Tíminn Sunnudagsblað - 12.08.1972, Qupperneq 21

riJEDlJE
náftúrunnar
Kolkrabbinn er ekki fiskur, þótt hann sé stund-
um kaliaður það. Hann er lindýr eins og sniglar.
En hann er þó á engan hátt „linur” i átökum, og
þótt hann hafi ekki „krafta i kögglum” verður
honum vartafls fátt i löngum örmum. Kolkrabb-
inn er talinn greindur og sérlega minnugur.
Margt fólk litur kolkrabbann sömu viðbjóðsaugum og
orma. Þvi finnst hann vera ormskrimsli og afar hættuleg-
ur, en flcstar kolkrabbategundir eru hættulausar. Þó kom
það fyrir, að skipbrotsmenn á flekum eða öðru rekaldi í
striðinu urðu fyrir árásum risakolkrabba.

Augu kolkrabbans eru hvöss og
minna á mannsaugu. Sjón hans er
ágæt, og.augun eru virkasta skyn-
færi heilans, sem er hinn stærsti og
þroskaðasti meðal lindýra.

'tuPr/i (Mv-t' M
Þegar Kolkrabbi sér girnilegan
humar á botninum, berast tauga-
boð þegar lil armanna átta um
samvirka áras, og þrátt fyrir stór-
ar og harðar gripklær á humarinn
sér litla sigurvon i þeirri viðureign.
Sumir kolkrabbar, sem lifa mjög
á rækjum, sem oftast grafa sig og
botnsandinn, svipta af þeim hul-
unni mcð þvi að dæla sterkri sjó-
gusu á sandinn eins og úr vatns-
slöngu.
iVlenn hafa komizt að þvi með til-
raunum, að kolkrabbinn er minnis-
góður. Hann var látinn velja um
rækjur á ferhyrndu og kringlóttu
spjaldi, en fékk rafmagnshögg af
fcrhyrnda spjaldinu en ekki af þvi
kringlótta. Eftir nokkrar tilraunir
hætti honum alveg að skjátlast.
Kolkrabbar gera einnig mun lita.
Hvitt spjald gaf rafmagnshögg en
ekki svart, og eftir nokkrar tilraun-
ir hætti hann alveg að taka rækjuna
af hvita spjaldinu, heldur aðeins
þvi svarta og hættulausa, og skipti
ekki máli, þótt skipt væri um stöðu
spjaldanna.
Frægastur er Kolkrabbinn fyrir
það aö geta dælt bleki úr stórum
kirtli út i sjóinn og gert sig ósýni-
legan, þcgar hættu ber að höndum.
Djúpkrabbar dæla ekki út svörtu
efni heldur hvitu, scm blindar óvini
i hinu eillfa myrkri.
LMJWAU
Sunnudagsblað Tímans
573