Tíminn - 22.11.1969, Síða 10

10
TÍMINN
LAUGAKDAGUR 22. nóvember 1969
Frumsýnirig á leikriti eft-
ir Nínu Björk Árnadóttur
FB-Reykjavík, föstudag.
Litla leikfélagið framsýnir á
mánudagskvöidið í Tjar.narbæ,
tvo einþáttunga eftir Nínu Björk
Árnadóttur. Nefnist sýningin „1
súpunni". FyTri einþáttumgurinn
heitir Geimi® og sá síðari Hælið.
Leikstjóri er Pétur Eiarsson, leik
myndir gerði Jón Þórisson, leik-
hljóð og tónlist annast Jónas Tóm
asson, Óðmenn o.fl., lýsingu Magn
ús AxeLsson, tækniaðstoð Guð-
mundur Guðmundsson, aðstoðar-
leikstjóri er Guðríður Kristjáns-
dóttir og hvíslari Hanna Eiríks-
dóttir.
í leikskránmi segir, að þessi sýn
ing sé nokkurt nýmæli í stuttri
sögu Litla leikfélagsins. Fyrri
verkefni þess hafi að mestu orðið
til á sviðinu í samvinnu leikenda
og leikstjóra. Texti, tjö'ld, bún-
ingar og öll tæknivinna hafi verið
unnin af fólkinu í hópnum, þótt
um margt hafi að vísu verið leit-
aið fulltingis utanaðkomandi aðila.
Hér sé hins vegar í fyrsta skipti
kallaður til einn höfundur og einn
leiikmyndateiknari, svo sem tíðk-
ast í venjulegum leiksýningum.
í skránni segir ennfremur:
„Nína Björk Árnadóttir er til
þessa kunnust fyrir ljóðagerð. Hún
niá hins vegar kaliast hagvön í
leikhúsi. — Hún lauk námi í Leik
listarskóla Leikfélags Reykjvaík-
ur eins og langflestir leikendur,
sem hér koma fram og tók þátt
í nokkrum sýningum bæði hjá
FUF Képavogi
Aðalfundur FUF í Kópavogi
verður haldinn n. k. miðvikudag
26. nóv. að Neðstutröð 4 og hefst
kl. 20.30. Dagskrá venjuleg aðab
fundarstörf. Stjórnin.
Verkir, þreyfa í baki ?
DOSI beltin hata eytt
þrautum margra,
ReyniS þau.
I^EMEDIA H.F
LAUFÁSVEGI 12- Síml 16510
Leikfélaginu og víðar, þegar hún
var í skóla, og að námi loknu. —
Og þar er trúlega að finna undir-
rót þess alð hún snýr sér nú að
leikritagerð.
Næsta vertkefni okkar er enn
þá á umræðugrundvelli. Hins veg-
ar er okkur það engin launung
að þar er í deiglunni hugmynd að
sýningu, sem fetlur undir lausn-
arorð æskunnar í dag, „pop“. —
Margir hafa látið sig dreyma um
að koma upp slíkri sýningu undan
farin ár, bæði félagar Litla leik-
félagsins og aðrir, einhvers kon-
VIETNAM
Framhald af bls. 3
4urra ára, sem stóð við gang
stíginn inn í þorpið. Hann var
særður í öðrum handleggnunl
og héit um sárið, en blóðið
rann út á miMi fingra hans.
„Hann starði á okkur og um-
hvertfið . . . hann stóð bara
þarna og starði eins og hann
skildi ekkert í iþví sem var að
gerast, gæti eklki traað því. Þá
fyllti loftskeytamaður kapteins
ins hann af byssukúlluim.“
Enn eifct vitni að þessum at-
burðurn er fyrrum ljósmyndari
í bandaríska hernum, Ronald
L. Haeberie, sem skýrði frá
atburðunum í viðtaíli við blaðið
Plain Deaier í Cleveland í
Ohdo. Bilaðið birti einnig mynd
ir, sem Haeberle tók á staðn
um.
í viðtailinu segir hann að ýms
ir óbreyfctir borgarar ha-fi ver
ið skotnir í rúmum sínum. Einn
særðist í liði bandaríkjamanna
— henmaður, sem fyrir slysni
skaut sjálfan sig í fótinn. Síð
ar kvaðst Haeberie hafa heyrt,
að hann hafi gert það viljandi
— hann hafi ekki þoiað það
sem gerðist og viljað komast
brott.
Haeberie kom til þorpsins í
flugvéi, og hélt inn í þorpið
með öðrum henfllokki. Nokkrir
óbreyttir borgarar, senniiega
um 15 — aðallega konur og
börn — bomu gangandi eftir
malarvegd. Allt í einu hófu
hermennirnir Skothríð, og auk
þess notuðu þeir sprengjuvörp
ur, sagði Haeberle.
Þegar þeir bomu nær þorp
inu, héldu þeir áfram að skjóta
á fólkið. „Ég man mann einn,
sem kom gangandi á móti okk
ur með lítið barn á hrvora hönd.
Þau sáu okkur og báðu fyrir
sér. Minnsta sfcúlkan sagði:
„Nei nei,“ á ensku. Ailí i einu
heyrðist vélbyssuskofchríð, og
þau vora úr sögunni. Þau voru
í um sex metra fjarlægð."
Vito Wrop
Heimilisplast
Sjálflímandi plastfilma . .
til að leggja yfir köku-
og matardiska
og pakka
inn matvælum
til geymslu
í ísskápnum.
Fæst í matvöruverzlunum.
PLASTPRENT H/F.
ar „popóperu" eða hvað svo sem
sílíkt mætti kall— Hljómsveitin
Óðmenn hefur verið fengin til
samstarfs við þetta verkefni.
Hvort það kemst á svið, oða hve
nær það verður, mun tíminin
hins vegar leiða í ljós.“
BÓK GUNNARS
Framhald af bls. 2
frá því þær hófust árið 1906,
eða bveimur árum eftir að
fyrsta hrossaræktarfélagið var
sbofnað hér á landi. Nokkru
síðar byrjaði Theódór á því að
skrá hryssur, sem hllutu fyrsfcu
verðlaun á sýningum og aðrar
frægar ættmœður. Segir Gunn
ar Bjarnason í formála, að í
stórum dráttum hafi ættbókin
verið færð síðan samkvæmt
þeirri stefnu sem Theódór mót
aði.
Æittfræðin er einn gildasti
þátturinn í vísindalegum hrossa
kynbótum. Og þótt fjörutíu og
fimm ár séu liðin síðan hafizt
var handa um að skrá úrvals-
hross, þá er varía við þvi að
búast að ætfcbókin komi út fyrr
vegna þess að töluiverðan tíma
þarf til að ákvarða kynfestu
hinna kynibornu, og einnig er
þetta dýrt og mikið fyrirtæki.
En þessi útgáfa sýnir, svo
ebki verður um vilizt, að ís-
lenzki hesturinn lifir nú nýjia
dýrðardaga, og er í hávegum
hafður ein,s og sá snillingur
sem hann er. Gunnar bendir
réttilega á, að þegar vinnuvéi
arnar komu í lok stríðsins rofn
aði hið eðliiega starfssamband
milli manns og hests. Áður,
eða frá 1920 hafði sívaxandi
þörf fyrir dráttarhesta, mótað
nokkuð valið til undaneldis.
Þetta þýddi að reiðhestseigin-
leikar skepnunnar skáru ek'ki
úr, heldur það, hversu vel af-
kvæmin mundu duga til drátt
ar. Með vélunum hurfu lurk-
arnir úr sögunni, en tímabil
þeirra varð aidrei svo langt að
reiðhesbarnir glej'mdust. Þegar
hin nýja hestaöld tók Mað-
sprettinn, kom á daginn, að út
um alilt fsland höfðu m,enn af
mikilli ailúð haldið við, oft upp
á eigin spýtur, fögram reið
hestakynjum, sem með auíkinni
ræktun og einbeittni hefur síð-
an gjörbreytt stofninum, þannig
að hann er nú við hæfi þeirra
sem sækja lífsyndið að nýju
í samneytið við hið prúða kyn.
Það er Bókaforiag Odds
Björnssonar á Akureyri, sem
hefur gefið út þetta myndar
lega og nauðsynlega verk. Hef
ur sýnilega ekkert verið til
sparað og er það veL
í bókinni era á fjórða hundr
að myndir aif mönnum og hest
um, en aftaist er nákvæm nafna
skrá. En fyrst og fremst er
það gagn af þessari bók, fyrir
utan hivað hún er failleg eign,
að af henni má fræðast urn
allar hestaættir á fislandi, í
aðgengilegu forrni. Gunnar
skrifar sjálfur skemmliilegar
frásagnir fremst i bókina frá
dómarareisum sínum um land
ið, á þeim árum, þegar hann
var hjvað frægasitur fyrir ferð
ir sínar á „mótormerinni", en
bifhjól hans vakti víða kátínu
meðal hiestamanna, og þótti
ekki m..kilegt farartæki mianns
sem kominn var til að dæma
mestu djásn þeirra í lífinu.
Og fyrst ættirnar eru skráðar
væri ekki úr vegi að koma með
bók, sem kenndi hinum fjöl
mörgu nýju hestaeigendum í
landinu að umgangast hesta og
reiðtygi.
SÍS
Framhald af bls. 1.
litserindi, sem Erlendur Einars-
son forstjóri SÍS, flutti um stöðu
Sambandsins og kauipfélaganna á
liðnum tveimur áram. Benti hanu
á að hagur Sambandsins hefði
batnað á yfirstandandi ári og allar
deildir þess aukið umsvif sín og
veltu nema Véladeild, og ætti það
eðlilegar orsaikir.
Eftir erindi Erlendar Einarsson
ar, fluttu Sigurður Markússon,
framikvæmdastjóri, og Þorbergur
Eysteinsson, deildarstjóri, erindi
um hagræðingar- og skipulagsmál.
Ræddu þeir einkum um þörf fyrir
aukna skýrslu- og áætlaoiagerð
kaupfélagainna og viku einnig að
fyrirætlunum um að koma á fót
sérstakri ráðunautaþjónustu fyrir
smásöluverzlun kaupfélaganna.
Yrði sú þjónuista rekin sameigin
lega af Sambandinu og kaupfélög
unum.
Þessu næst genði Eriendur Ein
arsson fundarmönnum grein fyr-
ir drögum að nýju lagaframvarpi
um verðlagsmál, en síðan hófust
almennar umræður. Fundinum
verður haldið áfram á morgun.
TÝNDIR
Framhald af bls. 1.
ætlaði þarna aið sigra, er 7-600
metra hár.
Læknirinn hefur farið leit-
arferðir í þyrlu og þegar ha.nn
bom úr síðustu ferðinni í dag,
gaf hann út til&ynninguna.
Flugmaður þyrlunnar sagði ,að
þeir hefiðu farið allt upp í
6.400 metra hæð og þar bafi
veður verið mjög slæmt. Sást
ekkert til mannanna fimm eða
farangurs þeirra.
Utanríkisráðuneytið í Nepal
tilkynnti í dag, að fimm menn
úr leiðangrinum hafi ríðast
sézt í um það bil 7300 metra
hæð, þann 12. nóvember.
í leiðangrinum vora upphaf-
lega átta menn og eru þeir þrír
sem eftir eru, nú á leið til Beni,
til móts við lækninn.
TUNGLFARAR
Framhald af bls. 1.
enn getað fundið neina skýr
ingu.
Þegar ferðalangarnir detta
niður í Kyrrahafið á mánudags
kvöldið, lýkur þessu sögulega
ferðalagi, sem þá hefur staðið
í 10 daga og fimm klukku-
stundir. Lendingarstaðurinn er
um 800 bm. suðu-austur af
Samoaeyjum.
Sennilega er þetta dýrasta
tíu daga ferðalag, sem nokk-
um tíma hefur verið farið,
kostaði 375 miljónir dollara.
3—4 MILLJ.
Framhald af bls. 1.
ekki er annað sýnna en að þessum
málum hafi gjörsamlega verið
siglt í strand. Ýmislegt væri ef-
laust hægt að gera til þess að
biarga úr þessu strandi, ef vilji
og skilningur ráðamanna þjóðar-
innar væri fyrir hendi, en hann
virðist vægast sagt mjög takmaik
aður í dag“ — sagði Friðrik Ás-
mundsson úr Eyjum í ræðu um
bátaflotann, sem hann flutti á
þingi Farmanna- og fiskimanna-
sambands fsianðs.
I ræðu sinni sagði Friðrik, að
allir „sem hugsa um uppbyggingu
vélbátaflotans geta sótt eitthvað“
til reynslu Eyjamanna í þeim efn-
um,- Benti hann á, að meðalaldur
Eyjaflotans er í dag kominn yfir
20 ár, og hefur bátum fækkaö um
% á s. 1. 20 árum og munu nú vera
um 60 talsins. „Það er því auð-
séð að bara í þessari einu ver-
stöð þarf stórt átak til að bæta
úr“.
Sagði hann, að i fyrsta lagi
þyrfti að fjölga bátum ,og í öðru
lagi þyrfti að stóryngja flotann.
Hann benti á, að afkastageta
innlendra skipasmíðastöðva í dag
er um 3500 rúmlestir á ári, en
til þess að viðhalda stærð flotans
eins og hún er í dag, þurfi að
smíða um 3000 rúmlestir á ári,
og sé þyí auðséð „að nieð mögu-
leikum í innlendri sikipasmíði er
eingöngu haldið í horfinu með
stærð flotans, þá er eftir viöhald
og aukning. Á þessu sézt að enn
um sinn verður að sækja feetta
aUveralega til annarra land)a.“
Friðrik fjailaði einnig um það,
hvaða bátastærðir væru heppileg-
astar, og um gerð þeirra. Lagði
hann áherzlu á, að skip, sem
byggð eru til toglínu og þorska-
netaveiða séu höfð með skuttogs-
lagi og þilfar sem mest Wkaið.
gæzlan
Framhald af bls. 1.
hafi, standast ekki lengur á móti
þeim kröfum, sem reynslan hefur
sýnt okkur að vi® þurfum að gera
til sjókortanna. Þegar við höfum
fengið tilkynningakerfið inn á
sjókortin okkar, verður öll vinna
við skipulag og framkvæmd björg
unaraðgerða að miklum mun auö-
veldari, fljótvirkari og öruggari.“
Hann ræddi einnig um þær
skyldur, sem Islendingar hafa við
erlend skip á Norður-Atlantshaf-
inu, hvað björgunarstarfi viðvíbur,
og lagði fram í því sambandi til-
tögu um að stofnaið verði björg-
unarráð íríenzkra björgunaraðila,
hvar sem starfssvið þeirra er og
með þátttöku þeirra allra. Mark-
mið ráðríns verði efling íslenzka
björgunankerfisins, en tilgangur
að vinna að samvinnu björgunar-
aðila, auka þeKkingu á björgunar
kerfinu og koma fram fyrir hönd
björgunarkerfisins í heild. Gat
hann þess, að samstarf björgunar
aðila hér á landi væri ekki nægj
anlega gott, og þyrfti nauðsynlega
meira samstarf.
Óttafur vék miáli sínu nokkuð að
örygginu við strendur landsins og
þátt Landhelgisgæzlunnar og trygg
ingarfélagamra í því sambandL
Sagði hann, að tryggingarfélögin
væra að gefast upp á útgerð björg
uoarskips: „Eldingunni hefur verið
lagt, og Landhelgisgæzla Islands
hefur losað sig við björgunarbáit-
ana-
Landhelgisgæzlan hefur verið
dregin saman af þessum orsökum,
Nú byggir hún gæzlu sína á stór-
um skipum, sem era það fá að þau
geta ekM einu rínni gætt 12 míln
anna, því nú fara útlendingarnir
ekki inn fyrir einn og einn, heldur
í hópum.
EkM er annað sjláanlegt, en hið
opinbera þurfi nú að styrkj'a út-
gerð tryggingarfélaganna, og verð
ur þróun þessi þá bomin í kring“.
Ólafur sagði, að „nú á síðustu
mánuðum hefur það skeð æ oftar,
að bátur, sem beðið hefur um að-
stoð varðskips, hefur þurft að bíða
eftir varðskipinu jafnvel yfir 15
tíma. Þegar slíkt er farið að endur
taka sig, þá er ástandið orðið
ófært. Fjöldi variðsMpanna á haf-
inu er greinilega of 1Í1H1“.
Sagði Ólafur, að aldrei hefði
heyrzt frá Landhelgisgæzlumni
sjáttfri, ,hvað hún telji til örygg-
is á hafinu, eða hvað hún þurfi
mikinu rekstur til að viðhalda ein
hverju ákveðnu öryggi. Það er orð
ið tímabært, að menn geri sér
grein fyrir þvi, að þegar fiskveiði
landhelgin er ekM nógu vel varin
og bátar þurfa endurtekið að bíða
í 15 tíma eftir aðstoð, þá verður
að hætta getgátuspili, og gera sér
raunhæfa grein fyrir gæzluþörf-
inni og vinna síðan að því að sú
gæzla fáist framkvæmd".
AÐ TJÁ SINN EIGINN TÍMA
Framhald af 8. síðu
„Þetta har að gera — en hitt
eklc, ógert láta‘ eru Jesú-um-
mæli sem tjá merg málsins einnig
í þessu efni.
Reykjavik, 15. október 1969.
Björn O. Björnsson.