávarplássi og setjast
að langt upp í landi?
— Jú, það voru meiri við-
brigði en ég hafði búizt við.
Sjórinn var mér kær allt frá
frumbernsku.
— Stundaðir þú efcki sjóinn
sem unglingur og á nómsárun-
um?
— Ég held nú það. Ég byrj-
aði sjómennsfeu 11 ára gamall
frá Sandvík við Norðfjörð. Far
fcosturinn var lítill árabátur og
áhöfnia fcveir fluiilorðniir bari-
menn aiuk mín. Eftir það var
ég meira og minna við sjó-
mennsku 16 sumur. Frá þess-
um sjómennskuárum, er mér
m'arg'breytil'eiki bafsins minnis-
stæður og sjómannastéttin kær.
— Voru efcki Æsustaðir,
sem prestakallið heitir eftir,
seldir eða komnir í ábúð, þeg
ar þú komst?
— Nei, þeir voru efcki seldir
fyrr en 2—3 árum síðar. En
þeir voru í ábúð.
— Hvenær fluttuð þið svo
hingað í Bólstað?
— 2. desember 1964. Það er
mér minnisstæður dagur. Fyrir
dugnað og framtakssemi átaka
manna hér í prestakallinu, var
þetta glæsilega hús reist sem
prestssetur. Ríkisframdaig fékkst
efcki undir eins og byrjað var
á byggingunni og varð því að
afla fjár heima fyrir. Fyrir
harðfylgi forustumannanna
fékkst nægilegt fé til byggmg
arframkvæmdanna, að mestu
leyti heima í héraðinu. Er
freistandi að nefna hér nöfn,
en við sbulum sleppa þeim
núna.
— Svo fór fram prestskosn
ing og það var talað um „stór
hríðarkosningu".
— Já. 28. nóv. 1965 leit efcki
út fyrir að verða heppilegur
kjördagur. Stórhríð geysaði og
sifcórir stoaflar böfðu sums stað-
ar hranmazt á vegina. En kjós
emdiur l'éfcu ekki íslenzban byl
afltra för sinni á kjörstað. Kosn
imgiin varð mjög glæsileg, kjós-
endum tni sóma, en færði mér
heiður og þafcfclætissfculd, sem
ég á erfitt með að endurgreiða.
— Þú hefur aldrei haft hug
á búskap me<j presstarfinu?
— Jú, efcki get ég neitað
því. Þó einkennilegt sé, hefi
ég alltaf haft smávegis búsbap
með preststarfinu, þangað til
ég fcom hingað í sveitima.
— Hvað er svo að segja um
kirkjusókn hér? Er hún minni
eða mieiri hér em þar sem þú
þjónaðir áður?
— Ja, nú er efcki gott að
svara þér ákveðið. Guðmund-
ur minn.Aðstaða til kirkjulegr
ar starfsemi er allt önnur í
þéttbýli en strjálbýli.þar sem
kirkjur eru yfirleitt minni og
oft kaidari að vetrinum. í
strjálbýlinu verða guðsþjón
ustur færri, sem orsafcast af
ýmsum ástæðum. En ef miðað
er við fólksfjölda og aðstöðu,
mun láta nærri, að kirkjusókn
hafi verið lík á ölilum stöðun-
um. Frá mínu sjónarmiði er
hún góð.
— Þú varst upphafsmaður að
skóla fyrir ungiinga í þessu
prestakalli. Var ekki erfiðleik
um bundið að koma þessu í
framkvæmd?
— Það læt ég vera. Húsnæðið
var auðvitað af skornum
skammti til slíks og kom fyrir,
að sumir nemendurnir urðu
að vera í eldhúsinu. Þegar ég
auglýsti kennsluna, var það
með hálfum huga. En undir-
tektirnar urðu svo glæsilegar,
að þær bægðu burtru öllum
stærstu áhyggjunum. Fræðslu
miálastiórj veitti mér frábæra
fyrirgreiðslu á ýmsan hátt. Ung
menni hér höfðu engrar fram-
haldsmenntunar notið, nema
sækja hana út úr byggðarlag-
inu.Nemendur urðu því á ýms
um aldri, allt frá 12 ára og