Morgunblaðið - 14.10.2001, Blaðsíða 6

LISTIN eykur lystina eða erþað öfugt? Það er a.m.k. stað-reynd að það þarf að höfða tilhins sjónræna og gera augað
svangt til þess að kveikja á bragð-
laukunum. Eftir því sem rétturinn
sem á borð er borinn er meira aðlað-
andi þeim mun meira hrífast skynfæri
okkar. Sama gildir í ástinni og í list-
inni. Það eru vitanlega mismunandi
skynfæri sem „kveikja“ á öllum hin-
um eftir því hvaða listgrein eða aðili á
í hlut. Í matargerðarlist og myndlist
eru það t.d. augun. Listamenn eru
gjarnan miklir sælkerar á mat og
drykk og meðal nokkurra þekktra
matgæðinga í þeim flokki má nefna
Woody Allen (sem hefur vel að
merkja gefið út matreiðslubók),
Verdi, Rossini og Sylvester Stallone
(merkilegt nokk).
Myndlistarsýning, franskir
kossar og freyðivín
Í gær, 13. október, var opnuð sam-
sýning fjögurra listamanna í Gerðar-
safni í Kópavogi. Listamennirnir eru
Jón Óskar, Erla Þórarinsdóttir,
Steingrímur Eyfjörð og Hulda Há-
kon. Það er gaman að gæða sér á svo
ólíkri myndlist jafnólíkra listamanna
og þar eru á ferðinni og veitingarnar á
opnuninni juku svo sannarlega lystina
á listinni sem fram var borin. Það hef-
ur verið sagt að sá sem drottnar yfir
lykt ráði yfir hjörtum manna. Skáld-
sagan Ilmurinn eftir Peter Süsskind
er dæmi um frásögn af slíku valdi.
Ljúfur ilmur og bragð veitinganna
opnaði rækilega fyrir hin skilningar-
vitin sem meðtóku hina listina með
bros á vör. Matur er menning einung-
is fyrir þann sem getur melt hann og
sama á við um listina. Sumir eru hins
vegar neyddir til að sneiða hjá því
sem þeim finnst best, t.d. vegna of hás
blóðþrýstings. Í slíkum tilfellum er
t.a.m. ekki heppilegt að vera mikill
aðdáandi rjóma, beikons, súkkulaðis,
mascarpone, gorgonzola eða svína-
rifja.
Myndlist, franskir kossar
og ríkar konur fyrir alla
Myndlist er hins vegar fyrir alla og
veldur sjaldan ef nokkurn tíma of
háum blóðþrýstingi sé hennar neytt
einnar og sér. Hinir bleiku frönsku
kossar frá Hafliða í Mosfellsbakaríi
tónuðu sérstaklega vel við verkin og
þá sérstaklega verk Erlu. Möndlu-
marenstoppum þessum hafði síðan
verið dýft ofan í dökkt súkkulaði
þannig að blóðþrýstingurinn hækkaði
rétt nóg til að hleypa roða og kappi í
listþyrstar kinnarnar.
„Hún er hörgul með fínlegum loft-
bólum. Ilmar af múskati og ávexti.
Létt og ávaxtarík, freyðir vel, örlítið
krydduð en í góðu jafnvægi. Nokkuð
sæt,“ heyrðist einn af sýningargest-
um segja við annan sýningargest.
Undirrituð myndi svo sannarlega
vilja að sér væri lýst á þennan hátt.
En það var víst vínið sem á boðstólum
var sem við var átt, Riccadonna frá
Asti eða Ríka konan frá Asti. Göfug
dama það, enda bar hún höfuðið hátt
og fjörlegur en háleitur andi hennar
sveif yfir vötnum. Samruni hennar og
frönsku kossanna var hreint fullkom-
inn. Í einu verki sýningarinnar er ein-
mitt minnst á franskan koss, en það
er verk eftir Steingrím sem lýsir því
hvað bragðlaukarnir og skynjunin
ganga í gegnum við það að borða eitt
kíló af konfekti.
Matur og listsköpun
Sumir listamenn segjast helst alltaf
þurfa að vera að borða til að halda
andanum gangandi. Listamennirnir
fjórir, sem allir eru miklir matgæð-
ingar, segja að það sé nú frekar erfitt
að borða meðan verið sé að mála,
bæði vilji maður ekki að málning
komist í snertingu við matinn og eins
séu listaverkin viðkvæm og ekkert
megi sullast niður á þau. Hulda Há-
kon segist reyndar oft seilast í harð-
fiskbita við listsköpunina af þeirri ein-
földu ástæðu að það sé snakk sem hún
og hundurinn geti sameinast um. Hún
segir ennfremur að þótt hún sé mikill
matgæðingur hafi nú popppoki ein-
staka sinnum þurft að nægja sem
kvöldmatur þegar um miklar vinnu-
tarnir hafi verið að ræða. Steingrímur
nartar oft á tíðum í popp, snúða og
sætabrauð með kaffi yfir listsköpun-
inni.
Úr því minnst var á meistara
Stallone hér að framan skal vitnað að
lokum í viðtal sem blaðakonan Mat-
ilde Amorosi tók við hann fyrir nokkr-
um árum. Aðspurður hvað hann borð-
aði þegar upptökur að Rambó stæðu
yfir svaraði kappinn: „Ég borða fisk,
grænmeti og kjúkling. Ég leyfi mér
einnig pasta, en bara á morgnana og í
eftirmiðdaginn. Aldrei á kvöldin af því
að þá blæs upp á mér maginn. Þetta
eru allt saman hollir réttir, en mjög
einfaldir, sem ég neyti yfirleitt í hjól-
hýsinu mínu í pásum á tökustað.“ Svo
mælti meistari Stallone. Það má sem
sagt ekki gleyma að borða við list-
sköpunina eða þegar listar er neytt,
því hvort tveggja nærir líkama og sál.
Þessar dúllur falla öllum í geð, jafnt
ríkum konum sem fátækum lista-
mönnum.
SÚKKULAÐIHÚÐAÐAR ENGIFERDÚLLUR
110 g dökkt súkkulaði
(t.d. Coté d’or eða Vahlrona)
125 g sultaðir engiferbitar
Vefjið álpappír utan um bökunar-
plötu. Bræðið súkkulaðið yfir vatns-
baði og kælið dálítið. Bætið engifer-
bitunum út í bráðið súkkulaðið og
veltið þeim upp úr því þar til þeir eru
vel þaktir. Takið hvern bita upp með
teskeið og verið ekkert að skafa súkk-
ulaðið af bitanum heldur látið fylgja
ríflega með, þannig að bitarnir verði
frjálslegir í laginu. Látið storkna og
berið fram með frekar sætu freyði-
víni.
Ótal andlit Huldu Hákon. Hvílík nautn. Girnileg mynd það.
Franskir kossar fyrir ríka frú
ahf@mbl.is
Erla og Hulda skála í „ríkri frú“ fyrir listinni. Verk Jóns Óskars eru í baksýn. Á maður ekki örugglega að borða kökurnar?
Munúðarfullur texti Huldu, enda logar hann af nautn. Brot af „konfektverki“ Steingríms Eyfjörð.
Sælkerar á sunnudegi
Steingrímur Sigurgeirsson Álfheiður Hanna Friðriksdóttir Áslaug Snorradóttir