Íslendingaþættir Tímans - 15.05.1976, Blaðsíða 7

Tryggvi Kristj ánsson
trésmíðameistari, Keflavík
Pæddur 4. mai 1917
°áinn 13. april 1976.
A Landsspitalanum andaöist 13.
þ.m. Tryggvi Kristjánsson, trésmiöa-
meistari, Sólvallagötu 30, Keflavfk.
Hann var fæddur á Borgargarði i
StöBvarfirði 4. mai 1917. Foreldrar
hans voru Kristján Magnússon, skip-
stjóri og útvegsbóndi Stöðvarfirði og
hona hans Þóra Þorvarðardóttir.
Kynni okkar Tryggva Kristjánsson-
ar hófust fyrir nær 40 árum þegar ég
kom fyrst til Stöðvarfjarðar og varð
starfsmaður hjá Kaupfélagi Stöðfirö-
mga. Um það leyti var tiltölulega
margt af ungu tápmiklu fólki heima á
Stöðvarfirði, sem setti svip sinn á at-
vinnu- og félagsllf byggöarinnar með
þrótti slnum og lifsgleði. Var unga
.fólkið sérstaklega samrýmt I leikjum
°g störfum, og lagði þá meðal annars
fram mikla sjálfboðaliðsvinnu á veg-
um ungmennafélagsins viö aö koma
UPP myndarlegu samkomuhúsi.
Tryggvi á Borgargarði eins og hann
Var oftast nefndur fyrir austan var
ekin af þessum glæsilegu ungmennum.
Hann var þá um tvitugt, hraustur
fallegur piltur, glaðvær, drenglund-
aður og vinfastur.
A þessum árum bjó Sigurbergur
°ddsson á Eyri við Fáskrúðsfjörð, en
hann er nú nýlátinn. Kona hans var
°ddný Þorsteinsdóttir, föðursystur
mln. Þessi heiöurshjón áttu mörg
mannvænleg börn. Guðlaug Sigur-
^ergsdóttir á Eyri og Tryggvi
Kristjánsson kynntust um þessar
mundir og felldu hugi saman. Man ég
ah fyrsta árið, sem ég var á Stöövar-
firði, gengu fallegar gamansögur um
elskendurna á Eyri og Borgargarði,
sem áttu oft að hittast eöa mætast á
fjallinu, sem aðskildi Stöðvarfjörð og
oreldra, hún Olla, sem var nú
Jarðsungin frá Frikirkjunni i Hafnar-
'rhi mánudaginn 3. mai og kvödd
inztu kveðju, hún sem viö öll er henni
ynntumst, eigum svo margar
nægjulegar minningar um allt frá
yrstu kynnum þar i heiðardalnum.
G.B.
Fáskrúösfjörð. En Tryggva var að
sjálfsögðu stundum saknaö úr hópi fé-
laganna, þegar hann um helgar eða ef
hlé varð á sjósókn — hvarf i skyndi til
fundarviðelskunaslna. En vinir hans,
sem til þekktu — munu þó hafa sam-
glaöst honum þvi öllum geðjaðist vel
að ungu lifsglööu stúlkunni frá Eyri,
sem þá og alltaf siöan átti hug
Tryggva allan.
Tryggvi'og Guðlaug giftust árið 1938
og stofnuðu heimili að Borgargarði i
Stöðvarfirði. Stundaði Tryggvi sjó frá
Stöövarfiröi á þessum árum — eins og
flestir þeir, sem eitthvaö dugöu. Var
hann lengst á opnum vélbát með
Magnúsi bróöur sinum. Sóttu þeir
bræður sjóinn fast, enda hraústmenni
báöir.
t lok striðsins fór saman aö fiskafli
brást mjög á Austfjöröum- og um
sama leyti varð mun meira um vinnu i
Reykjavikognágrenni. Fórá þeimár-
um margt af ungu fólki aö austan suö-
ur á land til margskonar starfa. Var
þaö mikiö áfall fyrir Stöðvarfjörð, að
missa á þeim árum margt af ágætu
ungu fólki suður á land og sem ekki
kom aftur. Og árið 1947 fluttu þau
hjónin Tryggvi og Guölaug suöur til
Keflavikur. Hafði Tryggvi þá ákveðiö
að hefja smiöanám, sem hugur hans
mun lengi hafa staðið til. Lauk hann
iðnnámi i skipasmiði og vann i Slippn-
um i Keflavik nokkurt árabil. En siöar
bætti hann viö sig tilskildu aukanámi
til að hljóta réttindi til húsasmiði. Og
sem meistari við húsbyggingar vann
Tryggvi mörg slðustu árin eöa allt til
siðustu áramóta, aö hann kenndi þess
alvarlega sjúkdóms, sem ekki varö
bættur. Erfiður hlýtur baráttutiminn á
sjúkrahúsinu aö hafa verið þessu
hraustmenni, sem aldrei vildi gefast
upp. En áreiðaniegahefir honum veriö
það meiri huggun og styrkur en orð fá
lýst,aöGuðlaug, konan hans elskulega
dvaldi nær alltaf viö sjúkrahvilu hans
á spitalanum þar til yfir lauk.
Þegar vinir og samferðamenn
hverfa sjónum okkar — verður ósjálf-
rátt hugsað til baka. Mér eru ljúfar
minningarnar um vin minn Tryggva
Kristjánsson, þvi þær eru allar á einn
veg. Engan skugga ber á samskipti
okkar, þvi frá honum einkenndust þau
af góðvild hans og sérstakri tryggö til
alls og allra, sem hann einu sinni batt
vináttu við.
Auk þess, sem viö Tryggvi áttum
samleiðá Stöðvarfiröi i 9 ár þá kom ég
oft á heimili þeirra hjónanna i Kefla-
vik. Alltaf var mér tekið af þeirri ein-
lægu gleði, sem einkennir sanna gest-
risni. Og það var ótrúlega notalegt að
finna á þessum timum, þegar manni
finnst stundum enginn megi vera að
þvi að lifa hér i þéttbýlinu — aö
Tryggvi gaf sér alltaf góðan tima til aö
sinna gestinum. Stundum kom ég i
mat til þeirra hjónanna á vinnudögum
— og þegar timinn leiö i spjalli fram
yfir eitt — fór ég aö hafa áhyggjur að
ég væri að valda óþægindum. En þá
kom gjarnan fallega brosið hans
Tryggva og hann bað mig ekki hafa á-
hyggjur, þvi þó hann kæmi máske að-
einsof seint i vinnuna, þá hlyti hann að
hafa möguleika á að bæta það upp.
Þó að karlmennska Tryggva og
raunsæi sætti hann viö búsetuna i
Keflavik — þar sem þeim hjónum
vegnaði vel — þá var auöfundið aö
'slendingaþættir
7