Pressan - 23.05.1991, Blaðsíða 22

22
FIMMTUDAGUR PRCSSAN 23.MAÍ 1991
í tónlist verdur
að gefa allt
— segir Elín Anna Isaksdóttir einleikari á píanó
Skúlptúr
fyrir þröng-
sýnt fólk
— segir Sif Ægisdóttir um
útskriftarverkefni sitt
LISTAPÓSTURINN
Listaháskólinn
Nýlega lauk glæsilegri
útskriftarsýningu Mynd-
lista- og handíðaskólans í
húsakynnum Listahá-
skólans. Húsakynnin féllu
vel að sýningunni og
naktir gangarnir glöptu
augað í engu frá verkun-
um. Sýningin í málun var
sérstaklega skemmtileg
og einnig átti skúlptúrinn
og grafíkin alla athygli
skilið. Pað er ekki fullbú-
inn skóli sem stendur
þarna heldur tígulegur
vísir að því sem í framtíð-
inni gæti orðið mennta-
stofnun og hið mesta
gæfuspor í listmenntun í
landinu. Hvenær það
verður er síðan undir
þessum skólum komið
sem þegar hafa sprengt
utan af sér núverandi hús-
næði. Á síðunni hér á
undan lýsa útskriftar-
nemendur listaskólanna
hug sínum til þessarar
framkvæmdar og ræða
hvernig hún gæti nýst
viðkomandi listgreinum
sem best. Það er síðan
nemenda við stofnanirn-
ar og annarra sem bera
hag þeirra fyrir brjósti að
þrýsta á um að þessum
framkvæmdum sé hrað-
að.
Þóra Kristín Ásgeirsdóttir
,,Það eina sem ég hef
úkveöið varðandi framhalds-
nám í hausl er að það verður
í Evrópu," sagði Elín Anna ís-
aksdóttir einleikari sem út-
skrifaðist frú Tónlistarskólan-
um í vor. ,,Ég hef hugsað mér
að taka einkatíma enda er ég
orðin of sein í inntökuprófin.
Ég kem því fyrst og fremst til
með að velta fyrir mér kenn-
urum og staðsetningin er
ekki úrslitaatriði. Það er því
ekki alveg óhugsandi að ég
fari til Bandaríkjanna en mér
líst betur á Evrópu. Það er
nauðsynlegt fyrir tónlistar-
fólk að fara erlendis og heyra
í fleirum en hér í fámenninu.
Eólk byrjar fyrr að lœra úti og
þar er lögö mikil áhersla á
tœkni. Það er bœði erfitt og
þroskandi að fá að kynnast
því.
Er samkeppni hér meðal
tónlistarfólks?
„Nei, ég held að ég geti
ekki sagt það. Samkeppni
sem slík í svona listfagi gæti
aldrei orðið markmið í sjálfu
sér. Það myndi orka mjög nei-
kvætt."
Hvenœr ákvaöstu að leggja
píanóleikinn alfarið fyrir þig?
,,Það eru ekki nema fjögur
ár síðan ég ákvað að leggja
píanóleikinn fyrir mig,“ segir
Elín Anna. ,,Ég byrjaði að
læra 10 ára gömu I. Það var pí-
anó á heimilinu þannig að
það hljóðfæri varð fyrir val-
inu. Síðustu fjögur árin hafa
verið mjög ströng og ég hef
lagt á mig ómælda vinnu.
Fyrir þann tíma var tónlistar-
námið öðruvísi. En það kem-
ur að því að þú þarft að velja.
Þegar þú ákveður að leggja
tónlistina fyrir þig verður þú
að gefa allt. Fólk ætti ekki að
fara út í þetta öðruvísi."
Hefurðu hugsað þér að
reyna að starfa erlendis eða
finnit þér vera starfsvett-
vangur hérna fyrir einleikara
á píanó?
,,Ég hugsa að ég komi heim
aftur. Tónleikahald eitt og sér
gefur lítinn pening og það fer
enginn út í þetta peninganna
vegna. Tónleikar eru ekkert
sem þú hristir fram úr erm-
inni. Allur undirbúningur er
ómæld vinna og það er að-
eins unnt að halda fáa tón-
leika á ári. Ég hef hugsað mér
að kenna eitthvað og mér
finnst það mjög jákvætt ef ég
fæ tækifæri til að leika líka.
Svo er undirleikur einnig
starfsvettvangur sem ég gæti
hugsað mér að einhverju
marki.
Það er mjög gefandi að fá
að leika með öðrum því að pí-
anóið er svo mikið sóló og
okkur bjóðast ekki þessi
tækifæri í blásarasveitum og
strengjakvartettum eins og
öðrum hljóðfæraleikurum.
Ég er einnig mjög bjartsýn á
tónleikahald því EPTA sam-
tökin sem eru alþjóðleg pí-
anókennarasamtök hafa gert
píanóleikurum kleift að
halda tónleika í meiri mæli
en áður. Fyrir utan það er
hlutfallslega mjög mikið
framboð á tónleikum hérna
og það er engin leið að kom-
ast yfir að sækja alla þá tón-
leika sem í boði eru.“
Nú er komið hús sem í
framtíöinni verður Listahá-
skóli. Ertu bjartsýn á þœr
breytingar á tónlistarnámi
sem munu sigla í kjölfariö?
,,Ég er mjög ánægð með
það framtak sem Listaháskól-
inn er og ég held að sambýli
þessara skóla gæti haft í för
með sér spennandi samstarf.
Til dæmis væri hægt að nota
lifandi tónlist í nemendasýn-
ingum og Myndlistarskólinn
gæti hannað leikmynd. En
það sem kannski er enn
ánægjulegra er bætt aðstaða
en aðstöðuleysið hefur háð
tónlistarnemendum mjög
mikið. Það er ekki til nein lög-
gjöf um tónlistarskóla og
nemendur hafa verið metnir
inn í erlenda skóla á tilviljun-
arkenndum forsendum. Há-
skólastigið myndi leysa þann
vanda. En því miður er ekki
séð fyrir um framkvæmdina
þó að við séum komin með
hús. En ég er bjartsýn," sagði
Elín Anna að lokum.
„Þetta er skúlptúr fyrir
þröngsýnt fólk og til þess
gerður að hjálpa því að sjá
hlutina í nýju Ijósi," sagði Sif
Ægisdóttir um lokaverkefni
sitt í skúlptúrdeild Myndlista-
og handíðaskólans. Verk Sifj-
ar, Ævintýri, samanstendur
af hallandi þrífœti með gler-
auga í miðjunni. Sé kíkt inn í
gleraugað framkallar það í
félagi við birtuna hið
skemmtilegasta sjónbrengl.
„Verkið hallar þó án þess
að detta," segir Sif. „Augað í
miðjunni framkallar skynvill-
ur en þetta kúluform kom
þegar ég var með kúlu á mag-
anum. Það lá beint við.“
En af hverju fórst þú að
lœra að gera skúlptúra?
„Þegar ég var lítil sagði ég
við mömmu að þegar ég yrði
stór ætlaði ég að búa til eitt-
hvað sem væri svona og
svona," Sif breiðir út hend-
urnar. „Þá sagði hún: Ég veit
hvað þú átt við. Þig langar að
búa til skúlptúra. Eg hef alltaf
haft mikla þörf fyrir að skapa
og þrívíðu formin hafa heill-
að mig meira en þau tvívíðu.“
Ætlarðu í framhaldsnám?
„Já en ég ætla að taka mér
frí í eitt ár þar sem ég var að
eignast barn. Síðan hef ég
hugsað mér að fara í fram-
haldsnám. Ég er dálítið
spennt fyrir gullsmíði og þá
Gullsmíðaháskólanum í
Kaupmannahöfn. Evrópa
heillar mig mun meira en
Bandaríkin og ég held að það
séu skemmtilegri hlutir að
gerast í listum í Evrópu sér-
staklega nú þegar austur-
blokkin hefur opnast. Einnig
kemur til greina að læra allt í
kringum gler og málma.
Þessi áhugi á skartgripum
kemur kannski til af áhuga á
að færa skúlptúrinn í minna
form. í raun og veru eru þetta
hreint ekki svo óskyldir hlut-
ir. Skartgripagerð eins og hún
kemur mér fyrir sjónir er eins
konar skúlptúr."
Hvernig kemur hinn nýi til-
vonandi Listaháskóli þér fyr-
ir sjónir? Ertu bjartsýn á að
hann nýtist myndlistarnám-
inu til góðs?
„Mér fannst hugmyndin
upphaflega mjög góð. Þetta
fyrirkomulag býður upp á
mjög skemmtilegt samstarf
milli listgreina innan skólans.
Ég leyfi mér samt núna að ef-
ast um að þetta húsnæði sé
nægilega stórt fyrir þessa
þrjá skóla. Myndlistin þarf
svo ótrúlegt pláss ef vel á að
vera og sem dæmi erum við
núna í fjórum húsum og þau
eru að springa utan af okkur
í bókstaflegri merkingu."
En fyrir utan rýmið sem
slíkt. Það að fœra myndlistar-
námið upp á háskólastig.
Helduröu að það orki já-
kvœtt fyrir nemendur til
dœmis upp á námsmat í er-
lenda skóla?
„Ég held að nemendur
héðan séu yfirleitt mjög vel
metnir inn í erlenda skóla.
Það breytir því hinsvegar
ekki að myndlistarnámið
hérna býður fyrst og fremst
upp á tæknilegan grunn. Ég
held að raunverulegt há-
skólastig krefðist þess að
nemendur hefðu grunnnám
að baki áþekkt því sem
Myndlista- og handíðaskól-
inn hefur upp á að bjóða í
dag. Fyrirkomulag þar sem
námið felst nær eingöngu í
beinni kennslu."
Helduröu að margir úr út-
skriftarhópnum komi til með
að halda áfram?
„Ég held að það sé heilmik-
ill kraftur í því fólki sem er að
útskrifast núna. Með þeim
fyrirvara að það myndast viss
ládeyða í skólanum sem slík-
um. Núna reynir fyrst veru-
lega á sköpunarkraftinn.
Stelpurnar heltast oftar úr
lestinni en strákar og það
kemur til af því að þeir eru
duglegri að láta á sér bera.
Þær fara líka oft að eiga börn
og stofna fjölskyldu. Strák-
arnir færa minni fórnir og
beina athyglinni óskiptir að
listinni. Ég held að skólinn
gæti komið til móts við þetta
með því að hafa vissa sýning-
arskyldu innan veggja hans.
Það er allt of mikið um það að
fólk sé að pukrast með verkin
sín vegna óöryggis eingöngu.
Þetta gæti líka orðið til þess
að nemendur ynnu meira
sjálfstætt,” sagði Sif að lok-
um.