Tíminn - 26.09.1969, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 26. september 1969.
TÍMINN
— Lína litila kom í sprettin-
am inn í stofiu til mömimu sinn
ar, þann 1. apríl.
— Mjmma, vinnukonan er
að kyssa biáókunnugan mann
frammi í el'dhúsL
— Það er ómögulegt.
— Apríiigabb, það er bara
pabbi.
— Hver er eiginlega meining
in, þr.uimaði hótelgesturinn bál
reiður. — Ég bað um að verða
vatkinn kluikkan fimim. Nú er
ég búinn að missa af flugvél-
inni og þar með stórum við-
skiptasamningi. —
— Ég reyndi að vekja yður
klukkan fimm, sagði næturvörð
urinn, — en þér komuð bara
ekki heim fyrr en hálf sex. —
Það var sunnudagssíðdegi í
dýragarðinum og mikii þröng
við apabúrið.
—AÆsakið, he.rra górilila,
sagði simpansamamman. —
Viltu aðeins færa þig, svo barn
ið mitt geti fengið að sjá fólk-
ið. —
— Mætti ég spyrja um aidur
yðar, ungfrú?
— Ja, ég er tuttugu og níu.
— Hvað voruð þér gamlar,
þegar þér fæddust?
— Ætlarðu ekki að fá þér
fugiahræðu í garðinn.
— Nei, ég hef enga trú á
svoieiðis.
— Ja, þegar ég fékk mér
fugiahræðu í fyrra, urðu krák
urnar svo hræddar, að þær
kornu aftur með berin, sem
þær voru búnað að stela.
A öisýningu í kvikmyndahúsi
var sýnd mynd um árásarferð
Þjóðverja tii Engttands og þul-
urín.n lauk máii sínu, með þess
um orðum: — Af 25 fluigvélum
voru tvær, sem ekki komu aft-
ur.
— Hafðu engar áhyggjur,
kallaði einn áhorfenda. —
þær koma aftur á 9-sýninguna.
— Mamroa, af hverju heita
berin jarðarber?
— Af því að þau vaxa svo
náiægt jörðinni.
— Af hveriu vaxa þau ná-
lægt jörðinmi?
— Nú, lyngið er bara ekki
hærra.
— Af hverju er það ekki
hærra?
— Af því að þá gætu berin
ekki heitið jarðarber.
Svo var það stúlkan, sem las
bréfið, faldi andlitið í höndum
sér og kastaði því síðan í rusia
körfuna!!
DENNI
DÆMALAUSI
Euginn segir mér að fara
að hátta . . .! — nema þú!
r>
Á ítaliu býr nú kona, sem
kveðst hafa eyðila.gt líf sitt
með takmaikalausri vandfýsni
sinni, þegar karlmenn eru ann
ars vegar, en vandfýsina segir
hún stafa af því, að húm hefur
aldirei getað fumd'ið neimn þamn
mannkostamann, sem komist
í hálfkivisti við föður sinm. Kon
an er nefnilega Sarah Ohur-
ohill, leiltkona, em húm segir,
eftir að hafa fjórum sinunm
verið gift, og miörgum simnum
tnúlofuð: „Ég hef ailtaf dáðst
mjög að pabba (Winstom Chur-
chili). Og óhamingja mín er
sú, að ég hef aldrei hitt þann
mann, sem er eins o,g hann var.
Þesis vegna heíur enginn haft
nein áhrif á mig . . . . og því
er aú líf mitt eims oig það
er . . . . “ Fydr dauða sinn,
árið 1965, sagði hinn dáði faðir,
C'nurchill: ,Ég vildi glaður
deyj.a þúsund sinmum, ef það
gæti frelsað Söru af lestinum
sem hún virðist heltekin af:
Wisky-dryflck ju“.
Nú sem stendur er leikkon-
an trúlofuð tuttugu og fimm
ára gömlum ítala.
★
f níu ár hefur rokk-fcóngur-
in gamíi, Elivis Presley, aðeins
verið eitthvað fyrirbæri sem
mienn hafa getað heyrt syngja
af plötum. En nú hefur Elvis
boðað afturkomiu síma í sviðs-
ljósið, og er farinn að syngja
opinberlega á leiksviðum. Sem
stendur symgur hann í nætur-
klúbbi einum i Las Vegas, en
begar samningur hans við næt
urídúbbinn remn.ur út, ætlar
hamn að fara í söngferðalag um
hverfis jörðu.
Endurkioim,a Pr'esleys fram í
sviðsljósið varpaði í engu
skugga á fyrri feril hans og
frægðarljómimm er sagður
aldrei hafa verið skærari um
hann, a.m.k. : Bandadfcjunum.
Reyndar eru aðdáendur hans
nofckuð eldiri en hér_ áður fyrr
þegar hann töfraði táninga sem
mest, til dæmis er sa.gt, að um
daginn, þegar hann söng í Las
Vegas, hafi þrjátíu og fimm
ára gömul kona hrifizt svo af
honum, að hún snaraði sér úr
nærbuxum sínum þar sem hún
stóð, og kastaði þeim upp á
sviðið til goðsins. Presley tók
við buxumum, hneigði sig þakk
látur í átt til konunna.r, en
sendi þær síðan til baka. Það
fyflgir ekki sögunni, hvort hamn
hafi ritað nafn sitt á þær, enda
er það fremiur óttíklegt. Þessi
þrjátíu og fjögurra ára gamli
sönggarpur, syngur enn sömu,
gömilu, góðu lögin, em hefur
eiomig bætt inn á d'agskrána
nokkrum nýjum Bíttta-lögum
og mótmælasöngyum, svona til
að stamdast betur kröfur tím-
ans.
★
Anma primsessa í Englandi er
orðin uppáhald brezkra ljóis-
myndara. En, seg|ja menn, þess
ar vinsældir hafa komið af
stað leiðindaástandi innam kon-
ungsfjölskyldunnar, því Mar-
grét Rose, systir Elísabetar
drottnimgar, þolir ekki að Amna
svipti hana sæti sínu sem vin-
sælasta ljósmyndafyrii'sæta
fjölskyldunnar.
Sagt er að þær systur, Mar-
grét og Elísabet, hafi rifizt
mijög, og hafi Margrét ekki
sagzt þola það að athyglin
beimdist svo mjög að Önmu
fræniku sinni. „Er það ekki
bara vegna þess að Anna er
ymgri og fallegri?“ er sagt að
Margrét hafi sagt, þegar rifrild
imu var lokið!
Nýttega keypti enskur forn-
munasali, McAdam -kapteinn,
skozku höllina Bedlay náiægt
Gttiaisgow. Hölilin var byggð á
tólftu öld, og McAdam, kona
hans og tivær dætur þeirra —
Alexia, fimm ára og Muriel,
sem er t/veggja ára, fluttu ina
fyrir nokkrum vikum — öd
mjög stolt af sinni nýju þjóð-
félagsstlöðu, sem hallareigend-
ur. Nú befur það hins vegar
fcornið í ttjós, að höllin hefur
ekki staðið aliveg auð, þegar
MeAdaim festi kaup á henni,
því að Jarnes nokkur Camipbell
hertogi, sem átti höllina fyrir
liðlega tvö hundruð árum,
dvelst enn i' henni.
Síðan að vofa hans sýndi sig
í fyrsta sinn, heffur nýi eig-
andinn reynt að alfla sér alls
fáanlegs fróðleiks um þennan
forvera sinn í höllinni, og náð
í margs toonar bókmenntir, þar
sem hann kemur við sögu, og
í böillinni sjálfri hefur hann
fundið ýmisar skýrslur um at-
hafnasemi draugsins á sáðustu
öttd'um.
Frú McAdarn hefur nokkrum
sinnum vaknað á nóttum við
það að einhver strýkur hár
hennar. Þegar hún vaknaði til
fulls var engan að sjá, en
henni fannst sem bún væri ekki
ein i herberginu. Dætur henn-
ar tvœr hafa hins vegar séð
draugsa. Þrisvar hafa þaer æpt
af sfcelfingu að næturíagi, vak-
ið móður sína og í öll skiptin
segja þær að þaer balfi séð
„stóra manninn".
McAdamifjiöttskyldan heffur
rætt mállið sín á milli, og hef-
ur nú fcomizt að þeirri niður-
stöðu, að þau muni ekki flytja
úr höttlinni, þeirri höll, sem
þau hafi árum saman dreymt
um að búa í.
— Eif einhver fiytur, þá er
það vofan, segja þau. Nú hef-
ur McAdam gert það að vana
sínum að sofa með rifffil sinn
við höfðalagið, tilbúinn til
notkunar!
★
Funstahjiónm í Monakkó,
Rainier og Gracie, lifa nú í
stöðuigum ótta, og hafa gert
svo síðustu mánuði, en þeirra
og barna þeirra er gætt daig
og nótt, en gœzluna annast ör-
yiggislögneglumienn í einkennis
búninigum og borgaralegum
klæðum.
Einbver'jir ævintýramenn
hafa hótað að ræna börnum
þeirra þremur, Stephanie, A1
bert og Caroline. Talið er að
þama sé um að ræða banda-
ríska maonræningja, en aðferð
ir þeirra eru menn niú farnír
að kannast við víða um lönd.
Furstahjónin hafa tvisvar
fengið send hótunarbréf, f
hverjum þeim er hótað að börn
unum verði rænt, borgi þau
efcki álitlegar fjárupphæðir
inná leyniiega bankareikninga.
Fyrst kröfðust glæpamennimir
50.000 dollara, en nú hefur
lcrafa þeirra vaxið upp í eina
mílljión doliara.
Þrátt fyrir stöðugt etftiríit
með þeim hjónum og börnun-
um, er furstayn-jan ekki mieð
öllu óttalaus, tii dæmis lætur
hiún nú yngista barnið, Step-
hanie ætíð sofa i»ni í hjióna-
herberginu, en herberigja
hinna er vandlega gætt, jafnt
á nóttu sem diegi.