Morgunblaðið - 04.05.2003, Qupperneq 26

D
AG einn í ökuferð
komu hjónin Að-
alheiður Gests-
dóttir og Sigurður
Þór Sigurðsson auga á sýn-
ingarhús, innflutt sum-
arhús úr bjálkum sem
þeim þótti afar heillandi út-
lits.
„Svona einbýlishús væri
gaman að byggja“, sögðu
þau hvort við annað – og
létu ekki sitja við orðin
tóm.
Þau fengu innflytjendur
sumarhússins til að fá til-
sniðið íbúðarhús fyrir þau
frá Finnlandi ásamt öllum
efniviði sem til bygging-
arinnar þurfti og byggðu
svo húsið sitt 1994 á lóð
sem þau fengu úthlutað að
Stararima 33.
„Við vorum heppin með
lóð og erum mjög ánægð
með árangurinn af hús-
byggingunni, en vegna
þess að bróðir mannsins
míns lést fyrir nokkru og
við viljum búa í félagi við
ungan son hans þurfum við
því miður að selja þetta
hús og kaupa hús með
tveimur íbúðum,“ segir Að-
alheiður við blaðamann
sem kominn er til þess að
ræða um þetta sérstæða
hús sem var fyrsta heils-
ársbjálkahúsið af þessari
tegund sem byggt var á
höfuðborgarsvæðinu. Ekki
síður er áhugaverður garð-
urinn við húsið og veröndin
sem mikið hefur verið lagt í
og legið yfir skipulagi á, en
þar er m.a. bæði baðkar og
útisturta í góðu skjóli.
„Við byrjuðum á að
koma okkur upp útisturtu á
veröndinni meðan verið var
að standsetja baðher-
bergið inni í húsinu og í
heilt ár fór öll fjöskyldan,
við eigum fjóra syni, þar í
bað í útisturtunni. Oft var
þetta kalsamt um veturinn,
það var t.d .mjög kalt á að-
fangadag þetta ár en við
létum okkur öll hafa það
að skjótast í útisturtuna
áður en heilagt varð,“ bæt-
ir Aðalheiður við.
Hún er á heimavelli í
ræktunarstörfum, hefur
undanfarin fjögur ár verið í
hlutastarfi hjá gróðrarstöð-
inni Mörk.
„Ég hef líka farið á stutt
garðahönnunarnámskeið
sem hefur komið mér að
góðu gagni,“ segir hún.
Er trésmiður hjá frúnni
„Aðalheiður hannaði garð-
inn í heild og ég er trésmið-
ur hjá henni,“ segir Sig-
urður maður hennar
glottandi þegar blaðamað-
ur dáist að verandarsmíð-
inni og spyr hver verkmað-
urinn við þær framkvæmdir
hafi verið. Sigurður er
starfsmaður hjá Áburð-
arverksmiðjunni hf. og sér
því um áburðarmálin á lóð-
inni. En hann er greinilega
listfengur smiður, það sýna
m.a. fallegir trékassar á
veröndinni sem Aðalheiður
hefur komið sérvöldum
plöntum fyrir í.
„Ég er með ýmsar dek-
urplöntur hér, en fólk á
óhikað að skipta um
plöntur í görðum ef því býð-
ur svo við að horfa, það er
skemmtilegt og tilbreyt-
ingaríkt,“ segir hún þegar
ég spyr um plönturnar. Hún
er m.a. með lítið kirsu-
berjatré sem stendur vel
við sólu ásamt hengibau-
natré og geislasóp og sí-
græna sybrisa sem þurfa
mikla varkárni.
„Svo hef ég sumarblóm
með, þau eru svo fjörleg.
Ég reyni að hafa allt
blómstrandi fram á haust,“
segir hún.
Aðalheiður var á árum
áður búsett í Danmörku
um tíma og hafði þá garð
og býr að þeirri reynslu,
sem og ráðleggingum
danskra vina sem eru
áhugafólk í garðyrkju.
„Það var töluvert annað
að rækta þar, allt óx og
óx,“ segir hún og hlær. Þau
hjón ætluðu að koma upp
gróðurhúsi og jafnvel koma
gleri yfir hluta af veröndinni
en slíkar ráðagerðir verða
að bíða þess að nýtt
bjálkahús verði reist. „Ein-
hvern tímann ætlum við að
reisa svona hús aftur en
þá á tveimur hæðum,“
segir Aðalheiður.
Húsið að Stararima 33
er á ýmsan hátt óvenjulegt
og áhugavert. Það er úr 6
tommu bjálkum að utan,
en líka einangrað inn í
grind, bjálkarnir eru í raun
eins og þykk klæðning að
sögn Sigurðar og því er
húsið afar hlýtt.
„Við vorum hér allar
stundir meðan byggingin
fór fram en höfðum smiði
til að byrja með.“
Að innan er húsið klætt
með panel og gólfborðin
eru heil, allt úr furu.
„Nú er vinsælt að hvítta
timbur en mér finnst húsið
missa eitthvað við það, en
auðvitað væri hægt að
gera þetta,“ segir Að-
alheiður.
Þau hjónin leggja
áherslu á að þau hafi not-
að óheflaðan við talsvert
úti í skjólgirðingar því á
hann megi setja viðarvörn
án þess að hún flagni af.
„Fúavörnin helst illa hefl-
uðum viði,“ segir Sigurður.
Á bjálkana utan á húsinu
hafa þau hins vegar notað
linolíu.
„Við höfum borið hana á
með úðabrúsa, sem er
mjög fljótlegt. Linolíu kaup-
um við í Slippfélaginu og
hún er ódýr kostur en afar
góður samkvæmt okkar
reynslu. Það var danskur
vinur minn sem sagði mér
frá þessu, þetta var notað
á eikarbáta. Linolíu má
nota á allt timbur. Við setj-
um pallaolíu út í linolíuna
sem er litarlaus og höfum
haft einn hluta af pallaolíu
á móti fjórum af linolíu.
Þetta hefur komið vel út,
en við ætluðum okkur að
lýsa olíublönduna smám
saman með árunum,“ seg-
ir Aðalheiður.
„Gott er að bera lin-
olíuna á í góðum hita, þá
sér maður vel hvernig við-
urinn drekkur hana í sig,“
segir Sigurður.
„Gólfborðin innanhúss
höfum við hreinsað af lakki
og olíuberum þau einnig og
það kemur vel út. Panellinn
á veggjunum er hins vegar
lakkaður með plastlakki,“
segir Aðalheiður.
Ekki er annað hægt að
segja en húsið í Stararima
er einkar hlýlegt og stæði-
legt en það var ekki tekið
út með sitjandi sældinni
að fá leyfi fyrir þessari hús-
byggingu, sannarlega var
vel yfir allar teikningar farið
hjá Rannsóknarstofnun
byggingariðnaðarins vegna
þess að þetta var fyrsta
húsið sem byggt var á
þennan hátt, en síðan hafa
fleiri slík hús verið reist.
„Kröfurnar voru miklar
en við komum til móts við
þær allar, svo ekki er ann-
að hægt að segja en húsið
sé traust,“ segja þau og
hlægja.
„Við ætluðum að verða
gömul í þessu húsi og
höfðum því veggina þannig
að auðvelt væri að breyta
um skipulag innanhúss,
reyndum að hugsa fyrir
öllu.
En allt er í heiminum
hverfult og við kveðjum
óneitanlega húsið okkar og
garðinn með nokkrum
söknuði en jafnframt erum
við glöð yfir að hafa tök á
bregðast við breyttum að-
stæðum þannig að lífið
geti haldið áfram á eins
gleðiríkum nótum og unnt
er,“ segja þau að lokum.
Traust hús og vel úthugsaður garður
Morgunblaðið/Jim Smart
Það er notalegt að fá sér kaffisopa á veröndinni.
Bjálkahúsið að Stararima 33 er ættað frá Finnlandi en aðlagað íslenskum aðstæðum.
Sigurður Þór Sigurðsson og Aðalheiður Gestsdóttir.
Veröndin að Stararima 33, kirsuberjatréð í horninu rétt við útisturtuna.