Íslendingaþættir Tímans - 02.11.1974, Síða 7

Sigurður Árnason
frá Hemru
Fæddur 17/2 1906.
Dáinn 28/9 1974
Laugardaginn 28. september lézt á
Landakotsspitala Sigurður Arnason
frá Hemru.
Sigurður var fæddur 17. febrúar árið
1906 að A á Siðu, sonur hjónanna Hild-
ar Arnadóttur og Arna Einarssonar,
sem þá bjuggu þar i húsmennsku við
mjög erfiðar ástæður. Vorið 1908 miss-
ir faðir hans heilsuna og deyr siðla
sumars. Stóð þá móðir hans ein með 5
börn.
Þá bjuggu i Hemru i Skaftártungu
þau merku hjón Jón Einarsson danne-
brogsmaður og hreppstjóri og kona
hans Hildur Vigfúsdóttir. Tóku þau
Sigurð i fóstur á öðru ári, og þar með
var honum borgið. Hemruheimilið var
þá með mestu menningarheimilum
sýslunnar. Öll börn þeirra uppkomin
og heima nema elzta dóttirin, Þor-
fjarðar og áhrifamaður i starfsemi
þar.
Mesta áhugamál séra Skarphéðins
var að leysa öll embættisverk sin sem
bezt af hendi og vann þar af alúð og
samvizkusemi. Ræðustill hans var
sérstæður, svo athygli vakti, en eftir-
njinnilegastar mun hann vera í hugun
sóknarbarna sinn frá alvöru- og
sorgarstundum.
Séra Skarphéðinn var mikill vexti og
fyrirmannlegur, hlýr I viðmóti og
jafnan hressilegur. Undir lokin kemur
mér i hug að taka hér upp athyglis-
verð spakyrði úr minningrgrein,
sem Pétur, faðir hans, skráði um
merkan frænda sinn og nafna og birt
var i merku timariti 1910, er svo
hljóða: „Með fáum orðum má segja
að/NN var góður maðuri sönnustu og
beztu merkingu þess orðs og betri
eftirmæli getur enginn fengiö”.
Þessi ummæli geri ég héraðminum,
um leið og ég með söknuði minnist og
kveð minn ágæta nábúa og vin, þakka
ánægjulegt samstarf frá liðnum árum,
votta eiginkonu og öllu skylduliði hans
djúpa samúð okkar hjóna. Biö að leið
þeirra, sem hér eiga um sárt að binda,
veröi sem greiðust.
Bjarni Bjarnason
gerður, sem var nýfarin og gift, heima
voru þrjár dæturnar: Sigrún, Guðrún
og Jóhanna og bræður tveir: Þorvald-
ur og Valdimar. Var þvi litla drengn-
um vel fagnað þegar hann var borinn i
bæinn i Hemru og umvafinn góðum
móðurhöndum.
Hjá þessu myndarfólki ólst Sigurður
upp og mótaðist af þvi. Hjá fósturfor-
eldrum sinum dvaldi hann á meðan
þau liföu, og siðar hjá þeim systkinum
Valdimar og Guðrúnu eftir að þau tóku
þar við búskap, og mátti segja að hann
væri ráðsmaður yfir búi Valdimars,
sem stundaði alltaf kennslu á vetrum.
Kom það þvi i hlut Sigurðar að hugsa
um búið.
Sigurður var goður verkmaður og
snyrtimaður i allri umgengni, svo að
til fyrirmyndar var, dýravinur mikill
og hafði þvi yndi af að umgangast all-
an búfénað. Glöggur fjármaður og i
alla staði góður fjárhirðir.
Prúðmenni var Sigurður i allri
framkomu, en gat verið fastur fyrir og
lét ekki sinn hlut ef þvi var að skipta.
öllum unglingum, sem með Sigurði
voru, þótti vænt um hann og vildu allt
fyrir hann gera.
Af þvi sem að framan er sagt hefði
verið eðlilegast að hann hefði orðið
sveitabóndi, og ég veit að það hefði
staðið hug hans næst. En lifsleiðin
verður ekki alltaf eins og menn vilja
helzt. Þegar Valdimar missti heilsuna
og seldi Hemruna Vorið 1948 lá leið
Sigurðar frá Hemru, og það veit ég að
voru þung spor fyrir hann. Eyddi hann
þá öllum sinum skepnum, bæði sauðfé
og hrossum, og hefur vist ákveðið þá
að yfirgefa sveitina að fullu. Um þetta
leyti tekur Runólfur Sveinsson við
embætti sandgræðslustjóra og flytur
að Gunnarsholti og setur þar upp kúa-
bú. Lagði hann þá mikið að Sigurði að
fá hann fyrir fjósamann. Hann þekkti
Sigurð frá þvi þeir voru samsveitung-
ar i Skaftártungu, og fyrir þrábeiðni
Runólfs fer hann til hans og þar dvelur
hann I 2 ár, og aðalstarf hans þar var
að hugsa um kúabúið, og það tókst
honum vel eins og allt sem hann gerði.
Kúabúið skilaði ágætum arði, en þegar
Sigurður fór frá Runólfi gat hann ekki
fengiö mann á borð við hann. Kúabúið
varð arðlaust, og Runólfur hætti þá við
það og seldi kýrnar.
Frá Gunnarsholti flytur Sigurður til
Reykjavikur, og þar hefur hann dval-
izt siðan. Stundaði þar fyrst bygg-
ingarvinnu, en hin siðari ár hefur hann
unnið við fiskvinnu i tsbirninum, og
alls staðar verið eftirsóttur verkmað-
ur vegna trúmennsku sinnar og verk-
lagni. Ég held að segja megi að
Sigurður hafi fyrst og fremst verið
maður starfsins og fundið þar mikla
lifsfyllingu.
Lengi hefur hann átt heima á
Laufásvegi 18 á þvi góðkunna vestur-
skaftfellska heimili Eliasar Bjarna-
sonar yfirkennara og tengdasonar
hans Daviðs Ásmundssonar og naut
þar mjög góðrar aðhlynningar. Lika
naut hann góðrar fyrirgreiðslu hjá
uppeldissystur sinni Guðrúnu Einars-
dóttur og manni hennar Ólafi Guð-
mundssyni, sem honum kom afarvel,
ekki sizt nú siðastliðið ár, er heilsa var
alveg þrotin. Var mér vel kunnugt um,
að öllu þessu fólki var hann ákaflega
þakklátur.
Óðum fellur fönn tímans á spor þau,
sem við og aðrir smalafélagar áttum
saman um Skaftártunguheiðar og af-
rétt. Og þó á stundum að élin væru dá-
Htið dimm og þungt fyrir fótinn, þá
varst þú alltaf sami góði og trausti
félaginn sem aldrei brást. Þvi verður
minning þin i huga okkar samferða-
manna þinna björt og hrein.
Vigfús Gestssoi
7
Islendingaþættir