Morgunblaðið - 02.02.2001, Blaðsíða 6

EINHVERJUM kann aðþykja það skjóta skökkuvið á jafnréttis- og upplýs-ingaöld að ungt fólk gefi
sér tíma til að læra til verka í heim-
ilisstörfum. Námsmeyjarnar í Hús-
stjórnarskóla Reykjavíkur eru þó
hæstánægðar með sinn hlut og telja
tíma sínum vel varið. Þeim finnst
„æðislega gaman“ í skólanum, eins og
ein orðaði það, og engin þeirra sér eft-
ir að hafa látið innrita sig á vorönnina,
sem nú er nýhafin.
Hússtjórnarskóli Reykjavíkur er
til húsa í reisulegu húsi við Sólvalla-
götu og þar eru nokkrar stelpnanna í
heimavist. Jónatan Þorsteinsson
kaupmaður byggði húsið árið 1921 og
var það óvenju stórt og myndarlegt
íbúðarhús á þeim tíma. Skólinn, sem
áður hét Húsmæðraskóli Reykjavík-
ur, hefur verið þar til húsa frá upp-
hafi, en hann hóf starfsemi árið 1941.
Námið er metið til 25 eininga og
kennd er matreiðsla, fatasaumur, út-
saumur, prjón, hekl, bútasaumur,
vefnaður og ræsting, ásamt næring-
arfræði, vörufræði, neytendafræði og
textílfræði. Allt eru þetta hagnýt fög
sem geta komið sér vel í lífinu. Heim-
ilið er nú einu sinni helgasta vé hvers
manns og það er til lítils að vera dug-
legur og flinkur í vinnu sinni úti í bæ
ef maður kann svo ekkert til verka
þegar heim er komið og lætur þar allt
reka á reiðanum.
Þar ríkir góður andi
Með þetta í huga var haft samband
við skólastjóra Hússtjórnarskólans,
Margréti Sigfúsdóttur, og hún varð
góðfúslega við ósk þess efnis að fá að
fylgjast með skólastarfinu einn dag.
Þegar komið er inn úr anddyrinu
blasir við veglegur stigi í „klassísk-
um“ stíl, eins og maður sér stundum í
bíómyndum, og stigagangur er
marmaramálaður frá gólfi til lofts. Á
veggjum hanga málverk eftir marga
helstu listmálara þjóðarinnar. „Það
eru nú ekki margir skólar sem geta
státað af svona listaverkum. Málverk-
in eru séreign skólans, sem gamlir
nemendur og velunnarar skólans hafa
gefið honum,“ segir Margrét um leið
og hún sýnir blaðamanni húsnæðið.
Hver önn stendur í 14 vikur og
skólinn tekur 24 nemendur á hverja
önn. Á heimavistinni, sem er til húsa á
efstu hæðinni, eru rúm fyrir 16 nem-
endur. Nemendur eru nú aðeins færri
en venjulega, en þar setti kennara-
verkfallið meðal annars strik í reikn-
inginn að sögn Margrétar.
Nemendum er skipt í tvo hópa,
matreiðsluhóp og handavinnuhóp,
sem skipta svo um námssvið eftir
hálfa önnina. Ákveðið var að fylgjast
með matreiðsluhópnum að störfum í
eldhúsinu og þar var mikill handa-
gangur í öskjunni enda komast nem-
endur ekki upp með neitt slór eða
hangs á þessum stað.
Það eru talsverð viðbrigði fyrir
mann, sem ratar varla um eldhúsið
heima hjá sér og getur ekki einu sinni
soðið sér pylsu án þess að sprengja
hana, að vera skyndilega kominn í
matreiðslutíma í höfuðvígi heimilis-
mennta í landinu, sjálfum Hússtjórn-
arskóla Reykjavíkur. En þetta var
vissulega ánægjuleg tilbreyting því
þarna ríkti heimilislegur andi, svo
sem vera ber á svona stað. Rétt er að
skjóta því hér inn að viðkomandi var
upplýstur um það, þegar pylsusuðan
barst í tal, að maður á ekki að sjóða
pylsur, heldur bara hita þær. Þá veit
maður það. Matreiðslukennarinn,
Benedikta G. Waage, hefur í nógu að
snúast við að leiðbeina og gefa góð ráð
því unnið er í þremur hópum í eldhús-
inu og verkaskiptingin er skýr:
Hópur 1 sér um eldamennskuna á
aðalrétti dagsins, setur í uppþvottavél
eftir matinn, sópar alla daga, þvær
gólf á miðvikudögum og föstudögum
og fer með rusl.
Hópur 2 býr til grauta, súpur og
deserta, sér um borðstofu, sópar gólf
og þvær borð eftir mat. Einnig að-
stoðar hópurinn við frágang í eldhúsi,
sér um þvott frá eldhúsi og annast
kæliskápa og geymslur.
Hópur 3 sér um baksturinn, útbýr
morgunverð og frágang eftir morg-
unverð og sér ennfremur um eftir-
miðdagskaffi.
Elsa Sigurðardóttir og Katrín
Dröfn Guðmundsdóttir sáu um elda-
mennskuna þennan dag. Þær voru að
búa til fiskrönd með kartöflum og
grænmetisjafningi. Hér er ekki farið
út í búð og keypt tilbúið fiskdeig, eða
„fiskfars“, heldur búa stelpurnar það
til frá grunni, úr ýsuflökum.
Agnes Hilmarsdóttir og Æsa
Bjarnadóttir, í hópi tvö, voru snöggar
að búa til eftirréttinn, sem þennan
dag átti að vera skyr og rjómi. En
þær sluppu ekki svo létt og voru sett-
ar beint í kleinubakstur eftir að þær
höfðu hrært skyrið. Agnes kvaðst
aldrei hafa bakað kleinur fyrr en Æsa
hafði bakað kleinur með ömmu sinni
hér á árum áður og kvaðst hún þess
vegna vera komin í „algjört nostalgíu-
kast“ við kleinubaksturinn.
Í hópi þrjú voru Drífa Björk Krist-
jánsdóttir og Guðrún Sigurlín Ólafs-
dóttir og voru þær að búa til eplaköku
og fórst það vel úr hendi eftir því sem
best varð séð. Að vísu hafði mat-
reiðslukennarinn eitthvað við það að
athuga hvernig þær skáru eplin og
hreinsuðu burt kjarnann, en þær voru
fljótar að átta sig og báru sig eftir það
samkvæmt fyrirmælum kennarans.
Borðsiðir í fullu gildi
Hádegisverðurinn var tilbúinn á
slaginu tólf og þá fór ein stúlknanna
fram á gang og hringdi bjöllu til að
láta nemendur í handavinnuhópnum,
sem sátu við prjóna uppi á annarri
hæð, vita að nú átti að setjast til borðs
í matsalnum. Stúlkurnar stóðu við
stóla sína þar til frú Margrét sagði
þeim að „gjöra svo vel að setjast“.
Nemendur í Hússtjórnarskólanum fá
að sjálfsögðu tilsögn í borðsiðum og
Morgunblaðið/Jim Smart
Námsmeyjar í Hús-
stjórnarskólanum í
Reykjavík telja tíma
sínum vel varið í skól-
anum. Sveinn Guð-
jónsson bankaði upp á
hjá þeim, fór í mat-
reiðslutíma og varð
margs vísari um skóla-
starfið, heimavistina og
sitthvað fleira.
heimilismennta
1
2
3
4
Í höfuðvígi
DAGLEGT LÍF
6 D FÖSTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2001 MORGUNBLAÐIÐ