Pressan - 14.02.1991, Side 4

4
FIMMTUDAGUR PRESSAN 14.. FEBRÚAR 1991
Jóhann Pétur Guðjónsson er 19 ára Verslunarskólanemi
sem þar að auki starfar hjá íslenskum fyrirsætum.
Syngur þú í baði? „Ef vel
liggur á mér."
Sefurðu í náttfötum? „Mis-
jafnt, en oftast ekki."
Hvaða rakspíra notar þú?
„Versace."
Ertu morgun- eða kvöld-
manneskja? „Kvöldmann-
eskja."
Hver heldurðu að sé
virkasti tími ævinnar?
,Frá 18 til 25 ára."
Klæðirðu þig eftir
veðri? „Já, ég geri
það."
Ertu daðrari? „Nei,
ég er ekki mikið fyrir
það."
Hvað viltu verða
miklu ríkari en þú
ert í dag? „Miklu
ríkari — ég á engan
pening í dag."
Ferðu einn í bíó? „Ég
hef aldrei gert það en
verð að fara að prófa
Ertu góður dansari?
„True Nordic-töffararnir
segja að ég„slammi"
vel. Ég errokkari en
ekki dansari."
Á hvaða
skemmtistaði
ferðu? „Undanfarið
hef ég farið á Lídó
eneinnigíCasa-
blanca."
Trúirðu á ást við fyrstu
sýn? „Já, hvers vegna
ekki?"
En líf eftir dauðann? „Al-
veg pottþétt."
Ef ég gæfi þér fyrir
plástik-skurðaðgerð, hvað
myndir þú láta laga? „Ég
myndi láta skera maga-
vöðvana á mér svo þeir
yrðu eins og magavöövarn-
ir á Stebba skorna."
Hvað borðar þú í morgun-
mat? „Grófgert norrænt
fæði. Skyr og hafragraut."
Hvort eiga karlmenn að
ganga á undan eða eftir
konum niður stiga? „Á eftir
konum."
Hvað má vera mikill ald-
ursmunurá pörum?„Alveg
sama — bara ef fólk á vel
saman."
Gæturðu hugsað þér að
búa úti á landi? „Nei, alls
ekki."
Hvenær hættirðu að sofa
með bangsa? „9—10 ára."
Varstu skotinn í kennaran-
um þínum? „Nei, ég hef
aldrei verið það."
Finnst þér gott að láta
klóra þér á bakinu? „Já, ef
mig klæjar."
Horfir þú á veðurfréttir?
„Þegar ég horfi á fréttirnar
horfi ég á veðurfréttir líka." j
Ertu hræddur við einhver
dýr? „Nei, en ég elska
slöngur."
Horfir þú mikið á sjónvarp?
„Nei, ég hef ekki gert það
síðasta árið."
Segir þú oft brandara?
„Nei, örsjaldan — ég segi
frekar sögur."
Kanntu að elda? „Mamma
segir að ég sé efnilegur
kokkur og þá sérstaklega
þegar um er að ræða ítalsk-
an mat."
“Doiiý
Fyrst birtist mynd af henni í
febrúarhefti Mannlífs og þar
hét hún DOLLÝ, sögð 21 árs
gömul Parísarstúlka sem biði
stöðugt eftir frægð og frama i
kvikmyndum og fyrirsætu-
störfum. „Á meðan hún bíður
lætur hún virðulega fjöl-
skyldufeður og kaupsýslu-
menn taka af sér „listrænar
myndir" en sjaldnast er filma í
myndavélinni. Og þegar
„myndatökunni" er lokið
stendur önnur þjónusta til
boða."
Síðan birtist myndaopna
með henni í Samúel, skyndi-
lega orðin hin íslenska SIGRÍÐ-
UR JÓNSDÓTTIR, nemi og
gengilbeina, lesandi bókina
Þegar vonin ein er eftir, eftir
Jeanne Cordelier „og tímaritin
tvö sem ég er áskrifandi að.
Það eru ritin Vera og Húsfreyj-
an".
Stúlkan er hin sama. Það
sýnir útlitið, umhverfið og
fæðingarbletturinn á innan-
verðu hægra lærinu. Mynda-
smiðurinn í báðum tilfellum er
SIGURÐUR ÞORGEIRSSON, bú-
settur i París. ÞÓRARINN JÓN
MAGNÚSSON ritstjóri Samúels
segist hafa eftir Sigurði að
Mannlíf hafi sýnilega fengið
ranga mynd senda. Stúlkan sé
hin íslenska Sigríður og
Sögumadur segir á sér deili
Nú en jæja, þá er að segja
frá því að við Reimar vökn-
uðum einn sunnudagsmorg-
un við lærissneiðabarsmíð-
ar. Eins og sagt var frá í síð-
asta kafla var von á Eika
Strandamanni, föður hans í
bæinn. — Ætli karlinn verði
edrú, var það fyrsta sem
Reimar sagði þennan sunnu-
dagsmorgun. Klukkan tólf á
hádegi vorum við enn tals-
vert vongóðir. Klukkan tvö
var vonin tekin að dofna.
Klukkan þrjú gafst mútta
upp á því að halda karbún-
aðinu heitu. — Hann er kom-
inn á kenderí, hann Eiki
mágur, sagði pabbi.
— Nei, hann var búinn að
lofa að vera edrú, sagði
Reimar. — Hún Svala systir
hringdi meira að segja í út-
gerðarmanninn og hann
sagði að pabbi hefði ekki
fengið grænan eyri mánuð-
um saman.
Ég spýtti ímynduðu tó-
bakskorni af tungunni, lét
hendur undir hnakka og
hallaði mér upp í sófa. 1
hornskáp föður mins stóð
flaska af svartadauða bak
við kúpta glerhurð. Mig fór
að langa að vita hvað væri
svona merkilegt við brenni-
vín. í þá daga þekkti ég ekki
töfra þess. Pabbi hafði keypt
þessa flösku fyrir margt
löngu til að láta drekka dag-
inn sem hann félli frá. Mitt
æskugaman var að liggja
uppi í sófa og horfa á haus-
kúpuna á miðanum á meðan
smámsaman rökkvaði. Væri
glápt nógu lengi þá fór það
alltaf svo að skjannahvít
kúpan stóð eftir í myrkrinu.
Reimar sat í djúpum stól
með krosslagðar lappir 'og
gerði sig kinnfiskasoginn.
— Við ættum kannski að
rölta í bæinn og gá að kallin-
um Nasi, sagði hann við mig.
— Hann kemur örugglega
með Hafnarfjarðarstrætó.
— Þá sést hvorugur ykkar
aftur, sagði pabbi. Þegar
klukkan var farin að halla í
fjögur bætti hann við; ætli
ég verði ekki að fara að leita
að honum.
— Ég ætla að vona Ási, að
hann Eiki sé ekki kominn á
kenderí, sagði móðir mín.
— Svala systir fór og tók á
móti honum við skipshlið,
sagði Reimar. Það ætti að
vera gulltryggt. Hún var
með antabus í lakktöskunni.
Síminn hringdi. — Nú ertu
kominn Ðki minn, sagði
pabbi. Kom hún ekki að
sækja þig stelpan? Jæja,
hvar ertu væni? Nú ég skal
skutlast eftir þér.
Reimar, mamma og ég
biðum í stofunni. Allnokkur
stund leið. Allt í einu var
hurðinni hrundið upp. Eiki
Strandamaður, sárauðhærði
kubbur, stóð rauðsprengdur
í framan á miðju stofugólfi.
Vel hefði mátt halda að hann
hefði drukkið kogga ofan í
antabus. Reimar reis á fætur
til að faðma að sér föður
sinn, óhóflega fleðrulegur í
framan að mínum dómi.
Hann var án efa að hugsa
um gítarinn sem hann ætl-
aði að láta þann gamla gefa
sér. En í stað þess að taka
elsku drenginn sinn í fangið
þá breiddi Eiki út faðminn,
gekk til systur sinnar og
kyssti hana á báða vanga og
tárin runnu niður vanga
hans. — Hvað er að Eiki
minn? spurði mamma.
— Hann er dáinn hann Ás-
berg mágur. Hann er dáinn.
Ég varð vitni að þessu
hörmulega umferðarslysi.
Maðurinn hreint og beint
sprakk bak við stýrið. Án
frekari tafar gekk Eiki
Strandamaður að horn-
skápnum og sótti þangað
svartadauða föður míns sem
átti að drekka daginn sem
hann félli frá. Viðbrögð okk-
ar mæðginanna voru væg-
ast sagt all hastarleg, ekki
þarf að orðlengja það. Meira
að segja Reimari vöknaði
um augu. En þegar flaskan
var hálf og Eiki Strandamað-
ur mátti til að taka hana af
vörum sínum til að anda,
stóð Ásberg faðir minn allt í
einu í dyrunum og sagði: Af
hverju eruð þið öll að
grenja? Hver andskotinn
gengur hér á.
Ólafur Gunnarsson
myndirnar teknar af henni í
Frakklandi í fyrravor. ÁRNI
ÞÓRARINSSON ritstjóri Mann-
lífs vísar þessu á bug: „Mér
sýnist Samúel hafa keypt
köttinn í sekknum. Mynda-
syrpa Siguröar í Mannlífi,
Undirheimar Parísarborgar,
var öll kyrfilega merkt, í bak
og fyrir."
Bart Simpson á
leið til íslands
PRESSAN hefur áreið-
anlegar heimildir fyrir þvi
að Bart Simpson sé á
leiðinni til landsins.
Reyndar ekki í eigin per-
sónu heldur í formi leik-
fangs sem er orðið vin-
sælt vestanhafs. Þar
berjst Simpson brúðurn-
ar við stríðsleikföng úr
Persafióastríðinu. Sjálf-
sagt eiga uppeldisfræð-
ingar eftir að deila hart
um ágæti þessara leik-
fanga en á meðan er Bart
okkar maður.
Ég hefði átt að segja til
nafns í upphafi ævintýra
Reimars. Ég heiti Jónas. Ég
leið samt aldrei neinum í
gamla daga að kalla mig
Nasa. Það er að segja, þar til
Reimar kom til sögunnar.
Olafur Gunnarsson pistla-
höfundur hefur áður sagt
sögu fyrir hönd þeirra sem
áttu heima í Skuggahverf-
inu. Sú birtist í síðustu jóla-
bókinni hans. Satt best að
segja líkaði mér sagan illa.
Hún var svo helvíti drunga-
leg. Það er alltof mikið af
svoleiðis. Menn eiga að vera
léttir og skemmtilegir. Ef þið
hafið ekki nú þegar lesið
bókina í guðanna bænum
látið það þá eiga sig. Ég man
vel eftir fólkinu á Lindargöt-
unni sem hann lýsti. Ég átti
heima á horninu á Lindar-
götu og Frakkastíg. Á
Frakkastíg 4. Það hús stend-
ur enn.
Sem kunnugt er urðu
eigendaskipti á einu
besta stúdíói landsins
fyrir skömmu er JÓN ÓL-
AFSSON í Skífunni
keypti Stúdíó Sýrland.
Nú er búið að ráða mann
til að stýra hljómverinu
og það er enginn annar
en BJÖRGVIN HALLDÓRS-
SON stórsöngvarí sem
þar að auki hóf leikara-
feril sinn fyrir skömmu.
Sannarlega fjölhæfur
maður hann Björgvin en
hann hefur mikla reynslu
af hljóðversvinnu frá
Hljóðrita í Hafnarfirði.
Björgvin hefur undanfar-
ið unnið hjá íslensku
auglýsingastofunni og
mun halda áfram verk-
efnum fyrir hana. Auk
þess mun hann halda
áfram að syngja sem fyrr
þó hann hafi sleppt úr
Júró þetta árið.
„OKKARMAÐU
ÍSAUDIARABK
i »em frétUmann CNN f Saudi
tu, reyndum vid að hringja f
Swceney og tá hjá CNN
1 af honum, en álagið var of
> þangað suður eftir b'l þeiu
6 Swngi- Aðeina aUðfeati ajón-
tatöðin að þcir hefðu frétta-
i f Saudi Arablu með nafninu
Sweeney. Á Irlandi var aagt
e«. R—-------------fíölskvlda
fAku að beraat, enda
nýkominn heim aem fyn
Jðn Sveinsaon fri Hofi ei
ekki John Sweney fréttar
aem aést í akjánum okki
Eitt ainn akrífaði merk
maður á falandi doktoriríi
hrepp á laiandi og ruglai
tveimur Jónum Jónaaonur
Þessi gamansaga
gengur á Morgunblað-
inu þessa dagana:
Veistu hver tók viðtalið
við áhöfnina á Vest-
mannaey sem fann
„neöansjávareldgos"
fyrir utan Austurland?
Jú, það var auðvitað
engin annar en JOHN
SWEENEY.
■sfikðing^
og ævintýrí hans
í Reykjavík