Tíminn Sunnudagsblað - 28.08.1966, Blaðsíða 20

ríýstárlegur, Ég var að vísu skepna,
eíl ég vaf ftÍdrei grófur. Ég var í'ýrstá
flokks óþváfri. Ef söguþráSúrínft
icrafðist þöSs, að ég dræpi eínhverft
éoa kveldi, þá gerði ég það ævín-
Íftga snyrtilega og smekklega, ef ég
ftiá komast svo að orði. Og ég var
alitaf í hreinni skyrtu. Ég var sú gerð
þorpara, sem vild.i ekki fá blóðslett
ur á föt sín, það var ekki vegnft
þess, að ég óttaðist, að upp um míg
kæmist, ég vildi bara vera hreinn og
snyrtilega til fara.
Þegar það spurðist, að Ezio Pinza
væri að hætta í hinni óhemju vin-
sælu Broadway — uppfærslu á Soutft
Pacific, fékk ég þá flugu í höfuðið
að ég væri rétti maðurinn í hans
stað.
Fram að þessu höfðu kvikmynda
húsgestir fengið að vera þægilega
ófróðir um það, að ég hafði lagt
stund á söng. Mér fannst mál til
komið, að ég hætti að setja Ijós mitt
undir mæliker, og að ég leyfði nú
heiminum að heyra mína afburða-
glæsilegu rödd.
Ég tók þegar að fága röddina, þar
sem náttúrleg fegurð hennar var far
in að dofna, eitthvað eftir margra
ára notkun í kunningjaboðum. Því
meira sem ég æfði mig, þeim mun
sannfærðari varð ég um, að nú væri
ég að komast á rétta hillu í lífinu.
Ennþá vissu Dick Rogers og Oscar
Hammerstein ekkert um það mikla
lán, sem steðjaði að þeim, og voru
því niðurbrotnir, þar sem þeim hafði
ekki tekizt að finna neinn í stað
Pinza og ég hafði ekki komið þeim
í hug. Á þessu rétta augnabliki
reiddi ég til höggs. Ég lét það spyrj
ast, að ég væri því ekki fráhverfur að
taka að mér hlutverkið, og það sem
meira væri, ég gæti sungið. Ég held,
að þeir hafi ekki trúað mér, en þeir
buðu mér samt að koma og syngja til
reynslu.
Mig minnir, að ég hafi gefið í skyn
annars staðar, að ég sé ekki ýkja
iðinn maður, en í þetta sinn lagði ég
að mér. Og þegar Oscar Hammer
stein hlustaði á mig, þá var ég góð
ur. Hann var samt ekki reiðubúimj
til að segja neitt að sinni. En þó að
reynslusöngur minn hefði ekki fylli
lega sannfært Hammerstein, þá sann
færði hann mig. Ég var rétti maður
inn í hlutverkið. Ég var tilbúinn að
hætta orðstír þeirra og reyna. Ég
söng helztu lögin úr söngleiknum inn
á reynsluplötu og sendi hana til
þeirra. Hún hlýtur að hafa sannfært
þá, ellegar þeir hafa verið orðnir
örvæntingarfullir, því að ég fékk hlut
verkið. Samningar voru geröir og við
undirrituðum þá allir.
Stuttu eftir þau formsatriði hélt
ég aftur til Kaliforníu. Og þá varð
ég allt í einu gripinn skelfingu. Ég
var búinn að binda mig í fimmtán
mánuði! Hvað hafði ég látið lelðast
' svo átakanlega sjálfsgagnrýni, að
þeir hafa ekki hugmynd um, hversu
lélegir þeir eru í raun og veru.
En þar sem ég er smekkmaður.
veld ég sjálfum mér sífellt^óánægju,
því að kröfur mínar eru svo miklu
meiri en geta mín. Ég vænti
J fullkomnunar, en get aðeins sýnt
meðalmennsku.
Og það veitir mér enga ánægju,
þó að ég viti, að leikarar, jafnvel
enn lélegri en ég, eru lofaðir sem
miklir listamenn. Það sýnir aðeins,
hve hörmulega lélegan smekk fólk
hefur.
Einn af mínum fyrstu sigrum var
, í kvikmynd, sem nefnd var Lancer
Spy, þar sem ég lék tvö hlutverk. f
öðru hlutverkinu lék ég nazistafor
ingja og bar einglyrni með góðum
. árangri. Afleiðingin varð sú, að í
næsta hlutverki mínu, þar sem ég lék
sjóræningja, var mér aftur fyrirskip
r að að bera einglyrni. Það bar eng
. an árangur, þótt ég reyndi að sýna
í'fram á, að einglyrnið hefði alls ekki
verið fundið upp, er sagan gerðist.
Svona smámunasemi vísaði framleið-
andinn gersamlega á bug, og þvi
varð ég fyrsti sjóræningi mann
kynssögunnar, sem gekk með ein-
glyrni.
Loks kom að því, að -ég fékk að
leggja niður einglyrnið, en það reynd
ist erfiðara að losna við manngerð-
ina, sem ég lék í Lancer Spy. Lengi
eftir þetta var ég talinn sjálfsagður
til þess að leika yggldar, hrokafull
ar og ruddalegar nazistaskepnur. Svo
virtist senv enginn gæti hreytt út úr
sér Schweineliund með meiri tilfinn-
ingu en ég, en það orð var megin
uppistaða orðaskiptanna í slíkum
myndum.
En til allrar hamingju var tak-
markaður sá fjöldi nazistahlut-
verka, sem hægt var að setja mig í,
og að lokum var mér leyft að gera
eitthvað annað. En þegar hér var
komið; var búið að skipa mér í minn
bás. Ég var bersýnilega bölvaður
nagli. Kvikindisskapur minn var samt
Yul Brynner með nauðrakaSan hausinn.
740
\TÍMINN — SUNNUDAGSBLAÐ