Tíminn Sunnudagsblað - 18.06.1967, Blaðsíða 17

hafði kiomiið aMmargt ungimennafé-
la@a, og höfðu þeir dregið stóran,
biláihviítain fáina að húni við tjald sitt.
Á tveim stöðum öðrum var fáni
þessi á stöng. Forstöðumönnum
hátíðarinar á Þingvöllum þótti í
illt efni komið, er fáni þessi blaikti
þar á stöng eins og gulrófuifáni á
Amakri, og var einn alþingismanna
sendur á vettvang til þess að fá því
framgengt, að fánarnir væru dregn-
ir niður, þar eð annað væri móðgun
við konung. En þeirri málaleitam var
hafnað. Seinna hefndu andstæðing-
ar þessa fána sín með því að koma
á 'kreik þeirri sögu, að Friðrik kon-
ungiur hefði sagt, er hamn sá fán-
ana:
„Þetta hefði glatt augu Georgs,
bróður míns“.
Bn Georg var konungur Grikkja,
og var bláihvita fánanum fumdið það
til foráttu, að hann líktist um of
grís'ka fánanum.
Megiinihátíðim á Þingvöllum var 2.
á'gúst. Em svo vildi ti'l, að það ar
einn þeirra daga þriggja þetta sum-
ar, er suddaði úr lofti, einkum fram-
an af degi. Pór þó alilf fram sem
ætlað var. Þegar leið að nónd, var
gengið að danspalli, sem reistur
hafði verið og sikreyttur lyngsveig-
urn, svo sem tíðkaðist löngum á ís-
lenzíkum sveitasamkomum, oig skyldu
átta glímiuikappar þreyta þar iþrótt
sína. Voru það Ármi Heilgasom, Guð-
brandur Magnússon, Guðmundur Sig-
urjónisson, Guðmundur Stefánssom
Hallgrímur Benediktsson, Jóihannes
Jóseifssoin, Sigurjón Pétursson og
Snorri Eimarsson.
Tilkoma ungmennafélaganma og
'heitstrengimg Jóhannesar Jósefsson-
ar hafði mjög hleypt fjöri í gldm-
uma. Sjálfur hafðd Jóhammes víða
gilámt á 'kaippmótum og jafnan haft
sigur, og meira að segja brugðið sér
ti'l Kaupmanmahafmar og lagt þar tví-
vegis að veilili í rómiversikri glímu
mesta glímukaippa og aflraunamann
Dana. Og nú var komið að
Iþeirri glímunni, er mestu
viarðaði. Er skemmst af því
að segja, að þarna var gliímt af
snilii og barðfemgi. En þau urðu leiks
loik, að iHaÍlgrímur Benediiktisson bar
sigur úr býtum, en næstur honum
varð Guðmumdur Stefánsision, og varð
Jólhannes að láta sér nægja þriðja
sætið. Mun hamn eklki hafa gengið
alls kostar glöðum huga út af glímu-
pallinum, en margir urðu til þess að
hemda á loíti, hive silælega hanm efmdi
hieiitstremigimg sina. Voru um þetta
kiveðnar skimpivi,sur, sem lengi síðam
'v'oru sumgmar víða um land:
Jióhammies fdiatiur í liymgimiu lá,
taglega Hallgriímur kappanum
brá.
Aldrei viar húrrað hærra en þá,
húrraði Valhöll og Almammagjá,
og bergmáli fyrr ekki í björg-
unurn sleit,
en beljurnar ærðust í ÞingvaWa-
sveit.
Bn af Jólhammesi er það að segja,
að hamm fór út í lönd og gerðist
þar naímitogaður afreiksmaður. Með
þanm orðstír kom hann heim aftur
og gat djarflega litið framan í hvem
mann, þótt ekki tækist honum að
standa vdð heitstrenginguna frægu
á paiWinum á Þingvöllum.
Um kvöldið hófst dans á pallinum,
og kom það sér nú vel, er dansmeist-
arinn hafði kennt kvenfólkinu í
Reykjavík. Lá það auðvitað ekki í
láginni, að sjálfur konungur dansaði
þar við þrjár konur — ráðherrafrúna
Önmu, dóttur Klemensar landritara,
og Blinu, dóttur Magnúsar lands-
höfði.ngja. Margar aðrar fengu að
hvila dálitla stund í fangi Haralds
prins.

■
ÍvííSÍ?

Glímomennirnlr bíða átekta á pallinum á Þingvöllum.
T 1 M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
521