Vísir Sunnudagsblað - 30.11.1941, Blaðsíða 7

VÍSIR SUNNtJDAGSBLAÐ
í
minnsta kosti tvö afrennsli, ann-
að á botni vatnsins sjálfs, en hitt
á botninúm i þeim afkima vatns-
ins, sem nefndur er Lambhaga-
tjörn.
2. Hin einkennilega lækkun
á yfirborði vatnsins, sem menn
þykjast hafa orðið varir við,
(leyndardómurinn), má skýra á
þann hátt, að þá hafi farið að
njóta afrásarinnar á hotni
Lambhagatjarnar, af þvi vatnið
liafi rutt sér hraut inn í liana, en
hún áður verið tóm, og afrásar-
innar því ekki notið.
3. Vatnsborð Kleifarvatns
hefir um langan tíma (mörg
þúsund ár) staðið að meðaltali
dálítið lægra en nú. Siðan þetta
hækkaða vatnsborð kom (sem
ekki munar nema fáum stik-
um), er þó liðinn langur tími,
má gizka á eitt til þrjú þúsund
ár. Merki þessa tveggja xnis-
munandi vatnsborða má sjá á
skriðum, er ganga niður að vatn-
inu. Er á þeinx tvennur halli;
brattari neðar. Mei-ki um lægra
vatnsborð er meðal annai*s eyr-
in, sem gengur frá norðvestur-
horni Lambhaga, og er öll i kafi,
nema þegar lítið er i tjörninni.
4. Eyrarnar tvær, sem ganga
hver á móti annari, voru í upp-
hafi aðeins ein eyri, er myndað-
isl frá norðvestui--landinu (en
á sama tima myndaðist eyri sú,
sem nefnd er í greininni liér á
undan, og ekki hefir verið nefnd
áður í þessari ritgerð). Þegar
eyrin, sem myndaðist frá norð-
vesturströndinni náði yfir undir
Lamhhaga, varð fyrrnefnd
hækkun á meðalhæð vatns-
borðsins í Kleifarvatni. En sá
hluti vatnsins, er króaðist af,
(Lamhhagatjörn), varð stund-
um þurr. Við þessa hækkun fór
að hrjóta úr Lambhaga, en af
efni því, er þar féll til, fór eyr-
in að vaxa og hækka, og harst
nú efnið öfuga leið við það, sem
áður hafði verið.
5. Vatnsrásin milli Kleifar-
vatns og Lamhliagatjarnar hef-
ir ekki alltaf verið á sama stað.
í fyrstu, eftir að um rás gat ver-
ið að ræða, liefir hún verið rétt
hjá Lamhhaga. Það má sjá
merki þess, að hún liefir verið á
þrem til fjórum stöðum öðrum
en hún er nú.
6. Væru engin hulin af-
rennsli úr Kleifarvatni, myndi
valnsborð þess hækka á fáum
árum svo mikið, að það fengi af-
rás til útsuðurs. Vatnið myndi
þenja sig yfir láglendið við suð-
urenda þess, og áin, sem þá
rynni úr því þar, renna austan
við Krísuvíkurbæinn, og senni-
lega til sjávar við Hælsvik.
Kontrakt-Bridge
~ Eftir Kristínu Norðmann
Hér eru tvö spil úr keppni Austur og Veslur spila fjóra
þeirri, er getið var um i síðasta spaða.
blaði.
A 6-4
¥ D-G-t 0-8-2
♦ 10-7
♦ 10-7-6-2
A Ás-D-10-3
¥ Ás-9-4-3
♦ K-5-4
* K-4
♦ 7-5
¥ 7
♦ Ás-D-G-8-3
♦ Ás-D-G-9-5
* K-G-9-8-2
¥ K-6-5
* 9-6-2
* 8-3
Sagnirnar gengu þannig
Austur: Suður:
pass 1 tígull
1 spaði 2 lauf
4 spaðar pass
Vestur:
dohlar
. 3 spaðar
pass
Norður:
1 hjarta
pass
pass
Suður spilar út hjartasjöi.
Austur dregur þá ályktun, að
lijartasjöið sé einspil, sem og er
rétt, Austur sér einnig, að hann
muni þurfa að gefa fjóra slagi,
einn i laufi, tvo í tigli og einn í
lijarta og' telur liann þó, að Suð-
ur liafi hæði laufás og tígulás.
Austur verður að reyna að kom-
ast hjá einum tapslagnum á
þann hátt, að láta Suður spila út
i lit, sem, Vestur og hann hvor-
ugur eiga.
Hann gerir réttilega ráð fyrir,
að Suður sé með fimni tígla og
fimrn lauf, eitt hjarta og tvo
spaða. Austur tekur því hjarta-
sjöið með hjartaás, spilar svo
tvisvar spaða og falla trompin
i, eins og hann gerði ráð fvrir.
Austur spilar því næs.t laufi,
Suður tekur með ásnum og spil-
ar aftur laufi, sem hlindur tek-
ur með kónginum. Austur spil-
ar sig sjálfan inn á spaða og
spilar því næst lígli, Suður gef-
ur, -en blindur á slaginn með
kónginum. Austur spilar aftur
tígli, en Suðu*' verður að taka
slaginn og spila aftur lígli.
En nú er komið að því, að
Austur og Vestur eiga Kvorug-
ur lauf né tígul, en Suður verður
að spila öðrum hvorum litnum.
Austur trompar með siðasta
trompinu frá blindum, kastar
sjálfur hjartafimmi og eru þar
með Unnir fjórir spaðar.
Austur og Vestur spjla 3
grönd:
A 4-3
V Ás-K-8-6
♦ G-10-9-3
* K-D-5
A 9-7-6
V 9-3
♦ S-7-6-2
* G-10-9-3
A
¥
❖
*
¥ ;G-10-4-2
♦ Ás-5
+ yVs-8-7-2
N
V A
S
A Ás-D-5
K-G-l 0-8-2
D-7-5
K-D-4
6-4
Sagnirnar voru á þessa leið:
Vestur: Norður: Austur: Suður:
1 hjarta pass 1 spaði pass
1 grand pass 2 grönd pass
3 grönd pass pass pass
Þetta spil er glöggt dæmi um
gott varnarspil,'og er það Suð-
ur, sem vörnin mæðir á.
Norður spilar út laufagosa.
Suður ályktar að Norður sé
með laufagösa og tiu 'þrfija
eða fjórða. Hann lætur
áttuna í fyrsta slaginn, en
Vestur tekur með kónginum.
Vestur spilar út tigli, Suður tek-
ur með ásnum, og spilar lauf-
sjöi, en Vestur á slaginn með
8KÁK
Tefld i Buenos Aires 1939.
Frönsk vörn.
Hvítt: M. Czerniak.
Svart: G. Stahlberg.
1. e4, e6; 2. d l, d5; 3. Rd2, c5
(Þetta er álitinn hezli leikur-
inn því bæði pxp og Rf6 gefa
svörtum þrönga og erfiða
stöðu); 4. dxc, Bxc5; 5. Bd3,
Rf6 (Hér er líka hægt að leika
.... Rc6; 6. pxp; Dxd5); 6. e5,
Rfd7; 7. Rgf3, Rc6; 8. I)e2, Cc7;
9. Rl)3, Bb6; 10. Bf4, f6; 10. 0-0,
Rdxe5 (Ef 11.. pxp þá
Rg5!); 12. Hael, RxR+; 13.
DxR, e5;
A B C 1) E F G II
1 1. cl (Það er lítl skiljanlegt
hversvegna livitur drepur ekki
á (15 því ef jiá .... Re7 þá 15.
Bfd7; Rgf3, Rc6; 8. De2, Dc7;
Da3) dxc; 15. Bxc4, Rd4; 16.
Dh5+, g6; 17. Dh4, DxB; 18.
Dxf6; Hf8; 19. Dxe5+, Re6; 20.
Bh6; Dc7 (Það hezt fyrir
svartan að láta skiptamuninn.
því ef liann hefði leikið 20...
Hg8 þá He4 og síðan Ilfel og
svartur kemst í mikla örðug-
leika) 21. Dh5+ Kf7, 22. BxH,
Bd7; 23. Db4, HxB; 24. al, a5;
25. Dc4, Dc6; 26. Dh4, Ivg7; 27.
Rd2, Hf5; 28. Dh3, Hf7!; 29.
b3, Rf l; 30. Dg3, Bc7; 31. Khl,
Bh3; 32. Hegl, Rxg2; 33. Hcl,
BxD; 31. HxD, Bxí2; 35. Hc3,
BxII og hvitur gaf.
drottningunni. Nú spilar Vestur
út tíglunum jiremur. Suður kast-
ar fvrst spaðafimmi, en jiegar
siðasta tíglinum er spilað kemst
Suður í vandræði. Hann tekur
þá það snjalla ráð, að kasta lauf-
ásnum. A liann þá eftir lauf-
þristinn, til að spila út, þegar
hann kemst inn á hjartagosann.
Norður fær tvo laufslagi, spilar
síðan spaða, en Suðiu- fær slag-
inn á ásiirn. Það er fimmti slag-
urinn Norðurs og Suðurs, en
Vestur tapar þrem gröndum.