Tíminn - 19.10.1969, Blaðsíða 3

SUNNUDAGUR 19. október 1969.
TIMINN
15
Hef mestar áhyggj-
ur af menntunarað-
stöðu sveitaæskunnar
Það (hafa mienn fyrir satt, að
í' Flatartungu í Slkaigafirði hafi
fyrrum staðið skáli einn mik-
ill, byggð'ar af kappanum Þórði
hreðu, útsfcorinn á þiLjum, og
hafi það fcúnstweilk verið af
byisþaotáskum uppruna oig haft
að 'geyrna myndasögu af raigna
rökum. Þegar gamli bærinn var
rifinn í Flatartunigu fyrir
no&krum árumi, fundust úr
skála þessum þrjiár fijalir, er
síðan hafa orðið ágætri mennta
konu að Langri og merkilegri
visindaritgeirð.
FLatartunga hefur jafnan ver
Gunnar Oddsson
Ið höfuðlból oig vel setin. Nú
er að vísu skálinn Löngu horf-
inn og gamli, Men2ki bærinn.
Þess í stað stendur þar nú
reisulegt steinhús, tákn ís-
lenzkrar endurreisnar á 20.
öLd.
Hér í Flatartungu búa sam-
an þrjár feynslóðir, Oddur Ein
arsson og Sigríður Gunnars-
dóttir og þau ynigri hjónin,
HeLga Árnadóttir oig Guinnar
Oddsson, ásamt sonum sinum
smáum, Einari, Árna og Kára,
þekn síðastnefnda heitnum í
hötfuðið á Káira, Ulandnám'S-
manni í Flatartungu.
Við eigum erindi við Gunn-
ar bónda.en hann er formað-
■*r Búnaðarsamhands Sfeaga-
ejarðar. Það kom áðan ofan-
skúr, sivo bóndi er genginn til
bæjar. Þar finnum við Gunnar
og spyrjum:
—í hiverju er starfsemi
Búnaðartsambands Skaigafjarðt
ar aðallega flólgin?
— Starfsemin er eiginlega
tviþætt. f rauninni eru þetta
trvö samibönd undir einni og
sömu stjórn. Hér er um að
ræða Ræktunarsamiband, sem
vinnur að jarðræktarfram-
kvæmdum og má segja, að við
séum það vel settir með véla-
kost, að við séum eiginlega
sjálfum okkur nógir og getum
annað þeim verkum, sem fyrir
liggja. Hvað Búnaðarsamband
ið snertir, þá annast það nú
þá leiðbeiningastarTsemi, sem
hér hefur verið framfevæmd,
en því miður hefur verið of
lítil.
— Hvað hafið þið af starfs-
mönnum?
— Við höfum 2 fasta ráðu-
nauta. Hjá okkur eru EgilL
Bjarnason á Sau'ffárkróki og
Sigurþór Hjörleifsson í Messu-
holti, sem er verkfæraráðu-
nautur okkar. Egil eir jafn-
framt framfcivæmd'astjóri Rækt
unarsambandisiins.
— Er mikið unnið að rækt-
un í Slkagaifirði í sumar?
— Ég held að það verði nú
mieð minna mióti, en í fyrra
var mikill skurðigröftur. Ann-
ars er greinilegt að fram-
bvæmdir eru að dragast sam-
an. Þó er það nú þannig með
þessair fraimkivæmdir, að það er
niú aldrei hægt að segja til um,
hiversu þær verði miklar fyrr
en verkfærið er komið á stað-
inn, og því erfitt að koma við
áætlunargierð.
— En mögulleikar til rækt-
unar, eru þeir e’kki miklir í
Sfcagafirðinumi?
— Jú, það er óhætt að segja
það, en yfirleitt hefur landið
verið blautt oig þarf að þurrka
það.
— Veiztu, hwe mikið er búið
að ræflcta af ræktanlegu Landi
hér?
— Um það get ég ekki sagt.
Búið mun að ræöcta um % af
landinu alls, og það er varla
meira hér. Ræktunarlönd skoi-t
ir ekki hjá Skagfirðingum í
komandi framtíð, en hins veg-
ar mjög þröngt á afréttum.
Á siðustu árum bafa verið
'fcortlöigð öll tún hér og jafn-
framt tekin jarðvegssýnishorn,
sem efnagreind hafa verið í
Hfnananmsóknarstolfu Norðun-
lands á Norðuriandi, en gamfla
Rælktunarféiagið NorðurLamds,
sem átti Gróðranstöðina á Ak-
ureyri, hefur með þvi skipt um
hlutverk. í samibandi við þess-
ar athuganir má segja, að nú
þegar liafi fenigizt alLgóðarvís-
bendinigar um áburðanþörfina,
og þess vegna hægt að byggja
upp haldbetri og raunhæfari
ieiðbeiningar um áburðarnotk-
un. Og það er jafnframt ætl-
unin að auka starfisemi þessar-
ar rannsóknarstofnunar, þann
ig að hún geti Mka teflcið hey-
sýnishorn, sem hún hefur lftið
getað sinnt enn, en þá mundi
unnt að segja tfjyrir um fóður-
bætisnotkun.
Ég held að mér sé óhætt að
segja að Rannsólknarstofa Norð
urlandis sé ákaflega mikið nauð
synjafyrirtæki og ég heid a'5
við norðlenzkir bændur meg-
um tengja við bana miklar
vonir.
Borgar sig að búa við hross?
— Eru skaigfirzkir bændur
yfirlgitt með hlönduð hú?
— Já, undantekningarlftið.
Ef swo er ekfki, má segja eins
og Heligi Sæm. segir í palla-
dómum um Bjarna Ben.:„ Þess
munu dæmi, að maðurinn geti
werið hjálpsamur." Þess munu
sem sagt dæmi. Annars er
meiriMuti framleiðslunnar orð
inn mijólk.
— Þú minntist á að þröngt
væri orðið á afrétt Skagfirð-
inga?
—• Já, það er rétt.
—Þurfa ekki skagfirzku stóð
in alLmikla beit?
— Jú, hross þurfa feikna
haga.
— Segðu mér nú, Gunnar,
borgar hrossarækt Skagfirð-
inga sig?
— Um það eru nú skiptar
skoðanir, sfcoðanirnar á því,
hvort arðsemi sé af hrossa-
ræktinni fer eftir því, við“

Úr Skagafirði.

hvern talað er. Sjálfur er ég
þeirrar sfeoðunar, að Skagfirð-
ingar hafi eklki haft af henni
mifeinn arð.
— Ertu þá þeirrar sfeoðun-
ar, að þið eigið að minnfca við
yfekur hrossaræktina?
— Ég er eindregið þeirrar
skoðuinar, að Sfcagfirðingar
ættu að fækka hrossum sínuin,
en hins vegar haida áfram að
F'ramhaid á bls. 22.
REYKJALUNDUR
Plastáhöld ryðja sér se meir til rúms í sífellt fjölbreyttari gerðum.
Þau hafa marga ótvíræða kosti:
• Þau brotna ekki. *Þau eru létt og þægileg í meðförum, fara vel í skáp.
• Auðvelt er að þrffa þau. »Lokuð matarílát eru mjög vel þétt.
Reykjalundur býður yður nú margvíslegar gerðir búsáhalda úr plasti í fjölmörgum litum: föt,
lítil og stór; fötur.opnar og lokaðar; kassa og box (bitabox); skálar, könnur.glös o. fl.