Tíminn - 28.10.1969, Síða 5

HHÐ9IJÐAGUR 28. október 1969.
TIMINN
5
Jim var latasti maðurinn í
öEkœn bænum, og konan hans
vaim fyrá* fj'ölskylduaini með
því að þvo fyrir fólk. Fyrir
utan húsið hjá þeion stóðu
fjörir beíkkir.. Á veturna sett-
ist Jim á bekkinn austan við
húsið og fylgdi siðan sólinni
vestur fyrir og hringinn. Á
sumrin settist hann vestan við
og elti sólina austur fyrir.
Dag nokkurtn heyrði hann
mikinn hávaða bak við húsið.
fófk toorn hlaupandi og ein-
hsver kallaði til lians.
— Það er að brenna hjá
hömitm nágranna þínutn, Jim
— Það vildi ég gjarnan sjó,
tautaði Jim — en húsið er
bara fyrir.
Átt þú afmæli í dag?
Enskur forstjóri, seen hafði
misst nefið í striðinu, var boð-
inn til kvöldverðar hjá einuan
af undirmönnutn sínum. Litla
dóttirin á heimilinu hafði feng
ið ströng fyrirmæli um að
minnast ekki á nef forstjór-
ans.
En um leið og maðurinn
kom inn úr dyrunum, gall í
þeirri litlu:
— Af hverjiu eruð þið að
segja, að óg megi ekki tala
um nefið á honum? Hann hef-
ur bara alls ekkert nef.
Ég vissi, að það ætti að vera vél í honum. Kalli hefur bara
faMð hana í skottúm, }wí honum er illa við, að ég sé að
keyra bffiim.
Srjálfvktknin hafði haldið Inn
rteið sfaa í gömlu verksmiðj-
una og bópur af verkfrœðing-
trm var að leggja síðustu hönd
á að koma fyrir ótai leiðslum.
tökkum og skífum. Verkstjór-
iun stioð og horfði á, og taut-
aði fyrir munni sér:
— Að það sfculi þurfa öll
þessi ósköp til að koma í
staðinn fyrir hehnskingýa eins
og NMsen.
Starfsráðgjafinn kom einn
daginn örmagna af þreytu
heim úr vinnunni.
— Var þetta erfiður dagur?
spurði kona hans með hlut-
tekningu.
— Alveg hræðiiegur. Það
komu til mín samvaxnir tví-
burar. Annar vildi verða kaf-
ari, en hinn orustuflugtnaður.
vr

DÆMALAUSI
DENNI
Ég myncli ckki cýða miklu á
smábarn, það kann ekki áð meta
það eins og ég geri.
„Borgið það sem þér sjálfur
filji,ð“, segja þjónarnir í veit-
ingahúsinu „Wíp inn“, sem er
skammt utan við Haag í Hol-
landi. Vertinn á veitingahúsinu
segir að í framtíðinni æf'i
hann að reyna þá aðferð, að
láta gestina sjálfa meta, hvers
virði máltiðin hjá honum sé.
Þess vegna standa engin verð
á matseðlinum.
Kráreigandinn, Philip Droog
er mjög eftirvæntingarfullur
að vita, hvernig þetta rnuni
ganga hjá sér, en hann vonar,
að gestirnir verði sivo hrifnir
af þessu fyrirkomulagi, að þeir
muni borga meira en áður.
Þjónarnir hafa fengið fyrir
skipun um, að vera alveg jafn-
kurteisir við menn, bvort sem
þeir borga tuttugu og fimm
krónur fyrir málsverð, eða
fimm hundru'ð. Droog segist
viss um að þeir, sem litið
borgi, muni fá vonda samvizku
og borga meira næst þegar
þeir koma.
Mönnum finnst það ebki ó-
líklegt, að Droog ofnieti sam-
vizku manna, að minnsta kosti
er ekkert hægt að segj.a um
það ennþá, hvernig þetta fer
hjá honum, hins vegar er þetta
mjög forvitnileg hugmynd, og
gaman væri að hún gæfist vel.
★
1 Danmörku er um þessar
mundir barizt ákaft um útgáfu
rétt á hinni mjög svo umdeilöu
„samfara" hljómplötu með
Jane Birkin og Serge Gains-
bourg í aðalhlutverkum.
Franska platan, „Je t'aime .
moi non plus“ er um þessar
mundir efst á vinsældalistum
um víða veröld, og allur sá
straurour mótimæla- og hneyksl
unarbi’éfa sem útgefendum hef
ur borizt, hefur aðeins orðið til
þess að auka söluna.
Philips-útgáfufyrirtækið fékk
einhverja eftirþanka varðandi
útgáfu þessarar plötu, eftir að
hafa fengið mikið af mótmæl
um við útgáfu hennar, meðal
annars frá Vadikaninu. Þess
vegna lét Philips hætta pfess
un plönturnar, en það féll
Phillips ■ Nordisk Polyphon
ek'ki, og hefur fengið leyfi tíl
að selja fyrstu útgáfu plötunn-
ar, þ. e. þær plötur sem press-
aðar voru áður en útgáfan var
stöðvuð.
En nú er unnið að slíkri
„samfara" plötu í Danmörku,
og um leið kemur út frönsk
pla-ta, þar sem söngkonan Juli-
ette sér um viðeigandi búk-
h'ljóð. N. Polyphon bveðst full
rfss um að fyrsta útgáfa slikrar
kynitírðis-plötu verði uppseld
innan skamms tíma.
★
Þjóðirnar eyða gifurlegum
f járhæðum í tóbak, svo miklum
að menn svimar ef þeir leiða
hugann að því, en þó reykja
ekki allar þjóðir jafnmikið, t.
d. reykja sumar Austur-Evrópu
þjóðir svo gífurlega, að engar
hliðstæðar tölur finnast hér
fyrir vestan.
Nýlegar upplýsingar frá Pól
landi herma til dæmis að
fimmtán milljónir Pólverja að
minnsta kosti, séu þrælbundn
ir reykingaóvan'anum, eða svo
segir fréttastofan PAP.
Á einu ári eyða Pólverjarnir
um það bil sömu fjárupphæð
í tóbak, og þarf til þess að
byggja 70.000 íbúðir sero hýst
gætu 200.000 manns, sem sagt
alla íslendinga.
,,Vinir okkar munu sjálfsagt
fynst í stað hlæja frá sér allt'
vit, þegar þeir sjá okkur, eins
og við erum núna, en við erum
bráðhrifin af þessari hugmynd'1
sögðu þau Jytte Baeh, sem er
átján ára, og vinur hennar Finn
Jacobsen, tuttugu og tveggja.
Þau eru hippi, koma frá
þekktri hippa-„grúppu“ í Kaup
mannahöfn, og eins og sjá má
af annarri meðfylgjandi mynd,
þar sem þau á leið til rakarans,
ffafa þau látið raka all verulega
af sér, að minnsta kbsti Finn.
Þau álitu bæði, að hin nýja
tízka sem nú er að koma upp
í Englandi, myndi fljótt verð'a
lenzka í Danmörbu á meðal
hippa, og létu því klippa sig
strax. Áður voru þau mjög síð
hærð.
„Við álítum", segja þau, ,að
margir muni á eftir okkur láta
klippa sig þó vissulega vitum
við að í fyrstu munu vinir okk
ar líta „hættulega" út, en var
það ekki einnig svo, fyrst þeg
ar síðhærðir unglingar fóru að
láta sjá sig á götunum? Við
viljum reyndar leggja áherzlu
á, að enn er okkur kalt á kollun
um, en þetta hlýtur að venjast.
Bíðið1 bara og sjáið, það kem
ur að því að flestir ungiingar
herma eftir okkur“, og þar með
er hin nýja tízka korain t»L
Danmerkur. í Englamdi er hún
ennþá svo ný, að menn hafa
en ekki gefið sér tíma til að
gefa henni nafn, kalla hana
bara „Short back and sides“.
Þessi lenzba á rætur sínar að
rekja til hóps fólks í Englandi,
sem 'kailar sig „The Skin'hieads“.
Þetta fólk rakar hárið, þvær
sér á hverjum degi og gcngur
í þyikkum, þungum stígvélum
járnslegnum. The Skinheads
eru aðallegia komnir frá fá-
tækrahverf'unum í East End og
segjast vera andstæðan við
hippin, þeir standa með „viltu
englunum“, en lifa eftir eigin
„lögmálum“. Jytte og Finn í
Danmörku segjast ekki vera
neinir „Skinhcads“, þau segjast
eftir sem áður vera hippi.