Tíminn Sunnudagsblað - 26.05.1968, Qupperneq 7

Það er upphaf einnar lítiUar
sögu, þeirrar er skrifuð fannst á
sfceinveggnum í Kölni, að Knútur
hefur kóngur beitið, sá er réð fyr-
ir Sjólöndum. Hann var ágætur
kóngur að vænleik og mannfjölda,
heiðri og höfðingsskap, hreysti og
harðdrægni og að öllum þekn
höfðingsskap, sem prýða mótti
einn heiðarlegan herra og hniginn
nokkuð í aidur þann tíma, er þetta
ævintýri byrjar. Hann átti ágæta
drottningu, dóttur kóngsins af
Flæmingj alandi, og átti við henni
eina dóttur barna, hver er Signý
hét. Hún var bæði vitur og ráð-
vönd, fógur og fríð, kvint
og kurteis, stolt vel, blíð og Mtil-
lát. Hún kunni og allar þær listir,
sem kvenmannd til heyrði, svo að
það var alsagt bæði í fornum sög-
um og nýjum, að engin kvenmað-
ur hefur fegri fæðzt í norður hálf-
unni heimsins og betur að sér um
alla hluti og vel flesta mennt.
Ágæt skemma var henni reist með
aniklum hagleik og fékostnaði.
Voru þar margar vænar meyjar
henni til þjónustu fengnar. Það
var vani Knúts kóngs að leggja í
hemað hvert sumar og afla sér
hæði fjár og frægðar, en sitja
heima á vetrum með mikilli rausn
og fijöhnenni. Bar enn og svo tii
eitt sumar, að Knútur kóngur hélt
1 hernað með fjórtán Skip og dreka
hið fimmtánda. Fór hann þá enn
sem oftar vel í hernaði sínum.
2. Ásmundur er kóngur nefnd-
ur. Hann réð fyrir Húnalandi.
Ungur og ókvæntur, ör og ágæt-
ur, vitur og vopndjarfur, ríkur Oig
ráðvandur, frækn um alít og full-
hugi hinn mesti. Hann hélt mikla
hirð og merkflega. Ólafur hét sá
maður, er næstur gekk kónginum.
Hann kallaði Ásmundur skósvein
sinn. Hann var hraustur maður og
harður til vopns, traustur og trú-
lyndur, hægur, og hversdiags-
gæfur, dyggur og drenglundað-
ur, ör og einarður, og hollur í
öllu sínum hofðingja. Það var einn
tíma, að Ásmundur kóngur sat
við drykkíiu og var allkátur, að
hirðmann töluðu um, að það skorti
Ásmund kóng mjög á sína sæmd,
að hann hafði eigi fengið þá drottn-
ingu, er honuim sómdi. Kóngur
spurðl, hvar þeir sæi honum þá
konu, að hans sómi yxi við. Þá
varð ölum staður á nema Ólafi
einum. Hann mælti þá: „Veit ég þá
konu, að þinn heiður vex við, ef
þú færð hana, en þverr í engan
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
stað.“ „Hver er sú?“ sagði Ás-
mundur. „Hún heitir Signý“ sagði
Ólafur“ og er dóttir Knúts kóngs
af Sjólöndum. Hana veit ég nú
kvenkost beztan á Norður-
Iöndum.“ Kóngur mælti: „Þá skal
þegar við búast og Skipum fram
hrinda.“ Þetta var gjört innan Mt-
ils tíma. Stígur Ásmundur á skip
með fríðu föruneyti og sigla burt
af Húnalandi, lægjandi sín segl
eigi fyrr en í þeim höfnum, er
lágu fyrir þeim höfuðstað, sem
Knútur hafði aðsetu í. Kastandi
akfcerum en skjótandi bryggjum.
Ganga síðan á land með fjóra
menn og tuttugu og upp í stað
inn og inn í þá skemmu, er kóngs-
dóttir sat í. Og sem Ásmundur
kom inn, heflsaði Signý honum
hæversklega og öllum hans mönn-
um. Sezt Ásmundur niður hjá
drottningu og talast þau við lengi.
Og þar kemur, að Ásmundur hefur
uppi orð sín og biður Signýjar
sér tfl handa, en hún svarar svo:
„Það er svo háttað, að Knútur
kóngur faðir minri er ekki heima
í sínu landi, en ég vil hans ráðum
fylgja. En það má vera, áð hann
gifti mig í þessari ferð og vil ég
eigi gjöra það til rógs við hann
og þig, enda á faðir minn að ráða
minni giftingu.“ ,Viltu þá“ sagði
Ásmundur „vísa mér frá með
öllu?“ „Ekki hef ég þar ákveðin
orð um“ segir hún, „þvá að ég sé,
að mér $r fúflkosta í þér, en ég
vil þó, að faðir minn ráði mínum
Mut.“ Ásmundur stóð þá upp og
mælti: „Ekki mun þér duga drátt-
ur sá lengur við mig.“ Gengur
hann þar að, sem hún situr og tek-
ur í hönd Signýju og fastnar hana,
en hún gjörir hvorki að neita né
játa. Ásmundur mælti þá: „Nú
skulu það allir mega frétta, að ég
skal þig með bardaga verja, hver
sem þig vill fá, því að mér þykir
sá sýnt vflja óvingast við mig.
Ætla ég að sækja hingað brúðkaup
að hausti.“ Síðan gekk Ásmundur
tfl skipa og sigldi heim til Húna-
lands.
3. Sigurður hefur kóngur heitið
sá, er stýrði Vallandi. Hann var
ungur maður og ókvæntur og
hafði nýtekið við föðurleifð sinni
eftir Hring kóng föður sinn. Sig-
urður var örr kóngur og ágætur,
harður og hermaður mikill og svo
frækinn maður til vopns. að fáir
eður engir stóðust honum í bardög
um eður einvigum. Þetta sama
sumar, er nú var frásagt, hélt Sig-
urður kóngur í hernað. Stukku all-
ir víkingar undan honum, þeir
sem tfl hans fréttu, því að hann
var harla frægur af hernaði sín-
um og riddaraskap, því að það var
sannsagt af Sigurði, áð hann var
meiri íþróttamaður en nokkur ann-
ar honum samtíða. Hann var svo
snar og fóthvatur, að hann hljóp
eigi seinna né lægra í loft upp og
á bak aftur á öðrum fæti en hinir
fræknustu menn á báðum fótum
framlangt. Af því var hann Sigurð-
ur fótur kallaður. Það var einn
góðan veðurdag, að Sigurður kóng-
ur sigldi að eyju nokfcurri hálfum
þriðja tug skipa. Þar lá fyrir Knút-
ur kóngur af Sjólöndum. Og er
þeir fundust voru þar bMðar kveðj-
ur. Og er þeir höfðu spurzt al-
mæltra tíðinda hafði Sigurður uppi
orð sín og bað Signýjar sér til
handa. En Knútur svarar svo:
„Eigi sé ég, að hún megi fá rösk-
legri mann að öllu.“ En hversu
langt sem hér var um talað, þá
var það ráðum ráðið, að Knútur
kóngur fastnaði Signýju dóttur
sína Sigurði fót. Skyldi hann sækja
brúðkaupið að hausti heim í Sjó-
iand. Skildu þeir síðan með hinni
mestu vináttu. Og er Knútur kóng-
ur kom heim í ríki sitt fagnaði
Signý honum kurteislega og sagði
honum, hvað þar hafði tfl borið
og hversu farið hafði með þeim Ás-
mundi kóngi. Kriútur kóngur sagð-
ist hafa gift hana miklu röskara
mainni. Hún spurði hver sá væri.
Hann kvað það vera Sigurð kóng
fót af Vallandi. Signý svarar:
„Ágætur maður mun Sigurður
kóngur vera, en þó hef ég ætlað
að eiga Ásmund“. Þá reiddist kóng
ur og mælti svo: „Þótt þú unnir
Ásmundi af öflu hjarta, þá skal
hann þó aldrei þín njóta né bú
hans.“ Signý svarar þá: „Þú munt
ráða, faðir minnn, orðum þínum,
en auðna mun ráða hvem mann
ég á.“ Skildu þau þá tal sitt. Líð-
ur sumarið framan til þess tíma,
er Knútur kóngur hafði ákveðið,
að brúðkaupið skyldi vera. KemiSr
Sigurður fótur þá að neíndum
degi og var þegar búizt við virðu-
legri veizlu og brúðurin á bekk
sett. Og þó var það þvert í móti
hennar vflja. Varð þó faðir hennar
að ráða. Settust menn í sæti og
tóku tfl drykkju og voru hinir
kátustu. Spurzt hafði þetta allt
saman til Húnalands og bjóst 4s-
fflundur heiman við fjórða mann
og tuttugu á einu skipi. Þar var
, 391