Pressan - 23.11.1989, Blaðsíða 27

Fimmtudagur 23. nóv. 1989
27
sfonvarp
FIMNITUDAGUR
23. nóvember
Stöð 2 kl. 22.25
MANNAVEIÐAR
(Jagdrevier)
Þýsk bíómynd
Leikstjóri: Wolígang Petersen
Adalhlutuerk: Klaus Schwarzkopf,
Wolf Roth, Jiirgen Porchnow
Segir af fanga sem á skelfing stuttan
tíma eftir innan múranna áöur en
hann verður látinn laus. Hann strýk-
ur engu að síður í þeim tilgangi að
ná sér niðri á manni sem engan veg-
inn er auðvelt að hafa undir. Sá er
kóngurinn sjálfur, þ.e. kóngurinn af
Schleswig-Holstein-þorpinu þar
sem hann á allt sem hönd á festir og
gott betur. Fanginn telur sig eiga við
hann óuppgerðar sakir, ætlar að
hefna morðs á unnustu sinni, en það
gengur ekki sem skyldi. Leikstjór-
inn er einn sá þekktasti í Þýskalandi
nútímans, gerði meðal annars stór-
myndina Das Boot, sem gerist öll í
kafbáti í seinni heimsstyrjöldinni.
Sú mynd var a.m.k. mögnuð, ekkert
enn vitað um þessa.
Stöð 2 kl. 00.00
SVO BREGÐAST
KROSSTRÉ*’2
(Infidelity)
Bandarísk sjónuarpsmynd
Gerd 1987
Leikstjóri: Dauid Lowell Rich
Aöalhlutuerk: Kirstie Alley, Lee
Horsley, Laurie O’Brien
Mynd með þessu nafni gefur eigin-
lega til kynna hvað gerst getur . . .
sem og gerist í þessari mynd. Að
auki er boðið upp á tvær dauflegar,
uppalegar persónur í aðalhlutverk-
um. Því miður. Fjallar annars um
hjónaband og framhjáhald.
..J 1 .
24. nóvember
Sjónvarpið kl. 22.05
ASTARKVEÐJA
FRÁ ELVIS**
(Touched by Love)
Bandarísk bíómynd gerd 1980
Leikstjóri: Gus Trikanis
Adalhlutuerk: Deborah Raffin,
Diane Lane, Michael Learned.
Myndin er byggð á endurminning-
um hjúkrunarkonunnar Lenu Can-
ada sem snemma ferils síns hjúkraði
rein kȒi
eftir Mike Atkinson
fötluðu stúlkukorni. Sú átti hins veg-
ar í bréfaskriftum við Elvis Aaron
Presley sjálfan og myndin segir af
þessu sambandi hennar við pappír
og penna og Presley. Þetta er, eins
og allir sjá sennilegast, mynd af
þeirri gerðinni sem Ameríkönum
fer verst að gera, nefnilega á tilfinn-
ingalega sviðinu. Tvær stjörnur eru
þess vegna yfrið nóg.
Stöð 2 kl. 22.20
JAYNE MANSFIELD**
(The Jayne Mansfield Story)
Bandarísk sjónvarpsmynd
Gerö 1980
Leikstjóri: Dick Lowry
Adalhlutverk: Loni Anderson,
Arnold Schwarzenegger, Raymond
Buktenica, Kathleen Lloyd
Hér er fjallað um ævi leikkonunnar
Jayne Mansfield, sem var ein aðal-
kvenhetja Hollywood á sjötta ára-
tugnum. Hún yfirgaf mann sinn og
heimabæ til að freista gæfunnar á
sínum tíma og auðnaðist að ná um-
taísverðri frægð og frama. Hún þótti
víst nokkuð framagjörn, óþarflega
segja sumir, og sveifst einskis til að
ná sínu fram segja þeir hinir sömu.
Loni Anderson, eiginkona Burt
Reynolds, leikur Mansfield og þykir
ekki standa sig nægjanlega vel.
Mynd sem skríður upp í meðallagið.
Stöð 2 kl. 00.00
HINN STÓRBR0TNI
(Le Magnifique)
Frönsk bíómynd
Leikstjóri: Philippe De Broca
Aðalhlutverk: Jean-Paul Belmondo,
Jacqueline Bisset, Vittorio Caprioli,
Monique Tarbes
Gamla sagan um rithöfund og per-
sónu hans sem verður honum yfir-
sterkari á endanum. Þessi segir af
metsöluhöfundi nokkrum sem skrif-
ar ævintýrabækur og þarf að Ijúka
einni á mánuði svo vel megi vera að
mati útgefandans. Þetta leiðir af sér
að maðurinn gerir ekki annað en
vinna, utan hvað hann stelst til að
horfa á unga stúlku sem býr í íbúð
HlS S'VlMAR AF
HUNGRI
gegnt hans. Hann þorir þó illa að
nálgast hana en þegar hann lætur
loksins verða af því kemur í ljós að
hún er óskaplega hrifin af þeirri
sögupersónu sem hann hefur skap-
að. Rithöfundurinn verður því að
keppa við eigin sögupersónu um
hylli konunnar.
Stöð 2 kl. 01.30
BARNSRÁNIÐ*,/z
(Rockabye)
Bandarísk sjónvarpsmynd
Gerð 1986
Leikstjóri Richard Michaels
Aðalhlutuerk Valerie Bertinelli, Ja-
son Alexander, Ray Baker
Ung, fráskilin kona er á leið til föður
síns með lítið barn sitt meðferðis
þegar hún verður fyrir því óláni að
barninu er rænt. Hún leitar til lög-
reglunnar sem lítið getur aðhafst, á
hinn bóginn verður áhugasöm
blaðakona henni hjálpleg. Þessi
mynd þykir ekki þess virði að eyða
í hana tíma, verðskuldar lægstu
einkunn.
25. nóvember
Stöð 2 kl. 21.20
HINIR VAMMLAUSU
(The Untouchables)
Bandarísk bíómynd
Gerö 1987
Leikstjóri: Brian De Palma
Aðalhlutverk: Keuin Costner, Sean
Connery, Robert De Niro, Charles
Martin Smith, Andy Garcia
Myndin segir af falli Al Capones, en
eins og menn vita réð hann öllu í
Chicago á fjórða áratug aldarinnar,
á bannárunum svokölluðu. Hann
var með lögguna í vasanum og mút-
aði öllum þeim sem hann ekki kom
fyrir kattarnef. Elliot Ness og mönn-
um hans varð hins vegar ekki mút-
að og myndin segir af átökum Ness
við Capone, en sá fyrrnefndi hafði á
endanum betur eftir að mikið blóð
hafði runnið og margur maðurinn
fallið í valinn. Robert De Niro leikur
Capone og gerir það býsna vel, þó
ekki jafnvel og Sean Connery leikur
hlutverk aðstoðarmanns Elliots
Ness, enda fékk Connery Óskars-
verðlaunin fyrir hlutverk sitt. Þetta
er hörkumynd, lokaatriðinu þykir
svipa til Herskipsins — Potemkin,
myndar Sovétmannsins Eisensteins.
Brian De Palma hefur verið mistæk-
ur en nær sér allvel á strik í þessari
mynd, þó eins og venjulega beiti
hann ofbeldi umfram það sem kvik-
myndaformið, söguefnið og frá-
sagnarhátturinn krefjast. Myndin
fær hæstu einkunn hjá Maltin, fjórar
stjörnur, og þar sem hún er giska al-
þýðleg í allri framsetningu og um-
fjöllun á hún að vera við hæfi allra,
nema barna að sjálfsögðu.
Sjónvarpiö kl. 21.40
ZAPPA***,/2
Dönsk bíómynd
Gerö 1982
Leikstjóri: Bille August
Aðalhlutverk: Adum Tunsberg,
Morten Hof Peter Reicliardt
Absólútt frábær unglingamynd,
sterk, kröftug, vel skrifuð, frábær-
lega leikin af strákum á unglings-
aldri og með dúndrandi undiröldu.
Segir af þremur strákum sem koma
hver úr sinni stétt og hafa hver sína
skapgerð. Yfirstéttardrengurinn
hefur forystuna í hópnum, oftast á
kostnað þess sem lægstur er, mið-
stéttin fylgir í kjölfarið. Þeir taka
upp á hrekkjum sem í fyrstu eru ein-
faldir og skemmtilegir, en þeir taka
brátt á sig aðra mynd. Svo gerist eitt-
hvað og þá er ekki aftur snúið.
Myndin er eftir Bille August, sem
þarf ekki að kynna, höfund Pelle
sigurvegara sem nú gengur í Regn-
boganum, gerð eftir samnefndri
skáldsögu Bjarne Reuter. Næst-
hæsta einkunn — án hiks eða um-
hugsunar.
Sjónvarpiö kl. 23.20
GRÁIREFURINN***
(The Grey Fox)
Kanadísk bíómynd
Gerð 1982
Leikstjóri: Phillip Boros
Aðalhlutverk: Richard Farnsworth,
Jackie Burroughs, Wayne Robson
Myndin segir af Bill nokkrum Miner
sem var póstvagnaræningi ein-
hvern tímann í fyrndinni. Hann sit-
ur í fangelsi í rúmlega þrjátíu ár fyrir
vikið, losnar og ákveður þá að
leggja til atlögu við lestirnar sem
hafa tekið yfir í millitíðinni. Þetta er
góð mynd eftir því sem kvikmynda-
handbókin segir, að vísu er hún
kannski dálítið hæg og værðarleg
en stórleikur Farnsworth í aðalhlut-
verkinu vegur það upp. Stendur vel
fyrir þremur stjörnum.
Stöð 2 kl. 03.20
MAURICE***
Bresk kvikmynd
Gerð 1987
Leikstjóri: James luory
Aðalhlutverk: James Wilby, Hugh
Grant, Rupert Graves, Denholm
Elliolt o.fl.
Undurfalleg mynd, afskaplega vel
leikin og gerð, hvernig sem á það er
litið. Gerð af hinum ágæta Mer-
chant/lvory-hóp þar sem fag-
mennskan er allsráðandi. Segir af
ungum Bretum á fyrsta og öðrum
áratug aldarinnar. Þeir þurfa að tak-
ast á viö lífið eftir að skóla lýkur um
leið og þeir þurfa að takast á við
kynhneigð sína í landi og á tímum
þar sem samkynhneigð var ekki
viðurkennd sem hluti af samfélag-
inu, þrátt fyrir að alla tíð hafi hún
verið áberandi í breskum heimavist-
arskólum. Eins og venjulega er end-
ursköpun gengins tíma eitt af helstu
aðalsmerkjum þeirra félaga Mer-
chants/lvory en um leið sterk leik-
stjórn, fágun og heildstæð útkoma.
Hreint afbragð, þó ekki sé við því að
búast að myndina sjái nokkur mað-
ur, enda er hún sýnd um miðja nótt,
lýkur ekki fyrr en á 6. tímanum um
morguninn.
njatt..
GEF&V
MAT7

HANN /f-TT\
'aðfa'sfk
UMBOOSMANW/
dagbókin
hennar
dúllu
/ýk F' 'R é -V r

/
Það er alveg makalaust hvað ég
dregst mikið inn í pólitík miðað við
það að stjórnmál fara ferlega í mín-
ar fínustu. . . En það var peninga-
leysið, sem stjórnaði því að ég fór að
vinna með Guðrúnu vinkonu á
landsfundinum hjá Alþýðubanda-
laginu um síðustu helgi. Ég er ekki
orðin neinn sossi, þó Addi bróðir
stríði mér á því!
Ég var sko ákveðin í að heyra ekki
svo mikið sem eitt orð af þessu
kommakjaftæði, svo ég mætti með
vasaútvarpið mitt með heyrnar-
tækjunum og hélt að málinu væri
reddað. Þá kom hins vegar í ljós að
við áttum að afgreiða kaffi og svo-
leiðis og það var gjörsamlega von-
laust að heyra ekki hvað fólkið var
að biðja um! Öll mín plön urðu sem
sagt að engu og ég neyddist til að
hlusta á þetta eilífa rifrildisstagl,
sem var verra en þegar mamma og
amma á Einimelnum eru í kasti —
og þá er mikið sagt.
Mér fannst allir þarna eitthvað
svo ofsalega reiðir, alveg eins og
þegar fólk úr mismunandi flokkum
er að rífast í sjónvarpinu. Ég var sér-
staklega hissa á því hvað konurnar
gátu verið grimmar. (Að minnsta
kosti miðað við konurnar í Kvenna-
listanum, sem eru alltaf svo rosa ró-
legar og stilltar þó kallarnir séu að
reyna að æsa þær upp.) Þær voru
sko ekki baun hræddar við að
standa fyrir framan allt þetta lið og
skammast. Ég verð örugglega aldrei
svona hugrökk, því ég roðna svo
ógeðslega ef ég þarf að tala fyrir
framan fullt af fólki. . . En þessar
sömu konur voru síðan ekkert
nema elskulegheitin við okkur
stelpurnar, þegar þær komu að fá
sér kaffi og þannig. Til dæmis kon-
an, sem fékk fatalánið. Hún var
voða almennileg og kjaftaði heill-
engi við mig, eins og ég væri full-
orðin manneskja. Hún spurði mig
hverra manna ég væri, en þegar ég
minntist á ömmu á Einimelnum
varð hún allt í einu ofboðslega al-
varleg og upptekin og flýtti sér í
burtu. (Amma sagði mér seinna að
hún hefði lent með þessari konu í
fermingarveislu og sagt henni þá
sitt af hverju til syndanna. . .)
Annars voru Allaballa-kallarnir
miklu, miklu frekari en konurnar.
Ég var skíthrædd við suma af þeim,
maður. Tveir af ráðherrunum eru
t.d. með svo sjúklega stingandi augu
að maður fer alveg í flækju af
hræðslu. Ég er viss um að svona
hvöss augu eru meiriháttar hentug í
pólitík, því það þorir enginn að
segja bofs á meðan þetta augnaráð
stingur sér inn í merg og bein. En
mér finnst skrýtið að þessir kallar
skuli eiga konur og börn... Ætli
þeir verði ofsa ljúfir og öðruvísi,
þegar þeir koma heim á kvöldin? Ég
get barasta alls ekki ímyndað mér
þá í svoleiðis „sitúasjónum".
Eitt var samt gaman við helgina
og það var að sjá í alvörunni frétta-
mennina, sem eru í sjónvarpinu.
Sumir voru alveg jafngrimmir og
Allaballarnir og mjög alvarlegir á
svipinn, en ég varð voða hrifin af
einum sem vinnur hjá útvarpinu og
er með skegg. Hann talaði heilmik-
ið við mig, alveg eins og kjóiakon-
an, þó ég væri bara í kaffinu og því.
Ég ætla alltaf að fylgjast með frétt-
unum, sem hann er með!