Vísir - 09.02.1979, Qupperneq 11

VÍSIR
Föstudagur 9. febrúar 197P
„Lœgðirnar eru eins og
kvenmaður á útsölu"
Guðrún Halla og Gunnur í herbergi því sem veðurfréttirnar eru sendar út úr.
Vísismyndir JA.
Handritið með veðrinu kl. 18 og undir er heimskortið
fullbúið fyrir veðurfræðingana.
unni fyrir 22 árum og hefur alla
tið verið i þessu sama starfi, að
undanskildum þeim tima er hún
var á Hveravöllum við veður-
athuganir.
Gunnar sagðist hafa byrjað
1968, og þá á veðurfarsdeild, en
byrjað i þessu starfi fyrir tveimur
árum.
Störf rannsóknarmanna eru
fólgin i þvi m.a. að færa inn á kort
tölur um veðurfar á hinum mis-
munandi stöðum I himninum.
Þessum kortum taka siðan veður-
fræöingarnir viö og draga á
hæðar- og lægðarlinur og öll þessi
tákn sem við sjáum I sjónvarpinu
á kvöldin i veðurfréttunum. Auk
þess gera þeir spákort með hlið-
sjón af fyrri kortum.
nokkra stund. Skyndilega tek-
ur hún eftir þvi að ljós var i borð-
inu og táknaði það útsending
stæði yfir. Hún varð mjög skelkuö
en jafnaði sig fljótt og byrjaöi
lesturinn.”
Þær Guðrún Halla og Gunnur
kváðu andann á skrifstofunni
vera mjög góðan og gott væri að
vinna á Veðurstofunni.
Að lokum spyrjum við nokkurs
sem marga langar að vita:
Hvernig stendur á þvi aö
verðurspáin stenst stundum
ekki?
„Það er vegna þess að lægðirn-
ar eru eins og kvenmaður á út-
sölu, — það er aldrei að vita hvað
hún gerir næst, hættir eða heldur
áfram.” —ss—
* Va&riá kl. - doglnn '7jr »7?
- **■ **♦»*> «
SUhmMI ej OwfiotuUar "V aútmMer ji CMUniti *)? Vt J~JT" ■fí Zé... TsJt « Mt \}iu r
á. . 2. y; ”6"” ’j.Z. v-4 'J, ar*#4,> ú 4f <r H H _ * .*.*/. m /*■/ »i. m,. * 3 s. ...r (A
•*-■"-»• . .Kö N •' r i, , Xft/ S*
• ý" 'ZZ. Jr. "’áz- V . 4 S4 * M ?j(f , fck -- **$-*'* ri J/M&. „4. ,.r.. í ~
jfý'Z JI, A /X. -3 -7 ..»M.y,« u i ‘v i « tr ? «. áíá/V s s •jfc.
X * "% $ ‘f* 'fí . A*... 5-4 á í u '74.7 v Úl í—Ziz.: ' ízz . ,jlx „Æ„. ,A
I.4., .jjT "'tf’ .._ z±~ ~/o -rrmmú—' * »».„ KL - ki 1
k 4 JJ -/J, ■ »1 W
'fi. :a . M , M ....
— *.... . M 11
•7 . j?; ~ ff tM**» á HjMtiamfi r I í
1 td , CJ /<>„ *> &
U*» á ?.?■/.. M V kt .... V, f s 7o
t S 'fí -ar ttftmMt á H 'tkJL V M- k’ív' !í*
... -f «v.;; ”'~s á .. ..... M V ki.
7 ~1t KfktjfalMMd ki ,m,
'/? M. 9 '■*
3 * Cr-f Œ) U. „™. fJMV y 7
V 3 „f.:. TááftWMi ki
t MM M»r«= M- — L. 7t>
i * ’f) 5*4 ■4, VMMraMp áfttM á *£-J N . K M. — „7 i / *
’<r L XlJ* V? V 4 -7
Hól» z z&::. trá:
rvo'öiii iR" 'ji* -r W* z '*), ~sr
L . V? ■z. • nn j

7 fí/ ?r
Stwtófói -y o fíiff _7. 4 M .t*.. . . Tt> ~s -7 .MMtw-Wtt frtxl) í <S*i nr
8*0« ■ Aj 3 „fc. '/«
bi«8»*tti» o! gjftartHÚíH <) ? o! *-0 '7 •6 % . fí 2 / i J.J .,*2„ . s .. & ,,3®, J.L . t>-3 -■?. fsOlM.tn ; {t»f Wukk«stu«dk ' * ##'••/ PMtf Vf** ~ , MrMa-titti <*mmé ftwt) * yé) (Z ^
..
Vísir heimsœkir þulina á Veðurstofunni,
sem lesa veðurfréttirnar i ríkisútvarpinu
Auk alls þessa sjá rannsóknar-
menn um að lesa af mælum stofn-
unarinnar um veðrið i Reykjavik.
Við spyrjum þær stöllur hvort
ekki gerist neitt skemmtilegt
varðandi fréttalesturinn i útvarp-
ið.
Jú, þær héldu það. Fyrst og
fremst er nú alltaf talað um
stúlkuna sem les veðurfréttir.
jafnvel þótt það sé karlmaður.
„Þegar ég var einu sinni aölesa
veðrið,” sagði Gunnur, „þá mistti
ég blýantinn sem ég nota til aö
fylgja linunum. Þegar ég kom út
sögðu þeir sem voru frammi og
hlustuðu, að þeir hefðu verið að
leita að einhverju sem datt. Svo
þegar ég kom heim sagði fólkið að
það hefði heyrst eins og eitthvað
dytti meðan á veðurfregnunum
stóð og allir héldu að þeir hefðu
misst eitthvað. Þannig að á
meðan ég las veðrið, varð ég þess
valdandi að allir landsmenn fóru
að leita að blýanti sem datt.”
„Eitt sinn fór stúlka inn I út-
sendingarklefann og byrjaði að
undirbúa sig,” sagði Guðrún
Halla. „Þar sem timinn var næg-
ur þá fór hún að syngja og söng
fram sáttahönd til hinna dulúð-
ugu hatursmanna, og fórnuðu af-
ganginum af Kuomingtang-fólk-
inu um leið, þar sem það sat I
bandariskum griöum á Taiwan.
Það er út af fyrir sig lexia fyrir
þá, sem halda að bandarlsk
vinsemd sé ævarandi og óum-
breytanleg.
Það er til mikils að vinna að
taka jafn stóra þjóð og Kinverja I
sátt, og auðvitað óhugsandi aö
öbreytt ástand yrði látiö rikja
milli þjóðanna tveggja,
Bandarikjanna og Kina, um aldur
og ævi. 1 fyrsta lagi hafa
Bandarikjamenn aflaö sér vold-
ugs bandamanns um yfirráð á
landssvæöum Kyrrahafs, sem er
pólitik handan skilnings almenn-
ings. 1 öðru lagi hafa Bandarikja-
menn opnað nýtt markaðssvæöi
fyrir vörur sinar og tækni-
kunnáttu, sem öllum ætti aö vera
auðskilið hvaö þýðir fyrir efna-
hag beggja þjóðanna. Siöan koma
væntanlega nýir timar og nýir
herrar, og þá er bara að vita
hvort bandariskur varningur I
Kina og bandarisk tæknikunnátta
á ekki eftir aö ráða úrslitum um
áhrifin i löndum Kyrrahafs. Náist
eitthvert valdajafnvægi
Handarikjunum i hag með þeim
raðstiifunum. sem nú eru uppi. er
ui>cg vist aö næsia vaida-
jafnvægi sem næst verði heldur
rauðara á litinn, jafnvel þótt
Koka-kola fái að halda lit sinum.
Sameiginlegir hagsmunir
Kinverjar ganga meö lokuð
andlit, og fáir vita hugsanir þess-
arar vinsamlegu þjóöar, sem svo
mjög er auðvelt að vingast við, að
maöur hugsar hlýtt til hennar
ævilangt eftir stutta viðkynningu.
Engum er það dulið, að þessa
stundina hafa Bandarikin og Kinu
sameiginlegra hagsmuna að gæta
gagnvart þriðja heimsveldinu,
enda hafa sendimenn Kinverja i
Nato-löndum yfirleitt verið
ákveönari og harðari i orðum,
þegar þeir hafa varað við hætt-
unni af Rússum, en svæsnustu
Nato-sinnar, og er þá mikið sagt.
En þetta sjónarmiö getur breytt
um átt eins og vindurinn, enda
skyldu menn hafa i huga að
Sovétrikin og Kina eiga litil sem
engin landamæri innan
kenningarinnar, þótt þeir búi við
nokkurn gagnkvæman ótta út af
landamærum austanverðrar
Slberlu.
Kinverjar eru nú tilbúnir að
hleypa vestrænunn áhrifum inn i
landið. Þetta má orða svo, að nú
þegar bandarisk ungmenni hafa
sungiö „Down by the River side”
1 þrjátiu ár á samkomum i Peking
þyki timi til kominn að fá að
heyra söng Elvis Presley. Þótt
skjöktlif Bandarikjamanna i
kátinuhúsum Shanghai-borgar
væri eitt helzta frásagnarefni
Kinverja um útfæröan skepnu-
skap ihaldssamrar afturhalds-
stefnu heimsveldis á stjórnar-
tima Shang Kai Sjek, mun
Kóka-kóla bæta fyrir það marg-
falt. Og það sem áöur hét að
Bandarikjamenn og aðrar vest-
rænar þjóðir, hefðu haldið Kina
sem fina hóru i viðskiptalegum
efnum, heitir nú vinsamleg sam-
skipti á .sviði verzlunar og þekk-
ingar. Þannig hafa Kinverjar
#/Til þess að verða nógu vestrænir hafa þeir jafnvel
óskað þess að við breyttum rithætti á nöfnum helstu
höfðingja þeirra. Nú skal skrifa Mao Zedong og Zhou
Enlai".
hvflt sig nóg i bili fjarvistum frá í
munaðarlifi að vestrænum hætti ]
— og hyggjast byrja dansinn i
Peking.
Neðanmáls
Nú er það Mao Zedong
Og til þess að verða nógu vest-
rænirhafa þeir jafnvelóskað þess
að viðbreyttum rithætti á nöfnum
helztu höfðingja þeirra. Nú skal
skrifa Mao Zedong og Zhou Enlai.
Gamla striðshetjan þeirra heitir
nú Zhu De og Hua Kuo-feng skal
skrifast Hua Guofeng. Sjálfur
páfi vestrænnar samvinnu skal
skrifast nafninu Deng Xiaoping.
Væntanlega er barn að fæðast um
þessar mundir sem fær nafnið
Goka-gola.
Kinverjar máttu þola mikið af
vestrænum þjóöum allt frá þvi aö
Englendingar, Þjóðverjar og
Frakkar skiptu landinu á milli sin
i viðskipta og aröránssvæði og til
ársins 1949. Þá mátti almenning-
ur bera einskonar ræningjasveit-
ir, sem stjórnaö var af svonefnd-
um hershöfðingjum. Þeir voru
drjúgir skattheimtumenn. Til
viðbotar komu arviss stórflóð
sern drápu fólk unnvörpum.
Ranghermi væri að segja að und-
ii kominunistas'tjvrn hafi folk
fengið að vera i friöi. Gegn þvi
standa nokkur dæmi. En það hef-
ur fengið aö borða og vinna i friöi
fvrir smákóngum. sem tóku sér
rikisvald á einstökum svæöum.
Og það hefur fengiö að trúa á
Zedong framundir þennan dag.
En sá timi er að renna sitt skeið,
og er þá eftir að sjá hvað verður
um riki sem hingaö til hefur að
einhverju leyti hangiö saman á
persónudýrkun.
Já, þeir ætla aö fara að dansa i
Beijing, sem er nafnið á Peking
Þeir ætla aö fara aö dansa
i Beijing, sem er nafniö á
Peking nú til dags. Mikill er
munur á þvi aö heyra þessa
dansfrétt, og sjá aöeins einn
hershöföingja skeiöa um tvö
þúsund manna dansgólf meö
frúsiu sina i fanginu og allt
hitt liöiö eins og i brókarhafti
sins biáa þjóöbúnings, fjarri
vestrænni villu og svima
hinna giaöbeittu iönaöar-
vefda, segir Indriöi G. Þor-
steinsson I neöanmálsgrein
nú til dags. Þaö eru um margt
gleðifréttir á meðan ekki kemur
,.an upp á". Og mikill munur er á
þvi að heyra þessa dansfrétt. og
sjá aðeins einn hershöfðingja
skeiða uin tvö þúsund manna
dansgolf með frúslu sina i fang-
inu. og allt hitt liðiö eins og i
brókarhafti sins bláa þjóðbúmngs
fjarri vestrænni villu og svima
hinna blaðbeittu iðnaðarvelda.
IGÞ