Vísir - 19.02.1981, Síða 14

VtSIR
Fimmtudagur 19. febrúar 1981.
Fimmtudagur 19. febrúar 1981.
vlsin
mannlega. Kunni ekki við að
segja stráknum, að það væri nú
ekki alveg vist að ég rynni langt
á skiðunum, án þess að fara á
hausinn.
Eg hefði nefnilega ekki stigið á
skiði i ein 15 ár, og aldrei verið
virkilega öruggur. En þetta var
enginn vandi þegar til kom.
Ef hú erl rosalega
kaidur og kiár
Þegar stólalyftunni sleppir
eru vegamót. Þú getur valið um
margar leiðir niður aftur, en
meginleiðirnar eru þrjár. Þú
getur fengið þér eitthvað i gogg-
inn i „Strýtu”, en ef þú hefur
gott valdá skiðunum, þá er upp-
lagt að taka „stromplyftuna”
áfram upp að „Stromp”. Þegar
henni sleppir liggur skiðalandið
i Hliðarfjalli fyrir fótum þér.
Þig sundlar ef til vill svolitið til
að byrja með, en það er ástæðu-
laust. Ef þú ert rosalega kaldur
og klár á skiðum þá lætur þú þig
bara vaða beint af augum. En
það er um margar aðrar leiðir
að velja. Til að mynda „Hjalt-
eyrarleiðina”, sem liggur
„norður og niður” til að byrja
með, en siðan „út og suður” og
endar við Skiðastaði. Er þessi
leið mjög fjölbreytileg og ekki
mjög erfið, að þvi er mér er
sagt. Mig skorti nefnilega bæði
kjark og kunnáttu til að hætta
mér lengra upp i fjallið en stóla-
lyftan náði.
En þá var nú að koma sér nið-
ur á skiðunum. Ég fór rólega,
valdi auðveldustu leiðina, og
reyndi að láta litið á mér bera.
En hvernig sem ég reyndi þá
gat ég ekki beygt nema i aðra
áttina, — og það til vinstri. Þótti
mér það með ólikindum, þar
sem ég hef verið talinn hægri
sinnaður. Þar kom að brautin
beygði til hægri. Fór þá i verra.
í tilburðum minum til að kom-
ast til hægri, þá lenti ég út i
ótroðnum snjó upp á miðja
kálfa. Þegar svo var komið er
mér ekki grunlaust um, að ég
hafi verið farinn að baða út
höndum, likt og fugl að hef ja sig
til flugs. Að visuflaugég, en það
varð snögg flugferð og á haus-
inn steyptist ég i fönnina.
Úr þvi sem komið var, þá sá
ég ekki aðra lausn en að standa
upp aftur, eftir að hafa gengið
úr skugga um að ég var óbrot-
inn. Siðan renndi ég mér mjög
viröulega *það sem eftir var.
„Þú hefur velt þér”, sagði ívar
Sigmundsson við mig þegar ég
renndii hlaðið hjá Skiðastöðum.
„Það verður enginn óbarinn
biskup”, sagði ég og bar mig
borginmannlega. Skellti ég mér
I stólalyftuna aftur og siðan aft-
ur og aftur. Ég hafði sem sé
fengið snert af skiða-,,bakteri-
unni”
. Hins vegar gerði ég mér ljóst,
aö ég var sjálfum mér og öðrum
stórhættulegur i fjallinu á skið-
um, eins kunnáttulaus og ég
var. Ætli ég geti ekki fengið ein-
hverja kennslu?
sama æfinga-
prógramm og
I Sun Walley
„Það er enginn það góður, að
hann geti ekki enn bætt sig með
þvi að fá tilsögn”, sögðu þeir
Guðmundur Sigurbjörnsson og
Vilhelm Jónsson, sem eru aðal-
kennarar Skiðaskólans i Hliðar-
fjalli, og þeir kunna sitt fag.
Guðmundur hefur verið viðloð-
Hér i Hliðafjalli er besta að-
staðan til skiðaiðkana hérlend-
is, bæði hvað varðar allan að-
búnaö og ekki siður skiðalandið
frá náttúrunnar hendi, sem er
fjölbreytilegt, þannig að allir
ættu að geta fundið sér brekkur
við hæfi”, sagði ívar Sigmunds-
son, forstöðumaður Skiðastaða i
Hliðarfjalli við Akureyri, þegar
blaðamaður Visis heimsótti
hann i „fjallið” um helgina.
„Þvi er hins vegar ekki að
neita”, sagði ívar, „að nokkuð
er liðið siðan við náðum þessu
marki og fjárveitingar til fram-
kvæmda i fjallinu hafa verið
skornar viö nögl á undanförnum
árum. Þetta hefur orðið til að
staðurinn hefur staðnaö nokkuð
og það sama á við um aðsókn-
ina.
Sem betur fer
kosnlngar á
næsla árí
Fyrir kosningarnar 1978 átti
aðgeramikiðátaki Hliðarfjalli,
að sögn frambjóðenda, en
minna hefur orðið um fram-
kvæmdir. Sem beturfer eru aft-
ur kosningar á næsta ári.
Stærsta vandamálið er að
lyfturnar anna ekki aðsókn þeg-
ar hún er sem mest. Þá mynd-
ast biðraðir — mjög langar oftog
tiðum — og það er skiljanlegt að
fólki f innist litið gaman að fara á
skiði upp á það að standa i bið-
röðum megnið af timanum.
Til að bæta úr þessu, þá þarf
að flytja lyftuna sem nú er við
Stromp, og setja hana upp sam-
siða stólalyftunni. Jafnframt
þarf að setja upp nýja lyftu við
Stromp, bæði lengri og afkasta-
meiri en þá sem fyrir var.
Með þessu móti tvöfaldaðist
flutningsgetan á stólalyftusvæð-
inu, þar sem hinn almenni
skiðamaður skiðar, og þeir sem
vilja langar og brattar brekkur
komast upp i nær allar brekkur i
fjallinu. Jafnframt kæmust
keppendur að rásmarki. Reikn-
að er með að bessi framkvæmd
kosti um 2 m. kr, og til viðbótar
þyrftum við 1 m. kr. til að reisa
þjónustustöð, bæta flóðlýsingu,
fjarskiptakerfi og fleira, en það
er ekki eins aðkallandi.
Þegar þessu er lokið verður
skiðasvæðið i Hliðarfjalli orðið
mjög frambærilegt á alþjóðleg-
an mælikvarða og með sanni
verður þá hægt að nefna það
miðstöð vetrariþrótta á land-
inu”, sagði Ivar.
Þrátt fyrir þessa vankanta er
„paradis” skiðamanna i Hliðar-
fjalli og undanfarið hefur skiða-
færið verið mjög gott og sömu
sögu er að segja viðast hvar á
Norðurlandi.
Byrjendum og þeim sem ekki
hafa farið á skiði i mörg ár, er
ráðlagt að fara fyrst i Hóla-
brautina. Vegna þeirra sem
þekkja til á Akureyri, skal tekið
fram.aðhér erekki áttvið „rik-
ið” i Hólabrautinni, heldur
meinleysislega afliðandi brekku
sunnan við Skiðastaði, þar sem
er togbraut. Það þarf enga
„töfradrykki” til að fá i sig
kjark áður en lagt er i þá braut.
Góðar bænir ættu að duga.
Nú, þegar menn hafa fengið
svolitið sjálfstraust þá er að
skella sér i stólalyftuna. Mörg-
um óar svolitið við þvi farar-
tæki, sérstaklega þeim athöfn-
um, að setjast i lyftuna og stiga
úr henni aftur. Lyftan á nefni-
lega aldrei að stoppa. Ég skellti
mér i lyftuna kaldur og ákveð-
inn á ytra borðinu, en skal þó
fúslega viðurkenna að hjartað
var — þið vitið hvar. Það gekk
ágætlega að setjast, en þá var
eftir að standa upp og komast úr
lyftunni þegar upp væri komið.
Litill gutti var samferða mér og
hann sagði að þetta væri ekkert
mál. Ég stæði bara upp og þá
rynniégá skiðunum úr lyftunni.
Ég játti þessu og bar mig karl-
Guðmundur Sigurbjörnsson og Vilhelm Jónsson eru aðalkennarar Sklðaskóians.
Skiðaganga nýtur vaxandi vinsæida. „Við fengum lánuð gönguskiði til aö prófa og það er frábært, ætli
þetta veröi ekki til þess aö viö förum aö stunda skiðagöngu”, sögðu þær Sigriður Jóhannsdóttir og Gunn-
hildur Einarsdóttir.
„Þflfl ER LÍKA
KUNST Afl DETTfl
- Vísip heimsækir skíöastaöi i Hlíöarfjalli

Kennslustund I Skiðaskólanum.
Snemma beygist krókurinn. Hann er ekki nema þriggja ára sá stutti og heitir Atli.
skeiðin, en þeir eldri koma á
kvöldin. Þetta er þó ekkert
bundið, en ekki eru tekin yngri
börn en 5 ára. 10 tima námskeið
kostar frá 145-185 kr. og er þá
innifalið, ferðir úr bænum
kennsla og lyftugjöld. Þú getur
lika fengið einkatima fyrir 85
kr. á klukkustundina og mátt
taka 3 fjölskyldumeðlimi eða
kunningja þina með, en hver
þeirra verður að greiða 18 kr. til
viðbótar. En hvernig fara nám-
skeið fram? „Venjulegast skift-
um við hópnum niður eftir
getu”, sagði Guðmundur. „Ef
um byrjendur er að ræða, þá er
fyrsta skrefið að kenna þeim að
ganga á skiðunum og svo er það
lika kúnst, að detta og standa
upp aftur. Það er hættuminna
andi skiðakennslu i hart nær 10
ár, en Vilhelm ögn skemur. Er
skólinn byggður upp á æfingum,
sem skiðakeppinn Magnús Guð-
mundsson innleiddi i Hliðar-
fjalli á sinum tima. Eru æfing-
arnar ættaðar frá Sun Walley,
einum frægasta skiðastað
Bandarikjanna.
Kennslan fer mest fram i hóp-
um á 10 tima námskeiðum tvo
tima i senn, 5 daga vikunnaar.
Eru námskeiðin daglega frá
10-12, siðan 2-4, 5-7 og loks 8-10.
Reyndin hefur verið sú að börn
og unglingar sækja dagnám-
Myndlr og textl:
GÍSII
Sigurgelrsson,
Akureyri

tvar Sigmundsson, forstöðumaður Sklðastaöa
Þetta er enginn vandi.
Þessi æfði sklðastökk af miklum
að láta sig „pompa” á rassinn,
en eiga það á hættu að steypast
fram fyrir sig. Það kann heldur
ekki góðri lukku að stýra, að
snúa upp i brekkuna þegar stað-
iðer upp. Siðan halda æfingará-
fram i „Hólabrautini” og þetta
kemur stig af stigi. Siðasta tim-
ann er siðan farið i erfiðari
brekkur”, sagði Guðmundur.
Vel Dúinn. bæðl
livað varðar
klæðnað og sklðl
Góð ráð?
„Mér dettur fyrst i hug að
nefna börnin, það eru allt of
mikil brögð af þvi, að þau koma
ekki nægilega vel búin þegar
kalt er”, sagði Vilhjálmur.
„Þetta er bagalegt og kemur
niður á árangrinum hjá krökk-
unum. Á það raunar við um
skiðaferðir yfirleitt, það er
nauösynlegt að vera vel búinn,
bæði hvað varðar klæðnað og
búnað. Það er nauðsynlegt að
vera i góðum öryggisbinding-
um, rétt stilltum. Það er lika
nauðsynlegt að hafa bremsur á
skiðunum, þvi annars geta þau
runnið frá þér eitthvað út i
buskann, — stórhættuleg öðru
fólki. Oryggisólarnar eru ekki
eins góðar, þvi þær geta orðið til
þess að skiðið sláist tii þin i
slæmri byltuog slasi þig”, sagði
Vilhjálmur.
Togbrautirnar i Hliðarfjalli
eru opnar frá 10 til 21 og á
þriðjudögum og fimmtudögum
er stólalyftan opin til 22, en
annars er hún opin til 18:45. Um
helgar eruallar lyftur opnar frá
10-17:30.
Seint verður komist hjá slys-
um i fjölmennu skiðalandi, en
þeim hefur fækkað stórkostlega
i Hliðarfjalli á undanförnum ár-
um. Vildi Ivar þakka það snjó-
troðurunum, sem hefðu gjör-
breytt allri aðstöðu, og ekki sið-
ur skiðaskólanum, sem hefði
stórbætt skiðakunnáttu almenn-
ings.
Það eru fleiri en Akureyring-
ar sem bregða sér á skiði i
Hliðarfjalli. Helgarferðir til
Akureyrar hafa notið vinsælda
aö vetrum og bjóða Flugleiðir
ódýran „ferðapakka” þangað,
sem margra annarra staða
innanlands.
Að lokum má geta þess, að
Skiðastaðir eru með skiðaleigu.
Það er hægt að fá skiði- skó og
stafi, ágætis skiði sem renna vel
— já kannski of vel fyrir
skussa!!!
G.S./Akureyri