Tíminn Sunnudagsblað - 05.11.1967, Qupperneq 16

Kvöld í Helsinki.
I höfuðstað Finn-
lands og virkis-
gröfum Svíaborgar
vra.
Það var dag einn í júlímánuði,
að við hjónin gengum inn í ferða-
málaskrifstofu Finna í Vestri-Fari-
magsgöt'U í Kaupmannahöfn, otuð-
um fram boðsbréfi okkar, undirrit-
uðu af finnska sendiherranum í
Osló, Pentti Soumela, og báðumst
fyrirgreiðslu. Elskulegur piltur,
sem var til andsvara, snaraði
þegar á borðið tveim bréfum, líkt
og hann hefði beðið okkar með
þau í hendinni — annað frá ein-
ÖNNUR GREIN
hverjum landstólpa i Færeyjuim,
hitt frá Eggerti Þorsteinssyni fé-
lagsmálaráðherra á íslandi. Þegar
bornar voru saman bækurnar
varðaði þó hvorugt bréfið okkur,
enda áttum við þess ekki von, og
hlaut pilturinn góði að tjá okkur,
að hann gæti ekki séð okkur fyrir
flugfari til Finnlands í bráð, en
vísaði okkur í þess stað á Eystra-
saltsbátinn Finnpartner. Og með
honum tókum við okkur fari til
Helsinki.
Raunar er villandi að kalla
þennan farkost bát, því að þetta
var stórt skip, og hef ég aldrei
stigið á skipsfjöl, þar sem verið
hefur annað eins kraðak af fól'ki.
Siglingin til Helsinki tók þrjú
dægur, og það var bókstaflega
drepið í hvern krók og kima. Um
nóttina svaf fólk eigi aðeins í öll-
um sölum og á stólum í stigum
og göngum, heldur einnig undir
berum himni á þiljum úti. Mest-
megnis voru það Þjóðverjar, sem
ekki sóa að jafnaði fé.um skör
fram á ferðalögum, er sættu þeim
kosti að sofa úti, einkum ungt
stuttbuxnafólk.
Sá farþeginn, sem langmesta at-
hygli vakti þó, var gríðarlega hoid-
ug Sígaunakerling í dragsíðum
klæðum, öllum ísaumuðum, hlað-
in festum og fingurgildum arm-
böndum, sem glömruðu hvert við
annað, og með svo marga hringa
á hverjum fingri sem þar gátu
frekast rúmazt. Ég hef hvorki fyrr
né síðar séð nokkra manneskju,
svo kafða skartgripum, og hafði
hún þó sannarlega til að bera
skrokk, sem mikið mátti hengja á.
Vafalaust hefur hún verið einhver
tignarmanneskja innan síns þjóð-
flokks, því að engin allra þeirra
Sígaunakvenna, sem við sáum í
Finnlandsferðinni, komst í hálf-
kvisti við hana um þetta.
Þegar til Hetsinki kom, tók ung-
976
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ