Morgunblaðið - 02.03.2004, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. MARS 2004 35
✝ Guðrún JóhannaJóhannesdóttir
fæddist í Reykjavík
15. ágúst 1920. Hún
lést á líknardeild
Landspítala á
Landakoti 21. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðbjörg Jó-
hannesdóttir, f.
29.1. 1896, d. 9.11.
1964, og Jóhannes
Grímsson, f. 17.1.
1890, d. 2.6. 1945.
Þau slitu samvistir.
Systkini Guðrúnar
eru Hulda Fuller, alsystir, búsett
í Mississippiríki í Bandaríkjun-
um, ekkja eftir Clayton Fuller.
Þau eignuðust þrjú börn. Guð-
mundur Jóhannesson, látinn,
samfeðra, var bú-
settur í Mosfellsbæ,
kvæntur Önnu Jónu
Ragnarsdóttur.
Þeirra börn eru
fjögur. Páll Péturs-
son, sammæðra, bú-
settur á Egilsstöð-
um, kvæntur
Sigurlaugu Björns-
dóttur og eiga þau
tvö börn.
Guðrún var gift
Jóni Einarssyni, f.
20.1. 1918, d. 25.2.
1986. Hann var
Reykvíkingur en
átti ættir að rekja í Snæfells- og
Húnavatnssýslur.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Nú þegar kær systir, mágkona
og frænka er kvödd hinstu kveðju
er margt sem leitar á hugann.
Minningarnar hrannast upp og
eitthvað fer samviskan að láta á
sér kræla. Okkur finnst að við
hefðum getað gert meira og betur,
sérstaklega á síðustu mánuðum
þegar alvarleg veikindi sóttu að.
En ekki verður því breytt úr
þessu, það er víst.
Eins víst er það að Dúnna á skil-
ið allar okkar þakkir fyrir um-
hyggju hennar, gjafmildi og tryggð
við okkur. Já, hún var einstök hún
Dúnna, svo glæsileg og nákvæm í
öllu, sama hvort það var útlitið eða
húshaldið, eða þá samskipti við
annað fólk, allt vildi hún hafa á
hreinu. Henni var mjög annt um
heimili sitt og má segja að þar færi
aldrei neitt úr skorðum, allt í röð
og reglu og ekki sá á nokkrum
hlut. Ekki má gleyma fallegu
blómunum hennar sem hún hafði
yndi af. Hún hafði líka yndi af fal-
legum mildum litum, hvort sem
það var úti í náttúrunni eða á lér-
efti. Hún tók mikið af myndum og
naut þess að sýna þær og setja í
albúm.
Lífið fór ekki alltaf um hana
mildum höndum, en hún tókst á við
það af æðruleysi og festu, en það
var þó stutt í húmorinn ef svo bar
undir. Dúnna stundaði nám í
Verslunarskólanum og hafði lokið
meirihluta þess þegar hún veiktist
og var á Vífilsstöðum í heilt ár. Ef-
laust hefur hugur hennar staðið til
frekara náms, en aðstæður leyfðu
það ekki. Fór hún að vinna við
verslunarstörf og vann um tíma í
versluninni Liverpool.
Á þjóðhátíðardaginn árið 1948
gengu þau Dúnna og Jón í hjóna-
band. Þau stofnuðu og ráku fyr-
irtæki í glerskurði og speglagerð
til margra ára. Þau hjónin voru
samhent og byggðu upp sitt fallega
og hlýlega heimili þar sem gott var
að koma og njóta gestrisni þeirra.
Það verður tómlegt og skrítið að
koma til Reykjavíkur núna eftir að
hafa átt vísan samastað á þessu
heimili í áratugi og margar eru
þær orðnar gistinætur okkar í Sól-
heimunum.
Að leiðarlokum eru þetta óskir
okkar og kveðjur:
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Blessuð sé minning hennar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sigurlaug.
Mig langar að minnast Dúnnu í
nokkrum orðum.
Kynni okkar Dúnnu hófust þeg-
ar hún var svo góð að hýsa mig í
fjóra mánuði árið 1995. Ég var á
leið til Ítalíu og var húsnæðislaus.
Það hefur eflaust verið skrýtið fyr-
ir Dúnnu, þessa róglegu og prúðu
konu, að fá mig inn á heimilið til
sín, við vorum ekki alltaf sammála
en með þessari sambúð okkar varð
til vinátta sem hélst allt þar til
Dúnna kvaddi okkur.
Dúnna var glæsileg kona, hávax-
inn, lagleg og bar sig vel. Hún
hafði einstaklega prúða framkomu
og góðmennska hennar og húmor
skein í gegn þegar hún talaði.
Dúnna var alltaf vel til höfð,
snyrtileg og vel klædd. Heimili
hennar var fallegt og snyrtilegt og
bar vott um ríkt fegurðarskyn
hennar.
Það sem mér fannst aðdáunar-
vert í fari Dúnnu var það hversu
dugleg hún var á efri árum og eftir
að hún varð ekkja að njóta lífsins.
Hún ferðaðist mikið ein eða með
vinkonum sínum erlendis, hún tók
þátt í starfi aldraðra og naut þess
sem lífið bauð upp á.
Dúnna hafði sérstaklega gaman
af því að taka myndir og tók mikið
af myndum á ferðalögum sínum og
einnig af fjölskyldu og vinum. Og
það var svolítið lýsandi fyrir
Dúnnu því ljósmyndarinn er ekki
sá sem er í sviðsljósinu, hann gerir
aðra að stjörnum, hún vildi alltaf
að aðrir nytu sín í hennar návist og
varpaði athyglinni af sér á þá sem
með henni voru. Segja má að í ljós-
mynduninni hafi Dúnna getað sam-
einað útrás fyrir listræna hæfileika
og væntumþykju sína gagnvart
fjölskyldu og vinum.
Mér er minnisstætt bæði þegar
ég eignaðist dóttur mína og Dúnna
kom austur og einnig þegar ég
heimsótti hana með stelpuna nokk-
urra mánaða hvað hún samgladdist
mér og fannst mikið kraftaverk að
þessi litla manneskja væri komin í
heiminn. Því miður fékk Dúnna
ekki að upplifa það að verða móðir
sjálf því það hefði orðið henni mikil
gleði.
Við dóttir mín fengum að njóta
þess hversu gjafmild Dúnna var og
mér þótti það sérstakt hvað hún
var góð við okkur því ekki vorum
við tengdar henni nema gegnum
vináttuna.
Í síðasta skipti sem ég hitti
Dúnnu, nú í haust, var mér boðið í
mat heim til hennar ásamt fleirum.
Það var allt fínt og strokið og
Dúnna sjálf leit ótrúlega vel út
þrátt fyrir að hafa verið mikið veik
í sumar og sjálf vissi hún að hverju
dró. Það var notaleg stund sem við
áttum þarna saman, nokkrar kon-
ur, og veislu slegið upp eins og
alltaf þegar gesti bar að garði.
Mér þykir leitt að hafa ekki get-
að kvatt Dúnnu og sagt henni
hversu þakklát ég er fyrir það sem
hún gerði fyrir mig.
Ég minnist Dúnnu með virðingu
og þakklæti.
Herdís.
GUÐRÚN JÓHANNA
JÓHANNESDÓTTIR
áhrif á sögu Siglufjarðar um langan
tíma. Allir Siglfirðingar, hvar sem
þeir bjuggu, þekktu þessa einstak-
linga og vissu hve dýrmætir þeir
voru í lífi kaupstaðarins og þá um
leið kirkjunni og öllu kirkjustarfi.
Þessir voru þau Kristine Þorsteins-
son sem var formaður nefndarinnar,
ein af fyrstu konunum hér á landi,
sem veitti sóknarnefnd forstöðu í
svo stóru prestakalli. Aðrir í nefnd-
inni voru þau Hinrik Andrésson,
gjaldkeri, Jónas Björnsson ritari,
Skúli Jónasson og Jón Dýrfjörð
meðstjórnendur og Júlíus Júlíusson
sem var safnaðarfulltrúi. Þau Krist-
ine, Hinrik, og Jónas eru látin fyrir
nokkrum árum og Júlíus er kvaddur
frá Siglufjarðarkirkju í dag. Blessuð
sé minningin fagra um þau öll.
Við fyrstu komu mína í kirkjuna
fyrir nærri þrjátíu árum, tók ég eftir
hve vel Júlíus sagði frá sögu kirkj-
unnar og þá um leið sögu kaupstað-
arins. Strax kom upp í huga minn að
án efa hefði þessi maður, sem kom
svo vel fyrir, reynt fyrir sér á vett-
vangi leiklistarinnar. Flutningur
hans var afar góður og skýr. Síðar
átti hann eftir að hafa áhrif á flutn-
ing alls talaðs máls í kirkjunni.
Júlíus var kirkjunnar maður.
Hann tók þátt í starfi hennar og átti
sitt fasta sæti í kirkjunni þá er guðs-
þjónustur voru fluttar. Sem safnað-
arfulltrúi fór hann víða með sókn-
arprestinum á fundi. Lagði hann
ávallt mikið til málanna hvort sem
það var á svonefndum héraðsfund-
um eða sóknarnefndarfundunum.
Hann var með ferskar og nýjar hug-
myndir um allt kirkjustarf, sem skil-
uðu sér inn í safnaðarstarfið.
Sjáfur hafði Júlíus fengið að
reyna það á lífsgöngunni að trúin
skiptir máli. Trúin var kletturinn
sem skipti máli í lífi hans og hana
ræktaði hann vel. Oft bárust um-
ræðurnar að því að fólk leitaði á
margan hátt eftir aðstoð í lífinu. Að-
stoð sem við þyrftum öll á að halda.
Umræða Júlíusar endaði ávallt á
einn veg: „ég þarf ekkert annað í
baráttu lífsins en trúna, trú á þann
sem sigraði sjálfan dauðann og gaf
okkur eilíft líf.“
Við hlið sér hafði Júlíus eiginkonu
sína hana Svövu, traustan lífsföru-
naut, og leiddust þau saman um lífs-
ins braut. Við í kirkjunni fengum að
njóta krafta þeirra beggja um ára-
tuga skeið, en Svava hefur sungið í
kór Siglufjarðarkirkju um langt ára-
bil. Júlíus tók ekki aðeins þátt í
kirkjustarfi kaupstaðarins heldur
tók hann einnig virkan þátt í marg-
háttuðu félagsmálastarfi, leiklist og
stjórnmálastarfi sem um margt var
líflegt á Siglufirði á sinni tíð.
Áhugi Júlíusar á kirkju og trú-
málum risti afar djúpt. Hann hafði
yndi af uppbyggingu kirkjunnar
sinnar.
Það var bjart yfir honum og öðr-
um sóknarnefndarmönnum sem
nefndir eru hér að framan þegar
kirkjan eignað
ist sitt safnaðarheimili á fimmtíu
ára vígsluafmælinu árið l982. Kirkj-
an á Siglufirði á mikið að þakka Júl-
íusi og samferðafólki hans sem lögðu
mikið til þess að kirkjulífið væri svo
blómlegt.
Við Elín viljum þakka Júlíusi og
Svövu alla vináttu og tryggð á liðn-
um árum. Við biðjum Guð að blessa
og styrkja Svövu og fjölskyldu.
Megi minningin bjarta og góða er
tengist honum Júlíusi lifa þótt ár og
dagur líði.
Vigfús Þór Árnason.
Elsku afi Júlli.
Nú hefur þú kvatt okkur, en
minningin um góðan og ynd-
islegan afa lifir endalaust.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Nú kveð ég þig í bili afi minn,
við sjáumst seinna. Þín
Vigdís.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um
Júlíus Júlíusson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
GESTUR JÓNSSON
frá Vallholti,
Blönduósi,
áður til heimilis á Skagabraut 42,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju
miðvikudaginn 3. mars kl. 16.00.
Jónína Þorvaldsdóttir,
Margrét Þorvaldsdóttir,
Þorlákur Þorvaldsson
og aðstandendur.
Systir mín,
INGIBJÖRG PÁLSDÓTTIR,
Ólafshúsi,
Blönduósi,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
þriðjudaginn 24. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Blönduóskirkju
laugardaginn 6. mars kl. 13.30.
Bjarni Pálsson.
Ástkær vinkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
UNA KRISTÍN GEORGSDÓTTIR,
Baugsstöðum,
Stokkseyrarhreppi,
sem lést á Landspítalanum laugardaginn
21. febrúar verður jarðsungin frá Gaulverja-
bæjarkirkju laugardaginn 6. mars kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
líknarstofnanir.
Guðmundur Eggertsson,
Páll Siggeirsson,
Svanborg Siggeirsdóttir, Pétur Ágústsson,
Elín Siggeirsdóttir, Konráð Ásgrímsson,
Þórarinn Siggeirsson, Ólafía Guðmundsdóttir,
Guðný Siggeirsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
RÖGNVALDUR K. SIGURJÓNSSON
píanóleikari,
Álfheimum 64,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 28. febrúar.
Þór Rögnvaldsson, Inga Bjarnason,
Geir Rögnvaldsson, Guðlaug Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskuleg systir mín,
SVANDÍS ELIMUNDARDÓTTIR
frá Dvergasteini,
Hellissandi,
sem andaðist miðvikudaginn 25. febrúar,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
fimmtudaginn 4. mars kl. 13.30.
Fyrir hönd ættingja,
Hallbjörn Elimundarson.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför
HELGA KRISTINS HELGASONAR
sjómanns.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á hjúkr-
unarheimili aldraðra, Víðinesi, fyrir góða
umönnun.
Börn hins látna.