Íslendingaþættir Tímans - 25.10.1973, Blaðsíða 3

Guðlaug Jónsdóttir og
fæild 1. nóvember 1X91
dáin 7. nóvcmber 1972
Anna Jónsdóttir Burton
fædd 29. nóvember 1X99
dáin 28. ágúst 1970
Er árunum fjölgar i lifi manns,
þynnist smátt og smátt sá hópur ætt-
ingja og vina, sem hafa átt sinn þátt i
að móta lif okkar, stutt okkur og hvatt
til dáða og veitt okkur athvarf og skjól
er þörf gerðist. Jafnframt skynjum við
betur og metum, hvers virði sá stuðn-
ingur var okkur og hvers við hefðum
farið á mis, ef hans hefði ekki notið
við.
Ég minnist hér tveggja móðursystra
minna Guðlaugar og önnu, sem lokið
hafa göngu sinni hér á jörð. en skildu
eftir i hugum okkar, sem nærri þeim
voru, þær minningar, sem ei fyrnast
þótt stundir liði.
Þær voru dætur hjónanna Jóns
Björnssonar og Ragnhildar Erlends-
dóttur frá Jarðlangsstöðum, er bjuggu
lengst af á ölvaldsstöðum i Borgar-
hreppi Mýrasýslu og voru jafnan
kennd við þann stað. (Grein um ævi
þeirra og störf birtist i tslendingaþátt-
um Timans 5. júli, 1969). Þær systur
ólust upp við hin algengu, daglegu
störf á islenzku sveitaheimili, eins og
þau voru um sl. aldamót, fastmótað,
reglusamt með hefðir og venjur liö-
inna kynslóða i hávegum hafðar og
bvggt á kristilegum grunni. sem hafði
mótandi áhrif á heimilisfólkið og hinn
stóra barnahóp, sem þar ólst upp.
Þrátt fvrir takmarkaðan efnahag,
kappkostuðu þau afi og amma að
mennta börn sin sem bezt. Þau vissu,
að bókvitið má i askana láta. Þau
höfðu heimiliskennara árum saman,
sm veittu börnunum nauðsynlega
undirstöðufræðslu og vöktu löngun
þeirra til frekara náms, er að gagni
mætti koma i lifsbaráttunni siðar
meir.
Guðlaug fæddist að Jarðlangsstöð-
um i Borgarhreppi 1. nóv. 1891 Var hún
elzt hinna 10 systkina, er á legg kom-
ust. en tvo syni misstu þau afi og
amma á bernskuskeiði. Er hún hafði
náð fullorðinsaldri, voru yngri syst-
kinin sem óðast að vaxa upp. Var hún
þvi ekki eins bundin heima og ella.
Vann hún þá á ýmsum stöðum næstu
árin. en var jafnan til taks, ef á þyrfti
að halda heima i föðurgarði, en þar
var hennar heimilisfang.
Um þritugsaldur brá Guðlaug á það
ráð að hleypa heimdraganum og sigla
til Danmerkur til aö afla sér frekari
kunnáttu i hannyrðum, en á það svið
beindist hugur hennar. Hún lauk próf-
um frá þekktum, dönskum hannyrða-
skóla með loflegum vitnisburði, en
eftir nokkurra missera dvöl ytra, kom
hún heim aftur og flutti þá búferlum til
Akraness þar sem hún átti heima hart-
nær fjóra áratugi og vann sitt aðallifs-
starf. Árið 1924 stofnsetti hún verzlun
þar, sem hún starfrækti um árabil.
Jafnframt kenndi hún útsaum og aðr-
ar hannyrðir i einkatimum og af og til
mun hún hafa kennt handavinnu i skól-
unum á Akranesi á þessum árum. Mér
er ekki kunnugt um, hve lengi hún
stárfrækti verzlunina, en er hún hætti
kaupmennsku réðist hún til afgreiðslu-
starfa i verzlun Haraldar Böðvarsson-
ar & Co. og vann þar framundir 1960,
eða fram að þeim tima, er hún fluttist
til Reykjavfkur, að undanskildu einu
ári, 1947-48, en þann vetur kenndi hún
hannyrðir við hinn nýstoínaða hús-
mæðraskóla Borgfirðinga að
Varmalandi. Árið 1959 flutti Guðlaug
svo búferlum til Reykjavikur. Festi
hún þa kaup á ibúð að Hvassaleiti 18,
i félagi við Auði systur sina. Þar var
heimili hennar til dauðadags 7. nóv.
1972. Meðan starfsþrekið entist, vann
hún ávallt fullan vinnudag og eftir að
hún settist að i Reykjavik vann hún á
saumastofu Belgjagerðarinnar.
öllum sfnum húsbændum vann hún
af skyldurækni og trúmennsku,
vammlaus i skiptum við aðra. Hún
giftist aldrei, en kærleik sinn og um-
hyggju fyrir öðrum byrgði hún ekki i
brjósti sinu. Þótt hún flyttist frá æsku-
heimilinu og ætti heimili sitt annars
staðar, liðu æskustöðvarnar henni ekki
úr huga. Árlega vitjaði hún þeirra og
íslendingaþættir
3