Íslendingaþættir Tímans - 25.10.1973, Síða 7

Jón Valgeir Bjarnason
byggði Pétur öll hús jarðarinnar og
vann þar talsvert að jarðabótum. Að
Pétur flutti frá Syðri-Hraundal inn i
Miðdali, stafaði að nokkru leyti af þvi,
að hann var ekki eigandi jarðarinnar
og að jörðin var illa i sveit sett og ekki
talin góð til túnræktar.
A Breiðabólsstað i Miðdölum bjó
Pétur frá 1948 til 1952, en um það leyti
var Landnám rikisins að úthluta
nýbýlalöndum efst i ölfusi við Ingólfs-
fjall. Að Nautaflötum, en svo nefndi
Pétur jörð sina, fluttist Pétur ásamt
konu sinni og tveimur sonum, Skúla og
Eyjólfi vorið 1952. Áður höfðu þeir
bræður, Skúli og Eyjólfur, byggt
ibúðarhús og eitthvað af útihusum .
Þeir feðgar, fengu þarna tvö lönd
(tvær jarðir). Nú er Nautaflatir stór-
býli, þar eru mikil og góð hús, allt
landið tekið til ræktunar og öll störf
unnin með nýtizku vélum og öli um-
gengni utan húss og innan mjög til
fyrirmyndar.
Pétur Þorbergsson, sem nú er allur,
var góður bóndi i þess orðs bezta skiln-
ingi. Hann var sistarfandi, einn af
þeim mönnum, sem aldrei féll verk úr
hendi. Hann vildi tileinka sér allar
nýjungar i islenzkum landbúnaði. eins
og flestum, sem til þekktu er vel kunn-
ugt.
Pétur og Vigdis eignuðust átta börn
og eru þau öll á lifi. Þau eru: Sigriður
f. 5.9. 1917, maður Guðmundur Arna-
son, sjómaður i Sandgerði, látinn.
Skúii f. 14.2. 1919, bóndi Nautaflötum.
Kristin f. 31.5. 1921, maður Kjartan
Ólafsson fiskimatsmaður i Vest-
mannaeyjum, nú i Þorlákshöfn. Guð-
rún f. 27.6. 1922, maður Guðlaugur
Sigurjónsson bifvélavirki i Kefiavik,
látinn. Katrin f. 13.6. 1924, maður
Einar Hannesson fulltrúi i Reykjavik.
Þorbergur f. 13.4. 1927 iðnaðarmaður i
Reykjavik, kona Rós ólafsdóttir.
Sof'fia f. 1.9. 1928, maður Helgi Pálma-
son flugumferðarstjóri i Reykjavik.
Eyjólfur f. 4.11. 1930, bóndi Nautaflöt-
um.
011 eru þessi börn þeirra
hjóna .Péturs og Vigdisar, mesta
myndar- og dugnaðarfólk, eins og þau
eiga kyn til. Þegar þetta er ritað eru
afkomendur hjónanna á Nautaflötum
alls 48.
Pétur Þorbergssor. andaðist að Sól-
vangi i Hafnarfirði þann 12. október
siðastliðinn og hafði þá verið sjúkling-
ur um nokkurra mánaða skeið.
Um leið og ég kveð vin minn, Pétur
Þorbergsson, votta ég Vigdisi, börnum
hennar, tengdabörnum, barnabörnum
og öðrum nákomnu skyldfólki, djúpa
samúð.
Magnús Sveinsson
frá Hvitsstöðum
2. júli siðastliðinn lézt Jón Valgeir
Bjarnason byggingaverkamaður i
Reykjavik, eftir langa baráttu við sitt
dauðamein, sem hann háði með hug^
prýði og æðruleysi.
Hann fæddist 18. 8. 1919 að
Þorkelsgeröi i Selvogi. Foreldrar hans
voru hjónin Þórunn Friðriksdóttir
ljósmóðir og Bjarni Jónsson bóndi
sama stað.
Þegar Jón Valgeir var fimmtán ára
lézt faðir hans frá sjö börnum innan
fermingaraldurs Þó að mörg systkini
hans væru eldri, kom það i hans hlut að
taka við búi með móður sinni og yngri
systkinum, og fór honum það svo vel
úr hendi, að almenna aðdáun vakti hjá
sveitungum hans, enda var hann alla
tið afburðasauðglöggur og harð-
duglegur, handlaginn, verkhygginn og
ósérhlifinn að hverju sem gengið var.
Þó að hann færi að heiman hálfþri-
tugur leitaði andinn i átthagana.
Eyddi hann fritimum sinum mest
heima við að hjálpa móður sinni,
bræðrum og öðrum kunningjum, þvi
að Selvogur átti hug hans hálfan og
landbúnaðurvar honum lifandi starf.
t Reykjavik kynntist ég Jóni Valgeir
sem glaðlyndum og góðum félaga,
sem aldrei reyndi að stækka sjálfan
sig á annarra kostnað og var glöggur
og ákveðinn andstæðingur félagslegs
misréttis, fjær og nær, hátt og lágt og
heldur en gerast ormur i gullbæli kaus
hann að vera sannur maður i vinahóp,
og gladdistaf þvi að gleðja þá smáu og
veita þeim vanmáttku lið.
Jón Þorleifsson.
Þegar Kvennadeild slysavarna-
félags Islands var stofnuð á Norðfirði
fyrir 38 árum, var Sigurborg ein af
stofnendum hennar, og virkur félagi æ
siðan. Hún átti auðvelt með að færa
hugsanir sinar i bundið mál. Þvi var
oft leitað til hennar fyrir árshátiðir og
aðrar samkomur kvennadeildarinnar.
Þar kom hún á framfæri ýmsu skop-
legu úr daglega lifinu i Neskaupstað,
og nærliggjandi byggðarlögum, öllum,
sem á hlýddu, til mikillar ánægju.
Sigurborg var félagslynd og hafði
mikinn áhuga á starfi kvennadeildar-
innar i Neskaupstað. Ekki sizt á þvi
stórmerka framtaki, er deildin byggði
skipsbrotsmannaskýli á æskustöðvum
hennar i Sandvik.
Kæra vinkona, þú fékkst i vöggugjöf
ljúfa og glaða lund og hjartahlýju i
rikum mæli. Þess vegna leið okkur
ætið vel i návist þinni. Við þökkum
ánægjulegt samstarf og vináttu á
liðnum áratugum, og sendum eigin-
manni, börnum, tengdabörnum og
öðrum ættingjum innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðný Þórðardóttir
Þórunn Jakobsdóttir
frá Neskaupstað.
islendingaþættir
7