Vísir Sunnudagsblað - 10.09.1939, Blaðsíða 8
8
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
Tarzai&'tvíburariiir Nr.32
Tarzan situr á breiðu baki Tant-
ors, og eftir nokkra stund mætir
hann Muviro, höfðingja Iiinna vin-
veittu Wazirimanna. Þeir liöfðu
eklcert orðið varir við Tarzantví-
burana, og höfðu þó leitað „með
logandi ljósi“, eins og Muviro
sagði....
.... Nú víkur sögunni til drengj-
anna. Kalli vildi endilega leita að
spjótinu, sem hann liafði varpað í
áttina til ljónsins, áður en þeir
færi lengra. Eftir skamma leit rák-
ust þeir á stóreflis ljón, sem lá á
iörðinni hreyfingarlaust.
Vopnið, sem Kalli hafði kastað,
stóð á kafi í siðu ljónsins. „Hver
árinn!“ hrópaði Nonni. „Þú liefir
drepið það. Þú hefir orðið ljóni
að bana!“ Og svo var. Spjótið,
sem Kalli hafði kastað, hafði liæft
Ijónið í hjartastað og orðið þvi að
bana.
„Gaman væri að taka það með“,
„til dæmis höfuðið.“ „Taktu róf-
una“, sagði Nonni, „hún er nóg
fyrir þig til þess að burðast með.“
Það varð að ráði, að Kalli skar
rófuna af til minningar, og síðan
héldu þeir förinni áfram. En hún
átti ekki að verða löng.
Flóttamönnunum fjórum frá
Bagallaþorpinu sóttist ferðin seint.
Ukundo og Bulala gátu að vísu
farið allhratt, en þeir urðu að
hægja ferðina til þess að Kalli og
Nonni gæti fylgst með, því að þeir
voru hálf máttvana eftir fanga-
vistina og hið vonda fæði.
Sá, er stóð fyrir leitinni, nam
skyndilega staðar. Hin slcörpu
augu hans liöfðu séð nýtt blóð á
trjágrein. Og i jarðveginum lijá
kom liann auga á för eftir fætur
drengjanna. Mannætan kinkaði
kolli. „I kvöld verður þeim stung-
ið í kjötkatlana okkar.“ ....
Þeir voru orðnir dauðuppgefnir og
banhungraðir áður en dagur rann.
Fæturnir voru orðnir hláir og
blóðugir og allur líkaminn var
rifinn og tætlur af trjágreinum og
þyrnum. Þeir þrömmuðu þó á-
fram, eins hratt og þeir gátu..
Tveim stundum síðar komu
drengirnir út úr skóginum og út á
stóra sléttu vaxna háu grasi. Nú
gekk ferðin betur. Drengirnir urðu
vonhetri um að nú myndi þeim
takast að komast heilu og höldnu
undan til Tarzans.
.... En Tarzan sat á baki Tantors
vinar síns og stjórnaði leit Waziri-
liermannanna. Þeir fóru eins hratt
yfir og mögulegt var og skimuðu í
allar áttir, en Tarzan þaut með-
fram fylkingunum og spurði tíð-
inda. En enginn hafði orðið var
við ferðir drengjanna....
Svona þrömmuðu þeir áfram um
stund, hressir í bragði. Nonni dró
djúpt andann: „Það er eins og
maður sé að fara í langt sumar-
frí“, sagði hann. Kalli, sem venju-
lega var svartsýnni, var alveg á
sömu skoðun. „Eg er viss um, að
nú verður alt eins og það á að
vera“, sagði hann.
.... Það var heldur ekki von, því
að þeir voru heldur ekld komnir
á þær slóðir, þar sem Bagalla-
mannæturnar voru að leita Kalla
og Nonna. I dögun tóku þeir á rás
og þeir fóru hratt yfir, þvi að þeir
voru vanir að ferðast í skógum, og
urðu ekld sárfættir eins og hvitu
drengirnir.
En hann liafði varla slept orðinu,
þegar liópur Bagalla-mannæta
spratt á fætur úr grasinu alt í
kringum þá. Villimennimir voru
málaðir og afskræmdir alla vega,
eins og venjulega, þegar þeir fara
í herferð. Flóttamennirnir fjórir
litu í kringum sig, steini lostnir.
Þeir voru umkringdir og allar
lijargir hannaðar.
Félagsprentsmiðjan h.f.