Tíminn Sunnudagsblað - 18.06.1967, Blaðsíða 9

Þegar Helgi var orSinn lasburða vegna elli, sat hann oft úti á mókláfi, þegar bátar lentu. —
(Teikning þessi er eftir Grétu Berg, dóttur Bergsteins og Margrétar frá Öxnafelli).
Frásögur af
Helga tíauraskegg
Svo er ritað í þjóðisöguini dr.
Jóns Þonkelssonar:
Helgi hét maður, og var Sigurðs-
§on frá Mýrum í Eyrarsveit, Ólafs-
gonar. Hann var bóndi við Hellna
undir Jökli og var kallaður tíaura-
s/keggur. Hafði hann áskilið sér í
Bkiptum eftir föður sinn rétt til
þess að mega bera jafnsítt og mik-
ið skegg sem hann hefði haft, og
Stat þann rétt til tíu aura með
lafi bróður sínum við skiptin.
Ólafur sá drukiknaði 1749. Helgi
var vænn maður og gó'ðgjarn og
kom mörgu góðu til lags með
mönnum, og af því að hann var
kunnur að góðgirnd og veitandi,
báru menn gjarnan málefni sín
undir hann.
Það var einhverju sinni, að tveir
menn dei'Mu. Þóttist annar hafa
farið mjög svo halloka í orðum
fyrir hirium og var hinn reiðasti
og vildi hefja mál út af því. Geng-
ur hann þá til Helga og skýrir
honum frá málavöxtum og segir:
„Þykir þér það ekki illa mælt, að
hann sagði mér að éta skít og fara
til hel'vítis?"
Helgi tók manninum með hinni
mestu stillingu og svaraði:
„Að hann sagði þér að éta skít
var efcki neitt, því að það gerum
vér allir, en að hann sagði þér að
fara til helvítis, það var verra, en
þó varð það eitthvað að heita, fyrst
maðurinn var reiður,“ og taldi
Helgi þannig til um fyrir mannin-
um, að hann gleymdi mótgerðinni.
Helgi var kvongaður og hét kona
hans Sigríður Jónasdóttir. Er
margt manna frá þeim komið. Ein
dóttir þeirra hét Þóra. Hennar
beiddi Jón Þorgeirsson, Hellna-
prestur frá 1752-1788, dáinn 1794
í Brekkubæ, og gerði Helgi það
að álitum.
Þá var venja að drekka skálar
g mæla fyrir minnum í brúðkaup-
om og nú kom þar, að Helgi sikyldi
mæla fyrir skál brúðhjónanna, er
hún stóð fyrir borðum.
HELGA HALLDÓRSDÓTTIR FRÁ
DAGVERÐARÁ SKRÁSETTI
513
i
TÍMINN- SUNNUDAGSBLAa