Tíminn - 19.10.1969, Blaðsíða 12

Hann er með dötkt hár nið-
ur á herðar og þegar hann bros-
ir, skín í brotna framtönn. Allir
pekkja þetta andiit af myndum
i blöðum og víðar. Þetta er hann
Björgvin, sem reyndar er Halldórs
son. á heima í Hafnarfirði, og er
18 ára gamall. „Bjöggi“, eins og
nnxgiliígarnir kalla hann, var kos
mn „Pop-stjarna ársins“ í sumar
og síðan hefur hann verið einna
frægastur manna hérlendis, eða
að minnsta kosti við Faxaflóann.
\'ú síðast komst hann í blöðin
vegna pop-dansleiks, sem endaði
á Miklatúninu. Björgvin er mjög
upptekinn maður, hann er í skóla
mestallan daginn og auk þess æf-
ir hann og syngur á dansleikjum.
Þó tókst okkur að kyrrsetja hann
smástund og spjalla við hann.
— Hvernig er að vera svona
frægur?
— Ég veit nú ekki, hivort ég er
nokkuð frægur, en það getur ver-
íð dálítið leiðinlegt, þegar ailir
þekkja mann á götu, maður veit
ekki hvernig maður á að vera.
Ég verð satt að segja stundum
dauðfeiminn. En mér finnst bara
gaman. þegar fólk, sem er miklu
eldra en ég og þekkir mig kanns'ki
ekki, snýr sér við til að glápa á
mann imeð hneykslissvip. Kannski
er ég svona skrýtinn með þetta
síða hár og ailt það, ég veit það
ekki. en mér er bara alveg sama.
Unglingarnir dýrka „Bjögga“,
og eins og tíðkast, reyna allir að
verða sér úti um minjagripi um
,,goðin“, helzt nógu persónulega.
Nýlega hittum við unga stúlku,
sem var alsaal yfir því að hafa
eignazt hnapp úr jakkanum hans
,,Bjögga“. Þegar við spyrjum
Björgvin, hivort mikið kveði að
þessu, þá hlær hann.
— Uss, það er stundum reynt
að slíta allt utan af manni. Þarna
um daginn, þegar við heimsóttum
Einar Ben., þá var einn í hljóm-
sveitinni, hann Biggi, í leður-
jateka með kögri. Það var allt í
tætlum, þegar samkundunni lauk.
Við biðjum Björgvin að segja
okkur, bvernig eiginlega stóð á
því, að Einar Ben. var heimsótt
ur-á Miklatúnið
— Við ætluðum ekkert að gera
styttunni mein, við ætluðm bara
að sikemmta okkur meira, þegar
ballið var búið og fórum út á
túnið. Þetta er jú almenningsgarð
ur. ekki satt. En þegar við ætluð-
um að fara að spila, þá vantaði
oikkur eitthivað til að standa á, svo
við fórum upp á fótstallinn. Það
voru nokkrir strákar, sem létu
sér ekki nægja að hlusta á okk-
ur, og fóru að klifra í styttunni.
Löggan kom og bað okkur að vera
ekki í styttunni og þá fórum við
upp á bekk þarna hjá, en hon-
um var strax velt um koll. Það
er alltaf verið að tala um. að
löggan vilji eyðileggja allt, nn
þessi iögga var reglulega ágæt.
Hann bað mig bara vingjarnlega
að láta krakkana ek'ki vera að
hamast á styttunni. Eí hann hefði
verið að skammast, eða viljað
fara með okkur burt. þá hefðu
getað orðið læti, en þetta fór alii
vel, þvi löggan var svo kurteis
Ég bað krakkana að vera ekki
með læti, og þau gegndu því.
— Það hefur verið sagt. að þú
hafir fólkið gjörsamilega á valdi
þínu. Finnst þér það?
— Á valdi mínu, ég veit það
ekki, en ég held að það sé eng-
inn vandi. Krökkunum líkar vel
við mig og þegar ég vil að þau
geri eitthvað, þá gera þau það.
Ég vildi ekki að það yrðu læti
þarna á Miklatúninu á sunnudag-
inn og stillti hópinn af.
Eitthvað verðum við að fá að
vita um Björgvin sjálfan.
— Þú ert í skóla, er það ekki?
—Jú, ég er á námskeiði í Iðn-
skólanum í Hafnarfirði og ætla að
taika þar inntökupróf. En ég veit
ekki ennþó, hvað ég ætla að læra,
ég hef ekki áhuga á neinu sér-
stöku. Maður er líklega ábyrgðar-
laus unglingur, eirts og fullorðna
fólkið segir um alla unglinga. Eitt
hvað ætla ég samt að læra, því
það er ekki víst, að ég geti sung-
ið alla ævina, þó gæti ég vei hugs-
að mér það. Eins og er, þá lifi ég
fyrir að syhgja.
— Hefurðu haft áhuga á músik
alla ævina kannsiki?
— Það held ég bara. Ég hef
alltaí verið syngjandi. Annars hef
ég alltaf haft mjög mikinn áhuga
á leiklist líka og langar mikið til
að læra það.
— Hefurðu lært að syngja eða
spila?
— Ég byrjaði að læra á gítar
og píanó, en þegar píanókennar
inn sagði, að árangur næðist yf-
irleitt ekki fyrr en eftir tvö ár,
þá gafst ég upp. Mig langar til að
læra áð syngja, en það er ekki
tími til þess eins og er. Það er
miklu meira en nóg að gera, mað-
ur er í skólanum til hálftíu á
kvöddin. þá er farið inn í Tóna-
bæ að æfa og svo reyni ég nú að
læra skólabækurnar líka.
— Vill popmúsilkin ekiki stela
neinu frá náminu?
— Kannski gerir hún það, en
mér fínnst það ekki vera mikið.
Við erum allir í stoóla í Mjóm-
sveitinni og reynum að láta þetta
ekki stangast á við námið. Ann-
ars getur þetta verið erfíitt lff,
það er eins og að vinna tvöfalda
vinnu. Til dæmis hefur staðið til
að taka upp aðra plötu, ern t&n-
ann vantar, við megum hremltega
e&M vera að því.
— En þið ætlið að halda þessu
áfram, þrátt fyrir erfiðið?
— Já, við ætlum að hatda hóp-
inn og fylgja þróuninni í pop-
miúsikinni og spila það sem fólk
ið vill á hiverjum tíma. Þetta er
orðið alilt lífið fyrir manni. Ég
sagði einu sinni við vin minn:
„Ég ætla einhivern tíma í hljom
sveit“ — og ég fór í hljómsveit.
það er eina róðið til að reyna.
hvort maður getur nógu vel. Ef
fólkið vill mann ekki, þá hættir
maður. Þetta gekk allt vel, með
an ég var í Bendix. Svo hringdu
Flowers í mig og ég hef aldrei
séð eftir að hafa farið til þeirra
Framhald á hls. 23.