Vísir Sunnudagsblað - 09.10.1938, Blaðsíða 2

2
inn, sem nú var hjúpaður þoku
niður í miðjar híðar.
Veður var yndislegt um
kvöldið og tvímælalaust það feg-
ursta, sem við fengum á öllu
ferðalaginu. Skygni var hið
besta inn yfir fjöll og jökla,
sem voru sveipuð töfraljóma
kvöldsólarinnar; litirnir voru
næstum óeðlilega sterkir og
skærir og slíkt litskrúð hefðum
við varla getað hugsað okkur
annarsstaðar en á einhverjum
„fantasium“ Kjarvals. Blæja-
logn var, svo að ekki hærðist
hár á höfði, og þar sem við fór-
um framhjá tjörnum, vörpuðu
fjöllin mynd sinni á skygnda
fletina.
Nú, skamt fyrir vestan Hitará
■ei- farið framhjá hænum Brúar-
hrauni, siðan um Barnaborgar-
hraun, sem runnið liefir úr
gígnum Barnaborg, og er það
vaxið kjarri. Þá taka við sléttir
melar, Kaldárbalckamelar; er
þá Eldborgarhraun á vinstri
liönd; gígurinn Eldborg er í
miðju hrauninu og er alveg ein-
staklega fallegur. Þegar Kaldár-
bakkamelum sleppir, tekur við
grösugt landflæmi; þar eru
margir bæir. Litlu vestar er
bærinn Skjálg i jaðri Rauð-
hálsahrauns. Þá er farið yfir
Haffjarðará; tekur nú við Eyja-
lireppur og nær hann vestur að
Hafursfelh. Af bæjum i Eyja-
hreppi má nefna Rauðamel,
Gerðuberg, Hrossholt o. fl. —
Vestan Haffjarðarár tekur við
graslendi mikið og nær það
næstum óslitið alla leið vestur í
Búðir.
Þegar komið er vestur fyrir
Hafursfell tekur við Miklholts-
hi-eppur og opnast þá sldnandi
fagurt útsýni vestur eftir öllu
(Snæfellsnesi, yfir grösugar og
búsældarlegar sveitir, milli út-
liafsins á aðra hönd og háfjalla
á hina. Við norður blasa Ljósu-
fjöll, með snævi þakta tinda og
þótt ótrúlegt megi virðast var
nú nýfallinn snjór á hæstu tind-
unum.
Þar sem vegir til Stykkis-
hólms og Ólafsvíkur skiftast,
stendur nýbýlið Vegamót og
komum við þangað kl. rúml. 11
um kvöldið. Þar var bilferðin á
enda í það skiftið og að lokum
bauðst Magnús bílstjóri til að
taka hjólin af okkur frá Búð-
um (eða Barðastöðum) til
Stykkishólms, í vikunni á eftir,
og kom það sér vel fyrir okk-
ur. Sögðum við síðan skilið við
þennan heiðursmann og hjóluð-
um af stað til Hofsstaða, en
þangað er um 3 km. leið frá
Vegamótum. TilHofsstaða kom-
VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
um við um 12 leytið og fengum
þar gistingu.
Á Ilofsstöðum er viðkunnan-
legt og útsýnið vítt og fagurt.
Jörðin er mjög vel hýst, nýtt
steinsteypt ibúðarhús og flest
útihús var verið að byggja upp.
Jarðabætur miklar hafa og ver-
ið gerðar þar á siðustu árum;
er þvi vel farið, þvi að þangað
var Eggert Ólafsson að flytja
þegar liann fórst á Breiðafirði
árið 1768, og var liann þá þegar
búinn að gera ráð fyrir allmikl-
um jarðabótum, sem þó eldd
úrðu framkvæmdar fyr en nú-
verandi bóndi tók við jörðinni.
— Snæfellsjökull blasir fallega
við frá Hofsstöðum og þar sem
glugginn á herberginu okkar
sneri i vestur, mátti eg til með
að fara ofan einhverntima um
miðja nóttina til að forvitnast
um, hvort liann hefði ekki létt
af sér þokuslæðunni, sem liann
hafði skýlt sér með um kvöldið,
og varð nú ekki fyrir vonbrigð-
um. iCti við sjóndeildarhringinn
gnæfði Jökullinn skínandi bjart-
ur, þessi sviphreini og íturvaxni
útvörður Snæfellsnessfjall-
garðsins. Mikið lét liann yfir sér
í næturhúminu; öll önnur fjöll
voru svo einkennilega hjákát-
leg i lögun, öll i tindum og topp-
um, sem ekkert samræmi var í,
samanborið við lireinar og skýr-
ar línur Jökulsins,þar sem mýlct
og harka sameinast á svo ,und-
ursamlegan hátt.
Morguninn eftir um*10 leytið
lögðum við af stað frá Ilofsstöð-
um, hjólandi; liafði þá þyknað
í lofli og veðurútlilið ekki sem
best. —- Við veginn nokkru vest-
an við Hofsstaði er tjörn nokk-
ur, sem Leirskál nefnist; vest-
an liennar tekur við Staðarsveit-
in, sem er grasi vafin milli fjalls
og fjöru og búsældarleg mjög,
enda mynda fjöllin, sem að
lienni liggja, skjólgóðan varn-
argarð fyrir norðannæðingnum.
Eftir Staðarsveitinni (og reynd-
ar nokkrum hluta Miklholts-
hreppsins líka) liggur melhrygg-
ur, svonefndur Ölduln-yggur,
sem talið er að sé gamall sjáv-
arkampur, og liggur vegurinn
eftir honum.
Skömmu eftir að við lögðum
af stað, hyrjaði svo að rigna, og
stytti ekki upp allan daginn, og
vorum við ekki sérlega lirifnar
af. Það helsta, sem skeði, var
þetta: Við urðum slrax gegn-
drepa af regninu og óðum þar
að auki i Staðará, sem var dýpri
en við ætluðum; borðuð-
um miðdegisverð á Staðarstað
(Stað á Ölduhrjrgg), sem er
prestssetur oghöfuðbólið á þess-
um slóðum; þar sáum við enga
aðra veru en ráðsmanninn, sem
gekk um beina og gegndi innan-
hússstörfum, að þvi er okkur
virtist. Um eftirmiðdaginn hitt-
um við pilt, sem karlkendi okk-
ur, sennilega vegna þess, að við
vorum i pokabuxum og þar að
auki i olíukápum og með sjó-
hatta. — Vegurinn var afleitur
að lijóla og við vorum si og æ
að detta af baki.
Kl. 4 komum við að Barða-
stöðum og var þar tekið prýðis-
vel á móti okkur og við hresst-
ar á nýmjólk og kaffi. Þar skild-
um við eflir hjólin og hófst þar
með gangan. Frá Barðastöðum
til Búða er ca. klst. gangur, og
var það fyrsti áfanginn. Yfir
Búðaós vorum við ferjaðar á
pramma fráTjaldhúðum, sem er
austan óssins. „Prammastjór-
inn“ sagði okkur hvar lielst
væri að fá gistingu, árnaði okk-
ur góðrar ferðár að skilnaði og
hélt síðan jd'ir ósinn aftur.
Þeðar til bæjar kom, var kl.
um 7, vorum við illa til reika,
rennvotar og óhreinar upp yfir
höfuð og var enginn öfunds-
verður af að fá okkur þannig
FRÁ BÚÐUM.
inn í þolckaleg húsakvnni. Okk-
ur var samt sem áður tekið
mjög vel og þegar boðið til stofu
og voruin við lieldur fegnar,
þegar við gátum komist í þur
föt. Að kvöldverði loknum
hlustuðum við á útvarpið; Jón
Eyþórsson lofaði uppstjdtu og
norðanátt, en Bjarni Björnsson
söng smellnar gamanvisur um
nýafstaðnar alþingiskosningar,
sem mönnum enn var tiðrætt
um.
Á Búðum býr nú Jónas Gísla-
son, bróðir Þorsteins Gislason-
ar fyrv. ritstjóra. Ráðskonan á
staðnum, Rannveig að nafni,
sýndi okkur móðurlega uin-
hyggju og var brátt farin
að búa um olckur í „gler-
sal liússins“, en svo köll-
uðunx við herbergið, sem við
sváfum í; það var frelcar litið,
en með þrem þrisettum glugg-
um og á fjórðu hliðinni, þ. e.
sem að stofunni vissi, voru rúð-
ur beggja megin hurðarinnar,
sem einnig var með rúðum.
Ráðskonunni hefir sennilega
ekki verið alveg grunlaust um
komu okkar, þvi ráðsmaðurinn
á Staðarstað liafði liringt til
hennar, til að spyrjast fyrir um
livað ferðum okkar liði, svo við
vorum eiginlega orðnar þektar í
plássinu, áður en við lcomum
þangað. Á meðan Rannveig
ráðskona bjó um okkur, sagði
hún oklcur ýmislegt um staðinn,
en skömmu síðar var okkur
farið að dreyma um norðanátt-
ina og uppstyttuna lians Jóns
Eyþórssonar.
Búðir standa í austurjaðri
hins kunna Búðahrauns, og
þykja með allra fegurstu stöð-
um á Snæfellsnesi. Búðir hétu
Hraunhöfn áður fyr og var þar
lcauptún alt fram á siðustu öld.
Við sváfum langt fram á
morgun (5. júlí) og vöknuðum
þá við að regnið lamdi á rúðun-
um. Um hádegisbilið stytti þó
heldur upp og bjuggumst við
þá til ferðar í skyndi; fylgdi
Rannveig okkur af stað, og
sýndi okkur kirkjuna og fleira
markvert i nágrenninu.
Frá Búðum völdum við oklc-
ur leiðina um hraunið, eftir svo-
nefndri Klettsgötu. Bílvegur er
nú alla leið að Hamraendum í
Breiðuvík og liggur hann norð-
an við liraunið, undir Axlar-
hyrnu og síðan vestur Breiðu-
vikursveitina. Undir Axlarhj'rnu
súnnanverðri er bærinn Öxl;
þar bjó Axlar-Bjöm, en hann
var, sem kunnugt er, eitthvert
hið mesta illmenni og mann-
drápari, sem uppi hefir verið
hér á landi. Austan Axlarhyrnu