Vísir - 21.12.1979, Side 8

Föstudagur 21. desember 1979.
8
utgefandi: Reyk japrent h/f
Framkvæmdastjóri: DavlB Guómundsson
Ritstjórar: ölafur Ragnarsson
Höröur Einarsson
Ritstjórnarfulltrúar: Bragi Guðmundsson, Elias Snæland Jónsson.
Fréttastjóri erlendra trétta: Guðmundur G. Pétursson.
Blaöamenn: Axel Ammendrup, Halldór Reynisson, Jónina Michaelsdóttir, Katrin
Pálsdóttir, Kjartan Stefánsson, Oli Tynes, Sigurveig Jónsdóttir, Sæmundur Guð-
vinsson.
Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L. Pálsson. Ljósmyndir: Gunnar V.
Andrésson, Jens Alexandersson. Utlit og hönnun: Gunnar Trausti Guðbjörnsson,
Magnús Olafsson.
.Auglýsinga- og sölustjóri: Páll Stefánsson Askrift er kr. 4.000 á mánuöi
Dreifingarstjóri: Siguröur R. Pétursson. innanlands. Verö i lausasölu
200. kr. eintakið.
Auglýsingar og skrifstofur: J’rentun Blaöaprent h/f
SiÖumúla 8. Simar 866)1 og 82260.
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4, simi 86611.
’Ritstjórn: Slöumúla 14, simi 86611 7 línur.
LÚXUSTOLLANA AF NEYÐARBÚNAÐINUM!
Creltar og skammdrægar talstö&var björgunarsveitanna uröu þess valdandi, aö mjög
erfiölega gekk aö koma boöum til og frá vettvangi flugslysanna á Mosfellsheiöi á
þriöjudaginn. Tregöa rikissjóös á aö gefa eftir „lúxustolla” af neyöartalstöövum fyrir
þessar ötulu björgunarsveitir hefur komiö í veg fyrir aö nýr og fullkomnari fjarskipta-
búnaöur leysti þann gamla af hólmi.
Giftusamleg björgun fólksins
úr flugslysunum tveimur á Mos-
fellsheiði á þriðjudaginn hefur
vakið mikla athygli og ánægju
landsmanna, og gengur krafta-
verki næst að ekki skuli hafa far-
ið verr.
Sérstök ástæða er til að þakka
björgunarsveitar- og löggæslu-
mönnum, sem unnu verk sitt af
kunnáttu og miklum dugnaði við
mjög erfiðar aðstæður í vetrar-
hörkum uppi á heiði.
En þótt svo vel hafi til tekist
varðandi þessi atriði, er ástæða
til þess að íhuga hvað betur hefði
mátt fara varðandi fram-
kvæmd björgunarstarfsins ef
það mætti verða til þess að menn
drægju af þeim þáttum einhvern
lærdóm.
Meginmálið í þessu sambandi
er fjarskiptavandamálið, sem
upp kom vegna úreltra og
skammdrægra talstöðva er
senda þurfti boð til og frá slys-
stað.
Einn læknanna þriggja frá
Borgarspítalanum, sem sendir
voru á slysstað á Mosfellsheiði
eftir þyrluslysið, Bjarni Hannes-
son, sagði í samtali í Vísi í gær,
að f jarskiptasambandið hefði
verið svo slæmt, að skilaboð
læknanna hefðu ýmist komist
seint eða alls ekki til spftalans.
Þar var um að ræða upplýsingar
um líðan og meiðsl fólksins, sem
lent hafði í flugslysunum, sem
mikilvægt var fyrir læknana á
Borgarspítalanum að fá til þess
að þeir gætu brugðist rétt við og
undirbúið móttöku slasaða fólks-
ins og nauðsynlegar aðgerðir á
hinum ýmsu deildum sjúkra-
hússins.
Bjarni Hannesson sagði meðal
annars: ,,Mér virtist björgunar-
sveitirnar eiga í erf iðleikum með
að hafa samband hver við aðra,
sjúkrabílar Rauða krossins gátu
ekki haft samband við hjálpar-
sveitirnar og flugturninn ekki
heldur. Oll skilaboð, sem koma
þurfti áleiðis þurftu að fara í
gegnum marga aðila og margt
komst aldrei til skila".
Ingvar Valdimarsson, formað-
ur Flugbjörgunarsveitarinnar í
Reykjavík sagði í Vísi í gær, að
björgunarbílar hinna ýmsu aðila,
sem komu við sögu í slysunum á
þriðjudaginn, gætu ekki náð
beinu sambandi við Borgarspít-
alann um þau tæki, sem þar eru,
vegna mismunandi tíðni. Þetta
stæði þó til bóta með nýjum tækj-
um.
En þegar öllu er á botninn
hvolft eru þau meginvandamál,
sem upp komu varðandi fjar-
skiptin f rá slysstaðnum ekki mál
björgunarsveitanna, heldur opin-
berra aðila, sem með skilnings-
leysi hafa komið í veg fyrir að
björgunarsveitirnar hafi getað
keypt svonefndar VHF talstöðv-
ar, sem leyst hefðu vandann.
Björgunarsveitirnar, sem
reknar eru af áhugamönnum án
opinberra styrkja, hafa unnið
stórkostlegt starf á undanförn-
um árum. Með fjársöfnunum
hefur þeim tekist að koma sér
upp ýmsum nauðsynlegum bún-
aði, en vanþakklæti ríkisvaldsins
í sambandi við störf þessara ó-
missandi áhugamanna hefur
birst í því, að ómögulegt hefur
verið fyrir þá að fá niðurfelld að-
flutningsgjöld af talstöðvabún-
aðinum, sem sveitunum er bráð-
nauðsynlegt að kaupa.
Þrátt fyrir erfiðleikana á
þriðjudaginn fór allt vel, en sam-
bandsleysi gæti í öðrum tilvikum
haft afdrifaríkar afleiðingar,
Vilja nú ekki ráðherrar og em-
bættismenn kerf isins stuðla fyrir
sitt leyti að því, að björgunar-
sveitirnar verði betur undir
næstu verkefni búnar og gefa
þeim eftir „lúxustollana" af
neyðartalstöðvunum?
„Hauströkkríð yfir mer
kvikt af vængium”
Snorri Hjartarson:
Hauströkkrió yfir mér.
Mál og menning 1979.
Liklega er Hauströkkriö yfir
mér eftir Snorra Hjartarson
mesta yndisbók ljóðanjótenda á
þessu ári. Þetta er fallegt kver,
hálffimmtugt að ljóðatölu og
sjötugt að blaðsíðum.
Snorri Hjartarson kom aldrei
til okkar á stuttbuxum æsku-
ljóba, og við vitum ekki gerla,
hvernig yrkingum hans var
háttað innan við tvitugt eöa
jafnvel þritugt. Hann birtist
okkur fullmótaö ljóðskáld meö
djúpan þroska i máli og mynd-
um, seiömagnaöur orölistar-
maöur með akur sinn urinn, sá-
inn og fullþroska að uppskeru.
Snorri er vafalitið mestur
málari Islenskra ljóöskálda á
okkar tiö og bestur náttúrulýs-
andi. 1 ljóöum hans er maöurinn
oftast óaðskiljanlegur hluti
náttúrunnar, svo að varla verö-
ur sundur greint og þetta hefur
liklega aldrei veriö eins sam-
kveikt og nú, þegar hann ljóöar
til okkar meö hauströkkur æv-
innar yfir sér og greinir ekki
sundur hnegg hrossagauksins
og hjartsláttinn i brjósti sinu.
Þótt komiö sé haust i lifi
skáldsins er máttur hugar og
máls enn samur, og lindin i
mónum hefur sama seiö, sömu
litbrigöi og birtu:
Þú litur yfir fiötinn
gefinn ljósi og dul
himins og jaröar
skin á himni
skuggi þess á jörö
Og raddir náttúrunnar hafa
sama hljóma:
Enn flögra þýöar raddir
úr runnum og trjám
gegnum vélagnýinn
á götum, i lofti,
ungar þýöar raddir,
og innst I huga mér
svarar stakur fugl
fóiginn I ljósi.
Snorri Hjartarson
Og kyrröin talar þessu máli:
Kvöldar á himni, kvöldar
í trjám,
kyrröin stigur upp af
vötnunum,
læöist I spor min gegnuni
rökkriö
sveipuö léttri drifhvitri
slæöu,
tekur mig viö hönd sér,
hvislar
máii laufs máii gáru viö,
strönd
og löngu kulnaös náttbóls
á heiði:
ég er biö þin og leit,
ég er laun
þeirrar leitar og þrár,
ég er komin.
Allt er ljóst og litbrigöi — lit-
irnir fá hljóm, og hljómurinn
lit — maðurinn er dráttur i veð-
ursvip og náttúru landsins.
Hann er sem lauf á lifstré þess.
Lyngiö er falliö
aö laufi.
hoitin regnvot
og hljóö
kvöldskin á efsta klifi
! jafnfölinum haustsnjó
eldtungur rauöra rósa.
Hauströkkriö yfir mér
kvikt af vængjum
yfir auöu hreiöri
i störinni viö fljótiö.
bókmenntir
Miiii trjánna
veöur tungliö i dimmu laufi
hausttungl
haustnæturgestur
á förum
eins og viö
og allt eins og laufið
sem hrynur.
Minning um voriö á sinn
haustblæ, þvi að skáldið „horfir
rór á þaö hverfa.”
Og enn veröur lauffalliö tákn-
ræn hugarmynd um ævihaustiö,
þvi að bókinni lýkur meö þessu
stefi:
Lauffalliö ristir rauöar
rúnir i þokuna
hljóö
orð leita hvildar
angist
og ást leita
einskis og alls hjá þér móöir
eilif og söm
hvert ljóö.
Þótt hauströkkriö færist yfir
Snorra Hjartarson, er skáldið
enn þess megnugt aö yrkja svo
aö af ber. Þetta eru þvi engin
kveðjuljóð. Þótt hæglátt húm
svifi aö er fegurðarskynið og
tjáningarþrótturinn enn hinn
sami. Viö höfum rökstudda von
um, að ljóögjafir Snorra Hjart-
arsonar séu ekki allar meö
þessari gagnfögru bók.
Andrés Kristjánsson.