Morgunblaðið - 06.04.2003, Blaðsíða 14

Af hverju gleyma fílar aldrei neinu?
– Af því að enginn segir þeim neitt!
barn@mbl.is
koma til þín núna? „Allt í lagi.
Komdu. En ratarðu?“ „Já bæ.“
„Bæ.“ Hún labbaði og var fljótt
komin þangað, heim til Ingu. Inga
kom til dyra og bauð henni inn.
Fyrst voru þær feimnar en fóru
síðan að tala um alla heima og
geima. Þær hittust oft eftir þetta
og stundum fóru þær út með
Pétur, bróður Sólrúnar. Svo kom
haustið og þá flutti Sólrún í mýr-
ina, enn nær Ingu. Einn daginn
voru þær heima hjá Sólrúnu að
passa Pétur. Mamma Sólrúnar
hafði farið í Smáralindina. Allt í
einu fundu þær ógeðslega lykt.
Pétur var búinn að kúka í bleiuna!
Það eina sem þær sögðu var eitt
stórt OHH …
„Inga nennir þú að skipta á
honum?“ Inga var mjög gjörn á
það að fara í fýlu og Sólrún fann
að nú var að koma að því. (Sólrún
var reyndar líka mjög fýlugjörn.)
„Nei, ég gerði það síðast, nú er
komið að þér.“ „NEI, manstu í
gær pissaði Pési og ég þurfti þá
að skipta á honum.“ „Já en það
„Vinur óskast handa 11 ára
stelpu á Seltjarnarnesi, helst
ekki yngri en 10 ára og ekki eldri
en 13. Óskað er eftir að vinurinn
sé stelpa en strákar koma samt
til greina. Hún/hann þarf helst að
búa á svæði 107 eða 170. Fleiri
en einn vinur koma til greina.
Áhugamál eru barnapössun, góð
tónlist s.s. Eminem, Shakira, Íra-
fár og Í svörtum fötum, skíði, lífið
og margt fleira. Ef þú hefur
áhuga á að kynnast mér hringdu
í síma: 5308655 eða 6933471.
Kveðjur Inga.“
Sólrún las þessa auglýsingu
aftur og aftur. Ætti hún að
hringja? Hún var í Grandaskóla, í
hverfi 107, og hafði sömu áhuga-
mál og þessi Inga. Hún var vinafá
11 ára stelpa sem missti bestu
vinkonu sína þegar hún flutti í
Álftamýrina. Sólrún mundi fljót-
lega flytja á Nesið þar sem hún
þekkti enn færri en hér. Hún
ákvað að prófa. Hún ýtti á 5-3-0-
8-6-5-5. Það kom sónn. Hún lét
hringja fimm sinnum. Enginn
svaraði. Hún prófaði gemsann.
Bíp-bíp. – „Já, Inga.“ „Halló Inga
ég heiti Sólrún, ég sá auglýs-
inguna þína í blaðinu.“ „Ó já.“
„Ég er 11 ára og bý í Granaskjóli
sem er í hverfi 107 og ég hef
svipuð áhugamál og þú. Ég flyt á
Nesið eftir u.þ.b. tvo mánuði.
Hvar býrð þú?“ Sólrún talaði
hratt. Hún vissi samt ekki af
hverju. „Ég á heima í Kolbeins-
mýri 4, hvert ert þú að fara að
flytja?“ „Í Tjarnarmýri 10.“
Þögn. „Ég á lítinn bróður sem við
getum passað!“ sagði Sólrún
æst. „Er það?“ „Já. Ertu til í að
hitta mig einhvers staðar?“
„Örugglega. En hvenær?“ „Bara
bráðum, hvar ertu annars?“
„Heima.“ „En ég prófaði fyrst að
hringja heim til þín og þá svaraði
enginn. „Já en ég var á leiðinni
heim þegar þú hringdir“. „Má ég
var bara pissubleia, ég skipti á
síðustu kúkableiu.“ „Það skiptir
engu máli hvort það er kúka- eða
pissbleia, það er komið að þér.“
Og svona héldu þær lengi áfram
þangað til Inga rauk út. Í skól-
anum næsta dag yrtu þær ekki
hvor á aðra. Sólrún öfundaði Ingu
því hún þekkti hina krakkana í
bekknum. Inga hélt sig með Dag-
björtu og Dagnýju í frímó. Sólrún
var ein. Þótt þær söknuðu hvor
annarrar ætlaði hvorug að verða
á undan að biðjast fyrirgefningar.
Svona hélt þetta áfram í tvær
vikur. Dagbjört og Dagný voru
ágætar en Inga saknaði Sólrúnar.
Sólrún var alltaf ein, mamma
hennar spurði hana oft hvar Inga
væri en Sólrún þagði. Nú var hún
líka alltaf bara ein með Pésa.
Inga sá Sólrúnu stundum labba
með Pésa framhjá húsinu sínu og
fékk sting í magann. Hún saknaði
Sólrúnar sárt. Einn daginn
hringdi síminn heima hjá Ingu,
hún sá að það var síminn heima
hjá Sólrúnu. Hún ákvað samt að
taka upp tólið. „Inga.“ Þögn í
smástund. „Uhh, hæ þetta er
Sólrún.“ „Uhh já hæ.“ „Ég er að
fara að passa Pésa í kvöld. Viltu
hjálpa mér?“ Löng þögn. „Uhh
já já.“ „Euhh OK, komdu þá
klukkan svona hálfsjö.“ „OK
bæ.“ Klukkan hálfsjö hringdi
dyrabjallan heima hjá Sólrúnu.
„Hæ,“ sagði Inga. „Hæ, komdu
inn.“ „Takk.“ Þá sá Sólrún að
hún hélt á pizzu frá Pizza 67.
Það varð smáþögn þangað til
þær sögðu á sama tíma: Fyrir-
gefðu. Síðan fóru þær inn og
borðuðu pizzuna. Þær voru
saman til 11 en þá fór Inga heim.
„Samfó í skólann á morgun?“
„Auðvitað,“ sagði Inga og
brosti. Allt var orðið gott á ný.
Endir!
Þessa fínu og vel skrifuðu
sögu sendi Þórunn Jakobsdóttir
11 ára, Tjarnarmýri 11 á Seltjarn-
arnesi inn í vináttukeppnina um
daginn, og hlaut vinning að
launum. Frábært Þórunn!
Vinátta
Það er alltaf jafn gaman og gott fyrir heilann að reyna að
leysa eina krossgátu eða svo.
Í þessari krossgátu á að finna sex stafa lausnarorð, sem
myndast ská niður í gulu reitunum. Orðið þýðir: „Að brosa
og sýna undrun, vantrú eða fyrirlitningu.“ Dæmi: „Sigga fór
að  þegar Kalli sagði frá afrekum sínum.“
Ert þú búin/n að fatta lausnarorðið?
Kr
ak
ka
kr
os
sg
át
an

Til að leysa þessa bráðsnjöllu þraut í boði hr.
Mýslu þurfið þið 8 smápeninga. Raðið þeim í
reitina, í röðina lóðrétt og lárétt. Færið nú einn
peninginn til, þannig að fimm peningar verði í
hvorri röð um sig. Hvernig getur það passað?
Þarf þá ekki tíu smápeninga? Þetta er dul-
arfullt … Lausn á næstu síðu.
Dularfullir
mýslureitir

Siggi Sig fór til Spánar í haust og lét gera af
sér skuggamynd. Síðan hafa margir óprúttnir
menn reynt að falsa skuggamyndina. Ert þú
nógu glögg/ur til að sjá í gegnum fölsuðu verk-
in? Hvaða mynd er rétta myndin af Sigga?
Lausn á næstu síðu.
Falsaðar
skuggamyndir

Þessa fínu mynd teiknaði Ólöf Fríða Magnús-
dóttir, 10 ára, Kötlufelli 3 í Reykjavík. Einsog þið
sjáið er þetta þraut í leiðinni og nú er komið að
lesendum að finna út hvað stelpan á myndinni
heitir.
Lausn á næstu síðu.
Hver er þetta?
Nú er hægt að búa til sinn eigin leir. Er það
ekki gaman? Þá verður að biðja einhvern full-
orðinn að hjálpa sér að búa hann til.
Það sem til þarf
 2 bollar hveiti
 2 bollar litað vatn
1 tsk. sítrónusýra
 2 msk olía
 1 bolli salt
Það sem gera skal
1) Blandið öllum hráefnunum saman í pott.
2) Hitið í potti við vægan hita þar til leirinn
verður þykkur.
3) Látið kólna.
4) Búið til alls konar skemmtilegar fígúrur.
5) Munið að leirinn er mjúkur og þegar er
ekki verið að leira þarf að geyma hann í
poka.
Leirdeig
Fjör að föndra