Vísir - 02.05.1981, Qupperneq 20

20
VÍSIR
Laugardagur 2. mal 1981.
Kaffivagninn er skemratilegur veitingastaöur
Kaffivagninn
á Grandagaröi
Sennilega eru fáir eöa engir
veitingastaðir opnir eins lengi
yfirsólarhringinn og Kaffivagn-
inn á Grandagarði, en þar er
opnaö kl. 4 á morgnanna og opið
til kl. 23:30 á kvöldin. Það er
ekki nema eðlilegt að Kaffi-
vagninn hafi opið svona marga
timaásdlarhring þvi fjölmargir
viðskiptavinir hans eru sjó-
menn, sem eru á ferðinni allan
sólarhringinn. Einnig venja
komur sinar i Kaffivagninn
leigubilstjórar og ýmsir þeir
sem vinna á „öllum” timum
sólarhringsins. Eftir að Kaffi-
vagninn var stækkaður hafa æ
fleiri Reykvikingar fariö að
venja komur sinar þangað.
Helsta aðdráttaraflið er senni-
lega hið sórstæða umhverfi,
sem er höfnin og slippurinn. Við
höfnina er ávallt eiihvert lif.
bað er frekar sjaldgæft hér á
landi að einhver veitingastaður
verði þekktur vegna einhvers
ákveðins matarréttar sem hann
hefur upp á að bjóða. Þetta á þó
við um Kaffivagninn Sælkera-
siðan hafði heyrt að á matseðli
Kaffivagnsins væri úrvals
„fiskisúpa”. Það er einkenni-
legt að á islenskum veitinga-
stöðum er frekar sjaldan boðið
upp á fiskisúpur, þrátt fyrir að
nóg sé framboðið af góðum fiski
hér. Viða i hafnarborgum i lönd-
unum við Miðjarðahafið er hægt
að fá dásamlega góðar fiski-
súpur, nægir þar að nefna hina
frægu fiskisúpu „Bouilla-
baisse”. Góð fiskisúpa er heil
máltið. 1 stuttu máli þá er fiski-
súpa Kaffivagnsins mjög góð.
Kostar skammturinn af henni
kr. 65,00 einnig er á sérrétta-
seðli Kaffivagnsins „Blandaðir
fiskiréttir” á kr. 52,00 „Soðnir
humarhalar i skelinni” á kr.
95,00 og „soðin eða steikt rauð-
spretta” á kr. 49.00. Einnig er
boðið upp á ýmsa aðra rétti á
matmálstimum. Það er upplagt
að snæða i Kaffivagninum eitt-
hvert sumarkvöldið. Spilakass-
arnir mættu hins vegar hverfa,
en geltið I þeim er hvimleitt.
Þessar aðfinnslur eru kannski
óþarfar en þó þarf meira hrein-
læti að viðhafa þegar stór hluti
gestanna vinnurýmis störf á sjó
og landi, sum þeirra óþrifaleg.
En Kaffivagninn býður upp á
ýmsa möguleika, umhverfið er
eins og áður hefur komið fram
mjög skemmtilegt. Þeir sem
reka Kaffivagninn eru ágætír
veitíngamenn, t.d. er þjónustan
góð og maturinn ágætur. I dag
er Kaffivagninn fyrst og fremst
matstaður sjómanna og fólks
sem starfar við höfnina en það
er vel hægt að sameina það
tvennt, að reka matsölustað
fyrir þá sem vinna i næsta um-
hverfi og aðra borgarbúa. En
væri ekki upplagt að opna litinn
en góðan fiskiveitingastað i
Kaffivagninum? Alla vega
getur umhverfið ekki veriö
ákjósanlegra.
Kínverskur
pottréttur
Það þarf ekki að taka það
fram að kinverskur matur er
frábær. Flestir islendingar sem
bregða sér til útlanda heim-
sækja kinverskan veitingastað.
Oðru hverju er hægt aö fá kin-
verska réttí á veitinga-stööum
hérlendis. það væri þó kannski
réttara að segja evrópsk-kfn-
verska rétti. Hér kemur upp-
skrift af kinverskum pottrétti
sem flestum ætti að lika. Ekki
sakar það að þaö er mjög auö-
velt að Utbúa þennan rétt. í
þennan rétt þarf baunaspirur en
þær er hægt að fá I sumum
verslu um t.d. S.S. versluninni
við Háaleitisbraut. 1 réttinn
þarf:
400 g. svinakjöt skorið i strimla.
1. púrrulaukur sem er saxaður i
strimla.
400 g baunaspirur.
1. matskeið soja sósa.
3. matskeiðar vinedik.
2 matskeiðar sykur.
Klnverjar eru ein mesta land-
bdnaðarþjóð heimsins, enda er
klnverskur matur góöur.
11/2 teskeið salt.
Tæp 1/2 teskeið engiferduft.
Svartur pipar, eftir smekk.
1 1/2 teskeið kartöflum jöl.
1. dl. vatn.
smjör.
Skolið baunaspirurnar og
púrrulaukinn, steikið kjötið i
smjörinu. Þegar kjötið fer að
taka lit eru baunaspirunar og
púrrulaukurinn settá pönnuna,
þetta látið malla i 2—3 minútur.
Setjið þvi næst pott á hlóðir og
látið sjóða vel saman, sojasósu,
vinedikið og sykur, kryddið
þessa blöndu með salti, engifer-
dufti og pipar. Þarna er sósan
komin en áður en hún er til
skuluð þið blanda saman kar-
töflumjöli og vatni i sósu-
hristara, hristið vel og hrærið
þessa blöndu út i sósuná. Sós-
unni er svo hellt yfir kjötið á
pönnunni og rétturinn látinn
malla i' 2—3 minútur. Með
þessum rétti eru auðvitað borin
fram hrisgrjón.
Vin og
veitingar
NU siðustu tvö árin hafa þó
nokkur Reykvisk veitingahús
opnað. An efa eru allir Reyk-
vikingar mjög ánægðir með
þessa þróun. Svo virðist sem
flestir þessir nýju veitingastaðir
gangi mjög vel. Fólk virðist svo
sannarlega kunna að meta fjöl-
breytnina. Nokkur þessara veit-
ingahúsa hafa vinveitingaleyfi
og sum þeirra selja eingöngu
létt vin, önnur bæði léttar og
sterkar veigar. Eins og lesend-
ur Sælkerasiöunnar rekur ef-
laust minni til. var verðlag á há-
degismat á Reykviskum veit-
ingahúsum kannað hér á sið-
ustu Sælkerasiðu. 1 ljós kom að
verð á mat hefur tiltölulega
lækkað að jafnaði. Verðið er
orðið jafnara, sérstaklega er
orðið hagstæðara að snæða há-
degisverð á hinum „finni” veit-
ingastöðum. Nú hefur Sælkera-
siðan kannað hvort hinir nýju
veitíngastaðir séu hæfir til að
hafa vinveitingaleyfi, hvort
fylleri hafi ekki aukist. Starfs-
fólk og veitingamenn þeirra
nýju veitingastaða sem Sæl-
kerasiðan ræddi við, var sam-
mála um að þaö væri nær algjör
undantekning að visa þyrfti
gesti út vegna ölvunar. Sömu
sögu sagði lögreglumaður, sem
Sælkerasiðan ræddi við. Þessi
nýbreytni að þessir nýju veit-
ingastaðir skuli hafafengið vin-
veitingaleyfi hefur þvi gefist
mjög vel. Þakka ber borgaryfir-
völdum fyrir að hafa tekið á
þessum málum með skynsemi.
Þvi er oft haldið fram að við Is-
Umsjón:
Sigmar B.
Hauksson
lendingar kunnum ekkert með
vin að fara. Svona sleggju-
dómar eru auðvitað fáránlegir,
auðvitað mætti vinmenning
okkar skána en Sælkerasiðan
leyfir sér að fullyrða að hér sé
kominn visir að vinmenningu og
að mikill meirihluti Islehdingá
kunni svo sannarlega meö vin
aö fara. Stefna okkar íslendinga
i áfengismálum, ef stefnu skal
kalla, hefur verið hafta og aft-
urhaldsstefna, sem engu hefur
áorkað allavega ekki til bóta.
Sælkerasiðan vill halda þvi
fram að t.d. stefna borgaryfir-
valda sé rétt, það er að veita
góöum veitingastöðum vinveit-
ingaleyfi. Þegar áfengismál eru
rædd koma þar við sögu þrir
hópar. I fyrsta lagi þeir sem
aldrei hafa bragðaö vin og eru á
móti þvi, vilja útrýma áfengi og
hækka verð á áfengi til að gera
mönnum eins erfitt fyrir og
hægt er að verða sér út um á-
fengi. Annar hópurinn eru alka-
hólistar, menn sem hafa mis-
notaö áfengi. Þriðji hópurinn og
sá stærsti eru þeir Islendingar
sem ney ta áfengis sér til ánægju
og i hófi. Það er athyglisvert að
þeir sem ákafastir eru I öllum
umræðum um áfengismál eru
þeir sem aldrei hafa bragöað
vin. Athyglisvert er að heyra
skoðanir og umræöu alkóhól-
ista, t.d. SAA-manna, sem er
öfgalaus og skynsamleg. Þessir
menn vita hvað þeir eru að tala
um. Þaö er þvi mikilvægt aö sá
meirihluti sem notar vin i hófi
og kann meö það að fara og hin-
ir fyrrverandi drykkjumenn,
alkahólistarnir ráði ferðinni,
formi stefnuna i áfengismálum.
En hinir „sjálfskipuðu” vitring-
ar sem allt þykjast vita um vin
og vinneyslu veröi ekki látnir
ráöa ferðinni, þvf i þessum efn-
um er nauðsynlegt að fjallað sé
um allar hliðar málsins, ekki
aöeins þær dökku. Það hefur
nógu lengi verið gert og það án
nokkurs sýnilegs árangurs.
Reynslan sýnir að það var rétt ákvörðun að veita hinum nýju veit-
ingahúsum vinveitingaleyfi.
Góöur
árgangur
Þrátt fyrir að vingeymslur
Á.T.V.R. séu hvergi nógu góðar
þá geta unnendur góðra vina
hér á landi hrósað happi yfir
þvi, að hér eru vin ekki verðlögð
eftir árgöngum. Það er þvi
stundum hægt að „detta” niður
á flösku af góðum árangri án
þess að borga hærra verð fyrir
hana. En hvaða árgangur er
góður og hvaða árgangur er
slæmur. Þaö væri ýmislegt hægt
að segja I þeim efnum. En hér
verður ekki farið i smáatriðin.
Sælkerasíðunni hefur borist
skýrsla franska vinráðsins og
samkvæmt henni þá var árið
■ ■■ ■§ WM WM WM ■■
1978 frábært vinár og flest allar
tegundirfrá þvi ári ljómandi. Ef
þiö rekist á Allsace vin frá árinu
1976 skulið þið kaupa það en það
var eitt besta vinárið i Alsace.
Sama má segja um rauðvinin
frá Bordeaux frá árinu 1970.
Annars var árið 1961 frábært
vinár. Þetta eru góðu árin.
Hinsvegar var árið 1977 all-
slæmt vinár. En árin 76 og 75
allgóð. I stuttu máli þá voru
flest vin frá árinum 1978, 76 og
75 allgóð ár. En það er sjaldan
sem eldri vfn eru hér á boö-
stólnum, þó auðvitað séu til
undantekningar.
J