Tíminn Sunnudagsblað - 18.06.1967, Blaðsíða 4

ÞórSur er suður í Hafnarfirði
iið lækna dekurspilliar borgar-
sálir með línum og litum. Við-
talið var tekið að Tjarnarbraut
hrjú, og hann reykti á meðan
sex vindia, raunar ekki stóra, ég
tróð mér átta sinnum í pípu, og
við sötruðum kaffi úr ótal,
bollum. Þetta er niðurstaðan:
— Ungum mönnum er hollt að
hlýða á kirkjulegan kveðskap áður
en þeir byrja sitt erifidi. Fer ekki
vel á því að heilsa ol§iðasnáp með
fögrum sáloii?
— Sízt er það heiðingleg
kurteiisi.
— Þá ætla ég í uppihafi að
fara með þrjú sálmavevs ef'tir
Ásgrím Hellnaprest, eina guðs-
manninn á íslandi, sem fylgt
•hefur sauðaiþjótfum að málum.
Hann er einhver hinn bezti guðs-
maður, sem þjónað hefur undir
Jökii. Hann var hjá okkur undir
lok átjándu aldar, og ' hann orti
skal ég segja þér, stórbrotinn sálm
um Hellnamenn. Ég ætla að flytja
þrjú vers úr þessum sálmi.
Takitu eftir:
Heyrið, hvernig Hellnamenn
halda boðorðin tíu,. .
Þessar línur spi^Jla „mga
kiikju. Þær má flytja við hvaða
guðþjónustu sem er. Ekki satt?
. . . er þeim kenndi andskotinn
etftir iögmáli nýju.
Sjötta eins og í Sódóma
samið á fyrri tíðum,
grimmdar eins og í Gómorra
girndar í bruna stríðum.
Sjöunda: Stolið öilu er
ails staðar manns á vegi,
hvar sem einhver framhjá fer,
frekt bæði á nóttu og degi.
Þennan sálm mætti syngja ytfir
sérhverjum íslenzkum blaða-
manni.
Hann þagnar brot stundar og
kveikir sér í fyrsta vindlinum.
— Heyrðu, hvaðan ertu ættað-
ur?
— Ha, ég?
— Já, af hvaða ættum?
Ég hika, en nefni síðan tvær
merkustu ættir Suðuriands, —
eins og getfur að skilja.
— Já, það er greindarfólk, en
þið Sunnanmenn beitið helzt til
oft lygum og ýkjum. Þið kunnið
ekki að meðhöndia sannieikann.
Slíkt hendir aldrei Jöklara.
Hann púar.
— Kona prestsins, sem fermdi
mig, var af sömu ætt og þú. Hún
var mikil gáfukona. Hún hafði,
skal ég segja þér, fegursta andlit,
sem nokkur karlmaður hefur séð,
en þrútnaði, þegar neðar dró, og
var svo skrokkmikil, að prestur-
inn náði ekki utan um hana nema
hann hefði leðurói.
Þórður lítur á mig spótzkur á
svip.
— Enda átti hann bara stelpur.
Ég vil beina samtalinu á aðrar
brautir. Ég spyr:
•r— Hvert telur þú vera þitt
mesta lán í idfinu.
— Mitt mesta lán í iífinu er,
skal ég segja þér, að hafa alizt
upp í fátækt.
— Er fátæktin grundvöllur
hamingjunnar?
— Tvímælalaust, og ég get
sagt þér annað, skal ég segja þér.
Uppeldi auðugra manna eyði-
leggur ungviðið.
— Verður þá ekki að leita til
uppeldisfræðinga?
— Þeir kunna ekki að ala upp
börn.
— Getur þú sagt þeim eitt-
hvað til?
— Nei, en ég get sagt þér eitt.
Vildu uppeldisfræðingar kenna
uppeldi, sem yrði þjóðinni að
gagni, ættu þeir að fara á tófu-
greni og læra uppeldisfræði af
fjaiiarefnum. Fáir ala börn ,ún
betur upp en hann. Refunnn veit,
að harðræði skapar hrausta og
hamingjusama einstaklinga en
dekur mótar lingerða og lata aum-
ingja, sem veslast upp í bjargar-
þurrð og lífsleiða.
Þarna hjálpaði ég sjálfum rnér
á sporið. Það er einmitt
lífsleiðinn, sem auðkennir börn
nútímans. íslendingar eru að týna
gleðinni.
$08
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ