Tíminn Sunnudagsblað - 26.03.1967, Síða 11

Götulíf í Vera Krús, aðalhafnarborginnt.
að allt er selt. er verð fæst fyrir.
Maísinn nægir þeim ekki, og eru
hörgulsjúkdóniar því tíðir. En pen-
inga verða þeir að fá til þess að
kaupa sér fatnað, ljós í kirkjuna
og smellur, er notaðar eru á helgi
dögum, sem eru býsna margir. Bezt
eru þeir settir, er stunda leirkera-
gerð, því að hún gefur mest af
sér. En það er reykjarkaf mikið í
þorpum leirkerasmiðanna og þung
ar byrðarnar, sem þetta fólk verð
ur að bera á markaðinn.
Eins og áður er vikið að fá
Indíánarnir ekkert nema þeir biðji
um það og leggi talsvert fram
sjálfir. Sé beðið um veg, eru lögð
verkfæri og aðkeypt efni, en vinn-
una verður fólkið sjálft að mna
af höndum. Lyf eru látin af hönd-
um gegn mjög vægu gjaldi Sama
er að segja um útsæði og kynbóta-
dýr. Grísir eru látnir í t.é án borg-
unar, en þegar gyltan er gotin,
verður viðtakandi að láta tvo grísi
til endurgjalds. í indíánastofnun-
inni er mjög góður gnpastofn og
umhirða öll með hinni mestu
prýði. Þar er líka aldingarður, þar
sem menn geta lært ávaxtarækt og
fengið ávaxtatré, enda eru nú viða
komnir smágarðar i kringum kofa
fólksins. Mest af öllu háir áburðar-
skorturinn. Áburðarframleiðsla
Mexíkómanna er ónóg, og aðflutn-
ingar frá Suður-Ameríku eru kostn
aðarsamir.
Utan heimilisins eiga lndíánarn-
ir hvergi að vinnu að hverfa, nema
á kaffiekrunum og sykurreyrsekr-
unum niðri á láglendinu Kirkjan
befur mikið vald yfir fólkinu, þar
á meðal útlendir trúboðar, en langt
er síðan gerður var áðskilnaður
Framhald á 262. siðu.
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
251