Tíminn - 22.10.1969, Blaðsíða 5

MIÐVIKIJDAGUR 22. október 1969.
5
arahluti
— Hvaða Muíta vautar y3ur?
— Nýj'a þumalfiagur.
Khrta nofckur ‘hringdi tii póst
stjörans í foae einum í Dallas,
og kwarta-ði yfir því, að nýi
póstEendillinn legði það í vana
sLan að iglettast við hund henn
ar, og væri hundurinn orðinn
swo foræddur ivdö póstsendilinn,
aið hann legði á fílótta og í fel
ut. ef hann sæi til ferða foans.
. — Hiw er foundurinn nuna?
spurði pÓKtstjórirm.
— í felum undir foinkitrénu,
sagði írúin.
— En sendillinn . . .?
í trénu — að espa
fá hann
— Ég ski ifaði pabba, að mig
vantaði 1000 krónur, fyrir
lampa, — og svo sendir hann
mér þetta!
Vilhjálmi var illa við, að syn
ir hans eyddu spariskiíddngum
sdnum í óþarfa.
Einu sinni fóru þeir með
föður sínum til Kefiavíkur.
Þeir höfðu keypt sér þar
rúsínur og voru að pukrast
við að éta þær á heimleiðinni.
,,Hvað eruð þið að éta, strák
ar?“ spyr faðir þeirra.
„Rúsínur“, segja þeir.
„Finnst y-kkur það ekki dýrt
skepnufóður?“ segir þá Vil-
hjálmur.
Þjónninn opnaði dyrnar fyrir
foeldri nranni, sem kom i heim
sókn.
— Get ég fengið að tala við
greifanm? spurði gesturinn.
— Hiann er í baði. svaraði
þjónninn.
— Saigði 'greifinn nokkuð um
það, Jxve langan tím-a það mundi
t.aka?, sp-urði gesturinn.
— Nei, svaraði máðurinn.
— Þá ætla ég að íá mér sæt i
og bfða eftir honum, svaraði
maðuriim.
— Velkomið, herra minn,
sagði þjónninn.
Þeg’ar fcvær stundir voru liðn
ar, var gestinmn tekið að leið
ast og hringdi því á þjóninn.
— Greifinn er lengi í baðinu.
Ilvar er hann í baði?
— f Sviss, heiTa minn, svar
aði þjónninn.
DÆMALAUSI
DENNI
— Ef þú þarft aö tala við
mig, þá verð ég í báöherberg-
inu áð kenna Jóa að synda!
TÍMINN
Tveir eftirsóttustu — eða að
minnsta kosti frægustu pipar-
sveinar heimsins, munu innan
tíðar hverfa af hjónabandsmark
aðinum. Karim Aga Khan, hinn
þrjátíu og tveggja ára gamli,
bráðlaglegi og forríki leiðtogi
tuttugu milljóna Múhameðstrú-
armanna, hefur haldið mifclum
fjölda þokkadísa í voninni árum
saman. En þrer munu margar
telja sig sviknar, því að í þeise
um mánuði mun hann l<Æs
kvænast hinni fcuttugu og níu
ára gömlu Lady Sarah Cricton-
„dönsk vi-ka“ í Briissel, Belgíu,
og í tilefni af henni komu þau
þangað Henrik prins og Margrét
ríkisarfi. Svo sem lög gera ráð
fyrir, var haldinn blaðamanna-
j fundur með.þeim hjóþum, en
þar voru mættir yfir' fímmtíu
blaðamenrf, ogAar fundur þessi
einkar skemmtilegur, en spurn
ingum rigndi y-fir þau hjón.
Eftir fundinn gaf belgískur
blaðamaður þá skýringu á
spurningagleði blaðamannanna,
að sennilega væri þetta í fyrsta
sinn í Belgíu, að blaðamönnum
gæfist kostur á að spyrja kónga
fólk svo spjörunum úr, því
belgíska konungisfjölskyldan
kæmi aldrei svo frjálslega
fyrir á almannafæri.
Fyrsta spurningin sem Mar-
gi'ét fékk hljóðaði upp á, hvern-
• ig á því hefði staðið að hún
lærði ,,jiu-jitsu“? „Vegna þess
að ég er meðlimur flugsveitar
kvenna, og jiu-jitsu er ein náms
greinanna scm við verðum áð
Heni'ik að því spurður, hvernig
honum félli a'ð búa í Danmörku.
„Mér fdnhst að fólkið hafi tekið
mér mjög vel, og mér finnst
gaman og gott að búa í Dan-
. mörku, þrátt fyrir það.gð lofts-
íagi'ð er kaldara en í Frakk-
landi. Það er eitthvað elskulcgt
við þetta' lifcla land, þar sem
allir þekkja alla, þrátt fyrir
það, að fámennið hindri mann
í því að fá sér kaffisopa ú
næsta kaffihúsi, en það er að
minnsta kosti ekki hægt, búi
maður í höllinni“. Þá spurði
einn blaðamanna Margréti, hvað
henni fyndist um „de frie sæd-
er“ í Danmörku? „Hvað meinið
þér með því?“ spurði þá Magga.
B-laðamanninum vafðist tunga
um tönn ,en hún reyndi þá
að hjálpá honum: „Ef það er
siðgæðið, sem þér hugsið um,
þá held ég að siðgæði sé nokk-
u'ð, sem er mjög breytilegt frá
landi til lands. Siðgæðið verður
að byggjast á fólkinu sjálfu.“
Stuari, en hún er sögð einkar
falleg Ijósmyndafyrirsæta, sem
hann hitti þegar þau bæði voru
á s'kiðum í St. Moritz í desem-
bermánuði síðastl.
Shirin-baba Gassanow er
sagðui’ vera einn elzti maður
í heimi. Hann er nú hundrað
fimintíu og fcveggja ára (192) og
og að’ sjálfsögöu fæddiur og
uippalinn á því svæði sem
frægast hefur verið fyrir la-ng-
lífi fbúanna, þ. e. í Kaukasus.
Shirin-foafoa Gassanow fædd-
ist fcveim árum eftir orrusfc
una við Waterloo og fjórum
árum áður en Napóleon
hvarf af keisarastóli og fór í
útlegð.
Þessi öildungur, sem enn er
mjtög ern, sagðist aðeins eiga
eina ósk: Tlapn vill verða
eldri en landi hans, Scliirali
Muslimow, sem varð 164 ára
í maí s.l.
★
Frakkar munu drekka nítján
milljlóaiii’ flaska af skozku
viskíi í ár, en það mun vera
tíu sinnum meira magn en þeir
drufcku fyrir tíu áruin, eða svo
segir í frétt frá framleiðend-
um di’ykkjarvara þar í landi.
Frakkar hafa tekið svo
miklu ástfóstri við Skotann,
að þeir flytja nú inn meira
magin en nokkur önnur þjóð,
reyndar að undan-skildum
B an d a ríkj amö nnum. Þ jóðlegir
Frakkar drekka reyndar mes't
af fi-önsku koníaki og pastis,
en að öllu samanlögðu, er hver
einasti Frakki sagður drekka
einn viskí-sjúss á móti sex af
pastis.
Það erlenda vín sem kernur
uæst viskíinu að vinsældum í
Fnakklandi, er púrt.vín, en þeir
flytya méira inn atf því en
nokkur önnur þj'óð í vcröld-
inni.
Hinn maðm'inn sem hér um
ræ'ðir, er dr. Ohristian Barnaxd,
hinn fjörutíu og sjö ára garnli
læknir, sem skildi vi'ð konu
sína etftir tutfcugu og eins árs
sambú'ð í jiilí síðastliðnum. Sá
orðrómur hefur reyndar lengi
verið á kreiki í Suður-Afríku,-
að læknirinn hefði í hyggju að
kvænast þarlench’i stúlku, Bar-
böru Zoellner, en hún er tutt-
ugu og eins árs gömul, og þekkt
í Jóhannesarborg sem „eftirsótt
asta kvonfangið“. Barnard er
gamall vinur fjölskyldu hennar.
og þrátt fyrir það a'ð þau hafa
tíðum sézt sman á næturfclúfob ;
um Jóhannesarborgar, þá komu í
fregnirnar um hjónabandið á j|
óvart, því fyrir .aðeins fjórtán »
dögum hló Barbara þegar hún |
var spurð hvort hún myndi gift j
ast lækuinum, og sagði: „Nei, j
hann er nógu gamáll til að geta |
verið fa'ðir minn.“