Tíminn - 05.12.1969, Blaðsíða 5

FÖSTUOAGUR 5. desember Í36'Í).
TÍMINN
5
Vtenijulogcrr Mendingur fór
eaw sinni me)3 vini sinu.m í
vetffífair. Þar fcom aS, að hartn
(Jcó upp stóran lax. Hann los-
401 laxhm aí önglinum og
kastóSi honum aftur út í.
—• IHivað ertu að gera-? Kast-
arðn laximnn? spurði vimir-
inn.
— Já, bddur þú, að maður
með mitt kauip, hafi efni á að
borða iax?
*vÖ@riffé'
----Ein kirkjubyggjing enu.
Þeim vaeri nær að' reisa „bar“.
Hertogkai af Windsor var
eitt shtn spurður, hvað hefði
haft mest áhrif á hann í Am-
eríkoheimsókninni.
— Hvernig foreldrar hlýða
toörnum sínum skjlyrðisiaust.
— Þér hafið ekið yfir hrund
inn minn.
— Já, en ég reyndi að keyira
undir harni, en þáð gekk ekki.
Veiðimaðurinn sagði frá: —
Ég er orðinn hundleiður á öö-
um þessum sögum, um að þeir
hafi skotið dádýr á 400 eða
500 metra færi, þetta eru bara
skreytnisögur hjá þeim. En
um daginn, þegar ég var að
rölta um skóginn, sá ég hretn-
tarf. Ég setti púður í hyssuna,
kúlu og salt. Svo skaut ég og
hann lá.
— En hver.s vegna setturðu
salt í toyssuna?
— KTú, tarfurinn var það
langt í hurtu, að ég varð ein
hvern veginn að hindra að
kjötið skemmdist, áður en ég
kæmist til hans.
Standist aldrei freistingar,
reynið heldur allt. Annars vit-
ið þér aldrei hvað er bezt.
(’Bernard Shaw)
Porstjörinn var að lesa
einkaritaranum fyrir toréf og
las nokkúö hratt.
— Eruð þér með fröken?
spnrði hann.
— Já, með ánægju. Hverí
ctgum við að far»?
P<H-stjórinn átti starfsafmœö
en var súr á sviphm þegar
hann kom heim.
— Gaf starfsfólkið þér ekk-
ert? spurði konan hans.
— Jú, jú, heilmikið af l*ðóm
um. En einhver hafði stungið
bók inn á miRi.
— Nú, og bvaða toók 'i'ar
þa«?
— Laerið að umgamgast -f0lk.
I öllu því fióði af mana-
myndom sem flæða yfír marn
þessa dagana, þá kemur þessi
sem hi-essandi sólargeisK í
skammdeginu niður á skrif-
borf&ð. Reyndar þýðir Ktið fyr-
rr vísindameim að fara að
rýna í bawa eftir rínhverjw
*
Þetta er nýja karlmannafata
tízkan eins og Englendingar
vilja að sögn hafa hana. Það
fjógir ekki með hvort að hægt
sé að fá gervihár til að planta
á lítt hærðar bringur, en Eng
leodingar segja loðna bringu
vera frumskilyrði fyrir þvf að
roenn geti tileinkað sér þenn-
an klæðaburð.
★
Sú mæta sænska söngkona,
Birgit Nilsson er fjúkandi reið
þessa dagana út í bandarísku
sfcattayfirvöldin. Og orsökin er
sú, að þeir neita að taka til
greina það sem hún vill sjálf
telja sér til frádráttar á
s-kattaskýrslunni. Þeir halda
því fram, að föt söngkonunnar
hótelreikningar hennar og flug
miðar gildi ekki sem frádrátt
ur, a. m. k. ekki í jafnmiklum
mæli og söngkonan vill vera
láta. Og úrskurðurinn er fall-
inn, Birgit verður að sætta sig
við dómgreind skattstofunnar.
Og nú stendur söngkonan
með álagningarseðil sem hljóð
ar upp á um 22 millj. ísl.
króna . . . og er fokvond.
„Ætli þeir vilji ég syngi
allsber?" Spyr hún: Jú, það
væri kannsbi ekki svo vit-
laust!
þvi allsendis omögulegt fyrir
tonglfara að hitta þessa stúlku,
Jwne Cooper, því hún leikur í
sjónvarpskvikmynd sem fjatlar
um einhver geim-ævdntýri og
fijúgandi diska.
Þjóðaríþrótt þen-ra Spán-
verja á í miklum fjárhagsleg-
um erfiðleikum um þessar
mundir, og kann svo að fara,
að ríkisstjómin neyðist tíl að
hafa afskipti af málimi, til þess
að bjarga íþróttinni frá því að
þola nið'urlag.
Sjö auðfyrirtæfci stjórna öíl
um þeim nautaatsleikjtun sem
fram fara, og nú hafa þeir
hækkað verð a'ð'göngumiða svo
mjög, að til jaínaðar fcosta
sæti á nautaati um 900 krón-
ur isl., en það þýðir það að
venjulegur alþýðumaður hefir
alls ekki ráð á því að kaitpa
sig rnn.
Orsökin fyrir þessu er ekfci
bvað sízt sú, að þekbt nöfn —
stjörmur eins og Manttcl Ben-
itez, kaHaðttr E1 Cordobes eft-
ir bænum sem hann er fæddtar
í — krefst meira en þriggja
milljóna króoa fyrir ekm ein-
asta lerk.
Og afleiðingiTL er að aílt
fer í háatoft. Spánverjamir
rífast eins og humcíar og kettrr
fyrir og eftir hvert einasta
naiutaat, og ætilð verður EI
Cordobes merkilegrí með sig,
og minni spámemiirmr fy^gja
honum eftir.
★
Pertugur kenniari feá Kar
aehi, Indlandi hefir farið feam
á það a@ yfirvöWin gefi wt
yfirlýsingu þess efnis, að
þessi tiltekni kennari sé Ef-
andí, þrátt fyrir það að á sex
ára gömluim opinberam skýnsl-
um segi að hawn sé dauöur.
Kennarkm, einíhver hecca
Legardi, féfck að vita trm
dauða sinn þegar hann fyrir
nofckru sótti um nýja stöðu,
en þá var honum sagt að hann
væri ekki lengur í Iifanda tölu,
og ekkja hans hefðS fengið
greiddan lifeyri í sex ár. Efcfcj-
una þekkti þessi piparsveinn
aldrei, hafði og aldrei heyrt
á hana mdnnzt. Máiið maa í
rairmsókn.
£ N1 |\J | — Þetta er ekki göð hundabók,
_ það er ekki mynd af oeinum
DÆMALAUSI !u,n{li ciI,s °g seppa’
★ *

L