Vísir - 20.03.1979, Síða 8

vism
Þriöjudagur 20. mars 1979.
Útgefandi: Reykjaprenth/f
Framkvæmdastjóri: Davfó Guómundsson
Ritstjórar: ólafur Ragnarsson
Hörður Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snæland Jónsson. Fréttastjóri er-
lendra frétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaðamenn: Axel Ammendrup. Edda Andrésdóttir, Halldór Reynisson, Jónlna
Michaelsdóttir, Jórunn Andreasdóttir, Katrln Pálsdóttir, Kjartan Stefánsson, Oli
Tynes, Sigurður Slgurðarson, Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guövinsson, Þor-
valdur Friðriksson. Iþróttir: Gylf i Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljósmynd-
ir: Gunnar V. Andrésson, Jens Alexandersson. útlit og hönnun: Jón ðskar Haf-
steinsson, Magnús Olafsson.
Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson
Dreifingarstjóri: Sigurður R. Pétursson
Auglýsingar og skrifstofur:
Slöumúla 8. Slmar 86611 og 82260.
Afgreiösla: Stakkholti 2-4 slmi 86611.
Ritstjórn: Siöumúla 14 sfmi 86611 7 linur.
Askrift er kr. 3000 á mánuöi
innanlands. Verö I
lausasölu kr. 150 eintakiö.
Prentun Blaöaprent h/f
Nýll svlpmót og flölbreyttara efni
Þær eru orðnar allmiklar
breytingarnar, sem orðið hafa í
f jölmiðlun og fréttamennsku frá
því að Visir hóf göngu sína fyrir
tæpum 69 árum. Þeir, sem staðið
hafa að útgáfu blaðsins gegnum
tíðina hafa lagt áherslu á að
fylgjast með tímanum og færa
lesendum það ef ni, sem þeir hafa
óskað í þeim búningi, sem tiðar-
andinn hefur gert kröfur um á
hverjum tíma.
Þáttaskil hafa orðið í útgáfu
Vísis allra síðustu árin bæði að
því er varðar stærð blaðsins og
útbreiðslu. Á tiltölulega stuttum
tíma hefur Vísir breyst úr litlu
Reykjavíkurblaði í öflugt frétta-
blað, sem þjónað hefur landinu
ollu og selst um allt land.
Aldrei í sögu blaðsins hefur
upplag þess verið meira en nú og
f jölgar áskrifendum stöðugt víðs
vegar um landið. Lögð hefur ver-
ið áhersla á að ná tengslum við
fréttaritara og Ijósmyndara um
allt land til þess að bæta frétta-
þjónustu blaðsins og reglulega
eru starfsmenn ritstjórnar Visis
sendir til fréttaöflunar til hinna
ýmsu landssvæða.
Vísir hefur nú einn fjölmiðla
hér á landi yfir að ráða tækja-
búnaði til símsendingar Ijós-
mynda hér innanlands, en sú
tækni gerir blaðinu kleift að birta
samdægurs myndir, sem teknar
eru í hinum afskekktustu lands-
hlutum, jafnvel þótt hvorki sé
fært þangað eða þaðan á landi,
sjó eða í lofti.
Þá fær Vísir nú sendar daglega
símleiðis bestu fréttamyndir
hvers dags frá hinum fjarlæg-
ustu heimshlutum og getur því
birt samdægurs myndir af
atburðum, sem gerst hafa að
morgni dags til dæmis í Ástralíu
svo að eitthvað sé nefnt.
I dag hefst i blaðinu nýr dag-
legur þáttur, sem ber yfirskrift-
ina „Heimilið", en þar verður
bryddað á ýmsum málefnum,
sem snerta f jölskylduna, híbýlin
og rekstur heimilisins.
Ýmislegt fleira nýtt efni sér
dagsins Ijós í blaðinu F dag, en
Unniö aö frágangi efnis og útlitsteiknun fyrir þaö tölubiaö Visis sem nii birtist meö
nýjum svip.
Vlsismynd: GVA.
En það er f leira, sem snertir líf
okkar en almennar fréttir. Vísir
leggur því áherslu á að þjóna
lesendum sínum sem best varð-
andi fræðslu- og skemmtiefni
jafnframt því, sem blaðið birtir
ýmsar nytsamar upplýsingar,
sem getur komið sér vel fyrir
lesendur að hafa á takteinum.
þær breytingar, sem vekja munu
mesta athygli lesenda Vísis fel-
ast í nýjum hausum fastra efnis-
þátta blaðsins og nýrri leturgerð
sem notuð er í allar fyrirsagnir í
blaðinu. Þessi umskipti eru síð-
asti áfangi endurskipulagningar,
sem staðið hefur yfir á Vísi und-
anfarna mánuði.
Með aukinni myndmiðlun síð-
ustu ár, meðal annars með til-
komu sjónvarps f hafa frétta-
myndiröðlast meira gildi og í ná-
grannalöndum okkar hafa góð
fréttablöð lagtáherslu á að veita
Ijósmyndum meira rúm á siðum
sinum. Vísir mun frá og með
deginum i dag birta eina flenni-
stóra fréttamynd í opnu blaðsins
i tengslum við f réttnæma atburöi
eða efni, sem athygli þjóðarinnar
beinist að þá stundina.
Þessari nýbreytni í íslenskri
blaðamennsku ásamt öðru því,
sem felst í hinum breytta svip
Vísis væntir blaðið að lesendur
þess taki vel.
Lifandi blað verður auðvitað
að vera í sífelldri mótun og allar
breytingar þurfa að miða að því
aðflytja lesendum vandaðra, að-
gengilegra og fjölbreytilegra
efni en það hefur gert.
Með þetta í huga hefur breyt-
ingin, sem í dag verður á Vísi,
verið undirbúin og framkvæmd,
en hún á jafnframt að staðfesta,
að Vísir sé síungur, þótt hann sé
elstur dagblaða landsins.
Setnlngarhlutl féll nlOur
Hluti einnar málsgreinar forystugrein-
ar Visis i gær féll niöur, og er hún rétt
svona: „Menn mega Ifka vel vera minn-
ugir margendurtekinna oröa Geirs
Hallgrimssonar formanns Sjálfstæöis-
flokksins eftir siöustu alþingiskosningar,
aö málefni hljóti aö ráöa afstööu Sjálf-
stæöisflokksins til stjórnarmyndunar.
Þau eru enn I góöu gildi”.
er nú Detri
eöa rauður?
Þaö er erfitt aö f inna rétt orö til
aö lýsa þeim hræringum hjartans
sem hver og einn hiýtur aö veröa
var, þegar huganum er beint á
villugjarnar slóöir hinnar alvisu,
landsfööurlegu forsjónar. Þaö er
til hreinnar skammar aö hafa
ekki fyrir löngu séö og fundiö
ágæti hennar og látiö í ljós álit á
tilburöum hennar til betrunar
landi oglýö. Reyndar er þaö meö
öllu óþörf fyrirhöfn, því aö „verk-
in tala” og eru öllu áþreifanlegri
vitnisburöur en orö á pappir.
En hverjum getur ekki oröiö þaö
á aö vefjast tunga um tönn og
ógjörla vita hvar byrja skal, þvi
svo viöburöarik (snauö!?) hefur
stjórnartlö ykkar veriö þetta
hálfa ár sem liöiö er slöan óhræsis
ihaldsstjórnin hætti aö ergja okk-
ur aö manni veröur oröa vant, —
en þó, ýmislegt hefur veriö gert
sem flokkast getur sitt á hvaö, I
gott eöa illt, eftir þvi hvort þaö er
„brúnn eöa rauöur” sem lætur
áílit sitt i ljós, og svo gerast lika
oft þau undur aö þaö sem einn
gerir eða segir er illt, en þegar
annar gerir eöa segir nákvæm-
legaþaösama, þá er þaögott!Já,
sannarlega er mér oröa vant.
Kannski er af svo mörgu aö taka
aö maöur sé logandi hræddur um
aö gleyma einhverju mikilvægu,
til dæmis eins og þvi hvaö um-
hyggja ykkar fyrir gamla fólkinu
hefur hrært hvers manns hjarta
og komið út tárunum, jafnvel á
þeim sem ekki láta allt veröa sér
til angurs. Það er ekki annaö
hægt, en aö dást aö þvi hve hug-
kvæmnin er mikil, þegar ykkur
vantar nokkrar smáskitlegar
milljónir eöa kannski dauöans
ómerkilega milljaröa til þess aö
sletta hér eöa fleygja þar. Ekki
heföi fhaldsdurgunum meö
nokkru móti, — þó allir væru af
vilja geröir aö skrapa saman aur,
þar sem engan var aö finna, —
nei, þeim heföi ekki meö nokkru
móti veriö mögulegt aö finna út
Hvor
brúnn
þvilik snjallræöi og ykkur. Þaö
þarf nefnilega meira en venjuleg-
an hænuhaus til að finna þaö út
hvar fjársjóöir eru faldir, gulliö
liggur ekki á glámbekk, en þó
duldist það ekki „ykkar allt sjá-
andi augum” aö hinir öldruöu
hlytu aö liggja á fúlgunni sem
ykkur vantaöi svo sárlega i rikis-
kassann. Og mikil er sú blessum
aö réttlætiö fékk fram aö ganga
og hitta fyrir svo útsmogna
hrappa!! Þaö er óneitanlega
dæmalaus ósvifni af þeim, sem
búnir eru að strita allt sitt líf
höröum höndum og skrapa
saman aurum fyrir þaki yfir
höfuöið i þeirri von aö mega lifa i
friöi og ró sin síöustu æviár i
eigin íbúð, kannske skuldlausir,
aöhaldaþaö, aö þeir séubúnir aö
gjalda samfélaginuþaösem þeim
ber! Eöa getur ekki litið svo út, aö
þaö teljist ósvifni, séö frá skökku
og bjöguöu sjónarhorni þeirra
sem sifellt vantar aura og kafa
dýpra og dýpra I vasa hins al-
menna borgara eftir fleiri krón-
um? Það fer ekki milli mála aö
það er aöeins slembilukka sem
ræður þvi' aö hinir „visu” lands-
feður vorir hafa ekki enn upp-
götvaö siöasta möguleikann i
skattheimtunni og sett allt i gang
á fullu spani, skipaö nefndir og
ráötil aö skipuleggja hvernig þvi
skuli hagaö aö innheimta „þaö
sem keisarans er” svo aö enginn
sleppi, en s já má aö þaö er hreint
glapræði að þegnarnir skuli enn-
þá fá aö gegna þörfum sinum, án
þess að borga svo mikiö sem eyri
i „söluskatt” — eöa ættum viö ef
til vill heldur nefna þaö „aöstööu-
gjald”? Þetta gæti orðiö drjúg
tekjulind, ef hægt væri aö
„hanna” allt klabbiö þannig að
gjaldiö yröi aö greiöast I hvert
sinn og fórnarlambið neyddist til
neöanmóls
aö læsa aö sér. Betra væri, og
ódýrara þá aö likindum, aö gæta
vel að þvi sem látið væri inn fyrir
varirnar.i vonum sparnaö I „aö-
stööugjöldum”.
En viö vorum ekki búin að af-
greiða samskipti landsfeöranna
við hina öldnu, — þá áttræöu og
niræöu sem áttu aö bjarga
þjóöarskútunni frá þvi aö sökkva
i saltan mar — þetta fólk fékk
gjarnan snotra pappira, frá þeirri
stjórn, sem allir vinstri menn
„vonuöu á” og var svo fagurlega
nefnd stjórn verkalýösins og
þeirra sem „minni háttar eru”
I þjóðfélaginu. En þetta fólk fékk
margt„kæra kveðju” frá hinni
dásömuöu vinstri forsjón þjóðar-
innar, sem lofaöi öllu fögru fyrir
kosningar en hefur alveg gleymt
aðefna gefinheit. Þessari kveöju
fylgdu tilmæli um aö bæta viö
þegar ákveöinn skatt, „dugg-
unar”-litilli fúlgu. Já, hvaö mun-
ar þann, sem liggur á gullinu, um
aö greiöa nokkra tugi þúsunda til
viöbótar? Stórmannlega var aö
fariö, ekki er þvi aö neita.
En mig langar til aö spyrja í
fúlustu alvöru: Eru virkilega
engin takmörk fyrir þvi hve langt
er hægt aö ganga i innheimtu, hjá
þvi opinbera, riki eða bæ? Manni
dettur einna helzt I hug að þeir
sem stjórna og fyrirskipa
gen gdar la us a s ka tthe im t u a ö þe i r
séu eitt eöa fleira af þrennu, sam-
viskulausir, heimskir, eöa bara
svo ríkir sjálfir aö þeir skilji ekki
að jafnvel hér á íslandi er til of
margt fólk, sem af ýmsum orsök-
um á i erfiðleikum fjárhagslega.
Égefast um þaöað til sé heimild I
lögum um þaö aö taka megi af
fólki þess siöasta eyri og aö skatt-
heimtuyfirvöld geti ein ráöskað
meö þaö fé sem hinn almenni
borgari hefúr stritað fyrir — oft
langan og erfiöan vinnudag, i þvi
skyni aö geta veitt fjölskyldunni
sómasamlega, fæöi og klæöi. Ég
er viss um þaö aö þaö er regin-
misskilningur hjá alþingismönn-
um og rikisstjórn, ef þeir halda aö
þeir megi ráöska meö einkalif
hvers þegns að geöþótta og
skammta honum úr hnefa af þvi
fé sem hann vinnur fyrir. Enn
erum viö, vesælir þegnar, ekki
raunverulega „eign” rikisins, en
kannski þess sé ekki langt aö
biöa, aö þaö slái eign sinni á fast
og laust. Réttlætið hefur sjaldan
átt marga fylgismenn og aö nefna
réttlæti i sambandi viö skatt-
heimtu, er næstum þaö sama og
aö guölasta.
En einhverjum datt vist i hug
að þjóöinni yröi nú snarlega
bjargað frá þeim Grýlu og Leppa-
lúöa og aö „börnin, stór og smá”
sem eignuöust hvorki meira né
minna en niu föngulega „pabba”
á einum fögrum haustdegi, eftir
mikiö jaml og japl og fuður —
yröu nú fjarskalega glöö og fegin
aö vera laus viö þessi skötuhjú,
sem ekkert vildu eftir þeim láta.
En hvernig i ósköpunum sem á
þvi stendur, þá virðist hvorki
hagur landsins hafa batnað eöa
þegnanna, en var þaö ekki til-
gangurinn meö þessu brambolti
öllu? Þaö viröist ganga illa aö aga
þessa óþekktarorma, sem vissu-
lega töldu sér skylt aö standa upp
i hárinu á ihaldinu, þessu óhræsi,
sem reyndi aö gera sem mest illt
af sér, meöal allra sem saklausir
voru og fátækir!!
Já, vegir þeirra Ölafs og Lúö-
viks eru órannsakanlegir. Hvern
heföi grunaö þaö ástand, sem nú
rikir, fyrir átta mánuöum, þegar
loftið ómaöi af fögrum fyrirheit-
um og ótrúlegustu loforðum frá
öllum þeim, sem nú keppast viö
aö svikja sem flest loforö á sem
stystum tima. Hvernheföi grunað
aö öll loforðasúpan yröi fokin út I
hafsauga eftir abeins hálft ár i
stólunum og að þessir menn sem
þá voru svo vissir um aö þeir einir
gætu frelsaö land og lýö frá ógn
og óstjórn „ihaldsins” sætu nú
sjálfir jafn-ráöþrota i eftirsótt-
ustu stólum landsins og litu bara
alls ekkert gáfulegar út en þeir
sem sátu þar siöast.