Tíminn - 04.09.1969, Blaðsíða 7

miMTUDAGUR 4. seplember 1969.
7
til 19 ára. Kennt var annan
hvortn diag. Urðu sumir nemend
uirnir að sæk’ja um langan veg,
t. d. yfir brattan háls, og vai'5
að fara þá leið fótgangandi.
Auk þess bomiu sumir nemend-
urnir á dráttarvélum.allt upp í
20 km. leið. Áhuginn var brenn
andi. Stundum fannst mér,. að
fcennsla mín væri ekki í réttu
hilutfalli við áhuga nemend-
anna. En þetta blessaðist. Skól
ann á Brandsstöðiuim stofnaðí ég
með þann framtíðardraum í
huga, að einhvern tíma gæti
hann orðið ríkisskóli og þá
notið starfa flieiri og mér fær
ari kennara. Og nú er skólinn
kominn inn í fræðsiukerfi rík-
isins.
— Hvaó segir þú um heima-
vnistairsbólanin á Reykrjuim við
Reykjabraut? Heldurðu að
hanm eLgi sér visa fraimtið?
— Ég hefi aldrei verið
spenntur fyrir þessum heima-
•viistaisbölum fyrir börn. Mér
skitet að þessi skóli eigi að
hýsa 80 nemendur í einu á
tJdrinuim 9—.14 ára, eða jafn-
vei 8 ána. Þeim er ekfki ætl'að
neitt smávæigitegt Mutiverk,
s«m startfa eiga við þennan
sbóla. Aiuk kennslumiar á sfarfs
fÖHcið að vera nokkurs konar
foreldrar aflra ungmennanna.
Mest börn hafa viðkvæma sál.
Hver ábyrgist að ahar barns
sálirnar bomi óskaddaðar út
úr sfflru miúg-menntasetri? Ég
ber mikið traust ti'l kennara-
stéttarinnar, sem er mér inni
lega kær, en ég tel, að hægt
sé að ofbjóða kröftum hennar
sem anijarra stétta með þvi að
leggja henni otf þungar byrðar
á herðar. Hættir eru þeir með
heimavistai'skólian n sinn að
MostfelK í Grímsnesi oig e. t.v.
víðai'. Hvers vegna? Skólinn er
ekki tefcinn tii stanfa við
Rej’fcjaibraiat. En ég ósfca hon
nm «g öllum, sem hans eiga
aíð n jóta blessunarrífcrar fram-
tSðar.
— Þú hefur tefcið mdfcinn þátt
f felagslífi innan prestakalls-
Lns, t. d. í Karfatoór Bólstaðar-
Miðanhreipps, leikstjóm o. fl.
Það er svo að segja kallað í
þig úr öilum áttum, þegar vant
ar mann til að lyfta skemmti-
dagskrá npp fyrir hversdags
leifcann?
— Er það nú ekki full mitoið
sagt, Guðmundur minn? Einu
sinni lagði óg áherzlu á það,
að ef ég viidi skemmta mér,
gerði ég það bezt með því að
reyna að skemmta öðrum. Það
er bara þetta, sem ég hefi
verið að reyna að framkvæma.
Þannig held ég að menn geti
bezt glaðst með því að gleðja
aðra.
— Hefur þú etoki annast sum
anbúðir ungmemna fyrir þjóð-
kirkjuna?
— Jú. Ég var fyrst starfandi
við sumarbúðir á Löngumýri í
9kagafirði. Tvö sumur unnum
rfð hjónin sv,° rfð sumarbúðir
Æ.S.K. (Æskulýðssambands
kirkjunnar í Hólastifti), um
tíma. Það voru fyrstu starfa-
sumur þeirra sumarbúða, svo
að við lögðum dálítið að mörk
um við skipulagningu þeirra.
Nofckrar vikur vann ég svo
við sumarbúðir þjóðkirkjunn-
ar að Kleppjárnsreykjum.
— Hafa kröfur barna til
sjálfstæðis aukizt, samfara ó-
hlýðni við þá, sem áður voru
ta'ldir yf'irboðaðar?
Það held ég alls ekki. En
yfirboðararnir hafa siakað' á
taumhaldinu, sem börnum og
unglingum er þó nauðsynlegt.
Góðir uppalendur, hvort sem
það er foreldrar eða aðrir, aga
bömin. Ég á ekki við strang
an, ósanngjarnan aga, heldur
aga, sem börnunum er fyrir
beztu og vísar þeim á leiðina
txl farsællar sambúðar við fólk
TIMINN
Bólstaður
Véstfjarða. Núna er ég í rit-
stjórn „Tíðind,a“, sem Presta-
félag Hólastiftis gefur út, enn
fremur í ritstjórn „Húnavöku“.
Ix>ks skal ég geta þess, að ég
sé um ritstjórn á „Bréfinu",
sem Æskulýðssamband kirkj
unnar í Hólastifti gefur út fyr
ir börn, sem eiga heima í Hóla
stitfti, en eiga þess efcki toct
að ganga í sunnudagaskóla.
— Er eitthvaö til, soin heitir
frjálslynd og afturhaldssöm
guðfræði?
— Ja-á, svo hefur verið sagt.
Það er að sumu leyti likt mcð
trúmál og stjórnmál, að menn
eru ekfci á einu máli um starfs
aðferðir og boðun, sumir eru
vinstri menn, aðrir hægri.
— Til er saga um það, að
Jónas frá Hrifiu hafi eitt sinn
mætt séra Bjarna á götu og
spurt hann, hvort það væri
satt, að hann væri hættur að
biðja fyrir ríkisstjórninni. —
Nei,. þess hefur aldrei verið
meiri þörf en nú, á séra Bjarni
að hafa svarað.
einni'g uban heimiia og skóla.
— Hvenær á að láta börn
Mýða? Eða ber kannski að láta
þau gangast upp í sem mestu
sjá'lfræði?
— Nei, Guðmundur. Börnin
fæðast ósjálfbjarga inn í þenn
an heim. Eins fljótt og auðið
er, byrja foreldrar og aðrir
ástvdnir barns að kenna því
ýmislegt. Flestir foreldrar
munu einna iðnastir við að
kenna barninu að ganga fyrstu
skrefin. Ef barnið hlýðir ekki
aðstoð og leiðbeiningum ást-
' vinánna, ér hætt við, að það
verði harfa fákunnandi. Barnið
verður að læra að hlýða, svo
fljólt sem það hefur þroska
Ui, jafnvel á fyrsta ári. Leið
beiningar hinna reyndu, full-
orðnu, eru barninu nauðsynleg
ar. En jatfnframvt er nauðsynlegt
að kenna bai'ninu að hlýða. —.
Það er hastarlegt til þess að
vitia, að lífclega er siðfræð'i-
kennsla ein mesta hornrefca í
islenaku skólakerfi. — Kristi-
leg siðfræði þyrfti að vera
á'herzlunámsgrein í öllum skól
um. Þar er ekki um þvingun
að ræða, heldur frelsi, sem
gefur heillaríka sambúð ein-
stafclinga og þjóðfélags.
— Mér hefur verði sagt, að
þú sért einn atf vinsælustu og
mest lesnu barnabókahöfundum
okfcar í dag? Er það etoki rétt?
— Ja, nú veit ég' efcki. Það
er yfirleitt Htið gert að því
hjá ritdómurum að tala eða
rita um barnabækur. Það er
því efcki við þá að styðjast í
svari við þessari spurningu. Ég
held að það hafi verið í hitteð
f.vrra, að ég sá lista frá bóka-
safninu á Akureyri yfir höf-
unda, sem saf.nið lánaði mest
etftir. Ég skal játa, að mér kom
algerlega á óvart, hvað ofar
lega ég var á þeim lista.
— Hvaða bæfcur þínar hafa
selst bezt?
— Það eru lítolega Bafcka-
Knútur og Sonur vitavarðar-
ins, sem svo að segja, seldust
upp á skömmum tíma. Litla
lambið hefur líka selst vel.
Veit ég til þess, að það er
talsvert notað við lestrar-
kennslu barna.
— Er von á nýrri bók eftir
þig á þessu ári?
— Ekki geri ég ráð fyrir
þvi. Eg á að vísu handrit. En
þér finnst það kannski einkenni
leg fullyrðing hjá mér, þegai-
ég segi, a'ð ég hafi ekki efni
á því, Ef ég sel handrit tii út-
gáfu, fæ ég svo háan skatt og
útsvar, að ég tel mig tapa fjár
hagslega á l>ví.
— Hafa ekki bækur eftir þig
verið þýddar á önn-ur fungu-
mál?
— Það held ég ekki. En mér
er ekki grunlaust um, að bráð
lega verði þýdd bók eftir mig
á norsku.
— Þú hefur lesið nofckrar
barna- og ungiingasögur eftir
þig í útvarp?
— Já. Ég hefi lesið þær
þrjár. En svo var bókin: Dóra
fer til Draumalands, lesin í
barnatíma sem framhaldssaga
fyrir nofckrum árum.
— Er efcki vandasamt verk
að skrifa fyrir unglinga í dag?
Er ekki erfitt að sameina í
eitt upeldisgildi bókar,
spennu hennar og aðlögunar-
kraft?
— Börn og ungmenni eru
áigætir lesendur. Oft eru þau
talsvert strangir gagnrýnendur.
Lestrarefni þeirra þarf ytfir-
leitt að vera þannig, að það
hitti tilfinningar þeirra og eftir
væntingu. Ég vildi að ég ætti
kost á að skrifa miklu meira
fyrir slíka lesendur.
— Er ekki óarðbær abvinna
að skrifa bæfcur í dag, þótt
vel seljist?
— Þessa spumingu hefi ég
heldur átt að leggja fyrir þig,
sem hefur gefið út góða og
mifcið selda bók. Samt held ég
að við getum verið samméla
um það, að bókritun sé í dag
ekki meðal þeirra atvinnu-
greina, sem hægt sé að miða
við háan launaflokk.
— Hvenær má maður svo
eiga von á bók eftir þig handa
okkur fullorðna fólkinu?
— Það er bezt að segja ekk
ert ákveðið um það. En ég
get svo sem sagt þér það, að
ég á í handriti tvær sögur, sem
líklegt er, að ég fleygi etofci í
ruslakörfuna, a'ð svo komnu.
— Þú hefur gefið út safnað
arblöð, þar sem þú hefur þjón
að?
— Á Bíldudal gaf ég út
satfnaðarblaðið ,,Gei.sia“ í 15
ár. Þa'ö blað var fjöiritað og
fór víð'a um land. Margir urðu
til þess að storifa í það, bæ'ði
prestar og leikmenn. Einnig
flutti það fréttir úr Arnarfirði
og margt fleira. í þessu presta
kalli gaf ég út nofckur blöð
af „Geisla" einkum fyrstu ár-
in.
— Hefur'ðu annast útgátfu
fleiri blaða?
—Já, ég haf'öi me'ð höndum
ritstjórn vikubla'ðsins „Seyð-
firðings“ á Seyðisfirði tæp 2
ár, auk þess var ég 10 ár
ritstjóri „Árbókar Bar'ðastrand
arsýslu“. Nokfcur ár var ég í
ritstjórn „Lindarinnar", sem
gefin var út af Prestafélagi
■ simi uíji
Véwm
HVERFISGÖTU 103
VELJUM ISLENZKT
ÍSLENZKAN ÍÐNAÐ
— Telur þú meiri þörf að
biðja fyrir þessari nkisstjóm,
en ýmsum sem áður Jiafa set-
ið?
— Öllum er þörf‘5 fyrirbæn.
Sérhver einstafclingur þarfnast
góðs hugar og fyrirbænar ann-
arra. Því meiri vandi, sem hon
um er á herðar lagður því rdk
ari er þörf hans fyrir fyrirbæn.
Þetta gildi að sjálfsögðu uan
alla, hverrar stétta sem þeir
eru og ekki hvað sízt um þá,
sem hatfa mestum ábyrgðar-
störfum að gegna.
— Hva'ð viltu svo segja að
lokum, séra Jón?
— Það er dásamlegt veöur
í dag (2. ágúst), „logn «g
blíða, sumarsól“, eins og við
sungum saman í Karfakór Ból-
sta'ðarhlíðarhrepps. Svona
björt og fögur vil ég óska að
fra>nitíð íslenzkiu þjóðarinnar
verðL

TR0LOFUNARHRINGAR
Fljót afgreiSsla-
Sendum gegn póstlcröfu.
GUÐM. ÞORSTEINSSON
gullsmiður.
Bankastræti 12.
FASTEIGNAVAL
Skólavörðustis 3 A H. hæð.
Sölusúnj 2291L
SELJ UNDUR’:
Látlð olcfcuT annasi sölu á fast-
eiigmiusD vðar Áherzla lögð
á góða fyrii'greiðslu. Viinsam-
tegiast hafið samt>and við sfcrif-
stotfu vora er þér ætiiS aS selja
eða fcaupa fiasteignir sem ávallt
eru fyrir bendi i mikilu úrvali
h;já okfcur
JÓN ARASON, HDL.
Málflutningur.