Morgunblaðið - 07.03.2001, Qupperneq 42

MINNINGAR
42 MIÐVIKUDAGUR 7. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Eggert BjarniHelgason fæddist
í Reykjavík 14. nóv-
ember 1963.
Hann lést 24.
febrúar á Høkland
sjúkrahúsinu í Berg-
en, Noregi.
Foreldrar hans eru
Jóhanna S. Jóhann-
esdóttir, f. 18.5. 1930,
og Helgi Eggertsson,
f. 14.7. 1932, d. 18.1.
1985. Systkini Egg-
erts eru: 1) Monika S.
Helgadóttir, f. 8.2.
1956. Dætur hennar
og Baldvins Baldvinssonar, f. 29.6.
1943, d. 15.12. 1989: Þórunn, f.
27.7. 1975, og Hrönn, f. 8.11. 1983.
Maki Þórunnar er Bergþór Smári,
f. 20.11. 1974, og dóttir þeirra er
Heba, f. 28.8. 2000. 2) Jóhannes G.
Helgason, f. 10.9. 1957. Maki: Sig-
urbjörg Jónsdóttir, f. 1.3. 1961.
Börn þeirra: Jón Berg, f. 11.6.
1982, Brynjar Berg, f. 9.4. 1986,
og Helga Soffía, f. 21.10. 1993.
Barn Jóhannesar og Elínar Reyn-
isdóttur, f. 9.3. 1958: Þórey Rut, f.
2.7.1976. 3) Ísfold E. Helgadóttir,
f. 28.7. 1959. Maki: Björgvin Er-
lendsson, f. 19.9. 1959. Synir
þeirra: Helgi Jóhann, f. 21.7. 1985,
og Fannar Freyr, f. 21.3. 1994. 4)
Ásgerður M. Helgadóttir, f. 15.2.
1961. Maki: Marteinn Stefánsson,
f. 25.7. 1956. Börn þeirra: Jó-
hanna Helga, f. 7.1. 1981, Stefanía
Hulda, f. 14.11. 1984,
og Daníel Þór, f.
15.6. 1988. 5) Á.
Hrönn Helgadóttir,
f. 30.7. 1962. Maki:
Halldór Berg Jóns-
son, f. 5.2. 1959.
Börn þeirra: Helgi
Berg, f. 13.6. 1984,
Jón Bjarki, f. 3.9.
1986, og Elísa Ýr, f.
29.12. 1995.
Sambýliskona
Eggerts er Fanney
Karlsdóttir, f. 23.3.
1965. Foreldrar
hennar eru Karl S.
Þórðarson, f. 23.1. 1934, og Ingi-
björg Sölvadóttir, f. 19.9. 1936.
Börn Fanneyjar eru Svavar Elf-
arsson, f. 27.5. 1985, og Ásdís Ó.
Elfarsdóttir, f. 9.1. 1987.
Eggert lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1984 og útskrifaðist sem lyfja-
fræðingur frá Háskóla Íslands
1991. Eggert byrjaði starfsferil
sinn í Langholtsapóteki og var
síðan í apóteki Blönduóss. Eftir
það starfaði hann í skamman tíma
á sjúkrahúsi Akureyrar og fluttist
svo til Eskifjarðar og starfaði hjá
Nesapóteki.
Undanfarin fjögur ár starfaði
hann sem yfirlyfjafræðingur hjá
Apotek Ørnen í Bergen, Noregi.
Útför Eggerts fer fram frá Ár-
bæjarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Elsku Eggert minn.
Þinn persónuleiki var svo stór.
Þú varst mér ætíð svo hjálpsamur
og góður drengur.
Þitt æviskeið var ekki langt en
það var mér afar dýrmætt.
Þinn stuðningur og kraftur var
mér ómetanlegur, ekki síst þegar
pabbi þinn lést, ávallt var þín hjálp-
arhönd nærri.
Far þú í friði, ég bið góðan Guð að
geyma þig.
Þín
mamma.
Systkinum var hann sannur bróðir,
ástsæll og virtur af vina liði,
ljómaði af þrótti og þreki lífsins
karlmennskudug og dáða lögun.
Kær var hann öllum er kynni höfðu
af drenglyndi hans og dyggð í öllu.
Lýsi nú dæmi lýðum ungum
ættjarðar vorrar til eftirbreytni.
Elskaði sonur, ástkæri bróðir,
ástvinir sífellt trega
þökk fyrir líf þitt, ljúft og fagurt
ljómandi dæmi þinna vega.
( Fr.Fr.)
Við sitjum hérna systurnar í her-
berginu þínu, Eggert minn, og
gleðjumst yfir því að sjá hvað þú
bjóst vel og vildum óska þess að við
hefðum komið fyrr í heimsókn til
ykkar Fanneyjar.
Það var hringt í okkur og sagt að
þú hefðir veikst alvarlega.
Við komum til Bergen ásamt
mömmu, Eggert minn, á fimmtu-
degi og fórum strax til þín á spít-
alann.
Við erum mjög þakklátar fyrir að
hafa fengið að eyða síðustu stund-
unum með þér.
Það voru erfið spor að fara á
Haukland spítala og sjá þig liggja
þar. Við vonuðumst auðvitað eftir
kraftaverki, og að þegar þú heyrðir í
kellunum frá Íslandi myndir þú
vakna upp og segja: „Jæja, þið hafið
þá loksins látið verða af því að koma
til Bergen og heimsækja okkur.“
Það fór nú ekki þannig, elsku Egg-
ert.
Þú lést að morgni laugardagsins
24. febrúar. Það var erfitt að hringja
í fólkið okkar heima.
Það var haldin falleg kveðjustund
um þig í kapellunni á Haukland spít-
ala, þar sem vinir þínir og vinnu-
félagar fengu að kveðja þig. Það var
gaman fyrir okkur systurnar að
hitta vini þína og vinnufélaga og
heyra hvað þér gekk vel í leik og
starfi.
Þú komst í stutta heimsókn til Ís-
lands 7. febrúar sl., sem var mjög
ánægjulegt fyrir okkur öll, ekki síst
fyrir mömmu.
Það var ýmislegt sem við gerðum
saman. Okkur fannst gott að geta
dvalið með Fanneyju, Ingu, Eygló,
Svavari og Ásdísi og mömmu á
heimili ykkar Fanneyjar í Bergen
og fyrir það viljum við þakka.
Þú hafðir mikinn áhuga á fjöl-
skyldunni, ekki síst systkinabörnum
þínum og hafðir mikinn áhuga á
hvað þau voru að gera.
Við kveðjum þig, elsku Eggert,
með þakklæti fyrir að hafa átt þig
sem vin og bróður og biðjum við
Guð að styrkja og vernda elsku
Fanneyju, Svavar, Ásdísi, mömmu,
tengdaforeldra og aðra ættingja og
vini.
Guð blessi þig og varðveiti.
Þínar systur,
Ásgerður og Hrönn.
Elsku Eggert bróðir, ekki átti ég
von á því að fara að skrifa um þig
kveðjuorð svona ungan, ekki nema
37ára gamlan. Mér finnst þetta
ekkert nema óraunveruleiki og ég
eigi eftir að vakna og allt sé
óbreytt. Þú varst mér mjög góður
vinur, félagi og ekki síst bróðir.
Sérstaklega reyndist þú mér vel
núna þegar ég var í minni erfiðu
lyfjameðferð, þá fórst þú með mér
og hittir lækninn minn þó svo að þú
hefðir takmarkaðan tíma og stopp-
aðir bara sex daga hér á Íslandi, þá
gafstu þér samt tíma til að hitta
hann með mér og þegar því samtali
við lækninn var lokið og ég spurði
þig: Fannst þér þetta ekki vera
dauðadómur yfir mér? varst þú
fljótur að svara: Nei, nú er allri
óvissu eytt og ég lít framtíð þína
miklu bjartari augum. En ég sit hér
eftir og spyr mig: Hefði verið hægt
að gera eitthvað til að hjálpa þér,
elsku Eggert minn? Ég sakna þín
mjög mikið.
Ég bið fyrir kjarki og stuðningi
fyrir þig, elsku Fanney, Svavar, Ás-
dís, mamma, systkini, tengdafjöl-
skylda og vinir hans allir.
Drottinn mun vernda þig fyrir
öllu illu, hann mun vernda sál þína.
Drottinn mun varðveita útgöngu
þína og inngöngu héðan í frá og að
eilífu.
Þín systir,
Ísfold.
Mig langar að minnast bróður
míns með nokkrum orðum.
Eggert var mér minnistæður sem
einstaklega hjálpsamur og góður
drengur. Það var stutt í húmorinn
hjá honum en samt var hann al-
vörugefinn. Fyrir mér var hann
minn besti vinur og hægt að tala við
hann um allt milli himins og jarðar,
en oftast var nú talað um íþróttir og
þá sérstaklega um fótbolta. Við
Sibba fórum í eina fótboltaferð með
Eggert og Fanneyju, ásamt fleirum
til Liverpool, og er ég mjög ánægð-
ur yfir að hafa farið í þá ferð með
Eggerti. Ég get nú ekki annað en
minnst á samband mömmu og Egg-
erts, en hann reyndist henni mjög
vel þegar pabbi dó og alla tíð síðan.
Elsku Fanney og börn, mamma
og fjölskylda, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð. Megi guð vera með
ykkur í sorginni.
Þinn bróðir,
Jóhannes og fjölskylda.
Elsku frændi.
Takk fyrir allar gleðistundirnar
sem þú gafst okkur með hlýju þinni
og einstökum húmor. Alltaf varstu
tilbúinn að rétta hjálparhönd, hvort
sem var með próflestur eða í leik
með okkur krökkunum. Við munum
ekki eftir okkur öðruvísi en hlæjandi
með þig nærri.
Verndi þig allir englar, elsku
Eggert.
Við söknum þín.
Þórunn og Hrönn.
Elsku Eggert frændi það var okk-
ur mikið áfall þegar við fréttum um
veikindi þín.Við viljum fá að minnast
þín með fáeinum orðum.
Við eigum alltaf eftir að minnast
þín sem frábærs frænda, því að þú
varst okkar fyrirmynd í svo mörgu.
Eitt af aðaláhugamálum þínum var
fótbolti, það var gaman að tala við
þig um fótbolta, uppáhaldsliðin þín
voru Arsenal í ensku og Brann í
norsku og í íslensku var það auðvit-
að Fylkir, því að með Fylki spilaðir
þú þín æsku- og unglingsár. Þú
gafst þér alltaf tíma til að spjalla við
okkur þegar við hittumst eða í síma.
Viljum við þakka þér fyrir allt.Við
vitum að vel hefur verið tekið á móti
þér, elsku Eggert, því nú ertu kom-
in til afa sem fór alltof fljótt. Við
biðjum guð að styrkja ömmu, Fann-
ey, Svavar, Ásdísi systini þín, vini og
okkur öll.
Hvíl í friði, kæri frændi.
Láttu nú ljósið þitt loga
við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Þínir frændur,
Helgi Berg, Jón Bjarki, Helgi
Jóhann, Fannar Freyr, Jón
Berg, Brynjar Berg og Daníel.
Þú, þú ert farinn svo fljótt, allt of
fljótt.
En enginn veit hvað tíminn ber í
skauti sér.
Þú komst hér í heimsókn og við
sátum öll saman og hlógum, það er
svo skrýtið að þú sért farinn og að
þú komir ekki aftur.
Við söknum þín svo sárt, Eggert.
Það er svo sárt að missa einhvern
sem manni þykir vænt um. Þú lifir í
hjarta mínu.
Saman áttum stundir nokkrar
sem aldrei verða gleymdar
í mínu hjarta skaltu vera
um alla tíð og tíma.
(Stefí) Stefanía Hulda.
Þegar hún Fanney vinkona mín
hringdi og sagði mér að hann Egg-
ert væri dáinn, brast stífla. Minn-
ingarnar streymdu fram um allar
góðu samverustundirnar okkar. Mér
finnst svo stutt síðan þú kynntir
Eggert kærastann þinn fyrir okkur
og þeir náðu strax svo vel saman
hann og Tóti maðurinn minn. Það
var svo gaman hjá okkur þegar við
fórum saman til Benidorm. Og mik-
ið var Eggert stoltur þegar við sögð-
um ykkur að við ætluðum að skíra
litla drenginn okkar Eggert. Svo
ákváðuð þið að flytja til Noregs vorið
1997 og við brunuðum austur á Eski-
fjörð til að kveðja ykkur og leyfa
nöfnunum að hittast. Og sumarið eft-
ir fórum við til Bergen að heimsækja
ykkur. Mikið rosalega áttum við
góða daga saman þar í fallega húsinu
ykkar. Strákarnir fóru á völlinn að
horfa á Brann spila fótbolta og þeir
veiddu krabba í sjónum á ströndinni
með börnunum meðan við flatmög-
uðum í sólbaði. Við héldum heim
með góðar minningar og loforð frá
ykkur um að þið kæmuð í heimsókn
til okkar sumarið 2000, mikið hlakk-
aði okkur til að hitta ykkur þá, en
margt fer öðruvísi en ætlað er. Þeg-
ar þið komuð til okkar síðasta sumar
var hann Tóti minn heltekinn af
krabbameini og dó nokkrum dögum
eftir að þið fóruð, en aldrei datt mér
það í hug að það yrði í síðasta sinn
sem ég sæi hann Eggert minn. Ég
vona að þeir vinirnir séu saman núna
að gera eitthvað skemmtilegt fyrst
þeir fengu ekki að vera lengur í
þessu jarðlífi, en fyrir okkur sem eft-
ir erum er svo sárt að þurfa að sætta
sig við að horfa á eftir ástvinum
langt um aldur fram.
Þótt sólin sé sest í þínu hjarta
og sorgin þar tekin völd,
mun aftur birta með framtíð bjarta
og minningar ylja þér andvöku kvöld.
Elsku Fanney, Svavar, Ásdís og
aðrir aðstandendur, ég votta ykkur
mína innilegustu samúð.
Helga Þuríður Árnadóttir.
Kæri vinur. Nú er komið að
kveðjustund. Það var mikið áfall að
heyra að þú hefðir dottið niður í
vinnunni í Noregi og lægir þar al-
varlega veikur. Stuttu síðar kom
fregnin um að þú værir látinn. Ung-
ur maður í blóma lífsins skyndilega
farinn. Þetta kom svo fyrirvaralaust
og fólk á mínum aldri hugsar ekki
mikið um að jafnaldrarnir geti dáið.
Stórt skarð er höggvið í þann litla
hóp sem stundaði saman nám í lyfja-
fræði á sínum tíma.
Ég var svo lánsöm að kynnast þér
þegar við vorum bekkjarfélagar í
Háskólanum. Svo lánsöm, því ég hef
ekki kynnst mörgum á lífsleiðinni
sem eru jafn einstakir og þú varst.
Þeir eru ekki margir sem maður get-
ur kallað sanna vini eins og þú varst.
Námsárin voru svo skemmtileg og
áttir þú stóran þátt í því að svo var.
Við urðum fljótlega miklir mátar og
brölluðum margt saman. Alltaf varst
þú boðinn og búinn að hjálpa mér og
man ég sérstaklega eftir rekstrar-
fræði á 5. ári sem mér veittist erfitt
að skilja og þú sast með mér og gafst
ekki upp fyrr en eitthvað komst í
gegn hjá mér. Árum saman komst
þú nánast daglega og sóttir mig á
leið í skólann svo við urðum sam-
ferða og það var alltaf svo gaman að
byrja daginn á að hitta þig. Alltaf
varst þú kátur og glaður og stutt í
stríðnisglampann í augunum. Mikið
var skrifað af grínvísum og bréfum í
skólanum og stundum létum við eins
og við værum ekki alveg fullorðið
fólk. Ég veit ekki hvernig þessi tími
hefði verið án þín. Í hádeginu fórum
við iðulega saman í mat til foreldra
minna sem búa skammt frá Háskól-
anum og áttum við margar góðar
stundir með þeim og bróður mínum.
Þau kunnu öll afskaplega vel við
þig og fannst þú góður drengur eins
og áreiðanlega öllum sem kynntust
þér. Eftir skóla fórum við stundum
á skíði með fleiri vinum úr skólanum
og á ég margar góðar minningar
tengdar því.
Eftir að námi lauk höfum við ekki
oft hist. Ég flutti til Danmerkur og
þú fluttir út á land og síðar til starfa
í Noregi. Þau fáu skipti sem við hitt-
umst urðu miklir fagnaðarfundir.
Ég heyrði nýlega að þú værir að
hugsa um að fara að flytja heim og
gladdist ég mjög yfir þeim tíðindum.
Það er mikið áfall að hafa misst
kæran vin og kollega. Ég þakka þér
samfylgdina, kæri vinur. Guð blessi
þig. Ég bið Guð að varðveita og
styrkja fjölskyldu þína alla á þess-
um erfiðu tímum.
Guðrún Kjartansdóttir.
Það var okkur gömlum bekkjar-
félögum mikið áfall að frétta af
ótímabæru andláti Eggerts vinar
okkar. Við trúum því ekki enn að
þetta hafi gerst og það er sérkenni-
legt að vera í þeim sporum nú að
skrifa minningargrein um þennan
góða félaga. Okkar langar að minn-
ast hans hér í nokkrum fátæklegum
orðum.
Við kynntumst Eggerti í Háskól-
anum þegar við hófum nám í lyfja-
fræði fyrir u.þ.b. 15 árum. Það er
margt sem kemur upp í huga okkar
þegar rifjað er upp frá þeim tíma.
Eggert féll strax mjög vel inn í hóp-
inn og hafði þann eiginleika að ná
vel til allra. Hann var ávallt kátur og
léttlyndur og átti auðvelt með að slá
á létta strengi. Þetta var samhentur
hópur sem átti margar góðar stund-
ir saman á námsárunum í leik og
starfi. Ef strákarnir drógu sig sam-
an eftir skóla var hann mættur og
það sama átti oft við þegar stelp-
urnar drógu sig saman. Hann var
eins og einn af stelpunum líka. Hann
átti auðvelt með að ná til allra og var
alls staðar velkominn og hrókur alls
fagnaðar. Eftir að námi lauk hélt
fólk hvert í sína áttina. Sumir hófu
strax störf í höfuðborginni, sumir
fóru út á landsbyggðina og aðrir til
frekara náms erlendis eða til starfa
þar. Eggert starfaði í apótekum í
nokkur ár úti á landi, þar sem hann
kynntist henni Fanneyju sinni.
Hann hélt síðan til Bergen í Noregi
með fjölskyldu sinni þar sem honum
bauðst gott starf í apóteki. Þar
starfaði hann til dauðadags. Fjar-
lægðin gerði það að verkum að sam-
verustundir við Eggert voru ekki
margar síðustu árin. Það voru því
ávallt fagnaðarfundir þegar leiðir
lágu saman.
Það er svo margra góðra og
skemmtilegra samverustunda að
minnast með Eggerti vini okkar
sem of langt mál væri að telja upp
hér. Þær geymum við í huga okkar
og rifjum upp með Eggerti síðar.
Með þessum fáu orðum kveðjum
við þig, kæri vinur. Við sendum okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur til
Fanneyjar, Svavars og Ásdísar,
móður, systkina og annarra að-
standenda. Við biðjum Guð að
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Guð blessi minninguna um Eggert
Bjarna Helgason.
Bekkjarfélagar úr lyfjafræðinni.
Nú kallið er komið, fyrirvaralítið
og aðdragandinn stuttur.
Það er eins og tíminn stöðvist um
stund.
Það getur ekki verið að hann sé
dáinn, hann sem ávallt var svo hress
og kátur.
Alltaf verður brottförin jafnsár og
óskiljanleg fyrir þá sem eftir verða.
Óskiljanleg og ósanngjörn, en við
fáum þar engu ráðið. Með Eggerti
er fallinn frá góður vinur, vinur er
það besta sem þú getur eignast og
það besta sem þú getur orðið.
Vinur er lifandi fjársjóður og ef
þú átt einn slíkan, þá átt þú eina
verðmætustu gjöf lífsins.
Vinur er sá sem stendur við hlið
þér gegnum gleði þína og sorgir.
Vinur er sá sem þú getur treyst á,
sá sem þú getur opnað þig fyrir.
Vinur er sá sem er ávallt til staðar
sama hve langt eða stutt er á milli
ykkar.
Vinur er tilfinning um eilífa
tryggð.
Kæri vinur, ég þakka fyrir þann
tíma sem ég fékk að njóta vináttu
þinnar. Fékk að vera aðnjótandi
þeirrar lífsgleði og jákvæðni sem þú
bjóst yfir. Einnig þeirrar hjálpsemi
og því göfuglyndi sem einkenndi
þig.
Ég vil þakka Eggerti Bjarna góða
vináttu á liðnum árum og kveð hann
með þessum ljóðlínum.
Þó í okkar feðra fold
falli allt sem lifir,
enginn getur mokað mold
minningarnar yfir.
(Bjarni Jónsson frá Gröf.)
Ástvinum hans og fjölskyldu
sendi ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur á þessum erfiðu tímum.
Hannes Alfreð Hannesson.
Á stundum sem þessum fer mað-
ur að hugsa til baka. Ein af þeim
EGGERT BJARNI
HELGASON