Pressan - 30.09.1993, Qupperneq 27

FYRIR FULLORÐNA
Fimmtudagurinn 30. september 1993
PRBSSAN 27
Timbur-
menn og
kynlif
Tveir puttar í kok og
gallið lekur niður í klósett-
skálina vegna synda nætur-
innar. Höfuðið er marg-
klofið, líkaminn lamaður
og maginn á sér ekki við-
reisnar von. Andlegt ástand
nánast í núllpunkti —
timburmenn. Þægilegur
seyðingur í höfði minnir á
unaðsstundir gærkvölds-
ins, líkamlegt og andlegt
ástand kallar á ensku knatt-
spyrnuna, kynlíf, kók og
bjór — þynnka. Þynnkan
er yndisleg, timburmenn-
irnir martröð. Þessar
hörmungar morgundagsins
skapast annars vegar vegna
vatnsskorts og saltleysis í
líkamanum og hins vegar af
því að niðurbrot alkóhóls
tekur langan tíma. Til eru
mörg ráð til að forðast
timburmenn og enn fleiri
til að eyða þeim. Öruggasta
en jafnframt leiðinlegasta
aðferðin til að forðast þá er
að drekka lítið eða ekkert.
önnur leið er að halda sig
við eina tegund, reykja ekki
og blanda ekki með gosi. Þá
er gott að borða mikið salt
fyrir og eftir drykkju og
taka göngutúr fyrir svefn-
inn. Til að eyða timbur-
mönnum er aðeins ein ör-
ugg leið — afféttari. Þar er
bjórinn bestur eða ein létt
pípa og hamingjan hellist
yfir á ný. Aðrar leiðir eru
einnig færar, með eða án
afréttara. Þannig er öll
hreyfing, einkum sund,
mjög þynnkudrepandi,
kódímagníl og alkaselzer
virka vel, kókið kemur
maganum í lag, lýsi, mjólk
og tómatsafi með ta-
baskósósu virka einnig vel á
marga. Ekkert er þó eins og
skemmtilegt og vel útfært,
villt og langvinnt kynlíf.
Það er þó aðeins fram-
kvæmanlegt í þynnku, ekki
timburmönnum. Ein pípa,
tveir bjórar og þrjú kynlíf.
Lífið er yndislegt, ég geri
það sem ég vil. Skyldi mað-
ur verða leiður á því til
lengdar að vera til?
X — ný ötvarpsstöð
Ehherf píHupopp
Opna á nýja útvarpsrás um miðjan október. Stöðin á að heita X, eina alvöru tónlistarstöðin segir útvarpsstjórinn,
Björn Baldvinsson. Björn er sonur Baldvins Jónssonar, eiganda Aðalstöðvarinnar, en nýja útvarpsstöðin er rekin í
samvinnu við hana. Tíðnisviðið verður væntanlega FM 97,7.
„Ég hef engar efasemdir um að X-ið komi til með að
reka sig,“ sagði Björn þegar hann var spurður hvort það
væri ekki bjartsýni að opna nýja stöð þar sem útvarps-
rekstur er vissulega í járnum á íslandi í dag. „Meiri
músík, minna mal!" sagði einn ágætur hlustandi og ég
ætla að gera þá setningu að kjörorðum útvarpsstöðvar-
innar."
Bjöm segir að hlustendur séu orðnir hundleiðir á inn-
antómu blaðri misviturra útvarpsmanna og ætlunin sé
að hvíla míkrófóninn að mestu. X-ið og Aðalstöðin verða
samtengdar að nóttu til og einnig þegar Radíusflugumar
eru sendar út. Það er eina talmálið sem heyrist nema ef
vera kynni örstutt skilaboð þess efnis að næsti klukku-
tíminn verði tileinkaður þessum og hinum tónlistarmann-
inum. Tónlistarstefnan hlýtur að vera mikilvæg? „X-ið
verður keyrt á „Golden hits“-lögum, þ.e. rjóminn af öllu
því besta sem var á hippa-, bítla-, nýbylgju- og diskóárun-
um — klassískt rokk. Nöfn eins og Stones, Bítlar, Led
Zeppelin, Cream, Clash, Stranglers og þarfram eftirgöt-
unum verða í hávegum höfð. Að auki tónlist sem heyrist
ekki oft í útvarpi en er góð að mínu mati. Síðan verður
allt það nýjasta spilað. En það skal tekið fram að um
leið og eitthvert lag verður fýrir því að vera ofspilað í út-
varpi fer það sjálfkrafa á bannlista. Viö komum sem
sagt ekki til með að spila hvaða tónlist sem er, þaö
verður til dæmis ekkert meö Stjóminni eða Sálinni, það
er að segja píkupoppið fær ekki inni. Markmiðið er að
þetta verði klassatónlistarstöð og ekkert fremur höfðaö
til unglinga en annarra."
Þeir sem koma til með að starfa með Birni á X-inu eru
Sigmar Guðmundsson, Sólveig Ema Jónsdóttir og Hörð-
ur Ýmir Einarsson. Einnig verða fengnir vanir plötusnúð-
ar, s.s. Kiddi kanína í Hljómalind, og fleiri sem hafa
þekkingu á ýmsum tónlistarstefnum til að snúa diskum.
X verður með sérhæfða tónlist en mun ekki leitast við
að gera öllum til hæfis. „Þó svo að ekkert hafi heyrst op-
inberlega af X-inu, þá hefur þegar leitað til mín vænn
hópur fólks sem hefur verið að falast eftir starfi við stöð-
ina. Af því má ráða að X-ið hefur nú þegar mikinn meö-
byr og lofar það góöu um framhaldið."
■ ' ' ■
LEIKLIST
Bók sem skelfir þá Ijúflyndu
IAN McEWAN:
VINARÞEL ÓKUNNUGRA
ALMENNA BÓKAFÉLAGIÐ
1993
.........tXt.........
Það leikur enginn vafi á
hæfileikum Ians McEwan en
jafnvíst er að bækur hans eru
ekki ætlaðar viðkvæmum sál-
um. En þeir sem taka fagn-
andi skáldverkum sem búa
yfir ögrun, áleitni og íjand-
skap hafa fundið sinn mann.
Breskir gagnrýnendur kol-
féllu fyrir fyrstu bók
McEwans, smásagnasafninu
First Love’s Last Rites. Verkið
er af mörgum talið tíma-
mótaverk í breskum bók-
menntum og mjög sennilega
það besta sem McEwan hefur
skrifað. Ástráður Eysteinsson
þýddi nokkrar þessara smá-
sagna og þær birtust í Bjarti
og frú Emelíu íyrir ekki ýkja
löngu. Árið 1987 kom út hjá
Almenna bókafélaginu hin
magnaða skáldsaga McEwans
Steinsteypugarðurinn í þýð-
ingu Einars Más Guðmunds-
sonar, en hann þýðir nú Vin-
arþel ókunnugra af sömu
prýði og Steinsteypugarðinn
áður.
í bókinni segir ffá elskend-
unum Colin og Mary sem
eyða sumarleyfi sínu í Feneyj-
um. Italinn Robert sækist
mjög eftir kynnum þeirra og
býður þeim til dvalar á heim-
ilí sínu og eiginkonu sinnar,
Caroline. Heimsóknin endar
með skelfingu.
Þetta er bók sem manni
finnst að Roman Polanski
hefði unun af að kvikmynda.
Þarna er gnægð af kynlífi,
grimmd og ógn, í svipuðu
hlutfalli og í Steinsteypugarð-
inum, sem mér þykir þó taka
þessari bók fram að mörgu
leyti. Sú bók var lýtalaus smíð
en hér eru gallar, reyndar ör-
fáir.
Við könnumst öll við
ókunna manninn sem ryðst
fram á sögusviðið og þylur
ævihlaup sitt yfir aðalpersón-
um. Þetta gerist hér og er eitt
af því fáa í sögunni sem virð-
ist þvingað, gerist of snemma
og við aðstæður sem eru
ósannfærandi.
McEwan tekst vel að skapa
andrúmsloft ógnar og skelf-
ingar, en það verðu'r minna
úr endalokunum en efni
stóðu til. Það sjokkatriði er
gert úr sama efni og óffum-
legar spennumyndir. Látum
vera með örvæntingarfulla og
heldur máttlausa flóttatil-
raun, en hinn görótti drykkur
fannst mér fullmelódramat-
ískur og ekki alveg samboð-
inn McEwan.
McEwan hefur kvik-
myndaauga. Umhverfislýs-
ingar hans eru nákvæmar og
ljóslifandi. Þar hrærast per-
sónur í drunga og einangrun,
lítt geðfelldar og búa yfir
hvötum sem að lokum tor-
tíma þeim.
McEwan er feiknaflinkur
stílisti, enginn fagurkeri,
stundum beinlínis grófur og á
það jafnt við um efnismeð-
ferð og stíl. I verkum hans býr
engin hlýja, engin glettni.
Hann er ekki laus við kímni-
gáfu en kímni hans er grimm
og hann virðist hafa ákveðna
unun af að ganga ffam af les-
endum sínum. Þetta er því
ekki bók sem við gefum ljúf-
lyndum fr ænkum en hún ætti
að verða eftirlætislesning
töffaranna í intelligensíunni.
„Þetta er ekki bók sem við gefum Ijúf-
lyndum frœnkum en hún cetti að
verða eftirlœtislesning töjfaranna í
intelligensíunni. “