Tíminn Sunnudagsblað - 03.09.1967, Síða 13

ur skúr þessi kailazt vistJegur, og
ónotalegt hlýtur að vera að eiga
þar langar setur, þegar kalí er í
veðri, því að upphitun er þar eng-
in. Einn farþeganna kvartar yíir
ofnleysinu, og vissulega væri ekk-
ert stórvirki að kippr þessu í lag
En tóm gefst ekki til langra bolla-
iegginga, því að senn ev farang-
ursafgreiðslu lokið, og þá hefur
vélin sig til flugs vestur á bóg-
inn.
Þegar lent er á Fagurhóismýri,
flýgur í gegnum huga ferða-
langsins, að óvíða hafi flugið vald
ið annarri eins bvltingu í samgöngu
máium og í Öræfum. Fyrst var'flog
ið þangað austur árið 1944, reglu-
bundnar flugsamgöngur hóf-
ust skömmu síðar, og nú er flogið
einu sinni í viku milli Reykja-
víkur og Fagurhólsmýrar árið um
kring. Er vandséð, hvernig íbúar
þessarar sveitar, þar sem Atlants-
hafið ólmast við hafnlausa strönd,
mestj jökuH Norðurálfu er að baki
og ófcrúuð stórfljót til annarra
átta, hefðu getað komizt af án
f'lugsins hin síðari ár, bæði hvað
snertir fólksflutninga og aðdrætti
aðla.
Nú eru hreyflar flugvélarmnar
stöðvaðir og gengið út. Flugbraut
3n er á sandi, dálítil klettabrún
þar upp af, og fellur þar ofau snot
ur foss. Menn hafa komið að flug-
brautinni á jeppúm og dráttarvél
um, og hjá hvítum Landrover
standa þeir Sigurður Jakobsson frá
Skaftafelli og Páll Imsland frá
Iiöfn í Hornafirði, sem ætla að
fylgja mér um sveitina.
Við ákveðum að halda fyrst til
Ingólfshöfða. Það er um tíu kíló
metra leið um leirur og grunna
vaðla. Þarna eru stikur til vegvís-
unar, og er ekki vanþörf á, því að
villugjarnt hlýtur að vera á þess-
um slóðum, þegar skyggni er
slæmt. Nú er ágætlega greiðfært
urn leirurnar og gengur ferðm að
höfðanum prýðisvel, nema hvað
bílstjórinu er eitt sinn svo niður
sokkinn í að virða fyrir sér skúms-
unga, að hann er hér um bil bú-
inn að aka utan í vegvisi. En skúm-
urinn, frændi kjóans, er sá fugl.
sem mest er áberandi á Skeiðnrár-
og Breiðamerkursöndum, og eru
þar helztu varpstöðvar hans hér
lendás. Skúmurinn er stó:
fugl og mjög þungur og
heimaríkur með afbrigðum um
varptímann Leggur hann þá
til atlögu við menn, sem leið
eiga um ríki hans, en venjulega
veitist þeim auðvelt að banda hon
um frá sér, þar sem fuglinn er ær-
ið seinn í svifum. Þó eru sagnir
um það, að eitt sinn hafi skúm-
ur grandað manni þarna á sönd-
unum, og víst er um það, að eng-
inn skyldi ganga ó<vopnaður um
þessar sléðir, }ægar skúmurinn er
bvað illvígastur.
IngóHsihöfði rís 76 metra yf-
ir sjávarmál og er viðast hvar hömr
um girtur. Þó er sæmilega greið-
fært upp á hann að norðanverðu.
Þegar upp er komið, blasir við
skipbrotsmannaskýli. Aldrei mun
hafa komið til þess, að strandmenn
leituðu þar vars, en í fjör-
unni skammt vestur undan eygjum
við flak af togara, sem strandaði
þar fyrir fáum árum og rninnir
okkur á það. að mörg raunasagan
hefur gerzt við skaftfellska sanda,
margt fleyið brotnað og marg-
ur maður cýnt lífi. En Skaftfelling
ar hafa alla tíð gert vel við strand
menn, og má rekja slíkt aftur til
daga Flosa, að því er Njála herm-
ir. Flosi karlinn lét sér ekki nægju
að setja Kára, fjandmann sinn, í
hásæti hjá sér, er hann hafði
rölt í muggunni upp til Svína-
fells. heldur gaf Flosi honum síð-
ar kvenskörunginn eða skassið
Hildigunni, sem hafði kveikt
brennubál Njáls og sniðið Berg-
þóru rauðan serk, eins og Grímur
kvað.
Töluvert graslendi er uppi á
höfðanum, og gengur þar fé Frek
ari mannaverk þar eru viti, sem
er kominn þó nokkuð til ára sinna,
brunnur og rústir nokkrar, sem
munu vera af verbúðum. Útræð'
var stundað frá höfðanum fyrr á
öldum, en mun hafa lagzt af fvrir
hálfri annarri öld, er hroðaiegt
sjóslys varð þarna.
Sem við göngum yfir höfðann
þveran, verður okkur hugsað til
Ingólfs Arnarsonar, sem lenti hér
er hann kom öðru sinni til íslands,
og mun hafa átt vetursetu í
grenndinni. Naumast hefur væs'
um hann, því að mörg e:' mat-
arholan á þessum slóðum og sam-
búð hans \dð þrælana Vifii og
Karla virðist hafa verið góð, ó'íkt
því, sem var um Hjörleif og þræla
hans. En ingólfur fór að vilja
goðanna og kaus sér bÓliestu í
Reykjavik, og mætti ætla að trú
rækni hans hafi haft talsverð áhrif
á rás íslandssögunnar al'a stund
síðan.
Mjög víðsýnt er úr höfðanum, og
sér til fjalia allt frá Mvrdalsjökli
austur til Hornafjarða;. Jökull-
inn gnæfir að baki, sandai til
beggja hliða, þar sem t)ft ern hill-
ingar, og Atlantshafið ti! suðurs.
Þegar litið er upp til bvggðarinn-
ar héðan, finnst manni nafnið Ör-
æfi hæfa sveitinni, en þetta orð
T 1 M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
757