Tíminn Sunnudagsblað - 02.05.1965, Qupperneq 11

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiim
ið mjög lélegt, og hún er að falli
komin á stórum köflum. Efni hefur
ekki verið nógu traust til þess að
þola snjóalög. Þetta kallar til dæmis
á skjótar aðgerðir, þvi að varzla
túns og mannvirkja heima á bæn-
um er brýn nauðsyn, svo að þeir,
sem næstir búa, þurfi ekki að bera
kinnroða fyrir ágang skepna sinna
á þessum stað.
— Er búskapur nú niðúr lagður
á Hrafnseyri?
— Já, svo má heita. Þó hefur bú-
skapur verið rekinn þarna frá upp-
hafi allt til þessa tíma. Kirkja mun
fljótlega hafa verið byggð þar eftir
kristnitöku og þá í eign jarðarbænda.
Á þessu varð svo breyting, er Jón
Dan gaf kirkjunni jörðina með tölu-
verðum bústofni með því skilyrði, að
þar sæti jafnan prestur, eins og get-
ið er í bók séra Böðvars Bjarna-
sonar, er Menningarsjóður gaf út,
en þar er rakin saga staðarins ræki-
lega. Hefur fastur bústofn fylgt jörð-
inni allan tímann síðan til þessa
dags með nokkrum breytingum þó.
A síðasta hausti var þessi bústofn
felldur, er ábúendur þeir, sem setið
hafa staðinn með sæmd nú um hríð,
fluttust brott. Af einhverjum ástæð-
um tókst svo klaufalega til, að eng
inn tók við búi og fénaði á tilskild-
um tíma eins og almennt gerist, og
eru afleiðingar þess ef til vill ekki
allar séðar enn. f fámennu sveitar-
félagi er það þungt áfall, þegar einn
styrkasti hornsteinninn fellur þann-
ig skyndilega. Andvirði bústofnsins
mun þó tiltækt, ef þurfa þykir. Það
er ömurlegt að þurfa að hugsa um
þennan stað án búskapar, og af því
stafa vandkvæði fyrir þá, sem næstir
búa, og má segja, að nú syrti ál-
inn fyrir þeim.
Þar sem enginn tók við búinu,
voru vélar og verkfæri þeirra, sem
þarna voru áður, seld, svo að nú eru
þar engin tæki til nútímabúskapar
eða til viðhalds og nýtingar þeirra
umbóta, sem gerðar höfðu verið á
staðnum og voru bæði til nytja og
prýði. Og nauðsynlegt er að halda
áfram ræktun á staðnum, enda hlýt-
ur það að teljast til veigameiri þátta
þess, sem þarna verður gert i fram-
tíðinni.
— Hefur staðurinn ekki hlotið
minningargjafir og vérið rætt um
að reisa þar kapellu?
— Jú, og við það bindum við
framtíðarvonir um reisn staðarins.
Þegar Ásgeir Ásgeirsson, forseti ís-
lands, tilkynnti alþjóð sjóðstofnun
til minningar um hina ástsæiu for-
setafrú, Dóru Þórhallsdóttur, er
hann og börn þeirra, svo og aðrir
nánir aðstandendur stæðu að, og
verja skyldi til byggingar kapellu á
fæðingarstað Jóns Sigurðssonar, var
því vel fagnað. Munu margir hafa
sent forsetanum hlýjar hugsanir fyr-
ir þetta, ekki sízt í heimahéraði. Þar
var mætrar konu minnzt á virðuleg-
an hátt, og um leið var sú minning
sameinuð lausn verkefnis, er fram-
tíðinni heyrir til, ef þjóðin vill muna
hinn merkasta mann, er hún hefur
alið og fórnaði lífskröftum sínum i
hennar þágu og aldar sem óbornar
kynslóðir standa í þakkarskuld við.
Þessi minningargjöf verður því gild-
ur þáttur þess starfs að móta þann
minningarlund, sem þjóðin vill gera
á Hrafnseyri.
— En er ekki mikið átak að fegra
umhverfi bæjarins sem skyldi?
— Jú, þar þarf að taka til hönd-
um, og þegar ég svara þessari spurn-
ingu, vil ég taka fram, að ég á ekki
við þá uppbyggingu, sem væntanleg
er á staðnum í húsakosti, heldur á
ég við hina ylri umgerð þeirra mann-
virkja — þá mynd, sem blasa mun
við gestum og gangandi á komandi
tímum.
Svo vel vill til, að frá náttúrunn-
ar hendi er umhverfi bæjarins af-'
markað ákveðnum línum, sem styðj-
ast má við. Þarna mynda ísaldar-
ruðningar fram úr dalnum skjólrík-
an hvamm. Ávalar þessara ruðninga
eða holta eru lítt grónir til nytja,
og er tilvalið að fegra þá með skóg-
argróðri, og gæti þarna með tíman-
um orðið hlýlegur lundur og augna-
yndi. Þetta fegrunarstarf þyrfti ekki
að vera mjög kostnaðarsamt. Teldi
ég það ekki ofætlun vestfirzku æsku-
fólki að vinna það í þegnskyldu und-
ir leiðsögn góðra sérfræðinga.
— En hvernig er að minnismerk-
inu búið?
— Þegar ég hugleiði það, hvernig
umhirða þess skuli vera í framtíð-
inni, finnst mér, að ég geti ekki vel
fellt mig við það, að hún sé lítil
sem engin. Tel ég, að í raun og
veru þurfi þarna einhverja vörzlu í
kring, og mætti þá hafa þarna blóma-
ræktun í beðum með gangstígum á
milli. Enginn sérstakur íburður þyrfti
að koma þarna fram, aðeins svið í
skrúðgarðsformi í samræmi við um-
hverfið í kring.
—— En hvað um byggingarfram-
kvæmdir og önnur verkefni á Hrafns-
eyri?
— Það liggur mjög í loftinu að
auka eigi byggingar á staðnum í ná-
inni framtíð. Það er ekki nema eðii-
legt, en þær byggingar verður að
reisa með þeim hætti, að þær kom-
ist að fullum notum í því hlutverki,
sem staðnum er ætlað í framtíðinni.
Því ber ekki að flana að neinu við
að auka húsakostinn, ljúka heldur
Framhald á 382. síSu.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
371