Morgunblaðið - 06.04.2003, Blaðsíða 8

8 B SUNNUDAGUR 6. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Rennibrautin í Húsafelli var hál, líkt og lífsleiðin, og því eins gott að fara varlega. Að beiðni Götusmiðjunna
Æ
VINTÝRIÐ byrjaði með
undirbúningsfundi í
húsakynnum Arctic
Trucks í Kópavogi. Þar
voru mættir fimmtán
nemar og nokkrir leið-
beinendur frá Götusmiðj-
unni á Kjalarnesi auk starfsmanna Arctic
Trucks og Toyota. Loftur Ágústsson, fram-
kvæmdastjóri Arctic Trucks, stýrði fundinum
og sagði stefnuna setta á Langjökul. Þar yrði
vonandi hægt að renna sér á snjóbrettum og
uppblásnum slöngum. Svo yrði farið í sund og
fleira, grillveisla, kvöldvaka og gist eina nótt í
Fljótstungu í Borgarfirði. Farið var yfir hvern-
ig fólkið þyrfti að búa sig og bílstjórar jepp-
anna sjö, sem fara áttu í leiðangurinn, kynntu
sig einn af öðrum. Skúli Skúlason, sölustjóri
Toyota, lagði áherslu á að í jeppaferðum væru
allar áætlanir gerðar með fyrirvara. Veður og
aðstæður myndu ráða framvindu ferðarinnar.
Freyr Jónsson, tæknifræðingur hjá Arctic
Trucks og jeppakarl, sýndi myndir og lýsti leið-
öngrum sem hann hefur m.a. farið á Suð-
urskautslandið og yfir Grænlandsjökul. Hann
sagði einnig frá útbúnaði breyttra jeppa.
Krakkarnir lýstu miklum áhuga á hljómtækj-
um torfærutröllanna. Það leyndi sér ekki að
lagður var mismunandi skilningur í hugtakið
„flottar græjur“.
Loftur upplýsti að hópurinn í hverjum bíl
myndaði keppnislið sem myndu etja kappi í
fjölbreyttum þrautum. Hvert lið fékk höfuðfat í
ákveðnum lit. Fyrsta keppnisgrein fólst í því
hvaða lið væri fljótast að losa jeppadekk af
felgu með sérstakri felgutöng, setja tappa í gat
á dekkinu og blása lofti í það aftur. Næsta
þraut fólst í að ræsa Yamaha-torfæruhjól með
fótstigi. Þetta reyndist auðvelt, því hjólið hrökk
í gang í hverju sparki.
Ekið blindandi
Krakkarnir á Árvöllum vöknuðu eldsnemma
morguninn eftir og flýttu sér í morgunverð í
matsal Toyota í Kópavogi klukkan 7. Svo var
lagt í leiðangurinn með stefnu á Borgarfjarð-
arbrú og fyrstu keppnisgrein dagsins.
Á eyrunum við Borgarfjarðarbrúna var
mörkuð akstursbraut með keilum. Keppnin
fólst í því að bílstjóri hvers liðs átti að aka á
milli keilanna blindandi. Við aksturinn naut
hann leiðbeininga eins úr liði sínu um talstöð. Á
brautarenda átti að snúa við og aka til baka.
„Hægri, vinstri, nei, nei, meira til vinstri.
Beint núna … ekki beygja … beint. Meira til
vinstri, ég meina hægri …“ Þegar bílarnir voru
á bakaleið og „hægri“ hjá leiðbeinandanum var
„vinstri“ hjá ökumanni vildi allt fara í vitleysu.
Refsistig voru gefin fyrir að aka á keilu í þess-
ari æsispennandi keppni.
Næst lá leiðin upp Borgarfjarðarbraut. Þeg-
ar komið var upp fyrir Húsafell var lestin
stöðvuð og bílstjórarnir minnkuðu þrýsting í
dekkjunum. Suðið í ventlunum kafnaði í vind-
gnauðinu. Það var strekkingshvasst og lítið
sást til fjalla. Hvítur himinn rann saman við
hvíta jörð. Farþegunum voru lagðar þær lífs-
reglur að fara ekki langt frá bílunum, ef yrði
stoppað. Engin ástæða til að hætta á að neinn
týndist.
Ekið var eftir grófum slóða upp í fölið og svo
varð jörðin alhvít. Eftir því sem ofar dró versn-
aði skyggnið. Vindur var austanstæður og far-
inn að flýta sér meira en góðu hófi gegndi. Úr-
koman orðin að slydduhríð sem klesstist á
bílana. Rúðurnar áveðurs huldust klakabrynju.
Nokkuð ljóst að ekkert yrði úr snjóbrettaiðkun
í þessu skyggni.
Í svartabyl
Það var stoppað og menn réðu ráðum sínum í
talstöðvunum. Gefin voru út fyrirmæli um að
engir mættu yfirgefa bílana. Það rétt grillti í
næsta bíl og stundum sást ekki nema hálft vél-
arlokið og tæplega það. Samkvæmt GPS-stað-
setningartækjunum voru enn 900 metrar í skál-
ann Jaka. Átti að paufast þangað og snúa þar
við? Nei, það var ekki til neins. Betra að snúa
við á þröngum veginum, þótt það kostaði smá-
bras.
Vegarbrúnin var nokkuð brött vestanmegin
og einn lenti of langt út af í hliðarhalla. Til ör-
yggis var ákveðið að setja í hann spotta þegar
hann næði bílnum upp á veginn. Loftur Ágústs-
son fór út með tógið og mátti hafa sig allan við
að fjúka ekki út í buskann. Slydduhríðin lamdi
hann og klesstist í hlífðarfötin. Fjúkandi, skríð-
andi og gangandi tókst honum ætlunarverkið.
Vel gekk að koma bílnum upp á veginn en Loft-
ur var blautur og veðurbarinn eftir þessa
skömmu hríð í bylnum.
Annar fór aðeins of langt frá veginum í við-
snúningnum og missti af lestinni. Hann sá ekk-
ert til hinna bílanna en hélt ró sinni. Eftir sam-
töl í talstöðinni áttuðu menn sig á því hvert
hann hefði farið. Farið var spölkorn á jeppa í
átt til þess horfna. Búið var að kveikja öll
möguleg kastljós og ökuljós á jeppunum. Innan
skammst heyrðist kallað: „Ég sé ykkur!“ Á
sama augabragði birtist bíllinn í kófinu. Hann
hafði verið um 50 metra undan!
Lestin silaðist af stað til byggða og fetaði sig
eftir ferli staðsetningartækjanna. Þegar neðar
dró breyttist hríðin í slyddu og svo hellirign-
ingu og rokhryðjur. Snjórinn var blautur og
víða krapapyttir. Einn jeppinn sökk í og sat á
kviðnum. Fengu krakkarnir og aðrir leiðang-
ursmenn nokkra æfingu í að ýta, toga og moka.
Eftir smábras var þeim fasta kippt lausum.
Heitar laugar og hetjur fornar
Brunað var í Húsafell og farið í sund. Heitar
laugarnar voru þægilegar í kaldri rigningunni.
Það var ærslast, farið í sundknattleik, brunað í
vatnsrennibraut og legið í leti í heitu pottunum.
Algjör afslöppun eftir ævintýri dagsins!
Séra Geir Waage tók á móti hópnum í Reyk-
holtskirkju. Hann sagði sögu staðarins og
kryddaði hana mergjuðum sögnum af fornum
skáldum, rithöfundum, bardagamönnum og
hetjum. Eins sýndi séra Geir kirkjuna og út-
skýrði ýmislegt sem þar var að sjá.
Úr Reykholti var haldið í Fljótstungu þar
sem búið var að panta gistingu. Nokkrir fóru
að kynda grillið, aðrir bjuggu til grænmet-
issalat, settu bökunarkartöflur í ofninn og
gerðu klárt fyrir veisluna. Þegar allir höfðu
belgt sig út af ljúffengum kjúklingabringum,
tilheyrandi meðlæti og sælgæti hófst kvöldvaka
með heimalagaðri dagskrá. Allir skemmtu sér
konunglega og lögðust glaðir til náða.
Nemar í skóla lífsins
Ísólfur Líndal Þórisson og Kristgeir Krist-
insson höfðu forystu fyrir hópnum frá Götu-
smiðjunni. Auk þeirra var Martin Reivall frá
Svíþjóð með nemunum, en hann er í starfs-
þjálfun hjá Götusmiðjunni. Ísólfur gegnir starfi
vaktstjóra og ráðgjafa á Árvöllum. Kristgeir er
ráðgjafi á Árvöllum og sér um eftirmeðferð-
arstarf Götusmiðjunnar. Ísólfur segir hefð fyrir
því að kalla skjólstæðinga Götusmiðjunnar
„nema“. Þeir eru nemar í skóla lífsins. En á
hvaða aldri eru þeir?
„Nemarnir eru 15 til 20 ára. Það kemur mik-
ið af ungum krökkum, við höfum fengið þá allt
niður í að vera á 15. ári, en margir eru 16–17
ára.“ Ísólfur segir að þeir sem koma í meðferð
hafi undantekningarlaust átt í vanda með vímu-
gjafa, hvort heldur áfengi eða fíkniefni af öðru
tagi. Fæst eiga aðeins í vanda með áfengi.
„Það hefur verið sýnt fram á að það er hag-
stæðara fyrir þjóðfélagið að hafa krakkana í
meðferð en að hafa þá á götunni, fyrir utan vel-
ferð krakkanna. Við erum með þrettán rými
fyrir krakka yngri en 18 ára sem Barnavernd-
arstofa nýtir. Við erum með tvö rými fyrir 18
ára og eldri en verðum að fjármagna rekstur
þeirra sjálf. Ýmsir aðilar, m.a. Toyota, styrkja
okkur í því.“
Óteljandi ástæður neyslu
En hvað veldur því að unglingar ánetjast
vímugjöfum svo hratt og heiftarlega?
„Það eru óteljandi ástæður,“ segir Ísólfur.
„Margir hafa orðið fyrir einelti eða lagt aðra í
einelti – það veldur brotinni sjálfsmynd. Eins
fara skilnaðir foreldra illa með marga og sumir
hafa orðið fyrir kynferðislegri misnotkun.“
Grunnmeðferð hjá Götusmiðjunni tekur frá
Séra Geir WÞað var hraustlega tekist á í sundlauginni í Húsafelli. Ísólfur Líndal Þórisson ráðgjafi er efst til hægri. Bylurinn varð svo svartur að varla sást milli bíla. Loftur hélt fast í tógið til að fjúka ekki.
Götusmiðjan fer á