Vísir - 21.03.1980, Side 22

Föstudagur 21. mars 1980
i'M * *4
26
Höföabakkabrúin hefur veriö samþykkt i borgarstjórn. Hún hefur veriö á aöaiskipulagi borgarinnar siöan 1965, segir Björgvin Guömundsson
borgarfulltrúi.
„Ég er sannfærður um að
ðessi brú á rétt á sér”
- segir Birgir ísleifur Gunnarsson um Höfðabakkabrúna „Hefur verið í
aðalskipuiagi síðan 1965" segir Björgvin Guðmundsson
„Sjálfur cr ég alveg sann-
færður um að þessi brú eigi rétt
á sér og er búin að vera á skipu-
lagi árum saman. Þetta er nátt-
úrlega alls staöar viökvæmt, en
ég heJd að allir aörir staöir sem
nefndir hafa veriö séu mun viö-
kvæmari fyrir umhverfi og út-
liti”, sagöi Birgir tsleifur Gunn-
arsson alþingismaöur, sem sæti
á i borgarráöi, vegna þeirrar
undirskriftasöfnunar er staöiö
hefur yfir aö undanförnu, i Ár-
bæjarhverfi, aö hætt veröi viö
byggingu Höföabakkabrúar.
t þvi undirskriftaplaggi er
barst borgarráöi, segir m.a.:
„Hér með er komiö á framfæri
eindreginni áskorun á annað
þúsund borgarbúa, um að frest-
að verði byggingu Höfðabakka-
brúar og hraðbraut og hag-
kvæmni þessarar framkvæmd-
ar endurmetin i ljósi réttmætra
hagsmuna Arbæjarhverfis”.
„Borgarstjórnin er nýlega bú-
in að taka ákvöröun i þessu
máli, með 10 samhljóða atkvæð-
um, að láta ákveðið fjármagn i
framkvæmdir á þessu ári, en á-
kvörðunin um að þessi brú og
vegur skyldi lagður var tekin
miklu fyrr, eða árið 1977”, sagði
Björgvin Guðmundsson skrif-
stofustjóri i viðskiptaráðuneyt-
inu, er einnig á sæti i borgar-
ráði.
„Ég hef nú ekki mikla trú á
þvi, að þessi undirskriftasöfnun
breyti miklu, vegna þess, að
þetta er búið að vera í aðal-
skipulagi siðan 1965 og þegar
fólkið var að byggja i Arbæjar-
hverfinu, þá vissi það alveg að
brúin og vegurinn ættu að koma
þarna — þannig að þetta er ekk-
ert ný ákvörðun”.
Léleg aðstaða lyrlr helgistundina í sjðnvarpinu:
Fara prestar í verkfail?
„Ég fór fram á aö fá svipaöa
aöstööu fyrir helgistundina i sjón-
varpinu og ég haföi fyrir tfu ár-
um, en þaö var ekki taiiö hægt og
þvi neitaöi ég aö sjá um hana á
æskulýösdegi þjóökirkjunnar, og
tel ég aö prestar ættu aö neita aö
koma fram i heigistundinni meö-
an henni er sniöinn jafn þröngur
stakkur og raun ber vitni”, sagöi
sr. Ingólfur Guömundsson æsku-
lýösfulltrúi þjóökirkjunnar I sam-
tali viö Visi.
Ingólfur sagði, að það hefði
tiökast aö helgistundin væri tekin
upp með einni upptökuvél, án
framleiðanda og væri aðeins hægt
að hafa einn mann i myndatöku i
einu. Hefði hann ætlað aö bregða
út af þessum vana fyrir æskulýðs-
daginn sem haldinn var 2. mars
og fá ungling með sér 1 upptöku,
en þvi hefði verið neitað eins og
áður sagði. Hefði hann nú sent út-
varpsráði bréf, þar sem þess er
óskaö að helgistundin fái betri að-
stöðu en verið hefur.
Þess má einnig geta, að blaða-
fulltrúi kirkjunnar, sr. Bernharð-
ur Guðmundsson sendi útvarps-
ráði bréf fyrir um hálfu ári, þar
sem bornar voru fram ýmsar til-
lögur um kirkjulegt efni i rikis-
fjölmiðlunum, en þvi bréfi hefur
enn ekki verið svarað.
—HR
Þessi mynd var tekin á aöventu 1970 en þá sá sr. Ingólfur Guömundsson einmitt um helgístundina i sjón
varpinu.
Sjónarhorn
Halldór
Reynisson
skrifar
Æsifrétta-
mennska
síðdegis-
Dlaðanna
Ung og tannhvöss kona
brýndi raust sina i Morgun-
póstinum nýlega og lýsti þar
mikilli vanþóknun sinni á svo-
kallaðri æsifréttamennsku.
Kenndi hún siðdegisblöðunum
um, en viðurkenndi þó að hún
’.æsi sjaidnast þau blöð. Fyrir
skömmu söng svo dómsmála-
ráðherrann fyrrverandi i
sömu tóntegund, þegar hann
kastaði hnútum að siðdegis-
blöðunum fyrir „vændi i
fréttamennsku”.
Okkur sem vinnum á „æsi-
fréttablöðunum” þykir illt að
sitja þegjandi undir slikum
dylgjum, þvi dylgjur eru það
meðan rökin eru ekki betri en
raun ber vitni. Auk þess skil-
greina þessir gagnrýnendur
svokallaðrar æsifrétta-
mennsku sjaldnast nákvæm-
lega hvað þeir eiga við með
þvi orði.
Hvað er þá æsifrétta-
mennska og hverjir skrifa
æsifréttir? t málvitund fólks
er orðið varla annað en óná-
kvæmt slagorð með þoku-
kenndu innihaldi. Þó mun
merkingarkjarninn e.t.v. vera
sá, að meira sé gert úr fréttum
en efni standa til og þá i þeim
tilgangi að kalla fram tilfinn-
ingaleg viðbrögð hjá fólki.
Ekki skal ég fyrirtaka að
þetta hendi i fréttaflutningi
siödegisblaðanna — en missek
ætla ég þau vera i þessu máli.
Hins vegar eru þau þó ekki ein
um slik „æsiskrif” — eða
mundu pólitiskt litaðar fréttir
morgunblaðanna ekki oft geta .
fallið undir þá skýrgreiningu
sem að framan getur? Þar er
oft gert meira úr ákveðnum
fréttum en efni virðast standa
til, ef með þvi móti má koma
höggi á pólitiska andstæðinga
meö tilfinningalegri skirskot-
until lesenda. Sérstaklega var
þetta áberandi fyrir siðustu
kosningar þegar öllum til-
raunum til óhlutdrægrar
fréttamennsku var vikið til
hliðar — og þá þagði Vilmund-
ur.
Rikisfjölmiðlarnir verða
hins vegar varla sakaðir um
æsifréttamennsku af neinu
tagi, enda virðist fréttaflutn-
ingi þeirra ekki vera ætlað að
vekja nein viðbrögð hjá við-
takendum.
. Eitt enn um æsifréttir sið-
degisblaðanna: Þau hafa tam-
ið sér gagnrýnni vinnubrögð
en morgunblöðin yfirleitt og
stafar það kannski af þvi að
þau eru óháðari stærstu
„hagsmunahópum” þjóöfé-
lagsins, þ.e.a.s. stjórn-
málaflokkunum en flokksmál-
gögnin (þótt ekkert blað sé
með öllu frjálst eöa óháð).
Þeir sem sæta gagnrýni
þeirra, reyna að sjálfsögðu að
afsaka sig og kenna hana við
æsifréttamennsku — jafnvel
þó gagnrýnin sé á sterkum
rökum reist.
Þvi er það að oft má heyra
orðið „æsifréttamennska” i
munni kerfiskalla og „kaf-
báta” sem helst vilja að sann-
leikurinn um þá sjálfa liggi i
þagnargildi.
Halidór Reynisson
biaöamaöur.