Tíminn Sunnudagsblað - 19.10.1969, Blaðsíða 16
Grænlenzk selaskytta. Ljósmyndir; Magnús Sverrisson.
Magnús Sverrisson:
Flogiö inn í fortíðina
á tveim klukkustundum
Síðan Eiríkur hinn rauði nam
land á Grænlandi, brottrækur
bæði af Noregi og íslandi vegna
vígaferla, hefur mikið vatn ti'l sjáv
ar runnið. Sem kunnugt er, var
hann upphafsmaður norræns
landná'ms á Grænlandi árið 985,
er miklir fólksflutningar urðu
þangað. í seinni tíð hefur áhugi
á landinu farið sívaxandi. Lengi
vel var það einangrað, og Danir
héldu íbúum þess í kyrrstöðu, og
gera að vissu leyti enn, því að
þeim var óljúft að leyfa samskipti
við Grænlendinga. Áhrif hinnar
svokölluðu siðmenningar hafa
ekki enn náð til al-lra hluta lands
ins, og svo ’ er um Kúlúsúk, sem
er alstór eyja í mynni Ang-
magssalikfjarðar. Eyjarskeggjar
þar lifa enn í fortíðinni.
Það m-á segja, að talsverð eft
irvænting hafi ríkt meðal þeirra
sjötíu sálna, er biðu brottfarar á
Reykjavíkurflugvelli sunnudag-
inn 7. septe-miber síðast liðinn.
Við höfðum einmitt í huga að
kynna okkur mannlífið á þessari
merkilegu eyju, Kúlúsúk, sem er
um það biil fim-m hundruð kiló
metra frá Reykjavik.
Farkosturinn var Skýfaxi, ein
flugvél Flugfélagsins, og klukkan
niák-væmlega tólf v-oru allir búnir
til brottfarar samkvæmt áætlun
— nema flugvólin sjálf. Hana
þurftu flugvirkjar að skoða all-
vandlega: Engin skrúfa mátti
vera laus, því að ekki verður við
gerð við komið þarna norður á
hjara veraldar. Flugvirkjarnir
voru á hlaupum í kringum flug
vélina í roki og rigningu, sem
talsverð brögð voru að þennan
sunnudag. Hálftími leið, og þá
h-eyrðist rödid í hátalaranu-m:
Brottför eftir fimm mínútur. Far
þegar fóru að hópast að útgöngu-
diyrum.
Fimm mínútur liðu, og enn
voru flugvirkjarnir önnum kafn.
ir og ekki að sjá, að þeir vildu
láta okkur fara strax. Kannski
verður nú hætt við allt saman,
hugsuðu sumir — annað eins
hafði nú gerzt.
Eftir aðra hálftímabið höfðu
flugvirkjarnir lokið verki sínu, og
óþolinimóðir farþegar á ýmsum
aldri og af ý-msu þjóðerni flýttu
sér í vélina, áður en Flugfélags-
mönnum vannst tími til þess að
tilkynna, að það væri heimilt í
vélinni tóku á rnóti okkur liros
mi-ldar og elskulegar flugfreyjur,
er vísuðu ok-kur til sætis og báðu
ok-kur að spenna öryggisbeltin.
Hreyflar voru ræstir, og ekki
leið á löngu áður en flugvélin
var komin á loft. Fyrir neðan
okkur er Álftanesið og fram und-
an hvítfyssandi hafið. Við sjáum
Seltjarnarnesið, sem gerist smá-m
saman 1-ítið og lágt og hverfur í
ský og móðu. Vélin hækkar flug
ið, og það er ekki laust við, að
sífell-dur niður í hreyflunum hafi
svæfandi áhrif á fólkið. En nú
gefst ek-ki tími til svefns, því að
brátt eru brosandi flugfreyjur
önnum kafnar við að reiða fram
hádegisverð.
Við hlið mér sitja ensk hjón, sýni
lega nýgift. Samræður okkar eru
Úr síðustu feröinni til Kúlúsúk á þessu sumri
832
T I M 1 N N
SUNNUDAGSBLAÐ