Vísir Sunnudagsblað - 27.09.1942, Blaðsíða 7

VISIR StJNNÚBAGSBLAÐ
1
ir vafalaust haldið að rekaldið
væri úr skipi, sem hefði farizt
af stormi og stórsjó.
Við sprengdum „Ednu“ i loft
upp og tókum sex menn í viðbót
um borð af lienni. Farþegar
okkar voru því orðnir 23. Skip-
verjar á Hattie Dunn voru
rosknir menn. Sá yngsti þeirra
var fertugur, en &á elzti, mat-
sveinninn, var 72 ára. Hann var
glaðlyndur, af þýzku bergi
brotinn. Fýrstu tvö styrjaldar-
árin hafði hann sigll á skipum
ýmissa þjóða í þágu Breta.
Tvisvar hafði skip hans verið
skotið tundurskeyti og einu
sinni hafði hann verið fangi um
nokkurt skeið. Þá komst hann
að þeirri niðurstöðu, að það
væri of hættulegt fyrir mann á
hans aldri að sigla á hættusvæð-
inu og lét því skrá sigá amerískt
skip, til þess að forðast tundur-
skeytin og kafbálana! Nú hafði
hann rekizt á einn kafbátinn
enn og það meira að segja við
strendur Bandaríkjanna, þar
sem friður og ró ríktu! Skip-
verjar á „Hauppage“ voru allir
ungir menn, danskir og norskir.
Á „Ednu“ hafði verið einn
Portúgalsmaður, auk svertingj-
anna.
Skipstjórinn á „Ednu“ liafði
einmitt verið sendur niður undir
þiljur. Hann tók sér sæti í mat-
salnum og fór að vella því fyrir
sér i döprum huga, að nú væri
liann allt í einu orðinn fangi í
kafbáti í víking. Skipstjórinn á
„Hattie Dunn“ kojn inn um
dyrnar. Eg var staddur rétthjá.
Mennirnir ráku upp óp, er þeir
komu auga hVor á annan. Þeir
höfðu ekki sézt i þrjátíu ár.
Þeir voru æskuvinir og höfðu
alizl upp i borginni St. Geoi'ge í
Mainefylki. Þeir voru enn bú-
settir þar í borginni og voru ná-
gi'annar. Konurnar þeirra höfðu
líka verið vinir frá barnæsku og
hittust dag hvern, en mennirnir
höfðu ekki verið heima samtím-
is í 30 ár. Nú hittust þeir aftur
— í iðrum þýzks kafbáts!
NÆSTI KAFLI:
VIÐ MISSUM STJÓRN Á
KAFBÁTNUM OG HORF-
UM Á LJÓSIN Á BROAD-
WAY. -----
Pélur: Alltaf kyssi eg konuna
mina áður en eg fer að heiman.
Jens: Já, eg veit, að það eru
margir menn, sem, eru reiðu-
búnir til þess að gera hvað sem
er til þess að komast að heiman.
Mynd þessi er frá Aleut-eyjunum og sýnir árás amerískra flugvéla á japönisk flutningaskip
við eyjarnar. Reykjarstrókur mikill gýs upp frá einu skipinu, sem hefir orðið fyrir sprengju, en í
hringjunum sjást önnur japönsk skip.
IL PARADISO.
Framh. af 3. síðu.
á hvar fjölskyldan hleypur til
sjávai', en hinir eru normalt
dauðadæmdir. Bróðirinn geng-
ur nú að ungunum, lyftir þeim
upp, hleypur með þá á eftir
kollunni og nær henni og færir
henni ungana. 1 bakaleiðinni
krýpur hann niður við tjörn-
ina, tekur sjálfskeiðing sinn og
sker götu upp hliðar tjarnar-
veggjanna, svo litlir ungar verði
aldrei einmana eftir, tapaðir
móður sinni, ef enginn er ná-
lægur til að hjálpa. Ekki hvern-
ig eg get sagt þetta og frá þús-
und öðrum dæmum, heldur
Ijóminn af liugsun þeirri, sem
er á bak við þessi kærleiksverk
móti ungri fuglakonu, sem er
lieldur klaufsk í umgengni við
unga sína og hjálparlaus — t.
d. dettur henni ekki í hug, að
rétta hálsinn niður í litla gjótu
til að talca ungann i hnakka-
drambið, beldur situr róleg,
kannske daga, þar til bún veit
að unginn er dauðui’, við hlið-
hennar í gjótunni - minnir mig
svo á návist hinnar Franzisk-
isku helgi allstaðar við eyju
þessa. Skapaða þó af mönnum
sem ekki þekkja verk þessa
manns, heldur sjálfstætt á af-
skekktri íslenzkri eyju, eru
lengdir hugsjónum hins feg-
ursta lifsforms er ríkir á milíi
manns og dýra, og sem skýtur
upp í huga mannkynsins á ó-
líkustu stöðum, milli *hreta
harðvítugra návíga eigingjarni’a
einstaklinga sem stórvelda —
og kastar blæju viðkvæmni og
frigar yfir jörðu vora, drifna
blóði dýra hennar sem, raanna,
og lætur mann sjá návist fyrir-
heitna landa friðarins, fyrir alla
er byggja þennan hnött. En ..
★
Þjóðverjar hafa sett fleyg
inn i víglínu Rússa — Rússar
hafa sett fleyg inn í víglinu
Þjóðvei’ja — 400 flugvélar hafa
bombarderað Londop — 1000
flugvélar hafa bombarderað
Bremen — Rússar etja fram
ógrynni liðs — Þjóðverjar etja
fram ógrynni liðs — 6 milljón-
um tonna sökkt fyrir öðrum
--8 milljónum sökkt fyrir bin-
um — 1500 gislar drepnir fyr-
ir einum — Milljón fallnir af
Rússum — Milljón fallnir af
Þjóverjum —- Sótt fram, —
höi’fað undan — tekið — slept
■— Skipulegt undanhald —
Skipuleg framsókn — Tekið —
slept — tekið — slept —
tekið--------------
Skilur þú nú, litla eyja, hvað
þú ert í sögu vei’aldai’innar i
júní 1942. Heyrir þú þeiinan
náhljóm dauðaklukknanna frá
Evrópu? — Skilur þú hvílikur
skínandi fagur hljómur þú ert
innah um þessar hrygglur? —
íbúar þinir leggjasl rólegir til
svefns, vitandi það, að þeir eru
varðveittir af vinarhöndum
mannanna, er aldrei þi'eytast á
að hjálpa þeim og leiða úr öll-
um ófærum — meðan mann-
eskjurnar úti i löndum sjá ekki
né lieyra neitt til guða sinna!
— Eins og blár depill á kol-
svörtum skýjahimni ert þú,
boðbei-i betri tíma — þess, sein
koma skal. Þvi andi þinn einn
getur unnið styrjaldii’, og að
loknum þeim einnig allt Island,
því að ísland var og er eyja
friðarins, og verður heimkynni
hinna eilifu sólstöðva, þó vér
nú verðum að snúa við enn aft-
ur í myrkrið.
★
Eg hefi ekki nefnt nein nöfn,
hvorki eyjarinnar né fólksins,
sem gerir þessa eyju svo töfr-
andi. Þess þai’f ekki með. Allir
þekkja hana við fjörðinn. Hún
þarf engra auglýsinga. Þegar
eg segi við einn bóndann, sem
ríður með mér vornótt fjörurn-
ar við fjörðinn bláa: „Það er
fallegt þetta hjá Norðlending-
um, að segja „heim að Hólum“,
segir bóndinn: „Já, þá getum
við sannarlega sagt allir hér:
„Heim í Paradísarevjuna".
En Evrópuþreyttur íslend-
ingur, sem trúir á þjóð sina,
hefir glaðst yfir að finna þarna
geymt þetta, sem Evrópa átti
að gefa: Menningu, mildi og
réttlæti.
Þegar Gabriel Fahrenheit
fann upp hitamælinn, sem ber
nafn hans, setti hann fi’ostmark-
ið á þann stað, sem kvikasilfrið
staðnæmdist neðst veturinn
1708'—-’09. Fahrenheit var þá
búsettur í Danzig. Eins og flest-
um er kunnugt er raunverulegt
frostmai’k við 32 stig á mæli
hans, en suðumark við 212 stig.