Morgunblaðið - 09.10.2002, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 9. OKTÓBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 


 





 
 
 
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
GOTT dæmi um linnulausan ein-
hliða áróður er umfjöllunin um
Saddam Hussain Íraksfoseta og
stjórn hans. Dag eftir dag mán-
uðum saman er hellt yfir okkur svo
taumlausu yfirþyrmandi rugli að
með algerum ólíkindum er, ég held
að einræðisherrann hafi verið sak-
aður um allt nema ef vera skyldi
mannát. Fyrst og fremst eru það
bandarískir ráðamenn og sjálf-
sögðu með ofurvald fjölmiðlanna
með sér sem standa fyrir þessum
upphlaupum og er með þeim verið
að undirbúa jarðveginn fyrir alls-
herjar stríð gegn Írak, þeir eru
þegar búnir að heilaþvo hálfan
heiminn og ef fer sem horfir þá
munu þeir framkvæma áform sín
og heimurinn beygir sig í auðmýkt
og drattast á eftir sem fyrr eins og
viljalaust verkfæri. Sú var tíðin að
Hvítahúsmenn litu með velþóknun
á Saddam Hussein. Mikilvægasti
bandamaður Bandaríkjanna í Aust-
urlöndum nær um langa hríð var
og er Saudi-Arabía. Flestum Vest-
urlandabúum þykir margt þar í
landi forkastanlegt, einföldustu
mannréttindi brotin skefjalaust,
ekki síst á konum sem sæta ótrú-
legri kúgun. Þegar klerkaveldið
tók völdin í Íran eftir fall keisarans
voru það alvarleg tíðindi fyrir
Saudiættina sem og önnur ættar-
veldi við Persaflóa. Fjandskapur
Bandaríkjanna við klerkastjórnina
hefur ekki síst stafað af ótta þeirra
við að Íran breiði út byltingu sína
til trúbræðra í S-Arabíu og víðar
sem leiða myndi til falls núverandi
einræðisstjórna á þessu svæði. Þar
með væru ekki lengur hundtryggir
stuðningsmenn Bandaríkjanna við
völd þarna. Eins og menn vita þá
studdu þeir dyggilega keisarann
Reza Pahlevi. Á sjöunda áratugn-
um komst á náið samband milli
keisarastjórnarinnar og Banda-
ríkjastjórnar. Leyniþjónusta keis-
arans, Savak, var t.d. byggð upp
með bandarískri aðstoð og ráðgjöf
frá C.I.A. Savak var alræmd fyrir
ofsóknir og hrottaskap. Tugir þús-
unda manna áttu eftir að sæta
pyntingum í fangelsum og fjöldi
manna hvarf sporlaust eða var
hnepptur í langvarandi fangelsi og
átti ekki afturkvæmt. Það ríkti
ógnarstjórn í landinu. Þetta kom
ekki við réttlætis- og mannrétt-
indahjal Washington herranna.
Bandaríkjamenn studdu Saddam í
stríði hans gegn Íran og öruggt er
talið að hann hefði tapað því stríði
ef ekki hefði komið til sá mikli
stuðningur, og þá í framhaldinu
trúlega hrökklast frá völdum. Um-
fang þessa stuðnings var gríðar-
legt, milljarðar dollara og vitanlega
vissu hlutaðeigendur að pen-
ingarnir fóru að mestu til vopna-
kaupa.
Nú seinustu árin hefur það verið
að koma í ljós að Bandaríkjastjórn
hafi talið Hussein einn mikilvæg-
asta bandamann sinn í Austurlönd-
um og nær allt þar til hann réðst
inn í Kuwait. Yfirvöld í Wash-
ington létu taka stjórn Saddams af
lista yfir þau öfl er styðja hryðju-
verk til þess að geta veitt Írak
hernaðar- og efnahagsaðstoð. Um-
breyting Husseins úr uppáhalds
bandamanni í holdgerving hins illa
tók aðeins nokkrar vikur þegar
hagsmunir Bandaríkjanna og
kónga og fursta fjölskyldnanna við
Persaflóa kröfðust þess. Saddam
Hussein er hvorki betri né verri en
hann var, hann er aðeins verri í
augum bandarískra stjórnvalda
vegna þess að hann varð ekki sú
strengjabrúða er þeir ætluðu. Eitt
af því sem Írakar eru sakaðir um
er að þeir fara illa með Kúrda
landsins. Tyrkir hafa ráðist inn í
Írak og herjað á Kúrdana, það sjá
Bandaríkjamenn ekkert athugavert
við enda tryggir bandamenn,
Kúrdar í Tyrklandi sjálfu sæta
mismunun og hreinum ofsóknum
stundum og forustumenn þeirra
iðulega fangelsaðir. Það gengur
ekki að Írakar hunsi samþykktir
SÞ segja menn. Ísraelsmenn gera
það og hafa gert lengi, nægir að
nefna að þegar innganga þeirra í
SÞ var samþykkt þá var hún háð
því að palestínskir flóttamenn
fengu að snúa heim. Síðan eru 54
ár og þeir eru enn landflótta. Þess
hefur verið krafist að Ísraelar yf-
irgefi seinustu hernumdu svæðin.
Þeir sitja þar enn og hafa gert í 34
ár. SÞ samþykktu að senda eft-
irlitsnefnd til að rannsaka ásakanir
um fjöldamorð þegar djöfulæði
dáta Sharons var hvað mest fyrir
nokkrum vikum í flóttamannabúð-
unum í Jenin. Nefndin fékk ekki að
koma, það segir að sjálfsögðu sína
sögu.
Það þarf varla að taka það fram
að Bandaríkjamenn styðja Ísr-
aelsmenn, sama hvað á gengur,
hafa t.d. beitt neitunarvaldinu í Ör-
yggisráðinu til að koma í veg fyrir
að þar verði samþykkt að senda al-
þjóðlegar gæslusveitir á svæðið.
Það hafa Palestínumenn margbeðið
um. Sá sem á sökina og vill áfram-
haldandi blóðsúthellingar, hann
biður ekki um slíkar sveitir, það
hlýtur að liggja í augum uppi. Í
skjóli Bandaríkjanna bjóða Ísr-
aelsmenn öllu og öllum byrginn og
komast upp með það, já þeim er
meira segja tekið opnum örmum,
nýlega voru fótboltamenn frá Ísr-
ael hér á Fróni, þeir taka orðið
þátt í Evrópumótum, hvað þá ann-
að. Svo einangra menn Íraka árum
saman og sett var nær algert við-
skipta- og samskiptabann á Serb-
ana á sínum tíma. Menn kunna
ekki að skammast sín, Drottinn
minn dýri, hvílíkir hræsnarar. Hún
birtist sífellt í óhugnanlegri mynd-
um, vitfirring heimsins. Nú þegar
George W. Bush frá Texas er far-
inn að leiða meginhluta mannkyns-
ins, segir það ekki hvert stefnir?
Ætli það sé ekki kominn tími til að
biðja Guð að hjálpa sér.
GUÐJÓN V. GUÐMUNDSSON,
Helgalandi 5, 270 Mosfellsbæ.
Ógnarvald
áróðursins
Frá Guðjóni V. Guðmundssyni: