Íslendingaþættir Tímans - 02.08.1975, Blaðsíða 7

En þrátt fyrir erfiðleikaár og stækk-
andifjölskyldu tókst honum, með konu
sinni að halda búi sinu i göðu meðal-
lagi og vera þannig traustur bjarg-
álnabóndi alla tið. /
Afjórða áratugnum fóru bændur hér
um slóðir að auka ræktun jarða sinna
og þegar hinn erlendi gerviáburður
kom á markaðinn fór töðufengur
þeirra smátt og smátt að aukast. Og
að liðnum siðari heimsstyrjaldarárun-
um margfölduðustallarframkvæmdir
hjá stórhugabændum, enda rýmkaðist
þá mjög efnahagur þeirra yfirleitt. Að
nokkrum árum liðnum tóku þeir t.d.
heyfeng sinn allan á ræktuðu landi.
1 slikum ræktunarframkvæmdum
eerðist Einar á Geithellum stórhuga
og stórtækur. Hann breytti vægðar-
laust móum og mýrarflákum jarðar
sinnar i gróna akra, fýrst til að
fullnægja þörfum sins eigin bústofns,
en siðar auk þess með syni sinum
Þormóði, þar sem hann reysti nýbýl-
ið Blábjörg.
Djarfur fullhugi kemur jafnan ótrú-
lega miklu i verk og Einar var einn
þeirra, og þó hygg ég,að hann hafi ekki
verið sérlega heilsuhraustur, og lengi
var hann liðfár, eða á meðan börnin
voru að komast á legg.
Þau hjónin Einar og Laufey voru
sérlega gestrisin og gott var jafnan að
sækja þau heim. Þar var gestum fagn-
að af alúð og eins þótt annir kölluðu
að. Þar var þvi oft gestkvæmt. Laufey
húsfreyja reyndist ekki einungis
manni sinum góð kona, heldur jafn-
framt ein hin bezta húsfreyja sveitar-
innar, þrátt fyrir sina óvenjulegu hóg-
værð i fasi og prúðmennsku i allri um-
gengni.
Einar Jóhannsson var maður sér-
lega viðræðugóður, hress i máli og
ótrauður að segja skoðun sina i hverju
máli við hvern sem var. Hann notaði
ótviræðar áherzlur, eftir þvi sem hon-
um fannst þörf á hverju sinni og gaf
hvergi eftir af sannfæringu sinni. Slik-
um manni getur enginn gleymt, sem
kynnzt hefur. Mali hans fylgdi jafnan
sá hressilegi blær, sem gerði öðrum
létt I lund og hann sjálfan minnisstæð-
an. Ég veit þvi með vissu, að hans er
saknað, bæði af sveitungum og öðrum
sem honum kynntust. Hann var jarð-
settur að Hofi i Álftafirði og var útförin
mjög fjölmenn.
Ég þakka honum við leiðarlokin öll
hin góðu kynni og óska honum bless-
unar Guðs á landi lifenda. Eftirlifandi
konu hans, börnum, barnabörnum og
öðrum aðstandendum sendi ég sam-
úðarkveðjur.
í guðs friði.
GuðmundurEyjólfsson,
Þvottá.
Guðfinna
Þorleifsdóttir
Á sunnudegi þann 6. april siðastlið-
inn lézt að heimili sinu, Ásvallagötu 24
hér i borg, merk kona: Guðfinna Þor-
leifsdóttir. Hún hafði um tima haft við
mikinn sjúkleika að striða, og tvivegis
dvalið á sjúkrahúsi, en virtist að
nokkru hafa yfirunnið viss van-
heilindi. Andlát hennar bar þvi snögg-
lega og óvænt að. Henni sjálfri var sú
brottför hugþekk, en ástvinunum skjót
svipbrigði. En þannig er nú oft og
tiðum umskiptum mannlifsins á jörðu
háttað.
Guðfinna var fædd að Þverlæk I
Holtum þann 5. febrúar 1905. Dóttir
hjónanna Friðgerðar Friðfinnsdóttur
og Þorleifs Kr. Oddssonar. Fæðingar-
heimili hennar hefir um langan tima
fylgt kynstofni hennar, verið ættaróðal
og er það enn. Býli þetta hefir bæði
fyrr og nú verið setið frábærum bú-
endum, sem mikil orð hafa farið af,
vegna búhygginda og myndarskapar.
Enda sýna afkomendur mikla gerð,
mannkosti og listræna hæfileika á
mörgum sviðum.
Á heimilinu að Þverlæk ólst Guð-
finna upp i hópi góðra systkina og
undir handleiðslu góðra foreldra, enda
batt hún mikla tryggð við æsku-
heimilið, og sérstaka frændsemi
ræktaði hún við allt sitt skyldulið.
Heimahagarnir voru henni stöðugt
kærir, og hún var náttúrubarn — naut
þess að finna angan moldar og mosa —
og teyga að sér fjallaloft og fegurð is
lenzkrar náttúru, henni var það á
sumardögum hrein þörf, og lét það á
skemmtilegan hátt i ljós.
Arið 1929 giftist hún Friðriki Jóns-
syni ættuðum frá Krossadal i Tálkna-
firði. miklum öðlings- og ágætis-
manni, og sem lika er af góðu fólki
kominn. Guðfinna og Friðrik,
eignuðust eina dóttur, Þorgerði, sem
gift er Steini Steinson.. dýralækni á
Sauðárkróki og eiga þau fjögur börn.
A fegurra fjölskyldulif varð ekki
kosið, heimili og sambúð Guðfinnu og
Friðriks alla tið til fyrirmyndar, og
samband þeirra við einkadótturina,
tengdasoninn og barnabörnin eins
ástúðlegt og náið sem frekast getur til
orðið, enda var heimilið og ástvinirnir
Guðfinnu allt, þar komu fram og nutu
sin bezt hennar sérstöku hæfileikar að
fegra allt og prýða, ásamt meöfæddri
samvizkusemi og ótæmandi fórnar-
lund. Að þjóna og gera þeim lifið þægi-
legt og bjart, sem næstir henni stóðu,
var hennar aðalsmerki, þá má með
réttu segja um hennar umhverfi, að
þarvar ,,hvert traf strokið”. Til hinztu
stundar tókst henni þetta allt, sömu-
leiðis að vitja gamalla vina og hugsa
um þá, sem hún fann mest þurfa á
hjálp og vináttu ab halda.
Astvinunum er vottuð einlæg samúð,
en þau eru öll rik i endurminningunni
um svo fórnfúsa og sérstæða eigin-
konu, móður, ömmu og tengdamóður.
Heirrikoma hennar hefir áreiðanlega
orðið sem fegursti morgunroði.
Guð blessi hennar minningu.
Vinur
islendingaþættir
7